เมลนะคะ ยังไงก็ติดต่อมาด้วยค่ะ Jinn0012@hotmail.com

ระวังบ้างนะคะ ต้องดูก่อนว่าเป็นมิจฉาชีพมั้ยที่รับหนุไปเลี้ยง ในโซเชี่ยลมันอันตรายนะคะ ทางที่ดีลองปรึกษาญาติก่อนดูมั้ย หรือไปที่สถานีตำรวจ หรือสถานที่ที่คุ้มครองเด็กก่อนก็ได้นะคะ

ลองปรึกษาญาติ คุณครูที่สนิทและไว้ใจ อะไรอย่างนี้ก่อนดีมั้ยคะ ถ้าเจอมิจฉาชีพมันจะแย่นะคะ ยังไงก็สู้ๆนะ

ไม่มีแม่คนไม่รักลูกหรอก นอนหน้าบ้านละ ยังไงเขาก็เป็นแม่เรา เขาเห็นเราอยู่หน้าบ้านเดียวเขาก็ใจอ่อนให้เราเข้าไปเอง เชื่อสิ

ลองหางานพิเศษทำค่ะ งานเสิฟไรงี้ที่พอได้เงิน พยายามเก็บเงิน แล้วหาที่อยู่ใหม่ถ้าไม่ไหวจริงๆ

ลองปรึกษาญาติที่ไว้ใจก่อนไหมไม่งั้นก็ลองไปคุยกับมูลนิธิหรือสถานที่คุ้มครองเด็กดูนะคะระวังตัวไว้ด้วยนะคะขอให้เรื่องร้ายๆที่เจอมาดีขึ้นเรื่อยๆนะคะเป็นกำลังใจและเอาใจช่วยค่ะ

ลองติดต่ออาจารย์ที่ไว้ใจได้ดูครับ (ถ้าเป็นไปได้ก็อาจารย์ผู้หญิง) ไม่ก็ให้อาจารย์ช่วยติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดู

มาโพสตามหาคนรับไปดูแลในอินเตอร์เน็ตแบบนี้ อาจจะอันตรายกว่าการโดนคนในครอบครัวทำร้ายร่างกายก็ได้ครับ

เป็นกำลังใจให้เน้อ

ต้องถามก่อนว่าอายุเท่าไหร่เเล้วถ้ายังไม่ถึง 15 หรือ 18 ผมว่าทางมูลนิธิปวีณาอาจจะช่วยได้ยะครับลองติดต่อดูเเต่ถ้าถึง 18 เเล้วก็น่าจะหางานทำได้นะครับ

ปรึกษาปัญหากับคุณครูที่ไว้ใจ ติดต่อตำรวจหรือติดต่อศูนย์ช่วยเหลือสังคมไหมคะ โทรเบอร์ 1300 ได้ตลอด 24 ชม.
หรือคลิ๊กลิ๊งนี้ค่ะ http://www.osccthailand.go.th/Front/

ถ้ายังไงลองทำเหมือนในละครนะครับ ลองตั้งกล้องไว้ อัดไว้เป็นหลักฐาน ตอนแม่ทำร้ายร่างกายแล้วนำไปแจ้งความกับตำรวจ ในความคิดผม แบบนี้มันแรงไปนะครับ แม่ดีๆเขาไม่ทำแบบนี้หรอก เป็นกำลังใจให้เจ้าขอกระทู้นะครับ ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว  แจ้งศูนย์ที่ปกป้องเด็กได้ไหมครับ

แอดเฟสมาหาเราก่อนก็ได้นะมาคุยกันก่อน เราอายุ 17 แล้วปรึกษาได้เ็นผญ https://www.facebook.com/fildfong

หนูอายุเท่าไหร่แล้วคะ? เรียนชั้นไหนแล้ว?
หนู ลอง ปรึกษา กับ คุณครูประจำชั้น หรือ ครูแนะแนว ก่อนดีกว่ามั้ยคะ?
คุณครู ท่านช่วยหนูได้แน่นอนค่ะ
อย่าไว้ใจคนในอินเตอร์เน็ตนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หาญาติที่พอจะพึ่งได้อ่ะค่ะ คือถ้าอยู่กับญาติมันยังดีกว่าอ่ะค่ะ อย่างน้อยก้ได้ปรึกษา เลี้ยงเราได้ ยังไงก้เปนกำลังใจให้นะคะ^^ สู้ๆค่ะ

ผมว่าน่ะ ต่อให้ท้านทำร้ายเรามากเเค่ไหน หรือเเสดงออกว่าไม่เคยรักเราเลย ถึงเเม้การกระทำของเเม่น้อง อาจจะโหดร้ายสำหรับตัวน้องเอง เเต่พี่เชื่อว่าความจริงเเล้วเเม่น้องนะท่านรักน้องมาก เเต่ท่านอาจจะมีปัญหาอยู่ในใจเเล้วบอกใครไม่ได้หรือป่าวเลยทำให้ท่านต้องเเสดงออกอย่าวนั่น ไม่มีเเม่คนไหนหรอดน่ะที่จะไม่รักลูกตัวเอง  น้องเคยเข้าไปกอดเเม่น้องหรือป่าวเวลาที่เหนท่านเหนื่อยอ่ะ ลองทำดูนะ

