ทำไงดีพ่อมีอคติกับอาชีพครู
ตั้งกระทู้ใหม่
โดยบอกกับผมว่า.....
"ลูกไปทำอาชีพอื่นเหอะ อาชีพนี้ทำอะไรก็ผิด เป็นที่รับรองอารมณ์เด็ก ต้องมาทนให้พ่อแม่ชาวบ้านมาด่าลูกให้จิตตกเปล่าๆ แถมเงินเดือนก็น้อย งานก็หนัก ความก้าวหน้าก็ไม่มีเพราะเป็นได้แค่ครูทั่วๆไป พ่อว่าลูกไปเรียนวิศวะดีกว่าไหม เงินเดือนดี มีความมั่นคง มีความก้าวหน้าที่ดี ได้เป็นระดับหัวหน้า เป็นหน้าเป็นหน้าสังคม และ ครอบครัวด้วยนะ กลับไปคิดดูดีๆ"
ผมทำหน้าเซ็งทุกครั้งเมื่อเจอคำพูดอย่างนี้ ไม่นึกว่าพ่อจะมีค่านิยมอย่างนี้ แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้
ทุกครั้งที่พ่อพูด ผมก็บอกกับพ่อว่า ผมไม่ชอบวิศวะ และ ไม่ได้จบสายวิทย์ ด้วยเขาไม่รับหรอกครับ
ซึ่งแม่ผมก็บอกกับพ่อด้วยว่า "ลูกสมัครเรียนวิศวะไม่ได้เพราะไม่ได้จบสายวิทย์ อีกอย่างลูกก็ไม่ชอบด้วยนะ เพราะ ตัวเลขคำนวณเยอะ"
พ่อกับแม่ผมก็ทะเลาะทุกครั้งเมื่อพูดถึงเรื่องนี้และหนักสุดเมื่อรู้ว่าผมสอบติดมีสิทธิ์สัมภาษณ์
พ่อผมไม่ได้มาแสดงความยินดีอะไร แถมยังพูดว่า "จะไปตื่นเต้นอะไรติดอย่างนี้เขารับหมด คนอื่นเขาบอกมานะว่า สมัคร 200 รับ 200 สอบก็สอบเป็นพิธีจะดีใจอะไรมาก ถามหน่อยลูกภูมิใจเหรอที่ติดบ้านสมเด็จ"
แม่ผมก็ตอบกลับไปว่า "ไม่ใช่อย่างที่คิดเลยนะ มีที่ไหนสมัคร 200 รับ 200 ถ้ารับอย่างนี้ก็ล้นคณะแล้วสิ เขาก็เลือกรับ และ สอบด้วยนะ"
เท่านั้นเหละ พ่อผมขึ้นเสียงชี้หน้าแม่พร้อมกับบอกว่า "หยุดเลย หยุดเลย แม่ แม่ใช่ไหมที่ชี้นำลูกให้เป็นแบบนี้"
แม่ผมก็บอกว่า "อะไรเนี่ย ลูกชอบอะไร ถนัดอะไร มันก็เรื่องของลูก นั้นมันอนาคตลูกเลยนะ พ่อไปฟังใครมาถึงได้คิดอย่างนี้ได้"
ผมก็อธิบายกับพ่อว่า "การสอบเข้ามันไม่ง่ายเลยจริงๆ แถมสัมภาษณ์โหดมาก ถ้าพ่อไม่เชื่อก็ไปบอกให้คนที่ว่าไปสอบดูแล้วจะรู้ว่ามันยากจริงหรือเปล่า"
แต่สุดท้ายพ่อก็ยอมรับว่าถ้าได้เรียนจนได้ฝึกสอนโดยพ่อตั้งเงื่อนไขเดียวว่า
ห้ามเอาการบ้านนักเรียนมาตรวจที่บ้านมาวางมากองให้พ่อเห็น มาก็พอ
ผมนี่ร้องไห้หนักมาก
คือ พ่อผมมีอคติกับอาชีพครูมาก เพราะ วงศ์ตระกูลทางพ่อส่วนใหญ่เป็น ครูเกือบทุกคน!
