“เหตุผลที่คนดี ต้องเห็นแก่ตัว”
“อุดมการณ์” คำพูดที่สวยหรู ที่เป็นจุดมุ่งหมาย หรือแรงบันดาลใจของใครอีกหลายๆคน หรือในอีกมุมหนึ่ง บางคนคิดว่าไร้สาระ มันก็เป็นแค่ความคิดเด็กๆที่ไม่มีทางเป็นไปได้จริง ในอดีตเคตั้งเป้าหมายไว้กับตนเองว่า อยากทำอะไรที่ให้ประโยชน์กับคนอื่นบ้าง ถึงแม้ไม่ได้เป็นการงานที่ใหญ่มากนัก เนื่องจากถูกอบรมมาแต่ตนจากผู้นำแนวทางที่ดีที่สอนให้รู้และเห็นถึงคุณค่าและคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่กับการมอบความสุขให้กับผู้อื่นในเรื่องการให้ที่เป็นประโยชน์สุข จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้อดทนกับการทำงานตลอดมาเพราะคิดว่าสักวันต้องมีคนเห็นคุณค่าและเป็นที่ยอมรับ พยายามหากำลังใจและแรงจูงใจในทุกๆด้านเพื่อให้ตัวเองสบายใจและมีพลังในการทำงานนั้นต่อไป ยอมเสียโอกาส เสียเวลา เพื่อทำตามเป้าหมายที่วางไว้ แต่วันหนึ่งเหมือนทุกสิ่งที่ทำมาจะไร้ค่า เพราะถูกมองข้ามจากงานที่ควรได้รับผิดชอบมาโยตลอด ไม่มีสิ่งใดที่เป็นคุณค่ามากพอที่ทำให้เราได้รับโอกาสนั้นเพื่อพิสูจน์ตัวเองสักครั้ง การทำงานตลอดมาไม่มีค่าใดเลย ความพยายามสูญเปล่า เวลาและโอกาสที่สูญเสียไป ไม่สามารถยื้อกลับมาได้ ศรัทธาดับมืดมิด ความรู้สึกที่ก่อรวมจากความมุ่งมั่น พังทลายไปในทันที เหตุการณ์ในครั้งนั้นเสมือนบทเรียนราคาแพงที่สอนให้เรารู้คุณค่าต่อการลงทุนที่จะทำสิ่งใดแล้วควรไตร่ตรองหาเหตุผล หาสิ่งที่ควรได้รับการตอบแทนว่าสมควรหรือไม่ อย่าใช้แต่ใจ และความรู้สึกต่ออุดมการณ์เท่านั้น สมองต้องคิดทบทวนด้วย ความล้มเหลวในครั้งนั้นทำให้การเรียกกำลังใจกลับมายากยิ่งนัก ทำให้เป็นเหตุผลต่อการที่จะก่อร่างสร้างงานใดขึ้นมาใหม่ จงเลือกทำในสิ่งที่เราสบายใจ ไม่เดือดร้อนใคร ทำในสิ่งที่คุ้มค่าต่อตนเอง ก่อนที่คิดจะทำเพื่อคนอื่น และเลือกที่จะมองดูตนเองก่อนที่จะมองดูคนอื่น ถ้าวันนี้เรายังไม่อยู่ในจุดที่อิ่มตัว มีทุกอย่างเพียบพร้อม ก็อย่าเพิ่งริทำอะไรเพื่อคนอื่น เตือนตัวเองไว้เสมอว่าไม่มีใครใส่ใจเรา เท่าตัวเราเอง
แสดงความคิดเห็น