ดูแล้วทางบ้านน่าจะมีปัญหาทางบ้านพอสมควร เรื่องครอบครัวเนี้ยเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆ หัวหน้าครอบครัวก็เป็นสิ่งสำคัญในเรื่องเสาหลักของบ้าน พ่อของคุณเปป็นนักดื่มนั่นแสดงถึงปัญหาหลักด้วย มันมีผลกระทบในการงาน การเงิน ชีวิตคู่ ลามไปถึงครอบครัว ดูๆไปพ่อของคุณเป็นคนที่ตามใจคุณพ่อสมควร มาดูที่แม่ของคุณ แม่คุณดูเหมือนจะมีอำนาจทั้งในบ้านและนอกบ้าน (ผมเดา) แม่คุณเป็นคนที่ตั้งความหวังไว้สูงและมักจะผิดหวังบ่อยๆด้วย ผมคิดว่าทางบ้านคุณต้องมีปัญหาปลีกย่อยมากกว่านี้และมันสะสมมานานแล้วด้วย ทำให้ส่งผลทั้งสภาพจิต ถ้าผมเดาดู ที่บ้านคุณตอนนี้มีปัญหาเรื่องการเงิน และดูเหมือนว่าญาติพี่น้องจะชอบมาขอความช่วยเหลือบ่อยๆและพ่อคุณก็ชอบให้ความช่วยเหลืออีกต่างหาก นั่นเป็นสิ่งที่แม่คุณไม่ชอบใจนัก ส่วนเรื่องที่ออกจากบ้าน ผมไม่แนะนำให้ออก แต่ถ้าจะออกคุณควรขออยู่กับเพื่อน หรือไม่คุณลองทำงานช่วยที่บ้าน งานบ้านงานเรือนก็ยังดี สร้างความสบายใจโลกข้างนอกมันอยู่ลำบากเพราะไม่มีใครมาคอยช่วย คุณรอให้แม่คุณเย็นลงซักหน่อยๆ แน่นอนคุณพูดอะไรไม่ได้ แต่คุณเลือกปฏิบัติได้ ผมยินดีให้คำปรึกษานะครับ แต่ผมเป็นผู้ชายต้องบอกก่อน คุณอาจมีเรื่องที่อยากระบาย ผมเองก็พอเข้าใจในปัญหาของคุณ ถ้าอยากได้ที่ระบาย คำปรึกษาลองเข้ามาคุยนะครัับ ให้เอาไปคิด ไม่ต้องเชื่อก็ได้ เพราะเราไม่รู้จักกัน
line yahoosmile
FB Nantawat Taweepongthongngao

ไปค้างบ้านเพื่อนหรือไปขอคำปรึกษาจากคุณครูค่ะแนะนำหอบเสื้อผ้าไปด้วยนอนบ้านเพื่อนเลยค่ะ แม่ยังไงก็คือแม่ลูกหายไปหลายๆวันก็มาตามกลับเองค่ะ แต่ปัญหามันอยู่ที่พอตามกลับเค้ายิ่งจะทำร้ายเรากว่าเดิมรึป่าวหรือจะทำดีกว่าเรากว่าเดิม..ลองขอคำปรึกษาจากคนสนิทดูนะคะ

สงสารจริงๆครับ เเม่ก้พึ่งไม่ได้ พ่อก้พึ่งไม่ได้ ถ้าอยากมีชีวิตวิตใหม่จริงศูนย์เเจ้งร้องทุกข์ครับครับ หรือร้องเรียนปวีณา อย่าไปอยู่บ้านคนเปลกหน้านะครับ ผมขอเเล้วกัน
หรือไปอยู่บ้านญาติที่ไว้ใจครับ เเต่อย่าไปอยู่กับคนเเปลกหน้าเลยมิหนำซ้ำอาจเยอะกว่าเดิมอีก สงสารพี่มากๆครับ

การกอดการพูดดีๆ ในบางคนอาจจะไม่ได้ช่วยอะไร คิดดูแม่ทำกับเราขนาดนั้น เธอนั่งเฉยๆ แม่ยังหาเรื่องเลยถูกมั้ย เราให้คำปรึกษาอะไรมากไม่ได้หรอก แต่เราเชื่อว่าชีวิตคนมีขึ้นมีลง เธอต้องตัดสินใจเอง พยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง จริงๆ เราจะเขียนยาวกว่านี้ แต่ขอโทษด้วยแล้วกันนะ เราพิมพ์แล้วลบ เราก็เคยถูกไล่ออกจากบ้านเหมือนกัน แต่เราโชคดีตรงพ่อเราไม่กินเหล้าเป็นคนมีเหตุผล เราเลยหลบไปบ้านเพื่อนก่อน รอพ่อกลับบ้านค่อยเข้าไปด้วย แต่ถ้าเราเจอเคสแบบเธอนะ เราว่าเราว่าเราแจ้งกรมอะไรสักอย่างดีกว่า ถ้าหากอายุของเธอไม่เกินละก็ แจ้งไปเถอะ ตอนพ่อแม่เราตีกันเราก็แจ้งตำรวจ
ปล. ตอนที่เราแจ้งตำรวจเรายังเด็กอายุยังไม่เกินสิบขวบด้วยซ้ำ

ใจเย็นน้ะ จะตัดสินอะไรคิดให้มันเยอะๆ บางทีมันพลาดแล้วแก้ไขยาก ปัญหาครอบครัวมันเป็นเรื่องยากที่แก้ไข บางทีแม่เขาอาจพูดเพราะอารมณ์โกรธ เราเองก็ควรใจเย็นลองปรึกษาคนที่ไว้ใจและคิดว่าให้คำแนะนำทางทีดี.

มีสติ ใจเย็นๆนะ ทุกปัญหาต้องมีทางออก แต่เธอต้องระมัดระวังตัว ช่วยเหลือตัวเอง ดูแลตัวเองให้ดี อย่างที่กระทู้อื่นๆบอกแหละระวังมิจฉาชีพด้วยและก็ปรึกษาและขอความช่วยเหลือจากคนที่ไว้ใจได้ เราเป็นกำลังใจนะ สู้ๆ เดี๋ยวทุกๆอย่างจะต้องดีขึ้น บางคนที่แย่กว่าเธอก็ยังมี สู้ๆนะ เธอต้องผ่านมันไปให้ด้วยดี