มีปู่ (พ่อของพ่อ) เป็นครูจนได้เป็น ผอ.โรงเรียน แถมยังได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน (รับราชการครู)
มีพี่ชายโต เป็นครู จนได้จบเป็น ดร. ได้เป็น ผอ.โรงเรียน (รับราชการครู)
ส่วนพี่ชายคนรองของพ่อเป็นครูสายอาชีวะ (รับราชการครู)
และ น้องสาวคนเล็กสุดรองจากพ่อผมอีกคนเป็นครูสายอาชีวะ (รับราชการครู)
พ่อผม จบวิศวะบางมด ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายผลิตอะไหล่รถยนต์
ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมในเมื่อญาติๆส่วนใหญ่เป็นครู แล้ว ทำไมผมจะเป็นครูไม่ได้ คิดว่ามันแปลกไหม ผมไม่ได้อยากเอาอย่างใครหรือตามรอยใครเลยเพราะผมไม่ได้สนิทกับญาติพ่อเลยครับ ผมเป็นตัวของผมเองล้วนๆ ผมชอบอ่านหนังสือ หาความรู้ที่ใช้ได้ในชีวิตประจำวัน ชอบช่วยเหลือให้คำปรึกษาคนอื่น ชอบอธิบายให้คนอื่นฟัง ชอบอ่านไปอธิบายไป เป็นคนเข้าใจเด็ก และ ผมช่วยงานกิจกรรมโรงเรียน ช่วยงานครูในเรื่องการตรวจข้อสอบ การให้คะแนน การลงเกรด ทำลงมือทำด้วยตัวเองแล้วเข้าใจง่าย และ นำเสนอรายงานได้เข้าใจง่าย อย่าโทษครูผมนะครับ ผมขอร้องช่วยเอง ครูก็ตรวจงานที่ทำด้วยก็ทำได้ดีจน แนะนำให้เรียนครู และ แม่ผมด้วย
เพียงแต่ผมจะอธิบายกับพ่อให้เข้าใจยังไงดี ในเมื่อพ่อผมชอบฟังคนอื่นพูดว่า บ้านสมเด็จเข้าง่าย เรียนครูไม่ดี คือ ผมพยายามอธิบายหลายอย่างแล้วแต่พ่อก็ยังคงมีความเชื่อเดิมๆ ใครบ้างเคยเจอแบบนี้และอธิบายยังไงดีให้เชื่อบ้าง
TpTpy
9 มี.ค. 58 เวลา 17:56 น.
5,844
views
71 ความคิดเห็น
พ่อจขกท.อาจจะมีความหลังกับอาชีพครูก็ได้นะ....
ลองจับเข่าคุยกับพ่อดูนะ สู้ๆ
บอกพ่อว่าเป็นครูแล้วจะสอนพิเศษโกยเงินให้พ่อเงิบไปเลยยย ผมจะรวยกว่าพ่อร้อยเท่า บอกงี้ไป
(ผมเขียนไม่ดีก็ขออภัย)
พ่อคุณจบวิศวะบางมดได้นี่ถือว่ามีความสามารถมากจริงๆ
แต่คุณเองก็มีความสามารถความถนัดเป็นของตัวเอง
ด้วยความที่คนเรามีความสามารถ/ถนัดไม่เหมือนกัน
ผมก็คงจะแนะนำให้ลองปรับทัศนคติความเข้าใจกันดู
เป็นเรื่องปกติครับ เพราะเขาอาจยังไม่รู้จักสายครูดีพอ
ผมเองก็เคยเรียนตามที่พ่อแนะนำ
แต่ก็ท้ายสุดมันก็เหมือนกับฝืนใจตัวเองไปเปล่าๆน่ะครับ
สำหรับวิศวะถ้าเก่งจริงๆ ที่ไหนเขาก็อยากได้ครับ
แต่ถ้าแคล+ฟิสิกส์ไม่ได้ แนะนำว่าอย่าเลยครับ
ยุคสมัยนี้การันตีไม่ได้แล้วครับว่าเรียนวิศวะ
แล้วเป็นเหมือนอย่างที่พ่อคุณหวังเอาไว้
หาดูในพันทิปได้ครับ
