อยากปรึกษาว่าเราควรจะทำอย่างไรกับความรักบ้าๆนี่ดีอ่ะ

[ปุ๊กลุ๊ก]

คือตอนนี้เราเลิกกับแฟนเรามาประมาณ 4 ปีแล้ว แต่เราไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเลยอ่ะ เราคบกันจริงจังไม่ถึง 3 เดือน แต่ก่อนหน้านั้นก็คุยโทรศัพท์กันบ่อยๆ เพราะเคยเป็นเพื่อนโรงเรียนเก่ากันมาก่อน จนเข้ามหาวิทยาลัยอยู่คนละคณะ เขาก็ได้ไปเจอคนใหม่ แล้วก็บอกเลิกเราให้เหตุผลว่าไปกันไม่ได้ บอกว่าเรานิสัยเหมือนเด็ก เราขอโอกาสแก้ตัว แต่เขาก็ตอบแบบไม่คิดเลยว่า "ไม่" ต่อมารู้จากเพื่อนว่าเขาไปชอบเพื่อนในคณะเขาคนหนึ่ง เราถึงเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเลิกกับเรา (แต่เรานิสัยเหมือนเด็กจริงๆนั่นแหละมีเพื่อนบอกหลายคนละ แต่เราก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วนะ เราเลยคิดว่าไม่น่าจะใช่เหตุผลจริงๆในการบอกเลิก) ตอนนั้นเราเสียใจมากเลย มองวันพรุ่งนี้ไม่ออกว่าจะใช้ชีวิตยังไง ร้องไห้หนักมาก ตอนเรียนก็คิดถึงเรื่องนี้น้ำตาก็ไหล แต่เราก็ผ่านมันมาได้แบบพยายามกดให้ลืม เจอหน้ากันก็ทำเป็นมองไม่เห็นไปเลย ตอนนี้เราพบว่ามันไม่ใช่เลยอ่ะ เวลาที่เราอ่อนแอเรื่องนี้ก็จะกลับมาเหมือนหนังที่ฉายซ้ำๆใหม่ เราก็ยังติดต่อเพื่อนเขากับแม่เขาเพื่อสอบถามความเป็นไปของเขานะ แต่เราก็ไม่ได้คุยกับเขาโดยตรงหรอก คือเราอยากรู้ว่าที่เราเป็นอยู่นี่ควรทำไงดีอ่ะ จะคุยก็ไม่กล้า ลึกๆก็ยังเจ็บ แบบยังรัก แต่ก็ยังทำใจคุยกับคนใจร้ายคนนั้นได้ยัง คือความทรงจำที่ดีก็มี แต่ความทรงที่เจ็บมันพอๆกัน เราสับสนมากเลย แต่เพื่อนไม่มีใครสนับสนุนให้กลับไปคุยสักคน เราไม่รู้จะปรึกษาใคร เพราะเราก็อยากคุย แต่ก็กลัวอ่ะ ถ้าใครพอจะมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยแนะนำเราหน่อยนะ ขอบคุณมาก