แม่มีอาการป่วยทางจิตป่ะค่ะ หรือ อยู่ในวัยทองรึเปล่า
สารเสพติดก็เกี่ยวนะค่ะ #แม่เราก็เป็น แต่ตอนนี้รักษาหายแล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่กับญาติ พ่อแม่แยกกันอยู่ คือจะไม่อาศัยด้วยกันค่ะ เพราะเราก็เจอกรณีเดียวกะคุณ สู้ๆค่ะ เราไม่ต่างกัน

ใจเย็นๆน้า ลองปรึกษาญาติกับครูที่ไว้ใจดู ถ้าไม่สบายใจยินดีให้คำปรึกษาหลังไมค์นะ

ในนี้น้องทำอย่างมากก็ได้เพียงขอคำปรึกษานะคะ
จะหวังพึ่งคนจากโลกออนไลน์มันยากที่จะไว้ใจค่ะ
เผลอๆ อาจจะมีคนเนียนมาพาเข้าวงการไซต์ไลน์ได้ง่ายๆ
ระวังนะ

สำหรับพี่ พี่จะไม่แนะนำให้ง้อคุณแม่นะคะ

เท่าที่อ่านดูท่าทางแม่ของน้องจะเป็นคนใจร้อนและควบคุมอารมณ์ยากเอามากๆ แน่ๆ แม้ว่าท่านอาจจะเหนื่อยเพราะท่านอาจจะทำงานคนเดียว (สังเกตจากที่เล่าว่าพ่อเป็นนักดื่ม) แต่ท่านดูเหมือนจะไม่ยอมฟังคนอื่นง่ายๆ ซักเท่าไหร่

(ต่อจากนี้คือความเห็นพี่จากมุมมองของตัวเอง
อาจจะจริงหรือไม่ มีแต่น้องเท่านั้นที่รู้)

เพราะท่านอาจจะมองแค่ว่า เพราะท่านเหนื่อยและทำงานอยู่คนเดียว คนอื่นไม่ช่วย เพราะฉะนั้นท่านก็มีสิทธิเหวี่ยง แล้วก็เหวี่ยง ที่น้องบอกว่าต่อหน้าคนอื่นแสนดี อาจจะเพราะต้องการรักษาภาพลักษณ์ก็เป็นได้

พี่จะแนะนำเท่าที่พี่สามารถนึกได้นะคะ

- ปรึกษาญาติผู้หญิงของเราเอง อาจจะขออาศัยกับญาติใกล้ชิดไปก่อน คนในครอบครัวยังไงก็ปลอดภัยที่สุด
- ปรึกษาครูบาอาจารย์ที่เราอยู่กับท่านแล้วสบายใจที่สุด พี่เชื่อว่าเซนส์เราบอกได้ว่าคนไหนปลอดภัยหรือไม่จากความสบายใจ ไม่ใช่จากการมองเห็น
- ไม่แนะนำให้ไปค้างบ้านเพื่อน เราไม่สามารถวางใจคนของครอบครัวอื่นได้ ยิ่งเป็นผู้ชายเรายิ่งวางใจไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเราไม่รักหรือไม่ไว้ใจเพื่อนนะคะ แต่เพื่อความปลอดภัยของเราเองค่ะ
- หางานพิเศษทำ ถ้าน้องมองเห็นว่าเป็นไปได้ยากที่จะกลับไปอยู่กับแม่แน่ๆ ให้พยายามหาทางยืนด้วยลำแข้งตัวเองให้ได้ แต่งานที่หาทำน้องต้องดูด้วยว่าปลอดภัย เช่น ไปเป็นเด็กเสิร์ฟตามร้านก๋วยเตี๋ยว ถ้าภาษาอังกฤษน้องแข็งก็ไปเป็นพนักงานสเวนเซนส์ก็ได้ ฯลฯ ที่ไม่เสี่ยง ร้านที่เปิดตอนกลางคืนก็มีหลายประเภท เลือกทำได้ถ้าน้องไม่สามารถหางานตอนกลางวันทำได้จริงๆ หรือถ้าดีที่สุด น้องก็ดูว่าตัวเองทำงานฝีมืออะไรได้บ้าง ให้เอาฝีมือตัวเองหากินก็ทำได้

ผู้ใหญ่บางคนก็ยังมีนิสัยแบบเด็กๆ ถ้าไม่เสียอะไรไปก็ไม่รู้สึก การที่น้องออกมาอยู่เองอาจจะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงหรือความคิดในครอบครัวบางอย่างที่เปลี่ยนไปก็ได้ แต่ถ้าไม่ น้องก็ได้ประสบการณ์ชีวิตที่น้อยคนนักยากที่จะเจอ และได้รับบททดสอบจิตใจตัวเองที่สำคัญที่สุดในชีวิตบทหนึ่ง

ยังไงก็พยายามเข้านะคะ โลกแห่งความเป็นจริงรอน้องอยู่
รักษาตัวเองดีๆ นะคะ สู้ๆ ค่ะ
สุดท้ายแล้วการเป็นลูกผู้หญิงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่นหรอกค่ะ
แต่เราต้องเหนื่อยกว่าเท่านั้นเอง

อายุเท่าไหร่อ่ะ แนะนำให้ปรึกษาครู แล้วก็ลองขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ถ้าอายุมากกว่า15ก็หางานพวกพาร์ทธามดีๆทำ วางแผนชีวิต ถ้ายังอยู่ในบ้านต่อไปอาจจะเป็นอุปสรรคการเรียนแล้วก็อนาคตข้างหน้า ออกมาอยู่เองอาจจะดีกว่านะ

เราก้อยากเก็บเทอมาอยุ่บ้านเรานะ ไม่รุ้นะว่าเทอเป็นพี่สาวหรือน้องสาวเรา แต่เราอายุ 12 ครอบครัวเราอบอุ่น พ่อแม่รักลูก ตอนนี้เรามีน้องชาย 2 คน อีกคนคือน้องแท้ๆ อีกคนเป็นลูกของเพื่อนหนิดแม่แล้วเค้าทะเลาะกับแฟนเลยมาขออยู่ด้วย มีความสุขมากเลยค่ะ ถ้ารับพี่สาวหรือน้องสาวได้อีกสักคนก้คงดี แต่แม่คงไม่ให้อ่ะ