คุณโชคดีที่หาเส้นทางของตัวเองเจอ
ขอให้ทำในสิ่งที่เป็นตัวเราเองจริงๆ โชคดีครับ
ของเรานี่แม่อยากให้เป็นครู เราก็สอบครูให้แม่นะ ติดแล้วแต่ตอนสอบสัมเราพูดประมาณไม่ค่อยอยากเป็นค่ะ แล้วก็สัมไม่ผ่าน เราทำให้แม่เห็นเลยว่าหนูเป็นไม่ได้จริงๆจนแม่เอือม ตอนนี้ก็ได้เรียนอย่างที่ตัวเองชอบแล้วค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ ทำให้คุณพ่อเห็นและเข้าใจในสิ่งที่เป็นตัวเราค่ะ
เหมือนเราเลยค่ะ แต่เราอะอยากเรียนนิติศาสตร์มากแต่พ่อไม่สนับสนุนเลยค่ะ ทั้งๆที่พ่อเราก็เป็นทนายความเราเข้าใจว่าพ่อเราอาจจะหวังดีแต่มันทำให้เรารู้สึกกดดันมากแถมชมแต่ลูกพี่ลูกน้องที่เรียนวิศวะให้ฟัง ทุกวันนี้แอบลงคอร์สสอบตรงอะค่ะยังดีที่แม่เราสนับสนุน ^-^ (แม่บอกว่าขอให้เป็นคนดีหาเลี้ยงตัวเองได้ก็พอ) อ่านหนังสือจบคือต้องคว่ำหน้าปกลงไม่ก็เอาไปซ่อน แต่เราก็ยังยืนยันว่าจะเรียนนะ มันคืออะไรที่เรารักจริงๆ อิ_อิ
เวลาเป็นตัวพิสูจน์นะ ตอนนี้พ่ออาจจะมีอคติกับอาชีพครู
เรื่องทัศนคติมันต้องค่อยๆปรับกัน ต่อไปพอเรามีงานมีการทำที่ดีมั่นคง เขาก็คงจะเข้าใจเองแหละ เราเป็นกำใจให้นะ ทำสิ่งที่ตัวเองรัก เธอต้องเป็นครูที่ดีให้พ่อเห็นแน่ๆ สังคมก็ต้องชื่นชมอยู่แล้ว
มีหน้ามีตาในสังคม กับ หัวหน้าครอบครัวที่ดี ??
อาชีพอะไรก็เป็นได้ป่าวครับคุณ
ผมว่าผู้ใหญ่สมัยนี้คิดว่าตนเองทำดีที่สุดแล้วคิดว่าลูกจะทำตามทั้งนั้นแหละครับ ด้วยความที่คิดว่าตัวเองเจอโลกกว้างมาเองคนเดียว ผมไม่เคยสอนหรือบังคับลูกแบบนี้เลยนะ
อันนี้ไม่ได้เข้ากับสำนวน "อาบน้ำร้อนมาก่อน" หรอกครับ
เค้าเรียกว่า "ไม้แก่ดัดยาก" ต่างหาก
ผมขอพูดในฐานะพ่อคนหนึ่ง
จขกท.นี้ความคิดส่วนตัวนะไปถามพ่อคุณเลยว่าที่ไม่ชอบอาชีพครูเพราะพ่อเอ็นไม่ติดครูหรือพ่ออยากให้ผมเดินตามรอยพ่อ
คือเราก็อยากเป็นครูเหมือนกัน เราเข้าใจคุณทุกอย่างเลย เพราะพ่อแม่เราไม่เคยเห็นด้วยเลย เหตุผลที่พ่อกับแม่พูดก็คล้ายๆกับคุณ พ่อและแม่บอกว่า อาชีพครูมันเหมือนเป็นลูกจ้าง วันหยุดก็ไม่มี เงินเดือนก็น้อย หนี้สินเผลอๆ อาจจะเยอะด้วย แต่มันก็ไม่ได้เป็นทุกคนไม่ใช่เหรอ เราชอบอ่านหนังสือเหมือนกันนะ อ่านทุกอย่าง อ่านทุกชนิด คือขอให้ได้อ่านอ่ะ แต่พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจเลย พ่อกับแม่ไม่เคยส่งเสริมเราทางด้านอ่านหนังสือเลย เช่นเราชอบอ่านนิยาย พอเราจะซื้อ แม่ก็ชอบบอกว่า