บ่น รก ระบาย ปัญหาคาใจมากมายในนิยายไทย(ของเราเอง)
ขอแทนตัวว่าเรานะคะ
เราจะขอบ่นๆ ไปทีละข้อ
1.เหตุใดนิยายทั้งเซตพระเอกเป็นต่างชาติ ถึงมีเมีย(นางเอก)เป็นคนไทยซะหมดล่ะ
พระเอกโคตรรวยหรือเจ้าพ่อมาเฟียประเทศโน้นนี้ซึ่งเพื่อนกันบ้าง คู่รักคู่แค้นกันบ้าง ต่างมีเมียเป็นคนไทย ได้สาวมาแล้วทุกประเทศ สุดท้ายมาหลงสาวไทยเหมือนกันหมด อันนี้คงจะบอกว่าก็จะได้เป็นเซตไง พระเอกเป็นต่างชาติทั้งเซต แต่คือบางทีมันตลก เพื่อน พ่อ พี่ น้อง ญาติทั้งตระกูลมามีเมียเป็นคนไทย หืม? รู้ว่าสาวไทยมีดี แต่ก็ยังตลกอยู่ดี(แก้ไขเพิ่ม มันจะไม่ตลก ถ้าพระเอกในเซตมีนางเอกเป้นชาติเดียวกันบ้าง)
2.เพลย์บอยฝึกหัดเรอะแกอะ!
พระเอกเป็นเพลย์บอย ฟันหญิงครั้งเดียวแล้วทิ้ง แต่ทำไมแกพลาดทำนางเอกท้องทุกทีละว้า จริงๆ อ่อนสินะ(เบ้ปากใส่) ไม่รู้จักวิธีป้องกัน? เคยเห็นกระทู้เกี่ยวกับถุงยาง อ่านคอมเม้นท์ ก็เออเพราะถ้าใช้กับนางเอก ก็ไม่มีท้องนะสิ แล้วพระเอกจะตามไปง้อใคร? เรื่องก็จบแบบคืนเดียว แหมแสดงว่างี้ถ้าไม่มีลูกก็ไม่รัก ไม่ตามง้อ เราเป็นนางเอกจะเชิดใส่
3.ข่มขืน ฟินตรงไหน?
เราอ่านแล้วแขยงมาก ต่อให้พระเอกบรรยายว่าหล่อมาแบบเทพบุตรจุติลงมาเกิดก็เหอะ เราก็ยี้อยู่ดี ในกรณีนี้บอกว่า เพราะนิยายไทย นางเอกคนไทยต้องรักนวลสงวนตัวอะดิ จะให้นางเอกเต็มใจได้ไง ก็นี่สมัยไหนแล้วล่ะ อยู่กันก่อนแต่งจนเป็นเรื่องปกติ เราว่าการยินยอมพร้อมใจของนางเองที่เกิดจากแรงรัก แรงปรารถนาน่ะ มันไม่ได้ทำให้นางเอกดูแ รดหรอกนะ แต่พระเอกที่ข่มขืนนางเอกมันดูเฮ้กว่ามากๆ
เราแน่ใจว่ามันทำให้เกิดบางสิ่งกับจิตใต้สำนึกของพวกเด็กๆ ที่อ่านนิยายแน่ๆ ที่นางเอกท้องกับพระเอก แล้วพอพระเอกรู้จากเฮ้! ก็กลายเป็นแมว เหมียวๆ มาคลอเคีลย เมียจ้ะ เมียจ้า เป็นกับทุกเรื่อง และที่น่าตกใจคือเราเจอนิยายแบบเด็กวัยรุ่นกึ่งโตระดับมหาวิทยาลัย นิยายนักเขียนในเด็กดีนี่แหละ พระเอกร้าย สารเล วบัด ซบมาก แต่พอนางเอกท้องพระเอกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยละฮะ และที่แย่กว่านั้นคือ ในนิยายมันแทบไม่มีฉากว่านางเอกมันเครียดมากแค่ไหนที่ท้อง เพราะยังไม่ทันจะเครียดมากเท่าไหร่ อิพระเอกมันก็กลับมาหาและดีแสนดี แล้วพ่อแม่พระเอกก็แฮปปี้ดี๊ด๊า จริงๆ ท้องน่ะได้ แต่นี่ในวัยเรียนนะ อยากให้ช่วยเขียนถึงปัญหาที่คนท้องในวัยเรียนมันต้องเจอสอดแทรกเข้ามา นี่อะไรชีวิตนางเอกมันเพ้อจริงๆ ดี๊ดีไปซะหมด
5. ฉากวาบหวิว
ทำไมถึงบรรยายอย่างกับหนังสือ How to เลยละเฮ้ย มันควรเป็นการเปรียบเทียบเปรียบเปรยที่งดงามมากกว่าไหม อีกอย่างถ้าอยากจะเขียนฉากติดเรตละก็นะ การส่งเสียง อะ อ๊า อือหือ โอโห อะๆ อ๊าส์ นี่ไม่ช่วยให้มันได้อารมณ์หรอก หรือสำหรับคนอื่นมันได้ -_- และนักเขียนเข้าใจคำว่าโรมานซ์กับอิโรติคดีแค่ไหน แน่ใจว่าบางเล่มนี่แปะยี่ห้อบอกนิยายโรมานซ์ แต่ดูๆ แล้วนี่มันนิยายโป๊มากกว่า เท่านั้นยังไม่พอ กับคำนิยามต่างๆ ที่สำนักพิมพ์และนักเขียนเข้าใจ นิยายวัยรุ่นซั่มกันอย่างถึงพริกถึงขิงของสำนักพิมพ์หนึ่งที่บอกว่าเป็นแนว YA หึๆ แนวนี้ของประเทศนี้เท่านั้นแหละที่เน้นแต่เรื่องจับกันขึ้นเตียง แต่ไม่ได้เน้นถึงอารมณ์และการเติบโตทางด้านอื่นของวัยรุ่นเลย
6. จริงๆ พระเอกไม่รวยก็พาฟินได้นะ
อันนี้น่าจะเป็นแค่รสนิยมของเราคนเดียวหรือเปล่าหว่าที่ชอบพระเอกที่ไม่ต้องรวยนัก แต่มีเหตุผล ไม่โง่ ไม่หื่นจนอยากจะฟาดนางเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น โดยสั่งลูกน้องแกไปเอายัยนั่นมาขึ้นเตียงกับฉันสิ พระเอกเหล่านี้มีน้อยจริงๆ สู้มาเฟียรูปหล่อพ่อโคตรรวยไม่ได้มีเกลื่อน
7. ปก
อันนี้คงต้องบ่น สนพ. ปกนิยายจะละเมิดลิขสิทธิ์นายแบบ ดารา นางแบบ ทั้งในและต่างประเทศไปถึงไหน! แล้วหน้าปกแบบนี้ก็ขี้เหร่มากนะ เอาอะไรมองว่ามันสวย สวยๆ ก็มี แต่ถึงจะสวยแต่ละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ดี เอาหน้าเขามาทำปกโดยไม่ได้รับอนุญาต!
