ระหว่างรอผลGATPATรอบสอง ประสบการณ์สองปีกับการแอดมิชชั่น

[มีนา]

ช่วงระหว่างรอผลแกทแพทรอบสอง เราก็อยากจะมาระบายความเครียดซักหน่อย U_U

เราเป็นเด็กแอด 57 นะ ซึ่งแน่นอนว่าปีนี้เราซิ่วมา #ยิ้มอ่อน
เราซิ่วเพราะเราอยากเข้าคณะที่ใช่มหาลัยที่ชอบ เราอยากเข้า สถาปัตย์ นิเทศ หรือศิลปกรรม
ใช่แล้วล่ะ เราชอบทั้งสามคณะ ทำได้ทั้งสามอย่าง ซึ่งต่อให้เราได้อันไหนเราก็แฮปปี้
แต่เวรกรรม... ไม่ได้ซักอัน =__=
เนื่องจาก...

1. สถาปัตยกรรมศาสตร์ ... เราอยากเค้า จุฬา ธรรมศาสตร์ ศิลปากร และลาดกระบัง แต่เราไม่ได้เรียนความถนัดสถาปัตย์เลย ย้ำว่าไม่เลย เราเป็นเด็กตจวที่พ่อแม่มาตั้งรกรากที่กทม ไม่เคยเรียนวาดรูป แต่เราชอบออกแบบ ชอบวาดรูป แต่พอรู้ว่าต้องสอบอะไรบ้าง คะแนน PAT4 ที่ได้ถือว่าไม่เลวสำหรับเด็กพื้นฐานต่ำเตี้ยอย่างเรา รอบแรก 110 รอบสอง 138(ประมาณนะคะ) เราก็คิดว่าถ้าเราได้ฝึก เราน่าจะได้สูงกว่านี้ ตัว PAT4 สำหรับเรา เราว่ามันไม่ยากค่ะ แต่แค่ต้องจับจุดในสิ่งที่คนออกข้อสอบต้องการให้ได้ แต่ยอมรับนะคะ มันไม่เหมาะที่จะเป็นข้อสอบวัดผู้ที่จะไปเป็นสถาปนิกซักเท่าไหร่ - -" ไปสอบลาดกระบังไม่ติด #ร้องไห้หนักมาก

2. นิเทศศาสตร์ ... เป้าหมายสูงสุดคือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ค่ะ ซึ่งทราบกันดีว่าคะแนนสูงลิบๆ คะแนน GPAX + Onet เรามีอยู่หมื่นร้อยนิดๆ วิธีที่จะเข้าได้คือ
- รับตรง GAT+7วิชาสามัญ เราพลาดค่ะ เราโง่คณิต แกทเราค่อนข้างสูงมากนะคะ แต่คณิตเลวร้ายมาก เหยียบที่ 20 พอดี =___= สังคมก็อยู่ที่ค่ามีน อิ๊งก็สูงหน่อย หน่อยจริงๆ... Orz
- แอดมิชชั่นแผนศิลป์ ลาก่อนค่ะ.... แผนวิทย์ ต้องได้ PAT1 150-200 ซึ่งเรารั้งท้ายค่ะ ไม่หวังดีกว่าเนาะ TOT
ส่วนมหาลัยอื่นในสายนิเทศนี้เราไม่ได้ไปค่ะ เพราะเรารู้ว่าเราจะไม่เอา ไม่อยากกักที่คนอื่น เพราะเราเข้าใจว่าไม่ได้คณะที่อยากได้มันเจ็บปวดแค่ไหน มีรอบแอดที่เผลอไปแย่ง เพราะเราไม่รู้ว่าพอลองศึกษแล้วเราจะไม่ชอบสายนั้นหนักขนาดนี้

.......รู้สึกผิดกับมหาลัยที่เลือกเค้าแล้วไม่เอาเค้า แล้วก็รู้สึกผิดกับคนที่รักคณะนี้ด้วย เราขอโทษ ;___;......