จริงๆโลกโซเชี่ยวมันอันตรายนะ น่ากลัว ถ้าสมมุตมีคนเอาเราไปเลี้ยงแต่เป็นพวกโรคจิต เอาไปฆ่า เอาไปทำอะไรสารพัด แต่เราไว้ใจได้นะ ถึงจะให้มาอยุ่ไม่ได้ก้เหอะ เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ

ค่ะ เป็นอีกหนึ่งงคนนะคะ ตอนนั้นเราอายุเเค่13-14ด้วยเเหละ เรากะกลัวท่านมาก แม่เราตีเราตลอดหยิกทุบสาระพัดคะ5555

เคยน้อยใจเดินออกจากบ้านไปดื้อแบบไม่มีอะไรติดตัวไปเลลยด้วยคะ #บอกก่อนว่าไม่ดี
เดินเท้าเปล่าออกจากซอยบ้านประมานหลายโลเลยไปนอนบ้านเพื่อน

เช้ามาเพื่อนมาส่งที่บ้านค่ะ เรากะกลัวจะโดนตีเเน่เลยเเต่ไงกะต้องเข้าบ้าน

พอเข้าเเม่ถามหิวข้าวไหม ???

สู้ๆนะคะเราเป็นกำลังใจให้ เรื่องแบบนี้แก้ปัญหาคนเดียวไม่ได้ง่ายๆเลย อย่างที่คห.บนๆบอก ลองปรึกษาคนใกล้ตัวที่เชื่อใจ ญาติ ไม่ก็คุณครูเลยค่ะ  ไปนอนบ้านครูที่สนิทๆก็ได้  ปล่อยให้แม่เค้าเคลียร์ปัญหาตัวเองให้จบสิ้นก่อน เดี๋ยวเค้าคงไปตามเอง สู้ๆนะคะ

ถ้าเป้นหนูนะ....หนูจะหาโอกาสเข้าไปกอดแม่แน่นๆแล้วรีบพูดออกไปว่าแม่อย่าทำหนูอีกเลยนะ แม่มีปันหาอะไรที่หนูรับฟังได้แม่ก้อเล่ามาเถอะ....
คือครอบครัวของหนูเนี่ยมีญาติเหมือนกัน(ญาติที่ไม่ได้อยู่ในสายเลือดประมานเป้นญาติของตาแต่ตากะยายเลิกกันนานแล้ว) แล้วญาติเป้นพวกที่แบบไม่มีการศึกษาค่ะ จบม.3ไม่ก้อป.6. พอมีลูกหลานเรียนจบก้อคิดแค่ว่าเอามาฝากงานไว้กับครอบครัวหนูก้อได้ เพราะครอบครัวหนูกับญาติที่อยุ่ในสายเลือดเป้นเจ้าคนนายคนค่ะ แล้วแม่เครียดมากเลยแต่หนูก้อบอกแม่นะว่าุ้ามีอะไรที่หนูพอรับฟังและช่วยได้แม่ระบายมาเลย ช่วงนี้แม่ก้อดูอารมดีขึ้นเลยค่ะะ ยังไงก้อติดต่อมุลนิทิจะดีกว่าเนอะถ้าไม่ได้ผล เป้นกำลังใจให้ค่ะะ

ลองมาปรึกษาพวกพี่ๆ ไหมครับ พวกพี่ๆ ยินดีให้คำปรึกษาเสมอ

เรื่องหนีออกจากบ้าน ลองถามตัวเองก่อนนะครับ ออกจาบ้านแล้วจะทำอะไรต่อ พ่อที่บอกให้หนีออกจากบ้าน พ่อจะทำยังไงต่อ เลี้ยงดูหมายถึงอะไร

ถ้ายังไง ลองเมล์มาหาข้อมูลตามเมล์ที่อยู่หลังชื่อพี่ก็ได้ครับ เด่วพี่จะลองช่วยเท่าที่ทำได้เอง

แม่พี่ก็เคยไล่ออกจากบ้าน เพราะเราไปขัดความคิด(ที่เป็นใหญ่และมั่นใจ) แต่เราก็ไม่เคยได้ออกจริงๆ(มีครั้งนึงวิ่งไปเก็บกระเป๋าจริงๆ แล้วดันไม่ให้ไป) สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ครั้งล่าสุด ด้วยความที่เราโตขึ้นเราจึงกล้าด่าแม่[ห้ามทำตามนะ] แม่ก็เลยเลิกว่าเราแล้วไปนั่งร้องไห้(นี่แหละห้ามทำ ตัวอย่างที่ไม่ดี)

อ่านเรื่องของน้องแล้วพี่พอจะจินตนาการออกถึงครอบครัวน้องนะ 
ระหว่างที่น้องอยู่นอกบ้านขอให้ระวังตัว ทำอะไรมีสติ อย่าไปทำอะไรที่ทำลายอนาคตตัวเองนะ คิดจะปรับปรุงตัวก็รีบปรับ

ตั้งใจเรียนนะน้อง อยู่ในครอบครัวที่เละเทะแค่ไหนก็ไม่มีวันตายน้อง สู้ๆ
ถ้าน้องจะหางานทำก็ขอเป็นงานที่ดีๆนะ 