8.พระเอกเลวVSพระรองแสนดี
อันนี้เห็นกระทู้บ่อย เป็นคุณจะเลือกใคร เลือกพระรองสิ! แต่สุดท้ายแล้วนางเอกก็ต้องได้กับพระเอก ถ้าพระรองได้กับนางเอกเขาก็เป็นพระเอกสิ ไม่หรอก ในความรู้สึกเรา พระเอกของเรื่องตอนจบไม่ต้องได้กับนางเอกก็ได้ ถ้ามันจะเลวขนาดนั้นมาทั้งเรื่อง ทำไมมันสมควรได้รับความสุข จะบอกทำบุญมาดี งั้นเขียนส่วนของชาติที่แล้วมาด้วย
9.นิยายรักทุกวันนี้ถ้าไม่อิโรติกหรือโรมานซ์ก็ขายไม่ออก เห็นแวบๆ ที่ใดกล่าวไว้ ไม่ได้จำ
อยากให่สำนักพิมพ์ทุกแห่งและนักเขียน แยกโรมานซ์กับอิโรติคออกจากกันให้ได้ และอย่าเอามาใช้แบบมั่ว เป็นถึงสนพ.กับนักเขียน ต้องเข้าใจอย่างถ่องแท้สิ นิยายโรมานซ์ไม่ต้องมีฉากซั่มกันก็เป็นโรมานซ์ได้ นิยายอิโรติกไม่ต้องซั่มกันทุกบท ซั่มกันทุกท่า แต่มีฉากอย่างว่าแค่หน้าเดียวก็เรียกอิโรติกได้
10. ข้อสุดท้าย
ขอบคุณที่เขียนนิยายมาให้อ่าน เราเป็นนักอ่าน แต่ก็รู้ว่าการเขียนนั้นยากลำบากพียงใด เราแค่บ่นนะ บ่นๆๆ พอแล้วล่ะ
26 ความคิดเห็น
2. ไม่งั้นนางเอกบังคับให้พระเอกรักไม่ได้ครับ เพลย์บอยฟันแล้วทิ้งแน่นอน บังคับพล็อตไม่ได้ ถึงในชีวิตจริงมันจะทิ้งอยู่ดีก็ตามเถอะ
3. เพราะจิตใต้สำนึกคนเขียนลึกๆอยากให้เป็นแบบนั้นครับ อยากได้คนเถื่อนๆดูแล้วเร้าใจ ข่มขืนยิ่งฟิน (สำหรับการอ่านน่ะนะ แต่ถ้าเจอเองคงรู้ว่าไม่) เท่าที่เคยเห็น การข่มขืนในนิยายไทยไม่ได้มีฐานมาจากความรักนวลสงวนตัวหรอกครับ นางเอกก็คนปกตินั่นแหละ แค่พระเอกโหด โฉด มันดูเร้าใจ
4. เพราะมันคือนิยายครับ
ผมไม่ได้บอกว่านิยายจะเป็นยังไงก็ได้เพราะมันคือจินตนาการ ผมเองก็ไม่ชอบคำพูดนี้ แต่บางทีพออ่านไปแล้วเราขัดใจมากๆ ก็ต้องทำใจบ้างว่า "มันคือนิยาย ช่างแม่มเถอะ" ไม่งั้นพาลจะปวดสมองเอาเปล่าๆ ถ้าเขียนเรื่องเครียด ความเครียดตอนท้อง พระเอกทิ้งอีกกลายเป็นท้องไม่มีพ่อ มันไม่ฟินครับ คนอ่านไทยไม่ชอบ ยกเว้นจะเป็นพวกชอบอ่านแนวสะท้อนสังคม (ของจริงที่ไม่ใช่สักแต่ว่าแรงเข้าว่า) ซึ่งมีน้อยกว่ากันมาก
และในเมื่อคนอ่านไม่ฟิน ไม่ชอบ ก็ขายไม่ออก สำนักพิมพ์ก็ไม่พิมพ์ครับ ดีมานด์ซัพพลาย ทำอะไรไม่ได้จนกว่าจะเปลี่ยนรสนิยมคนอ่าน
5. คนอ่านเป็นแบบไหน สังคมเป็นแบบไหน สื่อก็สะท้อนภาพนั้นครับ นักอ่านไทยส่วนใหญ่ไม่ได้อยากอ่านการเติบโตการสู้ชีวิตหรือแม้แต่วุฒิภาวะทางอารมณ์ (เทียบกับแนวแฟนตาซีก็ได้ แนวที่ตัวเอกเก่งเทพมาแต่แรกมีคนมาห้อมล้อม หรือแม้แต่โกงจนเก่งจะมีคนอ่านเยอะมากเสมอ ส่วนแนวตัวเอกกลางๆ หรือตัวเอกอ่อนด้อยแต่ค่อยๆพัฒนาตัวเองเหมือนพวกนิยายญี่ปุ่นคนอ่านจะน้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด) แต่คนอ่านอยากอ่านความเทพ ความฟิน รวมทั้งความเสียว เพราะคนอ่านมักจะเอาตัวเองเข้าไปแทนที่ตัวเอก ตัวเอกเจออะไร คนอ่านก็จินตนาการว่าตัวเองเจอแบบนั้น
6. เหตุผลเดียวกับข้อ 5. ครับ หรือไม่งั้น ลองดูนิทานพื้นบ้านไทยเปรียบเทียบกับนิทานพื้นบ้านประเทศอื่นเอาก็ได้ นิทานพื้นบ้านไทยมักจะเป็นคนตกระกำลำบาก แล้วจู่ๆก็จะมีเทพมาช่วยดลบันดาล ในขณะที่ของประเทศอื่นหลายๆประเทศโดยเฉพาะพวกยุโรปหรือญี่ปุ่น คนตกระกำลำบาก มีเทพมาช่วยเหมือนกัน แต่ก่อนเทพจะมาช่วย เขาเหล่านั้นมักจะได้พยายามอย่างสุดความสามารถของตัวเองแล้ว หรือไม่ก็ตกระกำลำบากเพราะคนอื่นไม่ใช่เพราะตัวเอง