หนังสือเต็มบ้านแล้วนะ ไม่ต้องซื้อ พอได้แล้ว ทั้งๆที่เราก็เก็บงานซื้อเองนะ #คือใครจะมาอ่านแต่เรื่องเดิมๆอ่ะ มันก็เบื่อป้ะ# คือเราอึดอัดมาก พ่ออยากให้เราเรียน อินทรีเรีย คือออกแบบ เพียงแค่เห็นว่าเราชอบวาดรูป+วาดสวย ส่วนแม่อยากให้เราเป็นหมอ คือเรากลัวเลือดมากอ่ะ แล้วจะให้เราเป็นหมอ แล้วหมอมันไม่ได้เรียนกันง่ายๆเลย
จากที่เพื่อนหรือที่เราเคยสังเกตเองนะ เราเหมือนจะเป็นลูกรักครูเกือบทุกคนด้วย เพราะเราอยากเป็นครูไง เราปรึกษาครูเค้า เราช่วยงาน เราคอยสังเกตคุณครูที่เราชอบเวลาเค้าสอน เพื่อจะเอาไปใช้บ้าง แต่ทั้งพ่อททั้งแม่อ่ะ ไม่เข้าใจ แถมกีดกันไม่อยากให้เป็นครูอีกก #ร้องไห้หนักมาก
สู้ๆๆ นะคะ เปนกำลังใจให้ เชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองทำ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดคะ
มุเรียนไปตามที่ตั้งใจเลยค่ะ ให้สำเร็จให้ท่านเห็นถึงความเพียรพยายามของคุณเอง พ่อของคุณจะเข้าใจและเชื่อมั่นในตัวคุณค่ะ
ทำอย่างที่ใช่ ทำอย่างที่ตัวเองชอบจริงๆแล้วจะไปได้ไกลคะ
อย่างคุณครูของเราเนี่ย พ่อของครูเขาก็ขักขวางไม่ให้เป็นครูมาโดยตลอด
ขนาดเขาเรียนจบทำงานเป็นครูมา6ปีแล้วก็ตาม แต่ครูเขาก็ไม่ยอมแพ้ เพราะรักในทางนี้จริงๆ ไม่ได้ชี้ให้ทำอะไรๆโดยไม่สนใจพ่อแม่นะคะ แต่ชีวิตนี้ของเราคะ ฝืนไปไม่ได้ทำให้เรามีความสุขเลย คุยกับคุณพ่อในเรื่องที่ไปกันได้คะ และพยายามปรับความเข้าใจกันในเรื่องที่ขัดแย้งกันคะ ใจเย็นๆนะคะ พยายามทำผลงานให้พ่อเห็นว่าเราชอบและถ้าเราทำเราจะไปได้ดีจริงๆ ที่พ่อดุก็เพราะหวังดี ไม่อยากให้ลูกลำบากนั่นแหละคะ
สู้ๆนะคะ ชีวิตเป็นของเราคะ
แนะนำนะค่ะ แต่อาจจะใช่เวลานานไปหน่อย
พิสูจน์ให้พ่อเห็นไปเลยค่ะว่า เฮ้ย! เรียนครูที่นี่ผมก็มีอนาคตที่ดี เป็นใหญ่เป็นโต มีอาชีพที่มั่นคงได้นะ
เพราะพี่เองก็ชอบและรักในอาชีพครูใช่มั้ยค่ะ? ถ้าพ่อไม่เข้าใจ อธิบายยังไงก็ไม่ฟัง ก็ปล่อยท่านไปก่อนค่ะ ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์ว่าเราทำได้ และเรารักมันจริงๆ
ในเมื่อแม่เข้าใจและสนับสนุน และญาติๆก็ทำอาชีพนี้ด้วย พี่ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วละค่ะ
สิ่งที่เราเลือก มันมีผลกับตัวเรา มันจะติดตัวเราไปจนตาย มันไม่ได้มีผลกับพ่อแม่นอกจากความภาคภูมิใจหรอกนะค่ะ ชีวิตก็ชีวิตของเราไม่ใช่ชีวิตพวกท่านนะค่ะ
