[ถาม] เวลาเขียนฉากคุยโทรศัพท์กัน

[Ratirat Poolperm]

เรากำลังจะแต่งฉากนางเอกคุยโทรศัพท์กับแม่อ่ะค่ะ จะเขียนยังไงให้มันแตกต่างกันอ่ะคะ? แบบว่าฝ่ายนางเอกเขียนปกติ ฝ่ายแม่เขียนตัวเอียงได้มั้ยคะ? หรือแล้วแต่? ใครรู้บอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^

Comments

[K.W.E.]

ก็เขียนไปตามปกตินั่นล่ะครับ
แต่ลองใช้วิธีพูดเป็นตัวแยกแทน ซึ่งมีทริกส์มากมายครับ เช่น เวลาฝ่ายแม่คุยจะแทนตัวเองว่า แม่ แล้วเรียกนางเอกว่า ลูก

ฝ่ายนางเอกอาจจะเรียกแม่ว่า คุณแม่ เรียกตัวเองว่า หนู หรือ ชื่อตัวเอง
และอาจใช้หางเสียง คะ ขา

นอกจากนี้อาจใช้การบรรยายหลังบทพูดก็ได้ เช่น นางเอกพูดด้วยเสียงสั่นเครือ หรือ น้ำเสียงของคุณแม่ฟังดูผิดหวัง

ซึ่งถ้ารวมกับเนื้อหา ประเด็นการพูดแล้ว ผมว่าคนอ่านไม่งงหรอกครับว่าใครเป็นฝ่ายพูด  สำคัญคือผู้เขียนต้องลำดับบทพูดไหลลื่น และบรรยายให้ชัดเจนน่ะนะครับ

[Selni]

อารมณ์ประมาณ
"แม่คะ เดี๋ยววันนี้หนูไม่กลับบ้านนะ"
'อ้าวทำไมล่ะ จะค้างบ้านเพื่อนหรอ'

ไม่ก็

"แม่คะ เดี๋ยววันนี้หนูไม่กลับบ้านนะ"
(อ้าวทำไมล่ะ จะค้างบ้านเพื่อนหรอ)

[Xandria]

เคยอ่านนิยายวัยรุ่นบางเรื่องเมื่อนานมาแล้วเห็นเขาจะใช้วงเล็บแล้วใส่อัญประกาศกับบทพูดไว้ข้างใน ถ้าจำไม่ผิดนะคะ แต่แนะนำแบบท่าน K.W.E. ค่ะ เขียนไปตามปกติ ที่จริงฉากการคุยโทรศัพท์ก็คล้ายบทสนทนาทั่วไปค่ะ เพียงแต่คู่สนทนาไม่ได้อยู่ตรงหน้ากัน ตรงนี้เวลาบรรยายก็ต้องระวังนิดหนึ่ง เพราะที่เรารับรู้ได้ผ่านโทรศัพท์จะมีแค่น้ำเสียงเท่านั้น กิริยาอาการอื่นๆ ที่ตัวละครตัวหนึ่งกระทำ อีกตัวละครจะไม่รับรู้ด้วย

[color-blue-bell[เด็กน้อยหมวกฟ้า]]

เราใช้ตัวเอียงอะค่ะ เพราะว่าเราใช้นิยามของตัวอักษรเอียงในนิยายว่า 'ใช้ในกรณีที่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ ณ เหตุการณ์ปัจจุบันกับตัวเอกเท่านั้น' เช่น อดีตที่ผ่านมาแล้ว อนาคต จดหมาย ข่าวหนังสือพิมพ์ และโทรศัพท์ค่ะ แต่ของตัวเอกจะเป็นตัวอักษรปกติ 
ตัวอย่างเช่น
"สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ"
'ใช้ไปถูบ้านหน่อยดิ'
"ถ้าเป็นคนรับใช้กรุณาติดต่อ ศูนย์แรงงานค่ะ เบอร์โทร 094XXXXXX"
'ไม่เอา จะเอาคนคุยด้วยนี่อะ'
"ดิฉันกำลังทำงานอยู่ไม่ว่างไปถูบ้านให้คุณค่ะ สวัสดีค่ะ"
เป็นต้นค่ะ 
แต่เอาอย่างที่คห.1 ว่าก็ดีนะคะ 

[Daruma]

"..."
"ฮัลโหลต้น ว่าไงลูก"
"ผมอยู่หน้าปากซอย กำลังจะเข้าบ้าน ฝากซื้ออะไรไหม"
"โอ้ พอดีเลย ฝากซื้อผัดไทยห่อนึงนะ แม่ว่าจะออกไปซื้ออยู่พอดี"
"ร้านไหนอ่ะแม่ มันมีสองร้าน"
"ร้านป้าอ้วนๆ ฝั่งตรงข้ามเซเว่นนะ"
"โอเคครับ เห็นแล้ว เดี๋ยวซื้อไปให้ แค่นี้นะครับ"
"เดี๋ยวก่อนๆ ต้น"
"...ว่าไงแม่"
"พ่อฝากซื้อเบียร์ขวดนึงด้วย"
"ครับ ได้ครับ"
"อืม โอเค แค่นี้ล่ะลูก ไม่มีอะไรแล้ว"
"ครับ แล้วเจอกันครับ"
"แล้วเจอกันจ้ะ"
"..."

[ทามิวัน]

ที่ทามิชอบนะ จะเป็นแบบนี้
"ฮัลโหลแม่..."
[ฮัลโหล ว่าไงจ้ะลูก] ประมาณนี้ ส่วนคุณจะทำแบบไหนก็แล้วแต่เลยค่ะ

[G'Ging]

ประมาณนี้ได้มั้ยอ่ะคะพอดีเราเเเต่งนิยาย

" เเม่คะ"

[อะไรเหรอลูก]

"อ๋อ..."