หรืออีกเรื่อง ลองดูตามแผงหนังสือ ในประเภทหนังสือที่ขายดีมากๆ จะมีสองประเภทอยู่ด้วย นั่นคือพวกตัดกรรม ทำให้รวย ฯลฯ กับพวกรวยได้ง่ายๆด้วยการเล่นหุ้นหรืออะไรพวกนี้ หรือสื่อที่ชอบลงของแปลกให้ไปขอหวยโน่นนี่ก็สะท้อนได้อีก คนไทยอยากรวย อยากมีหน้ามีตา อยากสบาย แต่ไม่อยากพยายามครับ
คนไทย สังคมไทยชอบความง่ายครับ นั่นจึงสะท้อนเข้ามาในนิยาย พระเอกรวย ถ้าจับพระเอกได้ก็จะรวยไปด้วย แถมมีเงินมาเลี้ยงเราได้สบายเหมือนเป็นเจ้าหญิง คนไทยฟินครับ
7. เหตุผลคล้ายๆข้อ 6. ครับ คนไทยชอบความง่าย ฟินสำเร็จรูป ขนาดจินตนาการภาพพระเอกนางเอกบางทียังขี้เกียจ นึกไม่ออก ไม่ฟิน มีรูปดาราที่ชอบ หรืออย่างน้อยก็ได้รับการการันตีมาแล้วว่าหล่อสวยมาให้จะฟินได้ทันทีมากกว่า แต่ในอีกมุมก็ง่ายเกินจนไม่สนใจลิขสิทธิ์
8. เหตุผลเดียวกับข้อ 4. ครับ เพราะมันคือนิยาย และเหตุผลเดียวกับข้อ 3. ด้วยเหมือนกัน โฉดเถื่อนมันฟินกว่าผ้าพับไว้เรียบๆ ไม่มีอะไรเร้าจาย
9. เหตุผลเดียวกับข้อ 5. ครับ นักอ่านเป็นแบบไหน สังคมเป็นแบบไหน สื่อก็สะท้อนออกมาแบบนั้น
เหมือนกำลังด่าประเทศตัวเองอยู่ แต่เท่าที่สังเกตมาจากหลายๆเรื่อง ไม่ใช่แค่นิยาย แต่เรื่องราวต่างๆในสังคม มันเป็นแบบนี้จริงๆครับ
คำตอบข้อ 1 นี่ทำผมเคีองนะ
ส่วนใหญ่ หรืออย่างน้อยที่สุดก็บางคนน่ะนะครับ....
ข้าน้อยเห็นด้วยกับท่านจิ้งขอรับ
สำหรับบางคนที่อยากจะเขียนแบบนั้นจริงๆโดยไม่มีเจตนานี้แฝงก็ต้องขอโทษด้วยครับ
แต่ผมอนุมานข้อนี้จากหลักทั่วไปที่ว่า "นักเขียนอยากเห็นอะไรก็จะเขียนไปแบบนั้น" และ "นักเขียนมักจะสมมุติตัวเองลงไปเป็นตัวละครนั้นๆ" ดังนั้น นักเขียนที่เขียนให้ตัวเด่นเป็นสาวไทยคู่กับคนต่างชาติและเป็นสาวไทย จึงน่าจะมีโอกาส (หรือใช้คำว่าแนวโน้มดีกว่า) ว่าอยากได้สามี (หรือแฟน) เป็นชาวต่างชาติ
จริงอยู่เรื่องนี้ไม่แน่เสมอไป เพราะตอนที่ผมเขียนนิยายเรื่องแรก ตัวเอกเป็นญี่ปุ่นคู่ไทยก็จริง แต่ผมก็ยังไม่ได้อยากมีภรรยาเป็นญี่ปุ่น
มันก็มีเหตุผลอื่นๆอยู่เช่นกัน เช่นอยากลองเขียนดูจริงๆ หรือชอบเรื่องแนวนี้จริงๆโดยไม่ได้ต้องการจะมีเอง ก็ต้องขอโทษที่เหมารวมไปด้วยครับ แต่โดยแนวโน้มแล้ว ผมคิดว่าอย่างน้อยนักเขียนกลุ่มที่เขียนเรื่องแบบนี้บางส่วนก็น่าจะมีความอยากแบบนั้นอยู่
ปริมาณนิยายอย่างที่คุณว่าเดี๋ยวนี้มีเยอะจริง ๆเยอะอย่างน่าตกใจ
วันก่อนเดินร้านหนังสือในห้างใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นเลยว่า นิยายติดเรทอยู่หน้าร้าน เยอะมาก นิยายเบา ๆใสๆนี่สูญพันธุ์ไปเรียบร้อย
เซ็ง เพราะเขียนนิยายแบบนั้นไม่เป็น
คุณคาระเขียนแบบที่คุณเขียนน่ะ ดีอยู่แล้วค่ะน่าอ่าน
ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
คนที่เด่นๆ ดังๆ ยุคใหม่ๆ ก็ดังเพราะฉีกจากอะไรเดิมๆ เห็นด้วยไหมคะ
เพราะคนอ่าน(บางส่วน)ยัง 'มโน' ว่า...