3.ศิลปกรรมศาสตร์ ... สายหินค่ะ คณะนี้สำหรับคนที่เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ เราพอเล่นเปียโนได้ค่ะ แต่ไม่ถึงกับเก่งจนจะแทรกเข้าไปเป็น 1 ใน10-20 ของแต่ละมหาลัยได้ TT มีไปสอบศิลปกรรมการละคอน แต่ไม่ติดค่ะ #ร้องไห้หนักมาก T_________________T


สรุปสุดท้าย... เราติดแอดคณะรัฐศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังมากๆแห่งหนึ่ง
เราเอาไว้อันดับ 4 และเราก็ได้อันดับสี่...
ในที่สุดแล้วเราสละสิทธิ์ค่ะ... (ขอโทษด้วยนะคะถ้าใครไม่พอใจ ตอนแรกเลือกไว้เพราะคิดว่าเราน่าจะเรียนได้ แต่สรุปคือเราเครียดถึงขั้นจิตตก เพราะช่วงนั้น การเมืองดุเดือดมาก และครอบครัวเราค่อนข้างอินกับการเมือง เราเห็นคำว่าการเมืองแล้วปวดหัวตุ๊บๆมาเลย - -")
เราเก็บตัวจนแม่กลัวเป็นบ้า ตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวันเพราะเหมือนหมดหนทาง ไม่อยากอยู่แล้ว เราคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่แค่ชั่ววูบค่ะ จนเหมือนพ่อแม่สัมผัสได้ว่าเรากลายเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว เวลาเห็นชุดนิสิตนักศึกษา เราจะซึมไป แอบร้องไห้ นั่งวาดรูปตัวเองใส่ชุดนิสิตนักศึกษาไว้เต็มเลย ใกล้ก้าวข้ามไปอยู่คำว่าบ้าเต็มที แล้วอีกอย่างคือเราเป็นคนไม่กล้าพูดเรื่องเครียดๆกับใคร แม้แต่เพื่อนสนิท เลยเก็บไว้คนเดียว จนกระทั่งแม่เรียกเราไปบอกว่า....

.... แม่กับพ่อให้โอกาสอีกปี ไปเรียนแล้วสอบใหม่ ....

เริ่มมีหวังแล้วค่ะ เราลงเรียนหมดเลย คณิต อังกฤษ ฟิสิกส์ สถาปัตย์ และเป้าหมายคือ สถาปัตยกรรมศาสตร์!!!

เราก็เริ่มเรียน พี่ติวก็ใจดี สอนเข้าใจ เราก็อ่านหนังสือหนักขึ้นในขณะที่ติ่งไปด้วย -..- แต่อุปสรรคของเราคือ เด็ก 58 มีแต่คนเก่งๆค่ะ..…………

เนื่องจากเราเป็นเด็กบ้านนอกกะโหลกกะลา ติดดิน วิถีชีวิตแบบบ้านๆ เรารู้สึกอึดอัดเล็กๆค่ะ วันแรกๆที่ไปเรียน เราแต่งตัวบ้านๆ เสื้อยืดเก่าๆกับกางเกงขาสั้นพร้อมหนีบแตะ - - แต่ทุกคนไม่สนใจหรอกค่ะ ไม่มีใครมองแปลกๆ เราอึดอัดเอง 55555 เราเริ่มสังเกตการวางตัว การพูดจาของเด็กกทม แล้วเอามาปรับใช้ค่ะ คือไม่ใช่พยายามดัดจริต แต่เราอยากมีเพื่อนค่ะ แค่กลมกลืนไป ไม่ได้อัพตัวอะไร จริงๆเราก็อยู่กรุงเทพตั้งแต่เกิด ไปอยู่ตจวตอนม.2 เอง แต่วิถีชีวิตมันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ พอปรับกลับมาเลยรู้สึกเก้ๆกังๆ

....เริ่มออกทะเล กลับมาๆ

พอเริ่มเรียนก็เริ่มมีเพื่อนที่เข้ากันได้ เราใช้ความซื่อสัตย์เข้าหาทุกคน ไม่มีก็บอกไม่มี ไม่รู้ก็คือไม่รู้ แล้วเวลาใครถามว่าจะเข้าที่ไหน เราก็ตอบอย่างมั่นใจ จุฬา-ลาดกระบัง ทุกคนก็เอาใจช่วยแล้วก็บอกว่าสู้ไปด้วยกัน ต่างจากที่โรงเรียนตอนม.ปลายค่ะ เค้าจะมองเหยียดแล้วหัวเราะ
เราก็ตั้งใจเรียนกับที่ติวจนกระทั่งแม่เริ่มบอกว่าเราใช้เงินเยอะกว่าค่าเทอมที่ควรจ่ายในระดับมหาลัยแล้วนะ เราเลยหยุดเรียน แล้วฝึกตัวเองค่ะ สงสารแม่กับพ่อ เพราะเรามีน้องที่ต้องเรียนหนังสืออีกสองคน พื้นฐานเราเป็คนที่เข้าใจง่าย ผลการเรียนก็ค่อนข้างดีเลย แต่อันที่เราไม่เก่งก็คือไม่เก่งเลย แต่ถ้าเราสนใจ เราสู้ตาย! เลยเอาสิ่งที่ได้จากการเรียนที่สถาบันติวมาฝึกเอา