แต่สงสัยมากๆว่า คุณพ่อท่านมีปมอะไรกับอาชีพนี้หรือเปล่า ลองเปิดใจคุยกับท่านดีๆแล้วปรับทัศนคติดูนะค่ะ รู้ว่าพูดนะมันง่าย ทำจริงๆอ่ะยาก แต่อยากให้ลองพยายามทำให้ท่านเข้าใจจะเป็นผลดีที่สุด
แต่ถ้าจนแล้วจนรอดท่านไม่เข้าใจ ก็ต้องปล่อยท่านไปนะค่ะ แล้วพิสูจน์ให้ท่านเห็นเลยว่าอาชีพครูมันไม่ได้แย่นะ
เป็นกำลังใจนะค่ะ ขอให้พี่จบมาเป็นพ่อพิมพ์ของชาติที่ดี และหล่อหลอมเด็กให้กลายเป็นคนดีได้ค่ะ
สู้ๆนะค่ะ
เราเป็นคนเรียน ไม่ใช่พ่อเรียน
ยังไงเขาก็ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิตหรอกใช่มั้ย
ทำสิ่งที่รักให้ดีที่สุด สักวันพ่อต้องเห็นแน่นอน
สู้ๆ ค่ะ
จำคำนี้ไว้นะคะ
เหอๆ บ้านเราดันเต็มที่มาก ลูกหลานเหลนโหลน ชักจูงให้เรียนครูหมด โชคดีเราสนใจเรียนครูพอดี ฮิๆๆๆ ส่วนหลานๆอยากเรียนพยาบาลกับการบิน ยายก็ไม่เห็นด้วยนะ ส่วนเราเป็นฝ่ายกบฎ โน้มน้าวใจให้หลานเรียนตามที่ชอบสุดฤทธิ์ ลองใช้เหตุผลอธิบาย เราเองจะเถียงผู้ใหญ่นี่หาเหตุผลมากมายจริงๆ ส่วนครู เราว่าเป็นอาชีพที่ดีนะ มีน้อย ใช้น้อย ค่อยบรรจง มั่นคง ซื่อตรง คนของแผ่นดิน
เพ้อเจ้อ
จะเรียนอะไร จะจบอะไรก็ขอให้ลูกมีอาชีพทำงานได้ เมื่อ-ไปแค่นั้น
พ่อแม่ก็หวังให้ลูกมีความสุขทุกเรื่องที่ลูกตั้งใจอยู่แล้ว
เราคนหนึ่งที่โตมาอย่างเป็นครู
ถึงพ่อจะเกลียดครุ และ พ่อชอบว่าครูไม่ดีๆแบบนั้นแบบนี้
ก็เหอะ
ครูคือแม่พิมพ์ของชาติ
คือใจจิงอยากเปนครูเหมือนกันค้ะ ได้สอนได้อยุกับเด็กได้เหนวิวัฒนาการของคนบางส่วนในประเทศ มันภ
มิใจนะที่เหนนักเรียนที่เราสอนมาเป็นคนดัง เปนหมอ เปนทนาย มันปลื้มนะ เปนแม่พิมของชาติ แต่ปัจจุบันคนในประเทศกลับเห็นว่ามันไม่สำคัญ เอาใครมาสอนก้อได้ เรียนจากอินเตอเน็ตก้อได้ รายได้ก้อน้อย คนส่วนมากคิดว่ารายได้คือความมั่นคงแต่ไม่ได้คิดเลยว่า เรารักอาชีพที่ทำจิงๆหรือเปล่า เรามีความสุขกับมันไหม เราภูมิใจไหม เราเหมือนเครื่องจักรที่พ่อแม่ตั้งค่าให้ทำในสิ่งที่ซ้ำๆเดิมๆรึเปล่า พ่อของหนูก้อเปนเหมือนพ่อจขกท.นะค้ะ พ่อแม่ก้อคงให้เราไม่เปนเหมือนเค้าหรือตระกูลเค้ารึเปล่าคค้ะ ที่ต้องรับฟังแต่คำติคำว่ากล่าว บางทีลองไปคุยกับพ่อจขกท.ดีๆก่อนนะค้ะว่า คุณภูมิใจกับอาชีพนี่ไหม คุณมีความสุขกับอาชีพนี่หรือจะให้ลูกนั่งเครียดๆทุกวันกับงานที่ทำ จนไม่มีเวลาดูแลครอบครัวหรรือจะให้ลูกเป็นเสมือนเครื่องกลที่ถูกตั้งค่าตั้งแต่ยังไม่โต
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?