ความโหดร้าย ความหยาบคาย การข่มขืนของพระเอก คือความ 'ฟิน'
ถ้าเคยเจอกับตัวเอง...
จะรู้ว่า ความฟิน(ในเรื่องนี้)ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้...
เรื่องบางเรื่อง อย่างเรื่องเชื้อชาติ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากด้วย
อย่างเพื่อนๆ ของเราทีมีสะมีเป็นเป็นชาวยุโรป ต่างเจอเหตุการณ์ไม่ต่างกัน
นั่นคือการโดนเพื่อนบ้านดูแคลน และนินทา...
เรื่องความไม่รวยก็พาฟิน เราเห็นด้วยค่ะ
ไม่ต้องรวยล้นฟ้า แต่ขอแค่มีกันและกันสองคน
เราคิดว่า มันคือความฟิน ที่น่าพึงพอใจไม่ต่างกัน
สุดท้าย มันเป็นแนวนิยายที่เราไม่มีความสามารถในการแต่ง
ยังไม่สามารถ มโน ให้มันฟินได้ขนาด... 5555+
=w=
อีกเรื่องคือผมคิดว่าละครไทยก็มีส่วนปลูกฝังเรื่องทำนองนี้ด้วยครับ ฉากข่มขืน ฉากพระเอกตามง้อนางเอก (แต่ตอนที่บอกจากเฮ้! กลายเป็นแมวเหมียวนี่ผมนึกถึงเพจพ่อบ้านใจกล้าเลยครับ 55)
มันคือจินตนาการละนะครับ
เพราะไม่อาจเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริงเลยมาจบลงที่นิยายมันจึงเป็นเรื่องที่เข้าใจไม่ยาก
กระแสนิยมก็เป็นส่วนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัยตามที่ทุกท่านว่าไว้ตราบใดที่ไม่มีใครคิดแปลกแหวกแนวจน โดนใจวัยรุ่น กระแทกใจรุ่นพี่ ขยี้ใจรุ่นน้อง ปอบโยนคนแก่ตีแผ่ให้คุณป้า น้าอาก็ยังอ่าน รามปามไปถึงปู อู่หูนั่นคุณทวด...(เริ่มไม่ใช่ละ)
ก็นะครับคงต้องมีสักวันที่แนวอื่นจะมาแทนพอถึงเวลานั้นเราค่อยมาเฉงแนวนั้นกันอีกทีแล้วกันนะคร้าบบบบบบบบ
เอวัง....
สำหรับผมในตอนนี้น่ะ ผมว่านิยายแนวนี้มันกลายเป็นนิยายตลาดไปแล้วครับ อ่านมาหลายเรื่องก็เจอมันทุกเรื่อง ตราบใดที่มีคนอ่านก็มีคนเขียนนั้นแหละ
ผมว่าเหมือนเขาแต่งเพราะความต้องการส่วนตัวอ่ะ แบบว่าหล่อ พ่อรวย เพลย์บอย แล้วก็สร้างนางเอกขึ้นมาแล้วก็แต่งเรื่องประมาณว่า นางเอกสามารถหยุดผู้ชายคนนี้ได้ สยบผู้ชายคนนี้ได้น่ะ
ส่วนเรื่องถุงยาง ผมเห็นบางเรื่องมีใช้เหมือนกันนะ แต่ไม่ใช้กับนางเอก...เท่านั้นเอง =_=
อืม เราก็เบื่อเหมือนกันค่ะ
มันควรจะมีนิยายสักเรื่องนะ ที่มีความละมุนละไมของภาษาในนั้น มีความอ่อนโยนและค่อยเป็นค่อยไปในการถ่ายทอดความรักออกมา
ไม่ใช่เอะอะก็ฟันๆๆๆๆ แม่มเลยยยยยย
แต่มันไม่มีอยู่จริง
หรือถ้ามีจริง ก็ไม่ดัง หรือถูกลืมไปเลย...