ผ่านไปๆ จนวันที่คะแนนแพทสี่ออกเลยแล้วกัน เศร้าค่ะ... 160 คะแนน U_U 7 วิชายังคงต่ำเช่นเดิม แต่อิ๊งสูงมว๊าก! เลยช่วยให้คะแนนพอส่งไปฟาดฟันในรอบรับตรง แต่เปล่าเลย... ไม่ติดทั้งลาดกระบังและจุฬา TT ที่อื่นเราไม่สอบเพราะตามที่บอกค่ะ เราไม่แย่งที่ใคร และอีกอย่างเราเสียดายค่าสอบ เพราะคะแนนเรามันไม่ใช่เกณฑ์ที่น่าพอใจ บ้านเราไม่รวยค่ะ ไม่ได้จนด้วย กลางๆ แต่เราก็ไม่อยากสิ้นเปลือง เพราะปีที่เราแอดเราหมดเยอะมากค่ะ ทั้งค่าสอบ ค่าเดินทาง ปีนี้เลยพยายามเบาลง

เราไม่ยอมแพ้ค่ะ เพราะก่อนหน้าจุฬาจะประกาศผล เรารู้ชะตากรรมตัวเองแล้ว ในรอบแอดเราต้องได้ 230+ ไม่ใช่ว่าเราเจาะจงว่ารอบแอดต้องจุฬาเท่านั้นนะคะ ขอแค่มหาลัยในกรุงเทพก็พอ แต่ถ้าได้ก็ดี -..- แต่คะแนนสถาปัตย์แต่ละมหาลัยมันอยู่ที่ 19000-20000+ ทั้งนั้น ถ้าไม่ถึงคือไม่ติดซักที่เลยมันจำเป็นต้องถึงค่ะ อย่างน้อย 20000-21000 เราก็จะได้ลุ้นได้แบบไม่เหนื่อยมากนัก เพราะแอดมิชชั่นเลือกได้แค่ 4 อันดับ นี่คือจุดที่เหนื่อยใจ... Orz

เราเลยหาข้อมูลการให้คะแนน PAT4 มาแล้วพยายามวาดให้ได้ตามที่เข้าต้องการ ฝึกเน้นๆคือ Logo Perspective และ ระบายขาวเทาดำตามจินตนาการ เพราะแค่แนนอยู่ในพาร์ทนี้ 210 คะแนน ถ้าเราทำได้เราชนะ เราก็เริ่มฝึกเลยค่ะ ไม่ไปไหน อยู่บ้านวาดๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วก็วาด ทำโลโก้ตามโจทย์ที่คิดเองประมาณพันกว่าแบบ แปะเต็มห้อง ตีพกากๆอีกเป็นร้อยๆ ฝึกใช้ปากกาวาดเลยเพื่อย่นระยะเวลาในการวาด ให้อยู่ใน 1 ชม.

.............วันที่รอคอยก็มาถึง..........

เราสอบสนามปากเกร็ดค่ะ ก่อนสอบเลยแวะเอาดอกกุหลาบสีชมพูไปกราบพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ (พระนางเรือร่ม) และ ร.5 ที่วัดกู้ขอกำลังใจหน่อย ขอให้สอบได้ สมองปลอดโปร่ง บอกพระนางว่าลูกต้องการคะแนนเท่าไหร่เพื่อจะมีสิทธิ์ติด ลูกจะทำเต็มที่ ขอให้คะแนนสอบวันนี้ออกมาตรงตามหวัง (จริงๆไม่ได้กลัวตัวเองทำไม่ได้ค่ะ เรากลัวสทศ 5555555555) และถือโอกาสนี้ขอเป็นนิสิตกับร.5ซะเลย เพราะมีพระบรมรูปพระองค์ท่านอยู่ที่นั่นด้วย ซึ่งจริงๆเราไปขอกับพระองค์ท่านที่ลานพระบรมรูปสองรัชกาลทุกเดือนอยู่แล้วค่ะ แหะๆ ^[+++++]^

