ระบาย :: ไม่มีกำลังใจเรียน

[ROKUDO MUKURO]

ปกติเราไม่ใช่คนเรียนแย่อะไรมากมายหรอก ผลการเรียนก็ 3.XX ตลอด ก็มีขึ้นๆ ลงๆ บ้าง แต่ก็ยังได้ 3.00+ อ่ะ ตอนนี้ก็อยู่ปี 3 แล้ว

แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเคยได้ D+ มาแล้วตั้งแต่ตอนปี 2 ก็เลยหลุดเกียรตินิยมไปแล้ว พอมาปี 3 ก็เลยเรียนแบบสบายๆ ไม่ซีเรียสอะไรมาก เรียนพอเข้าใจเฉยๆ แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจกับการทำการบ้านมากเท่าไหร่ ก็มีลอกเพื่อนบ้างจากที่ไม่เคยลอกเลย

สุดท้ายเกรดของปี 3 เทอม 1 เราได้ 3.00 จากที่ปี 2 เทอม 2 เราได้ 3.57 ซึ่งส่วนตัวเรา เราก็ไม่ได้ซีเรียสนะ ก็เฉยๆ เพราะรู้ตัวไงว่าไม่ได้ตั้งใจเรียน แต่อาจารย์หลายๆ คนดันมาท้วงเราซะนี่ ถามเราว่า "เกิดอะไรขึ้นทำไมเกรดเธอตกเยอะอย่างนี้" เราก็ไม่กล้าตอบไปตรงๆ หรอกว่าเราขี้เกียจแล้วก็ไม่ตั้งใจเรียนเอง ก็ได้แต่ยิ้มให้อาจารย์เฉยๆ อ่ะ เอาไปเอามาสุดท้ายแล้วก็ต้องมานั่งเครียดกับเกรดตัวเองเพราะคนอื่นกดดัน 

คือตอนนี้ก็เบื่อๆ อยู่เหมือนกัน เพราะเราเรียนแบบรอแค่วันที่จะจบเพื่อจะได้ไปหางานทำแค่นั้นอ่ะ เราไม่มีกำลังใจหรือเป้าหมายในการเรียนอีกแล้ว พยายามสร้างกำลังใจให้ตัวเองนะ แต่มันก็ไม่สำเร็จซักที ตอนนี้ก็เริ่มเหนื่อยแล้วล่ะ แต่ก็ต้องสู้ต่อไปอยู่ดีอย่างน้อยก็เพื่อพ่อกับแม่แหละนะ -0-

ขอบคุณที่อ่าน แต่ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ระบายจริงๆ

Comments

[patluckpop]

จริง ๆ ก็ปี 3 แล้วนะครับ...
ใกล้จะจบไปเจอโลกกว้างแล้วครับ

พี่ก็แค่อยากฝากให้ลองคิดครับ
ว่าน้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยเพื่ออะไร

จากที่น้องบอก น้องบอกว่ารอวันที่จะได้ทำงาน

น้องอยากทำงานอะไรครับ เคยได้คิดไว้ให้หัวมั้ยครับ?

เรื่องเรียนมันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุดก็จริง
แต่อยากให้มองว่า ความรู้ที่น้องเรียน มันเอาไปใช้ในงานที่น้องอยากทำได้มั้ย
เราเรียนก็เพื่อต่อยอดไปทำงานอยู่แล้วครับ

ถ้าน้องเห็นว่า ประสบการณ์อื่น ๆ หรือการเรียนนอกชั้นเรียน มันช่วยได้มากกว่า
ก็ลงมือทำไปเลย

แต่จากที่อ่านดูน้องบอกว่าเรียนสบาย ๆ พอเข้าใจ ลอกการบ้าน? ขี้เกียจเอง
คือ...มันไม่ได้สร้างประโยชน์อ่ะครับ

อย่างน้อยถ้าน้องบอกว่าเรียนรอทำงาน
ที่ทำงานเค้าก็อยากได้คนทำงานเก่ง....
และแน่นอนว่าถ้าน้องไม่มีประสบการณ์การทำงานเลย
ตัววัดอีกตัวก็คือเกรดนะครับ
มันเป็นตัวที่แสดงให้เห็นว่าน้องมีความรับผิดชอบขนาดไหน...

ก็ฝากไว้ครับ
มองเป้าหมายข้างหน้าไกล ๆ ครับ
เป้าหมายที่ว่ารอวันเรียนจบทำงาน...จริง ๆ แล้วมันคือการเริ่มต้นเท่านั้นเองครับ

[ROKUDO MUKURO]

ที่เรียนไปก็เข้าใจหมดนะคะ แต่คือมันไม่มีแรงผลักดันให้หนูตั้งใจทำเกรดสูงๆ เหมือนเทอมก่อนๆ แล้วอ่ะค่ะ จากที่เมื่อก่อนเคยตั้งใจทำการบ้าน อ่านหนังสือหนักๆ แต่ตอนนี้กลับไม่มีแรงจูงใจจะทำเกรดให้มันสูงลิ่วให้ได้ 3.8-3.9 เหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ

หนูไม่ได้เครียดกับผลการเรียนของหนูมากเท่าไหร่ทีแรกเห็นแล้วก็เฉยๆ พ่อแม่ก็บอกว่าก็ดีแล้วไม่ได้ติดอะไร แต่พอเปิดเทอมมาแล้วอาจารย์เค้าเรียกไปพบแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น คือเหมือนการที่เกรดหนูตกนี่เป็นเรื่องใหญ่โตมโหฬารมาก เหมือนกับพวกเขาฝากความหวังอะไรบางอย่างไว้ที่หนูอ่ะ หนูเลยเกิดความกดดันขึ้นมาเอง

แต่จริงๆ แล้วหนูก็ไม่ได้ตั้งใจจะเรียนสาขานี้หรอกนะคะ โดนแรงกดดันจากครอบครัวให้เรียนด้วย ส่วนเรื่องเป้าหมายในการทำงานก็คิดไว้หมดแล้วค่ะ แล้วก็ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ด้วย

ไงก็ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เข้ามาอ่าน :)