(ดังบ่ดี ดีบ่ดัง ค่ะเรื่องแบบนี้)
นั่งมองหน้าคอมกะพริบตาด้วยอย่างตกใจ ฮ่าๆๆๆๆ
เราคนเขียนเเต่ก็ไม่เขียนเขียนพระเอกต่างชาตินางเอกไทยสักเรื่อง จนกระทั่งเรื่องล่าสุด 55555 เเต่มันก็ย่อมมีปมเเละที่มาเหมือนกัน ในความรู้สึกของเรา คิดว่านักเขียนเเต่ล่ะท่านคงวางพล็อตเเละปมเอาไว้เเบบนั้นอยู่เเล้วล่ะค่ะ
และที่ทำไมพระเอกต้องรวย สำหรับเราคิดว่า...นิยายน่าจะทำให้คนอ่านมีความสุข อยู่ในโลกแห่งความฝัน (มโนนนน 555 ++)
ผมมองว่ามันเป็นพล็อตประเภทหนึ่งที่นักอ่านชอบอ่าน และนักเขียนชอบเขียนไม่ต่างกับแนวอื่นๆ ที่มีแนวพิมพ์นิยม ส่วนความลึกของเนื้อหา ความสมจริงของบท มันก็อยู่กับคนเขียนจะมีฝีมือในการผูกเรื่องแค่ไหน
ปกติผมไม่อ่านนิยายรัก
แต่พอมาเห็นค่านิยมนิยายรักของคนไหยแล้วนี่ อึ้ง ทึ่ง เสียว สุดๆไปเลยครับ = =
ผมเห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ครับ (นาน ๆ ผมจะโหวตกระทู้นะนี่) หลัง ๆ นิยายแนวนี้มันล้นหลามอยู่ในตลาดจนแค่ปรายตาเห็นปก+คำโปรยก็เอียน ปวดตับแล้ว
แต่คนไม่ชอบนิยายแนวนี้ คือ ชนกลุ่มน้อยในสังคมครับ คนส่วนใหญ่เขายังชอบอ่านกันอยู่ เราจึงยังเห็นนิยายแนวนี้ตามร้านหนังสืออย่างต่อเนื่อง รวมทั้งติดท๊อปอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันยังกะติดกาวตราช้าง ไม่ซั่ม ไม่ดัง ว่าเข้านั่น ผมเศร้านะ ผมเข้าใจว่ารักคือการแสดงออก เซ็กส์คือส่วนหนึ่งในชีวิตคู่ แต่...เล่นเขียนให้ซั่มกันบ่อย ๆ จนหน้านิยายแทบทะลุก็ไม่ไหว อ๊ะ ๆ อ้า ๆ แหกแข้งแหกขากันถี่ ๆ ก็รู้สึกสะอิดสะเอียน แต่คงแก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะแฟนคลับแนวนี้เขาเยอะจริง ๆ
ความต้องการของคนอ่านส่วนหนึ่ง ที่อาจจะกลุ่มใหญ่ยังชอบแนวนี้อยู่ล่ะค่ะ คนเขียนเลยเขียนออกมาให้มันตามกระเเส เกิดง่ายกว่า ขายได้ง่ายกว่า จะอินดี้แตกต่าง บางทีก็คนก็ไม่นิยมเสียอีก เรื่องแนวนี้ถึงเยอะ เกลื่อน ก็อยู่ที่ว่าใครจะมีฝีมือทำให้โดดเด่นขึ้นมาได้
เรื่องปกนี่ก็แอบเห็นด้วยนะคะ มันไม่สวยเลยจริงๆ ดูแล้วตลกมากกว่า เห็นปกก็รู้เลยว่าต้องแนวกระแสแน่นอน บางทีเข้าร้านหนังสือ เห็นนิยายแนวรักผู้ใหญ่วางเรียงกัน ตกใจที่หน้าพระเอกนี่เหมือนกันเลย คิดขำๆ ว่าพระเอกแยกร่างได้รึ...
บางเรื่องก็คนเขียนชอบ บางเรื่องก็เป็นธีมสนพ.กำหนด
แต่หลายเรื่องก็เข้ากลุ่มตลาดผู้อ่านเฉพาะ
ก็เลยเห็นขายเห็นในเน็ตกันตามนั้นล่ะครับ
แต่ถ้าถามว่าจรรโลงใจหรือเป็นผลดีต่อสังคมไหม ก็ตอบได้เลยว่าไม่หรอกครับ
ออกจะสนองนี๊ดอ่านแล้วฟินมากกว่า...
แต่อะไรแนวนี่้บางทีก็มีคนบอกว่ามันสะท้อนสังคม ซึ่งดูแล้วก็ไม่รู้ว่ามันจะสะท้อนสังคมยังไง ข่มขืนเอย ท้องก่อนแต่งเอย โลกจริงมันไม่จบแบบ Happy Ending เหมือนหนังหรือนิยายหรอก... ไม่แม้แต่จะฟินทั้งคนโดนที่กลายเป็นทั้งตราบาปและภาระตามติด รวมถึงญาติมิตรคนใกล้ตัวที่โดนซึ่งอาจโดนนินทาพาดพิงไปด้วย
สนพ.ที่ขายนิยาย18+ ปกพระเอกนางเอกหน้าซ้ำๆกันหมดเลยค่ะ แล้วพระเอกนี่ก็เป็นชีคเยอะมาก จะออกแนวฝรั่งทางอเมริกาเยอะพอๆกับชีคทางอาหรับเลย
ที่จริงเรื่องนี้เคยมีการถกเถียงกันมาเยอะแล้วขอรับ เมื่อไรเมื่อนั้น เพราะเรื่องเหล่านี้ครอบงำนิยายของไทยมาเป็น 40 ปีได้แล้ว มีการพูดคุยกันในเวบบอร์ดนี่แหละ นอกจานี้ยังมีกล่าวถึงเรื่อง stockholm syndrome ในแง่ทางวิชาการ (อยู่ใน pantip ถ้า search หาคงเจออยู่)
พล็อตในทำนองนี้ เป็นเรื่องการผสมผสานความ 'ขัด' กันของคนในสังคม (โดยเฉพาะผู้หญิงที่ส่วนมากเป็นคนอ่าน) ในความต้องการตามธรรมชาติและวัฒนธรรมที่ครอบงำสังคมอยู่
ความขัดแย้งที่ว่า ขอยกเป็นข้อๆ ตามนี้
1. ผู้หญิงอยากอ่านฉากฟินๆ เข้าด้ายเข้าเข็มของชายหญิง ไม่ได้ในแง่ของ sex เพียงอย่างเดียว แต่ในแง่ของความเอาใจใส่ของผู้ชายที่มีต่อผู้หญิงด้วย
(เพราะงั้นเรื่องโรแมนซ์ทั้งหลายเลยจะเน้นความรู้สึกนึกคิดของตัวละครชายหญิง มากกว่าประเภทเน้น action ไม่เน้นอารมณ์)
2. ถ้าอยากอ่านฉากนี้ แล้วนางเอกที่ยอมให้เกิดฉากนี้ควรเป็นยังไง? นางควรจะเป็นประเภทแรง เจ้าพยศ ก๋ากั่น ใช่หรือไม่? แต่แบบ...ผู้หญิงมันควรรักนวลสงวนตัวป่าวอ่ะ นางเอกจะให้ไปทำตัวแบบนั้นได้ยังไง ผิดคอนเซปต์นางเอกชัดๆ นางเอก (ในสมัยเมื่อ 40 ปีก่อน) ควรจะเรียบร้อย เป็นกุลสตรีสิ
คำถาม
อยากอ่านฉากฟิน แต่ก็อยากได้นางเอกกุลสตรี แล้วคนเขียนที่ไหนมันจะเนรมิตให้ได้?