เราใช้เวลาในการสอบตามนี้ค่ะ...
- ช้อยทั้งหมด 40 นาที
- โลโก้ 40 นาที
- รถไฟ 30 นาที
- Perspective 50 นาที
ส่วนเวลาที่เหลือ... ลบค่ะ!!! ความสะอาดคือสิ่งสำคัญ ต่อให้วาดสวยระดับเทพ ถ้าเปื้อนดำเป็นปื้นก็โดนหักคะแนนอยู่ดี อย่างน้อยสะอาดเรียบร้อย เค้าจะได้เห็นดีเทลเราชัดขึ้น

ออกจากห้องสอบมา ใจเต้นเป็นจังหวะชักกระตุกเลย กลัวสทศมองรูปรถไฟไม่ออก TOT เราวางเทียบชานชลาแล้วนะ ได้โปรดจงเห็นเจตนาเราที ส่วน GAT เราพอใจค่ะ พอมาก ไม่เครียดกับมัน 555555555555555

วันเวลาผ่านไป ไม่ติดจุฬาจริงๆด้วย คือตอนนั้นคิดว่าผังเมืองก็เอาละค่ะ ถ้าไม่ใช่ก็แอดใหม่ แต่ต้องอยู่ในสถาปัตย์ เพื่อฝึกตัวเอง อย่างน้อยก็มีที่เรียน เรารักสถาปัตย์มากแล้ว รักจริงหวังแต่งเลย ;_______; คือคิดปลอบใจตัวเองว่าผังเมืองน่าจะเหมือนเกม Sim City -..-

จนกระทั่งตอนนี้ วันๆนึงเราจะคำนวนคะแนนไม่ต่ำกว่า 50 รอบเพื่อคิดว่าคะแนนเท่าไหร่เราจะมีสิทธิ์ติดที่ไหนได้ ใจเราขึ้นลงเป็นรายชั่วโมง ทั้งมีความหวังทั้งหดหู่ ยิ่งมีคนบอกว่าปีนี้เฟ้อแน่ๆ คะแนนโอเน็ตก็ดีขึ้น เหวี่ยงแรงชัวร์ เรานี่ใจเสียเลยค่ะ U_U

ได้แต่รอค่ะ รอคะแนนรอบสองออก ชะตาชีวิตเราขึ้นอยู่กับตัวเลข ความหวังเราฝากไว้ที่ตัวเลขห้าตัวกับจุดทศนิยมอีกสี่ที่เราจะต้องส่งมันไปสู้กับตัวเลขของคนอื่นอีกเป็นแสนๆคน ถ้าปีนี้เราต้องแพ้ เราก็คงยอมรับค่ะ เพราะต้นทุนเราต่ำมากถ้าเทียบกับคนที่เราอยากจะไปอยู่ในจุดๆเดียวกับเค้า อาจจะเดินช้ากว่าคนอื่นไปสองสามก้าวแต่เราก็เข้าใจว่ากำลังของเรายังมีไม่พอจะไปเทียบกับคนระดับท็อป แต่เราก็ได้ทำเต็มที่ สุดกำลังที่เรามีแล้ว

ไว้วันที่คะแนนออกเราก็รู้แล้วว่ามันใช่วันของเรามั้ย ปีนี้เราจะไม่แย่งที่ใครแล้วล่ะค่ะ ไม่ได้คือไม่ได้ จะไม่ไปยุ่งกับคณะที่คนอื่นรักแต่ไม่ใช่สำหรับเราเด็ดขาด TT

ขอให้เพื่อนทุกคนสู้นะคะ ใครที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็มาแชร์ได้นะ เราเค้าใจทุกคน เวลาเห็นคนแชร์คะแนนคณะเดียวกับเราแล้วมันสูงมาก เราก็ใจแป้วนะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตราบใดที่คะแนนยังไม่ออกเรายังมีหวัง !!! ถึงจะริบหรี่ก็ตาม TT

เราอาจจะพิมพ์งง หรือพิมพ์อะไรไม่ถูกใจเพื่อนๆ เราก็ขอโทษไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ ไม่ได้จงใจหรือเจตนาไม่ดีแต่อย่างไร ;_______;

Comments

[ไฟว์]

เราก็เด็กแอด57#เด็กซิ่ว เราออกจากมหาลัยแล้วด้วย ทึกวันนี้เหมือนเด็กเก็บกดยังไงยังงั้น55555 ในหัวคิดแต่ว่าต้องติดๆ เราไม่อยากกลับไปเรียนที่เดิมอีก ตอนนี้ก็รอคะแนน เพี้ยงงง #สู้ไปด้วยกันน่ะจขกท.