สำหรับเราเเล้ว เราว่าที่คุณเล่ามันเหมือนยังไม่หมดยังไงไม่รู้

คุณไม่ได้บอกรายละเอียดของปัญหาอย่างชัดเจนพอค่ะ

-คุณแม่ของคุณมีปัญหาลึกๆอะไรที่คุณพบเห็น เช่น ปัญหาทางการเงิน หรือ ทางสภาพจิตใจ คุณต้องเล่าถึงภูมิหลังของคุณแม่คุณให้พอวิเคราะห์ปัญหาได้มากกว่านี้
-คนอื่นๆภายในครอบครัวนอกจากพ่อและเเม่ของคุณ คุณลองไปปรึกษาหรือยังว่าที่คุณแม่คุณเป็นแบบนี้อาจเกิดจากสาเหตุอะไร?
-คุณแม่ไล่คุณทุกครั้งที่มีเรื่องทะเลาะกันมั้ย? หรือไล่แบบจริงๆจังๆครั้งเดียว
-เเล้วถ้าคุณเเม่ไล่คุณเเล้วคุณยังนอนอยู่ในบ้าน คุณแม่ทำร้ายร่างกายคุณหรือไม่?
-นิสัยของคุณจริงๆน่ะเป็นอย่างไร? คุณประพฤติดีมั้ย? มีนิสัยบางอย่างที่ไม่เข้าตาคุณพ่อคุณแม่รึเแล่าเขาถึงดูเกลียดเเละทำร้ายคุณ
-ประเด็นอื่นๆ etc.

แต่ถ้าถามถึงการแก้ไขปัญหาเอาตอนนี้จริงๆ คือ
รอให้คุณแม่ของคุณและคุณพ่อของคุณไม่เมาและสติการคิดการพูดมากพอ จากนั้นคุณตั้งวงเปิดประเด็นคุยกันอย่างจริงจังว่า
-ที่ไล่หนูเนี่ยจะเอาจริงๆใช่หรือไม่ หรือทำเพราะโกรธ?
-คุณพ่อคุณเเม่มีปัญหาที่อยากระบายให้หนูฟังเเล้วมีอะไรที่หนูพอช่วยได้มั้ยคะ?
ต่อจากนั้นดูปฏิกิริยาของคุณพ่อและคุณแม่คุณว่าตอบอย่างไร?

หากกลัวว่าจะโดนทำร้าย เอาคุณครูหรือญาติที่สนิทมาเป็นตัวกลางการช่วยเหลือเเละพูดคุยถึงสาเหตุและการแก้ไขปัญหา

แต่ถ้าสุดท้ายพูดคุยอย่างไรเเล้วไม่ได้เรื่อง แม่คุณยังทำร้ายร่างกายคุณและไล่คุณอยู่ ให้คุณย้ายออกจากบ้านไปบ้านญาติของทางฝั่งคุณพ่อหรือคุณแม่คุณที่ไว้ใจได้และปลอดภภัย จากนั้นให้ญาติหลายๆคนมาเคลียกับพ่อและแม่คุณ ถ้าถึงขนาดที่คุณต้องย้ายออกจากบ้านแสดงว่าลำพังคุณไม่สามารถพูดเเละเคลียกับครอบครัวในบ้านคุณได้

ถ้ามีข้อสงสัยหรืออยากให้ช่วยเหลืออะไรเพิ่มเติมรบกวนแอดเฟส

ข้าน้อยมินมินจิ ริอาจฝืนกฎมาร์ค ลากชื่อซะยาวเหยียด

จากนั้นระบุว่าเป็นคนในกระทู้นี้ เราจะช่วยเเนะเเนวทางที่พอทำได้ให้คุณค่ะ

ลองปรึกษาอาจารย์หรือติดต่อมูลนิธิต่างๆนะคะน้อง มาโพสท์แบบนี้อันตรายจะตาย ถ้าโดนหลอกไปขายจะทำไง?

ติดต่อ1300 ศูนย์ประชาบดี ช่วยได้คับ

ตอนนี้ จขกท. เป็นยังไงบ้าง ใจเย็นๆนะ ตั้งสติไว้ เดี๋ยวนี้ภัยนอกบ้านก็น่ากลัวไม่ต่างกัน ตัดสินใจอะไรตั้งสติไว้เสมอนะ เราว่าเรื่องแบบนี้ลองปรึกษาผู้ใหญ่ที่ไว้ใจดูก่อนนะ เราไม่ร้ว่า จขกท. อายุเท่าไรแล้ว แต่จะเป็นกำลังใจให้นะ เรื่องครอบครัวมันพูดกันยาก และเป็นปัญหาที่หนักจริงๆ ดูแลตัวเองด้วย สู้ๆนะ

FB : Adittus ถึงจะไม่ช่วยอะไรมาก แต่มาคุยมาระบายได้นะ จขกท. ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกเน้อ เข้มแข็งไว้ ต้องผ่านปัญหาไปได้แน่ๆ ส่วนเรื่องคุณแม่ลองสังเกตพฤตกรรมคุณแม่นะว่ามีภาวะทางจิตหรือเปล่า หรือเครียดๆจากอะไร พฤติกรรมก่อนหน้านี้เป็นยังไง พื้นฐานคุณแม่เป็นคนขี้หงุดหงิดใจร้อนหรือเปล่า ลองสังเกตดูว่าคุณแม่เปลี่ยนไปจากเดิมมากไหม สู้ๆนะ :)

หนูอายุเท่าไรคะ ก่อนนั้นสัมพันธภาพครอบครัวเป็นไง คุณแม่เริ่มเป็นแบบนี้นานยัง วิเคราะห์ไม่ถูกค่ะ มันละเอียดลึกซึ้ง เอาเป็นว่าอยู่บ้านตัวเองต่อไปค่ะ ไม่มีที่ไหนปลอดภัยเท่าแล้ว และไม่มีที่ไหนจริงใจเท่าคนในครอบครัว ถ้าเป็นไปได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์จะได้ไม่คิดมาก ตอนเย็นหางานพิเศษทำดูไหม ลองปรึกษาอาจารย์ดูนะ เงินเล็กน้อยที่เราหาเองได้จะช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ไปเยอะเลย ท่านน่าจะมองเห็นค่าเรามากขึ้น