เรื่องรัก มันต้องเริ่มจากไม่รัก แล้วต้องผ่านอุปสรรคจนกระทั่งรักกันได้ ดังนั้นพระเอกนางเอกจะยังรักกันไม่ได้ แล้วถ้าไม่รักกัน จะให้เอาฉากนั้นมาได้ยังไงล่ะ?
สิ่งที่พอจะแก้ปัญหาได้ก็คือ จับพระเอกนางเอกแต่งงานกันด้วยเหตุผลบางอย่าง เพราะงั้นมีความชอบธรรมที่จะเกิดฉากนั้น แต่พระเอกนางเอกยังไม่รักกันนี่หว่า นางเอกคงไม่ยอมหรอก แล้วทำไงต่อดีล่ะ?
ดังนั้นตัวแปรที่สำคัญสุดก็คือ พระเอก
ถ้าพระเอกให้เกียรตินางเอก เมื่อผู้หญิงไม่ยอมก็ไม่ฝืน แล้วฉากฟินมันจะเกิดไหมล่ะ...ก็ไม่อีกนั่นแหละ ดังนั้นทางออกที่คนเขียนพอจะหาได้ นั่นคือ ให้พระเอกใช้กำลังบังคับเสียเลย ไม่ต้องเปลืองความคิดมากมาย คนเขียนก็จะมีข้อแก้ตัวให้ตัวเองและคนอ่านอย่างง่ายดาย
นางเอกน่ะไม่ได้ร่านนะตัวเธอ เห็นไหม นางไม่ได้สมยอมสักหน่อย แต่อิพระเอกต่างหากที่เป็นคนบังคับพรากพรหมจรรย์ (นางเอกต้องเป็นพรหมจรรย์ด้วยนะ แสดงถึงความไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว)
สรุป
ได้สมใจคนอ่าน อยากอ่านฉากแบบนั้นด้วยในขณะที่นางเอกยังคงเป็นกุลสตรีที่ดีในสายตาคนอ่านด้วย
นั่นคือต้นกำเนิดที่ก่อให้เกิดเรื่องพระเอกผู้พรากพรหมจรรย์สาวน้อยไร้เดียงสา
==================
ทีนี้ประเด็นที่ข้าน้อยสนใจก็คือ จนถึงตอนนี้ 40 ปีผ่านมา เรื่องลักษณะนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่ นั่นคือ อยากให้มีฉากฟิน และความอยากคงไว้ในวัฒนธรรมรักนวลสงวนตัวของผู้หญิง นั่นคือสิ่งที่ทำให้คนเขียนไม่สามารถหาทางออกกับมันได้สักที ทั้งที่จริงแล้ว สังคมในตอนนี้เปิดกว้างมากขึ้น (แต่การเปิดกว้างนั้น กลับได้นางเอกที่แรง เจ้าพยศแบบให้พระเอกต้องปราบด้วยกำลังแทนที่นางเอกไร้เดียงสา)
บางทีข้าน้อยก็อดคิดไม่ได้นะว่า จริงๆ คนเขียนสามารถใช้วิธีมากมายที่จะนำพาเรื่องราวของพระเอกนางเอกไปในฉากฟินที่ว่าได้ เช่น สร้างอุปสรรคที่ทำให้พระเอกและนางเอกผูกพันแน่นแฟ้น ร่วมเป็นร่วมตายกันมา หรือฝ่าฟันอุปสรรค์รากเลือดที่ทำให้เห็นอกเห็นใจกัน
บรรยากาศได้ สถานการณ์เป็นใจ มันทำให้เกิดความสัมพันธ์ขึ้นได้ไม่ยากหรอก ต่อให้ทั้งคู่ยังไม่แต่งงานกัน เราผู้เป็นคนอ่านก็พร้อมจะเข้าใจว่า ถ้าพวกแกต้องเจอกันขนาดนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องความรักแล้วล่ะ ไม่ใช่เป็นความใคร่ ความคะนองของหนุ่มสาวที่อยากทำตัวผิดจารีตประเพณี
แต่บอกตามตรง มันยุ่งยาก กว่าจะสร้างปมขัดแย้งที่ว่าให้ตัวละครฟันฝ่าเลือดตาแทบกระเด็น เพราะงั้นก็ออกแนวมักง่ายอยู่สักหน่อย นั่นคือ สร้างองค์ประกอบอะไรออกมาก็ไม่รู้ เหมือนไม่ได้คิดกับมันจริงจัง ขอแค่นำไปสู่ฉากนั้นได้เป็นพอ ไม่ว่าจะเป็น
1. การ Design ตัวละครแบบหยาบๆ (ดังนั้นพระเอกกับนางเอกเรื่องประเภทนี้เลยเหมือนกันหมด เช่น พระเอกรวยล้นฟ้า พระเอกต่างชาติ ชีคทั้งหลาย บลา บลา บลา ตามที่ท่านจขกท ว่าไว้นั่นแหละ)
2. พล็อตกับฉากแบบเดิมๆ (แน่ล่ะ ติดนั่นติดนี่ มันก็ได้ปมเหมือนๆ กันออกมา ขี้เกียจแหวก เพราะเป้าหมายหลักคือฉากฟินนั่นนี่ ตรงอื่นไม่ต้องสนใจ เช่น พระเอกพรากนางเอกไปเพราะผิดตัว นางเอกท้องก็มาง้อ บลา บลา บลา)
