เมื่อรู้ว่าเลือกในสิ่งที่ไม่ใช่ ในปีที่ 3
ตั้งกระทู้ใหม่
สอบเข้ามาด้วยความภาคภูมิใจอย่างที่สุด ...
แต่พอได้เข้ามาเรียนแล้วจริงๆ เราไม่สามารถทำได้ดีเท่าไหร่นัก
แรกๆก็ไม่ได้เครียดหรือวิตกอะไรมากนัก
เสียเงินเสียทองไปกับการเรียนมาก ที่บ้านไม่เดือดร้อน แต่ก็อย่างว่าเรามันคนใช้เงินก็ต้องเครียดเป็นธรรมดา
ผ่านมาได้ 3 ปี ความสนใจ ใส่ใจ กับด้านที่เรียนลดลงจนแทบจะเป็นศูนย์ ไม่รู้ว่าเพราะสภาพขอบุคคลแวดล้อมหรือบรรยากาศหรืออะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ส่วนหนึ่งคือตัวเรา ตอนนี้ไม่มีความสุขกับการเรียน จากกดดัน กลายเป็นเฉย พอเฉยทีนี้ไม่รู้สึกเลย
เหมือนกับว่า แล้วทำไมฉันต้อมานั่งเครียด อดนอน หลังขดหลังแข็งทำสิ่งที่ฉันไม่ได้ชอบอยู่แบบนี้ ปวดหัว เสียสุขภาพจิตก็ว่าได้
การที่เราได้เข้ามาเรียนที่นี้ เราไม่มีความสุขกับการเรียนเลยค่ะ ความสุขของเรามาจากสิ่งรองอย่างอื่นทั้งสิ้น เพื่อน การได้ฟังเพลง ได้เล่นดนตรี ดูหนัง แต่กับสิ่งที่เราเรียนไม่มีความสุขเลบซักนิด
ถามว่าเสียเวลามั้ย 3ปีที่ผ่านมา เราตอบได้เลยว่าไม่ ถ้าเราจะไปเริ่มใหม่ แต่ถ้าให้เราดึงดันต่อไปอีกปี คงได้กลายเป็นซอมบี้แน่ๆ เราแทบไม่อยากจะแตะงานที่เราต้องทำด้วยซ้ำ
ผลการเรียนเราในวิชาประกอบอื่นๆ ไม่ดี แต่ก็ไม่แย่มาก แต่ในวิชาชีพหลัก แย่มากเลยค่ะ
แรกๆเราก็มีเครียดนะ แต่เราเชื่อว่าทุกอย่างเป็นผลของการกระทำ เราทำมันได้ไม่ดี เรายอมรับ ผลออกมาไม่ดีเรารับได้
แต่หลังๆนี่เราไม่รู้สึกอะไรกับมันเลย ผลอกกมาไม่ดี ใช่ มันไม่ดี แล้วยังไงดี?
ที่บ้านก็แอบกังวลเรื่องนี้ เพราะเขาอยากให้เรียนให้จบ ไม่อยากให้ทิ้งไป เพราะไหนๆก็เรียนมาแล้ว
แต่เราตอนนี้ไม่โอเคแล้วกับด้านนี้ เรารู้จักตัวเองดีพอที่รู้ว่าเราถนัดกับอะไร มีความสุขกับอะไร ถ้าถามว่า อ้าว แล้วทำไมเลือกเรียนอันนี้แต่แรก
แรกเริ่มเดิมทีที่เราเลือกคณะนี้ เพราะเราคิดว่าด้านนี้ให้ความมั่นคงทางด้านอาชีพกับเราได้ และมันเป็นสิ่งที่เราไม่ถนัด การเข้ามาเรียน เพื่อที่จะฝึกให้เราถนัดด้านมากขึ้น (คิดผิดถนัดเลยค่ะ)
แต่มันกลับตรงกันข้าม ตอนนี้เรียกได้วาเลวร้ายกันเลยทีเดียว เราผ่านช่วงเครียดมาแล้ว เพราะที่เครียดที่สุดคือกลัวที่บ้านไม่เข้าใจ ไม่กล้าบอก แต่ตอนนี้คุยและปรึกษาที่บ้านแล้ว คุณพ่อเข้าใจ คุณแม่เหมือนจะเข้าใจ 55+
ตอนนี้เราอ่านหนังสือ ทำความเข้าในการสอบเข้าใหม่ในด้านที่เราถนัดอีกครั้ง
แต่เรายังสับสนเล็กๆว่า แล้วตกลงฉันจะเอายังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ลาออก ... เท่ากับหนีปัญหาไปเลยนะ?
พักการเรียน ... พักไว้ก่อนแล้วกลับมาแก้เรื่องยุ่งเหยิง?