แนะนำ จขกท.น่ะครับให้ลองไปขออยู่กับญาติที่ จขกท. ไว้ใจที่สุดน่ะครับ ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆน่ะครับ สู้ๆน่ะครับ
ยังไงก็ถ้าเป็นไปได้แอดเฟสผมมาก็ได้ครับ รับปรึกษาครับผม ถึงแม้อาจจะช่วยได้ไม่มาก Patara Kranai แอดมาได้เลยครับ ยังไงถ้าเป็นไปได้ลองเข้าไปคุยกับแม่คุณอีกทีน่ะครับ ถ้าคุณแม่คุณยังมีทีท่าที่จะทำร้ายคุณอีก ก็ออกมาเลยครับ อย่าทนอยู่ให้เราเจ็บตัวเปล่า :) ปล.ถ้าไม่สะดวกแอดเฟส สามารถติดต่อผ่านทาง email ที่อยู่หลังชื่อผมน่ะครับ :)

จัดการแม่ให้เป็นอัมพาตไปเลยหรือยัดข้อหาหนักๆไปเลยเช่น ทำร้ายร่างกายก็มีนำ้หนักแล้วถ้าแค้นนักก็เพิ่มข้อหาหนักๆแบบให้จำคุกตลอดชีวิต ยังไงก็ได้แต่อย่าให้ถึงประหารชีวิตล่ะ ปล.ต้องใจเ-้ยมและรอบคอบมากๆด้วยไม่งั้นจบเห่

ไปบ้านบ้านเพื่อนหรือบ้านครูก็ได้ครับหรือไปสถานีตำรวจก่อนก็ได้

ระวังพวกมิจฉาชีพไว้

เคยลองไปปรึกษาหมอเกี่ยวกับจิตไหมครับ อาจจะแนะนำเรื่องเกี่ยวกับจิตใจเกี่ยวกับทั้งเราและเขาได้ 

สู้ๆนะครับ คุณไม่ใช่คนเดียวที่ต้องมาเจอกับปัญหานี้ ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนะเพราะผมไม่ใช่คุณเต่เเค่ฟังก็พอจะรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง สู้ๆนะครับ :) ทางที่ดีอย่าหนีออกมาคนเดียวให้อกทนไปก่อนเพราะโลกข้างนอกมันโหดร้ายกว่าที่คุณคิดเยอะ ขอให้หาทางออกได้เร็วๆนะครับ

ฉันก็เคยเจอเรื่องแบบนี้นะคะ แต่่ไม่ใช่กับพ่อแม่ เป็นกับคนที่รับไปเลี้ยงนี่แหละ
ตอนนั้นลุงจะส่งฉันไปเรียนสงเคราะห์เพราะเลี้ยงไม่ไหว อาจารย์ที่ปรึกษา(ผู้ชาย)สงสารและเค้าก็ไม่มีลูกเลยรับฉันไปเลี้ยงตอนแรกก็อยู่กับหลานเค้าด้วยนะคะ แต่แฟนเค้าขอเรียกว่าป้านะ คือแบบเป็นคนประมาณว่า ชอบพูดเสียงดัง ชอบนินทาคนอื่นและก็ด่าเราแรงๆ แต่เค้าไม่เคยตีเหมือนปัญญหาที่ จขกท. เจอนะคะ และด้วยความที่ฉันอยู่บ้านนอกแล้วเค้าเป็นคนเมืองวันนึงมันมีกลิ่นควันมาจากไหนไม่รู้แต่ฉันนอนอ่านหนังสืออยู่บนบ้านเค้าผลักประตูเข้ามาแล้วถามว่าทำไร ฉันก็งง มารู้ทีหลังว่าเค้าคิดว่าฉันเสพยา - - (อันนี้ไม่เกี่ยวไรแต่อยากระบาย) แล้วเวลาแบบฉันทำส้อมหล่นหรืออะไรหล่น เค้าก็จะด่า อิปอบ อิเปรต สันดารเสีย อะไรแบบนี้น่ะค่ะ เค้าก็ด่าฉันนู่นนี่ไปเรื่อย แล้วเวลาฉันอยากทำกิจกรรมอะไร อย่างเล่นบาส เต้น อะไรแบบนี้เขาก็บอกให้เลิก จนวันนึงฉันไปงานแต่งลุง ก็บอกเค้าไปแล้วเพราะจะไปหาน้องด้วย (น้องแท้ๆแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน) เพราะวันนั้นเป็นวันศุกร์เค้าก็ถามว่าไปทำไม ทำไมต้องวันศุกร์ ไปวันเสาร์ไม่ได้รึไง (ใครจะบ้าเลื่อนงานแต่งเพราะหลานไม่มา)แต่ฉันก็ไปนะเพราะฉันเป็นคนที่แบบติดลุงมากเพราะลุงเลี้ยงฉันมาแต่เด็กๆจนโต แล้วพอกลับบ้านลุงก็มาส่งปุ๊บ พอเปิดประตูเขาก็พูดบอกว่า
"โอ้ มาพอดีเลย มามา ขนของไปด้วยเลยนะ" เค้าพูดต่อหน้าลุงเราแบบนี้ แล้วแบบตอนนั้นคือแบบเห้ยกล้าทำขนาดนี้เลยเหรอ เพราะลุงเค้าจะถามตลอดว่าอยู่นั่นมีปัญหารึเปล่า แต่ฉันก็บอกว่าไม่มีไรหรอก ก็ดีๆอยู่ 
เค้าพูดแบบนั้นฉันก็เลยรีบไปเก็บของทันทีแบบตอนนั้นโกรธมากเลย ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์นะแต่มาทำต่อหน้าลุงเรามันก็นะ ไม่รู้เหมือนกันรู้แต่ว่าดีจังที่ไม่ได้อยู่แล้วทีนี้ระหว่างเก็บของเค้าก็แบบว่าบอกให้ลงมาก่อนลงมาคุยหน่อย(ก็ให้เก็บของแล้วจะคุยไรกัน) แล้วเค้าก็ถามว่าจะอยู่มั๊ยถ้าอยู่ให้เปลี่ยนนิสัยใหม่ ฉันก็งงนิสัยอะไร เค้าบอกให้ฉันเลิกยุ่างกับเพื่อนกลุ่มเต้นแล้วก็เลิกไปซ้อมเต้นคือตอนนั้นฉันพูดออกไปเลยว่า ไม่อยู่ค่ะ แล้วก็เดินไปเก็บของปล่อยให้ลุงคุยกับเขา ลุงก็เร่งบอกเร็วๆ ค่ำแล้ว ครูเค้าก็ขึ้นมาบอกว่าป้าเค้ารักหนูมากนะ แต่หนูไม่ฟังป้าเลย ครูก็ไม่รู้จะพูดไง 
ฉันมานั่งคิดนะ บางทีเค้าก็ดีนะเวลาหวยออกแล้วถูกน่ะ แต่คนรักกันที่ไหนเค้าจะประจานฉัน ไปไหนก็พูดบอกคนอื่นว่าฉันเป็นเด็กกำพร้า เค้าเอามาเลี้ยง พ่อ-แล้วมั้งนั่น คือฉันสะอึกกับคำนั้นเลย ถึงพ่อแม่ฉันจะไม่เลี้ยงฉันแต่ฉันรู้ว่าอย่างน้อยเค้าก็ยังเห็นฉันเป็นลูกเค้าสอนสิ่งต่างๆให้ฉันแม้ว่าเค้าอาจจะทำไม่ได้ในบางข้อ พอผ่านตรงนั้นมานี่ก็ 4 เดือนกว่าแล้วที่ออกมาชีวิตก็ดีขึ้นเยอะเลย ส่วนฉันก็พยายามแก้นิสัยมีอะไรก็ไม่พูดอยู่เพราะวันนั้นก็โดนลุงเทศน์เรื่องนี้ไป 555 แต่พอมาคิดอีกทีไม่รู้ว่าผิดหรือถูกนะที่ออกมาเพราะยังไงเค้าก็พูดเสมออยู่แล้วว่าเมื่อไหร่จะหนีไปซักที คงสมใจเค้าแล้ว อยู่ต่อหน้าคนอื่นกับดีแสนดีพูดยิ้มหัวเราะแต่พอกับคนในบ้านกับด่าเป็นไฟด่าชนิดที่ว่าคนฟังประสาทกินตาย ขนาดหลานเค้าแท้ๆยังทนไม่ไหวเลย ออกไปก่อนฉันจะออกอีก แต่พอกลับมาก็มีคนนินทาอยู่นะ ทุกคนชอบพูดว่าฉันเป็นเด็กเหลือเดนขนาดอยู่กับอาจารย์ยังอยู่ไม่ได้ ถ้าอยู่กลับอาจารย์น่ะได้ แต่อยู่กับแฟนอาจารย์น่ะขอบาย 
 ยังไงก็สู้ๆนะ รุ่นพี่ฉันหลายคนที่อยู่ในวงก็มีปัญหาเหมือนคุณบางคนมีมากมายขนาดวันดีคืนดีต้องมาขอนอนกับฉันเลยล่ะ
ร้องไห้ ระบาย แล้วก็เข้มแข็ง 
ปล.คุณคิดว่าฉันเป็นคนเลวป่ะ มานั่งนินทาคนที่เคยมีพระคุณเนี่ย 