[มีอะไรหรือเปล่าลูก??]

"อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะเเค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ"

ตู๊ดๆ

ป.ลโดนเตะออกนอกกระทู้ 555

[Sweet dreaM]

ปกติเราใช้ [ ] ค่ะ

"ฮัลโหล ยัยเจน นี่ฉันเองนะ"เบลเอาโทรศัพท์มือถือแนบหูซ้ายพร้อมกับเหลือบมองเอกสารตรงหน้า
[นี่แกอยู่ไหนเนี่ย! เขามากันเกือบจะครบแล้วนะ] 
"เอ่อ คือขอโทษนะ ฉันคงไปเลี้ยงไม่ได้ล่ะ งานด่วนเข้าพอดี"
[อ้าว ไหงงั้นล่ะ] 
"ขอโทษจริงๆ แต่ถ้าปั่นงานเสร็จก่อนสองทุ่มจะตามไปสมทบละกัน"
[มันแน่อยู่แล้วย่ะ! งั้นรีบๆไปปั่นงานแล้วรีบๆมาเลยนะ ไม่งั้นคราวหน้าแกเลี้ยงจริงๆด้วย] ปลายสายย้ำ ก่อนจะตัดสัญญาณทิ้งโดยไม่รอเสียงตอบรับ
"เฮ้อ ดีนะเจนไม่สงสัย" 
เบลพึมพำออกมา ยัดเอกสารเข้าไปในกระเป๋าแล้วเดินตามบุคคลในผ้าคลุมเงียบๆต่อไป

ประมาณนี้มั้งคะ //เพลินเลยเนี่ย ช่วงนี้ไม่ได้แต่งนิยายเลย เก็บกด นี่ถ้าพิมพ์ในคอมคงยาวกว่านี้แน่ (ฮา)

[rarabell]

เรามักใช้แบบนี้ค่ะ


"พ่อครับ ผมท้อง(?)"
'กับใคร'
"เพื่อนในห้อง"
'เมื่อไร'
"เดือนก่อน"
'พ่อให้อภัยแต่พาคนนั้นมาหาพ่อหน่อย'

เราจะเอียงตัวอักษรแล้วใช้ตัวหนา

[จิ้ง]

ผมใช้วิธี

บอกเป็นช่วงๆ ว่าใครพูด พยายามวางตำแหน่งบทพูดสลับกันไปมา แล้วก็ตัวละครเวลาคุยกันบางทีก็เรียกชื่ออีกฝ่ายประกอบในประโยคอยู่แล้ว คิดว่ายังไงก็ไม่งงอะครับ อีกอย่างนิสัยตัวละครเองก็มีผลกับประโยคหรือวิธีที่เขาพูด ก็หยิบเอามาใช้เพื่อสร้างเอกลักษณ์เพิ่มเติมก็ได้

อย่าง

"วันนี้หนูกลับบ้านดึกหน่อยนะคะแม่" เพ็ญพรรณพูด
"ดึกมากไหม เดี๋ยวแม่จะได้เก็บกับข้าวไว้ในตู้ให้" นางมารีกล่าวด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้ว่าบุตรสาวทำงานหนักเสมอ 
"ไม่เป็นคะ นี่ก็พาแขกมาเลี้ยงส่งที่โรงแรม เจ้านายเขาสั่งอาหารไม่อั้น ลาภปากเลยลอยมากถึงหนูด้วย คิกคิก ที่นี่มีค็อกเทลรสชาติเยี่ยมมากๆ เลยค่ะ"
"เฮ่อ ดูดู๊ลูกฉัน เป็นผู้หญิงดื่มของมึนเมามันไม่ดีนะลูก"
"โหย เพ็ญซะอย่างแค่ค็อกเทลไม่เมาง่ายๆ หรอกค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกคะ"

เทือกๆ นั้น 

[รถขนมปังกรอบ]

หนมปังเห็นกรณีศึกษาจากนิยายของนักเขียนดังๆสมัยก่อน ก็ไม่ได้ใส่ตัวเอียงหรือทำอะไรเป็นพิเศษกับซีนคุยโทรศัพท์นะคะ คือเล่าไปปกติเหมือนตัวละครคุยกันหน้าต่อหน้าเนี่ยล่ะ แต่ใส่กิริยาท่าทางให้น้อย(เพราะไม่เห็นกันอยู่แล้ว ^^') วาดภาพด้วยน้ำเสียงเอา ถ้าคุยกันนานๆเป็นหน้ากระดาษก็อาจจะกระตุกคนอ่านให้จำได้นิดนึงว่าโทรศัพท์อยู่ด้วยบทบรรยายสักคำ หรือสักประโยคสั้นๆ เท่านั้นเอง

ตามท่านจิ้งไปค่ะ ประมาณนั้นแหละ(ถ้าจะลอกเขาแล้วจะตอบยาวไปทำไมฟระไอ่หนมปัง -_- )

[ซามูไรแมว]

เขียนอยู่ในเครื่องหมาย "---" เหมือนบทสนทนาปกติ ไม่ต้องเอน ไม่ต้องหนา ครับ แต่อาจเขียนบรรยายแทรกระหว่างบทสนทนาเล็กน้อยเพื่อให้คนอ่านรู้ว่าใครพูดอยู่ พูดด้วยน้ำเสียงอย่างไร พูดด้วยความรู้สึกอย่างไร