แต่ถึงยังไงเราก็คงไม่กลับไปอยู่ดี
เราเคยพูดกับเพื่อน รุ่นน้องไว้ตอนเราสอบเข้า ว่า การเลือกเรียนมันไม่ใช่ว่าชอบอย่างเดียว บางทีมันต้อง๔นัดด้วย เพราะต่อให้ชอบแค่ไหน ถ้าเราไม่ถนัด ทำไม่ได้ ก็จบกัน เพราะถึงออกมาทำงาน ให้ชอบให้ตาย แต่ทำไม่ได้ ไม่ถนัด ก็คงไปได้ไม่ดีนัก แต่เรากลับเลือกสิ่งที่ถนัดซะเอง ...
ที่ร่ายมายืดยาวเราแค่อยากฟังความคิดเห็นของเพื่อน หรือน้องๆในนี้หน่อย 55+ ว่าถ้าเป็นเราจะเลือกอะไร แล้ว เราควรจะเลือกอะไรดี
=)
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
XP
24 ธ.ค. 57 เวลา 19:15 น.
599
views
10 ความคิดเห็น
ถ้าเป็นพี่ คงเลือกที่จะซิ่ว ดีกว่าซิ่วตอนเพื่อนจบกันหมดแล้วนะ
ผมก็เรียนอยู่ม.ชื่อดังสีชมพูเเห่งหนึ่งครับ อยู่ปี3 เเล้วเเต่เรียนอย่างไม่มีความสุขเลย ทั้งด้านสาขาวิชาที่เรียนซึ่งมันไม่ใช่เอามากๆ เนื้อหาที่เรียนไม่ชอบ เเละไม่อยากประกอบอาชีพทางด้านนี้ เเล้วตั้งใจจะซิ่วเเน่ๆอยากให้ติดที่เดิม เเต่ก็กลัวอยู่เหมือนกันว่าถ้าไม่ติดจะทำอย่างไรดี ผมคิดว่าชีวิตคนเรานี้น้อยนัก เเต่สำคัญนักถ้าหากรู้ว่าตัวเองชอบเเละถนัดอะไร ก็มุ่งมั้นไปให้ถึงเถอะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณนะคะ สู้ๆเช่นกันค่ะ
ตอนแรกคิดเหมือนกันค่ะ ว่าถ้าซิ่วตอนนี้ แล้วเพื่อนละ จนฉุกคิดได้ว่า ยังไงเราก็เพื่อนกันอยู่ดี ต่อให้จบพร้อมกันหรือไม่พร้อม หรือจบแล้ว ไม่ได้ทำงานสายเดียวกัน เพราะยังไงถ้าจบออกมาจริงๆก็คงไม่กลับไปแตะสายนั้นอีก T^T
คิดว่าถ้าดันไปต่อ แล้วพอจบออกมา ก็ต้องไปเริ่มใหม่อีกอยู่ดี เริ่มตอนนี้เลยละกัน =)
นี่ตอนแรกก็เลือกพยาบาลเพราะว่างานมั่นคงมีงานทำ แต่สุดท้ายก็ไม่อยากไปต่อตั้งแต่ปี 1 แหนะ TT เลือกในสิ่งที่ชอบดีกว่านะ
ผมคนหนึ่งครับเรียน ปี1 ย่างสาทร ที่เลือกเพราะชอบ กับ เข้าใจผิดจริงๆผมสงสัยแต่ตั้งตอนเรียนปรับพื้นแล้วเหละครับ แต่ในใจก็ไม่คิดมากเพราะเรียนแค่ผ่านๆ (กำลังรอแอดอยู่) จนหลังกลับจากประถมนิเทศมาดูผลแอด ไม่ติดครับ ผมนึงไปเลยผมก็เลยคิดว่าได้ที่ไหนก็เรียนๆไปก็เหมือนกัน ขอโทษเถอะครับไม่ใช่อย่างที่คิดเลย พอเข้าไปจริงๆ ใครที่เคยเรียนหรือเรียนอยู่แถวสาทรจะรู้ดีว่าเป็นไง ทั้งรุ่นพี่เหมือนจะดีแต่ไม่ดี เพื่อนเหมือนจะรักแต่ไม่รัก คุณครูเหมือนจะช่วยแต่ไม่ช่วย เชื่อไหมพอคนอื่นๆรู้ว่าผมเรียนที่ไหนก็ตั้งหน้าบอกบุญไม่รับแล้ว และ แอบบอกกันว่าผมเป็นคนไม่ดี ชะงั้น (เรียนสถาบันที่เคยเป็นเทคนิคมาก่อน) โดนเหมารวมเลยจนทุกวันหลังกลับจาก ม. กลับบ้านผมจะไม่ใส่อะไรที่เป็นสถาบันให้ใครเห็น ส่วนเรื่องเรียน อย่างที่บอกข้างต้นผมเข้าใจผิดเพราะคิดว่า บริหารระบบธุรกิจคืิอผมเรียนบริหาร จะจริงๆเข้าไปเรียนมีแต่คำนวณล้วนๆเนื้อๆไม่มีนํ้า ตอนนั้นผมปวดหัวมาก จนเดินออกจากห้องกลางคันเลยและเข้ามาอีกที ทุกเช้าผมร้องไห้เสียใจว่าทำไหม คิดอยู่ทุกวันว่าจะทำยังไงก่อนหน้านั้นแม่ผมก็เตือนแล้วว่าแน่ใจนะว่าะเรียนจริงๆ มันคำนวณทั้งนั้นนะ ผมก็เถียงด้วยความไม่รู้จริงในตอนนั้น ตอนนี้ก็เตรียมตัวสอบอยู่ก็ขอให้ได้ทีเถอะครับ
อยากจะลาออกเหละเพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่อยากอยู่ที่นี้แล้วแต่อย่างเดียวต้องอยู่ต่องคือปีหน้า ผมต้องไปเกณฑ์ทหารก็ต้องไปรายงานตัวด้วย เลยอยู่เพื่อรักษาสถานะสภาพผ่อนผัน
มันทุกข์มากค่ะ ในการทำสิ่งที่ไม่ถนัด เราอยากพยายามให้มันดี แต่มันทำไม่ได้ ยิ่งทำไปยิ่งแย่เข้าไปอีก เราไม่มความสุขกับมันเลย เลยคิดว่าพอละ ฝืนต่อไปที่แย่คือเราเอง กลัวเป็นบ้าก่อนเรียนจบ 55
ของเราเพื่อนโอเคค่ะ มีปัญหาบ้างนิดหน่อยไม่ใช่เรื่องใหญ่ รุ่นพี่รุ่นน้องดี ที่มีปัญหาน่าจะเราเอง เราไม่ชอบการสอนในเอกเราเท่าไหร่ อ.ดูอีโก้ แบบฉันต้องเป็นหนึ่ง เก่งสุด ดีสุดไรประมาณนี้ คือมันดีนะ แต่เค้าจะแบบแขวะๆอาชีพอื่นอ บางทีการทำตัวดูถูกอาชีพอื่นมันก็ไม่ถูกต้องนะ แต่ละสายอาชีพไม่เหมือนกัน
คล้ายกันเลยค่ะ ของเราเป็น นิติ มหาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
เราชอบวาดภาพค่ะ แต่ทางบ้านไม่สนับสนุน เค้าคิดว่าเราจะอยากเป็นจิตรกรวาดรูปขายข้างถนน เลยพยายามแอบเรียนมาตลอด อาจจะจากในเน็ตบ้าง แอบอ่านจากที่ร้านหนังสือบ้าง
เราพยายามไปสอบตรงคณะศิลปกรรมหลายมหาลัย แต่ก็ได้คะแนนที่ไม่ดีเอามากๆ ป๊าถึงกับบอกว่า ลูกไม่มีหัวศิลป์หรอก แล้วก็พยายามหาสอบตรงคณะอื่นๆ มาเสนอให้
ทางบ้านเคยเรียนนิติของรามมาเกือบทุกคนเลยค่ะ ป๊าเลยลองเสนอให้ลองสอบดู แล้วปรากฎว่าติดด้วย สอบ 2000 เอา 200 และเนื่องจากแอดได้คณะที่ป๊าไม่ปลื้มก็เลยทำให้เรากดดัน จนเลือกที่จะมารายงานตัว ป๊าบอกว่ามันเป็นคณะเดียวที่เราสอบตรงติด เนี่ยเหมาะกับลูกแล้ว ก็เลยทนเรียนมาค่ะ
แล้วพอได้เห็นเพื่อนในคณะ คนอื่นเค้าแลดูติดตามข่าวสารบ้านเมืองชอบอ่านหนังสือเพราะเป็นเรื่องที่สนใจอยู่แล้วเรารู้สึกว่า เห้ยกูมาทำไรตรงนี้วะ คนอื่นเค้าเป็นธรรมชาติกับการเรียนมาก แต่สำหรับเราแล้ว ต้องเอาวิชานอกคณะมาดันเกรด วันจะสอบเรายังนั่งรับจ้างวาดรูปอยู่เลยค่ะ มันสนุกกว่าเยอะ 55555 ตอนนี้เลยจะเริ่มใหม่ค่ะ ต่อให้อยู่ปี3 แล้วก็เถอะ จะกลับมาวาดรูปจริงจังแล้วลองสอบเข้าใหม่อีกสักรอบ แล้วก็เพิ่งจะมาค้นพบคณะที่วินวินทั้งป๊าและตัวเรา ก็คือคณะสถาปัต คณะนี้ตอบโจทย์เราเรื่องการวาดรูป ออกแบบ เป็นเรื่องที่ต้องการฝึกฝน ไม่ใช่การอ่านล้วน ๆ และตอบโจทย์ป๊าตรงที่มันมีอาขีพรองรับตายตัว จบไปไม่ได้เป็นจิตรกรข้างถนนอย่างที่ป๊ากลัวแน่นอน เพิ่งรู้ตัวว่าเขียนยาวมากเลย 555555 อย่างไรก็สู้ๆ นะคะ
สู้ๆนะคะ ^^
เลือกสิ่งที่มีความสุขเราว่าดีสุดแล้วละ
เราก็พักไว้ เริ่มสิ่งที่ใช่ดีกว่า โชคดีค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?