พอดีแม่พ่อแม่เราทำงานในเครือข่ายนั้นคะ เราขอเล่าให้ฟังคร่าวๆนะคะ โทรไป 1300 เค้าจะส่งเราไปบ้านพักพิงอาศัยคะ เค้าจะสอนเราประกอบอาชีย สร้างรายได้ได้คะ แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไหร ลองโทร 1300 ไปสอบถามดูนะคะ

1ควรไปปรึกษาญาติ หรือคนสนิทๆที่ไว้ใจได้ว่าควรจะแก้ปัญหายังไงดี
2เราสามารถไปอยู่อาศัยกับใครที่ไว้ใจได้บ้าง เช่น ญาติ
ถ้าไปอยู่ได้ก้ช่วยเขาทำงานที่สามารถช่วยได้น่ะจ่ะ
3ถามตัวเองว่าเราผิดไหม อย่าหลอกตัวเอง
ถ้าผิดก้ขอโทษท่านซะน่ะ
ทุกปัญหามันมีทางแก้ของมันน่ะจ่ะ สู้น่ะจ่ะเป็นกำลังใจให้
*อย่าไว้ใจคนแปลกน่า*

แนะนำว่าถ้าอายุ 18 แล้ว ให้ออกจากบ้านไปหางานทำ ไปเรียนพวกมหาลัยเปิดก็ได้ แต่ถ้าอายุยังไม่ถึงก็หาทางไปปรึกษาคุณครูเรื่องทุน อะไรแบบนี้ เรียนให้จบแล้วก็หาเงินเยอะๆ เก็บเงินไว้แล้วกลับบ้านพาแม่ไปหาหมอเถอะ

ลองไปคุยกับพ่อว่าลองเลิกเหล้าได้ไหม แล้วก็ลองเกลี้ยกล่อมให้พ่อไปคุยกับแม่ว่าสิ่งที่แม่ทำนั้นมันส่งผลยังไงบ้าง แล้วก็ลองปรึกษากับญาติหรือคนรู้จักที่เราไว้ใจได้ แล้วก็ขอพักอาศัยอยู่กับญาติที่รู้จักจนกว่าปัญหาจะเรียบร้อย ผมไม่รู้ว่าจขกท.อายุประมาณเท่าไร ถ้า 18 แล้ว เราก็ตั้งใจเรียน สอบเข้ามหาลัยแล้วก็หาเงินเยอะๆ เก็บไว้ใช้ แล้วก็พาแม่ไปหาจิตแพทย์เถอะครับ เพราะปัญหามันสาหัสขนาดนี้ (ขอโทษด้วยที่ความคิดอาจจะดูก้าวร้าวนิดนึง)
ยังไงก็เอาใจช่วยครับ...ซักวันเดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