========================
สุดท้าย ข้าน้อยจะบอกว่า "You write what you read"
อ่านอะไรก็เขียนออกมาอย่างนั้น อ่านผลงานหยาบกระด้างยังไง ก็ได้เนื้อเรื่องที่หยาบกระด้างแบบนั้น
ข้าน้อยไม่ได้หมายความว่า คนเขียนที่เขียนเรื่องที่มีฉากแบบนั้นมีลักษณะหยาบกระด้าง แต่ข้าน้อยตำหนิเคนเขียนที่เขียนเรื่องที่มีฉากแบบนั้นเพื่อฉากแบบนั้นโดยที่ไม่มีความละเอียดอ่อนอันใดเอาเสียเลย นั่นแหละ คือความหยาบกระด้างในสายตาข้าน้อย (ง่ายๆ คือ เน้น action ไม่เน้นอารมณ์อ่ะ แบบนั้นไปอ่านพวกประสบการณ์เสียวเหอะ คงสมอารมณ์หมายมากกว่า)
ถ้าคนเขียนคนไหนที่อยากจะมาสายนี้ ไปทำการบ้านมาให้ดีกว่านี้ คิดกับมันให้มากกว่านี้ (ข้าน้อยไม่รู้ว่าคนเขียนเหล่านั้นจะมาอ่านหรือเปล่า แต่ฝากข้อความไปถึงก็แล้วกันขอรับ)
ข้าน้อยเกลียด harassment ดังนั้นความเห็นนี้อาจจะเป็นความเห็นที่แรงอยู่สักหน่อยของข้าน้อยถ้าเทียบกับที่ผ่านๆ มา และหากใครอ่านแล้วระคายใจก็ขออภัยไว้ด้วยเหมือนกัน
ปล. แก้ไขข้อความในเรื่อง preference ส่วนตัวขอรับ
สาระมาเต็มครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ ครับผม...
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
เป็นอีกคนที่เป็นนักอ่านค่ะอ่านจริงจัง ชอบอ่านค่ะ ติดอ่าน อ่านมากมายมีความสุขเมื่อได้อ่านนะเสพๆๆๆ (เป็นสุขจริงค่ะ)
เข้า มาช่วย บ่น เอ่ยไม่ไช่ เข้ามาออกความคิดเห็นที่สงสัยและเห็นต่างเช่นกันค่ะ ความสงสัยของดิฉันนั้นอาจจะมีความแตกต่างจากของคุณนะคะ เช่น...
1.เหตุใดนิยายทั้งเซตพระเอกเป็นต่างชาติ ถึงมีเมีย(นางเอก)เป็นคนไทยซะหมดล่ะ" ตรงนี้เข้าใจว่าความรักนะสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนไม่มีอะไรมากั้นความ รู้สึกว่ารักได้มั้งคะ เชื้อชาติศาสนากั้นความรักไม่ได้นะ (ความรักมีพลังที่ยิ่งใหญ่มากๆในคนค่ะ)
แต่ความหล่อรวยนั้นอาจจะเป็นอะไรๆ ที่คนอ่านเองอาจจะชอบค่ะ คนเขียนรู้จึงเอาใจและเติมความเร้าใจเพราะความสุขเพื่อนักอ่านมั้งนะ แต่ที่แน่ๆและสงสัยคือทำไมพระเอกไทยส่วนมากไม่เห็นคุณค่าของนางเอกไทยในหลายๆเรื่อง(บางเรื่องนะ) นั้นต่างหากค่ะที่งงกับนิยายไทย ต้องเกลียดชัง ต้องทุบตี ต้องประชดประชัน พระเอกไทยทำไมต้องเลวกับนางเอกก่อนเสมอๆนะแปลกจัง หรือว่าเกิดมาเลวเป็นธรรมชาติ หรือขาดความอบอุ่นในจิตใจ ดูสิแม้ฝรั่งมังค่ายังรู้จักคุณค่าของกุลสตรีไทยเนอะ (ตามที่คุณบอกเล่ามานั้นเห็นด้วยค่ะ)
2.เพลย์บอยฝึกหัดเรอะแกอะ!"....ฮา ฮา ฮา ข้อนี้สงสัยเกิดมามีพรสวรรค์มั้งเนอะ คนมีพรสวรรค์ไม่ต้องฝึกให้มากก็เก่งได้ เพลย์บอยตัวพ่อตั้งแต่เกิด คลานได้ก็เล่นหูเล่นตากับใครๆได้แล้วมั้งนะพ่อคุณ ออร่าเพลย์บอยสว่างใสวใครๆเห็นก็หลงรักอะไรประมาณนั้น เขาเกิดมาเพื่อเป็นพระเอกเพลย์บอยตัวจริงล่ะ 555
เรื่อง ไม่ใช้ถุงยางนี่สงสัยไม่ชอบอะไรที่ไม่เป็นธรรมชาติมั้งนะ เป็นหัวสมัยเก่ามั้งคะนี่ ดึกดำบรรพ์ไม่ยอมพัฒนาด้วย เป็นเพลย์บอยที่ถูกตามใจจนเคยตัวแบบนี้ต้องเจอนางเอกที่ร้ายๆเนอะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวลูกเต็มบ้านเลี้ยงไงไหว สร้างเก่งมากๆปัญหาน่ะ เขาหล่ะเพลย์บอยตัวพ่อที่แสนจะงี่เหง่า เป็นพระเอกได้ไงไม่รู้