หาที่อยู่ไว้เดี๋ยวเราตามไป เราไม่ไหวกับแม่แล้ว

ถ้าอายุเกิน15ลองทำงานพิเศษไปแล้วเช่าห้องพักดูค่ะ เราเอาใจช่วยนะ

อันนี้เราจะเล่าประสบการณ์ตรงของเราใช้วิจารณญาณเองนะคะว่าจะนำไปใช้ได้มั้ย
เราเคยทะเลาะกับป้า(พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของพ่อ)หนักครั้งนึงที่บ้านย่าจำไม่ได้เพราะเรื่องอะไร ตอนนั้นย่ามาห้ามแต่ป้าแกไม่ฟังเอาอะไรซักอย่างตีเราไม่หยุด(จำไม่ได้ว่าไม้กวาดหรือไม้อะไร) จนคำว่าไม่นับเราเป็นหลานออกจากปากเท่านั้นล่ะ เราหยิบคัตเตอร์ในกระเป๋ากางเกงปาใส่หน้าแบบเลื่อนให้ตัวใบมีดออกมาแล้วนะ(เราพกคัตเตอร์ไว้ติดตัว) แต่เราดันปาไม่แม้นมันไม่โดนหัวแต่ไปโดนผนังไม้ข้างหลังแทน แล้วเราก็สวนไปแค่ว่า ถ้าไม่นับหนูเป็นหลานหลังจากนี้ก็ระวังตัวให้ดีแล้วกัน จะตายไม่รู้ตัว
จากนั้นคนที่บ้านย่าก็ไม่มีใครกล้าพูดแรงๆใส่เราอีกเลย ส่วนป้าคนนั้นตอนนี้ไม่ได้เจอกันแล้วค่ะเหมือนจะเกลียดขี้หน้าเราจนย้ายไปทำงานต่างประเทศ
เราเป็นคนร้ายนะ แต่ร้ายอย่างมีเหตุผล ดังนั้นถ้าคุณมีแม่แบบนี้ก็....จะร้ายอย่างเราก็นะไม่สงวนลิขสิทธิ์ แต่ระวังบาปกับคุกนะคะ

ถ้าหากอยากอยู่ด้วยตัวเอง ไม่ต้องเสี่ยงไปอยู่กับใคร ลองมาทำงานพิเศษได้นะ พี่มีงานให้ทำ พี่ทำหนังสือ ice มีอะไรหลายอย่างให้ทำงาน ลองคุยกันดูได้ ช่วยได้ก็อยากจะช่วย

สู้น่ะค่ะๆๆ

หยุดทำร้ายเด็กทั้งร่างกายและจิตใจ

ตัวเองไปฟ้องศาลเลยเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแน่ๆมันเหมือนละครลำยองประมาณนั้นนะตัวเองตอนนี้ไปอยู่กับเพื่อนก่อนนะเพื่อเพื่อนจะช่วยเราได้ตัวเองลองคุยกับแม่ตัวเองดูนะทำไมถึงทำร้ายหนูแม่คลอดหนูอออกมาไม่ใช่เหรอแม่ไม่รักหนูแล้วเหรอเราเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนก็ต้องรักลูกเสมอท่านอาจจะทำโดยอารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า
เราก็เคยสร้างปัญหาให้พ่อแม่แกก็ตักเตือนเราแต่ไม่ถึงกับลงไม่ลงมือตบหน้าฟาดขานะตัวเองใจเย็นนะๆค่อยๆแก้ปัญหานะอย่าคิดสั้นนะตัวเองสู้ๆ

คุณแม่ของเราเหมือนกันค่ะ แค่พูดจาไม่เพราะเฉยๆ แต่ไม่เคยตีเราเลยเลยสักครั้ง ตัวเองลองหางานทำดูนะคะ สู้ๆค่ะ แม่ตัวเองใจร้ายมากอ่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ 

พูดจริงๆเลยนะคะ จขกท.เป็นแบบเดียวกับเราเลย...พูดอะไรนิดๆหน่อยๆโดนตีโดนฟาด

หนักสุดเอาสายยางมาฟาด ตบหัว แม่ถามว่ามีการบ้านยัง เราตอบนะ "มีแม่ ทำอยู่" เราพูดนิดๆ

แม่ตบหัวอะ เอาจริงๆนะคะ อยากพูดเลยอ่ะ...แบบเดียวกันมากกกกกกกกกก

มีคนมาอยู่ด้วยจะพูดจาดี พอเราพูดผิดแค่ตีหัวเราเบาๆ พอในบ้าน "-พูดอะไรดูคนเขาบ้าง"

"-อ่ะขวางโลก" "เกิดมาทำไมก็ไม่รู้" เราเป็นพวกไม่ยอมคน ไม่ใช่ว่าเราผิด?? เราขอโทษแม่ทุกครั้ง

แล้วแม่ก็คอยหาเรื่องตลอด อย่างแก้วน้ำที่มันวางอยู่บนโต๊ะ ตรงกลางเลยนะ ย้ำว่าตรงกลาง

แม่เดินมา มือแม่ปัดไปโดน(ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นไปได้ยังไง?) แม่ตะโกน "ไอXX -มานี่เดี๋ยวนี้!!"

แต่เราก็ยอมๆท่านทุกครั้งแหละ บางครั้งแม่ก็ใจดีกับเรา ร้ายกับเรา ดูนะ..ร้ายก็ร้ายมากกกก

ใจดีก็ใจดีมากกกกกกกก พ่อก็จะคอยบอก "แม่-ก็เป็นพันนี้แหละ ยอมๆเขาไปเถอะ"

จนทุกวันนี้...พอโดนทำโทษเอาไม้ตี บอกเลยนะ..ไม่เคยเจ็บจนเพื่อนถาม

"ไอ...ด้านไปไหนว่ะ- -??"