3.ข่มขืน ฟินตรงไหน?"...คง เป็นซาดิส์ค่ะ ไม่รุนแรงไม่มีความรู้สึกมั้ง พระเอก บ้า งี่เง่า แบบนี้เขียนได้อย่างไรไม่รู้ ตอนจบเรื่องต้องให้กลายเป็นพระรองเนอะ ฉากสุดท้ายจบลงที่ศรีธัญญาอะไรแบบนี้ดีกว่าไหม
4. ขอพูดถึงเรื่องท้องในนิยายหน่อย อันนี้ปวดตับมาก
เราแน่ใจว่ามันทำให้เกิดบางสิ่งกับจิตใต้สำนึกของพวกเด็กๆ ที่อ่านนิยายแน่ๆ ที่นางเอกท้องกับพระเอก แล้วพอพระเอกรู้จากเฮ้! ก็กลายเป็นแมว เหมียวๆ มาคลอเคีลย เมียจ้ะ เมียจ้า เป็นกับทุกเรื่อง และที่น่าตกใจคือเราเจอนิยายแบบเด็กวัยรุ่นกึ่งโตระดับมหาวิทยาลัย นิยายนักเขียนในเด็กดีนี่แหละ พระเอกร้าย สารเล วบัด ซบมาก แต่พอนางเอกท้องพระเอกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยละฮะ และที่แย่กว่านั้นคือ ในนิยายมันแทบไม่มีฉากว่านางเอกมันเครียดมากแค่ไหนที่ท้อง เพราะยังไม่ทันจะเครียดมากเท่าไหร่ อิพระเอกมันก็กลับมาหาและดีแสนดี แล้วพ่อแม่พระเอกก็แฮปปี้ดี๊ด๊า จริงๆ ท้องน่ะได้ แต่นี่ในวัยเรียนนะ อยากให้ช่วยเขียนถึงปัญหาที่คนท้องในวัยเรียนมันต้องเจอสอดแทรกเข้ามา นี่อะไรชีวิตนางเอกมันเพ้อจริงๆ ดี๊ดีไปซะหมด"...ตรง นี้ เห็นด้วยค่ะ แต่เรื่องจริงที่เป็นแบบนั้นมีอยู่เยอะมากนะคะ คือพระเอกซ่าส์มาก เลวมาก ฟันไปทั่ว มั่วไปทั่วในรูปแบบเพลย์บอยไม่มีความรับผิดชอบไม่มีหัวใจ แต่เมื่อมีลูกจะเห็นๆว่าคำว่าลูก ทำให้ผู้ชายหลายๆคนตาสว่างได้ ตื่นจากความเลวร้ายของตนได้จนกลายเป็นแมวได้(เป็นแมวที่น่ารักด้วยนะ)
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้โดยธรรมชาติด้วยค่ะจากที่เห็นๆมานะเป็นอะไรที่ แปลกมากและคลาสสิคมากด้วยนะดราม่าโรแมนติคล่ะและเรื่องที่พ่อแม่ผู้หญิงรับได้(แถมยกเป็นหัวหน้าของครอบครัวเชิดชูมากอีกด้วยในที่สุด จะโชคดีอะไรขนาดนั้น คุณพระเอก )นั้นอาจจะเป็นภาพพจน์ที่พยายามแสดงให้เห็นว่าคนดีกลับตัวได้นั้นทำให้เกิดเป็นชีวิตที่ดีๆได้ละมั้งนะทั้งหมดนี้อาจจะเกิดจากความคิดของนักเขียนที่มีความเชื่อในรูปแบบนั้นค่ะ (แต่ส่วนตัวชอบนิยายลักษณะนี้ค่ะ ชอบตอนจบรู้สึกว่าอิ่มเอมมาก)
5. ฉากวาบหวิว"...ตรง นี้เป็นอะไรที่นิยาย หนัง ส่วนมากจะขาดไม่ได้ละมั้งนะ ฉากเซ็กส์(หรือเซ็กส์ของพระเอกนางเอก) เป็นอะไรที่หนัง ละคร นิยาย ส่วนมากจะขาดไม่ได้นะ หากสังเกตดีๆ แทบทุกๆเรื่องดูคล้ายจะต้องมีอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้เป็นอะไรที่มนุษยชาติขาดไม่ได้
แม้จะเป็นหนังที่บู๊แอ็คชั่นเพียงไรนั้นดูคล้ายจะต้องมีนะ ยกตัวอย่างหนังดังระดับโลกเป็นประวัติเลยทีเดียวเช่น "เจมส์บอนด์007" ในทุกๆภาค พระเอกต้องได้มีอะไรกับนางเอกแสนเซ็กซี่(แบบวาบหวามหรือวาบหวิว)ทุกๆภาคสิ (เรานะชอบดูบอนด์บู๊ ฉากนั้นให้เสร็จๆเสียทีสิ ช้าจัง ขัดใจเสียเวลา ออกๆไปปราบตัวร้ายต่อสิ แอ็คชั่นๆบู็ๆสนุกกว่านะ คือถึงตอนนั้นเมื่อไรนะเบื่อต้องคอยเวลาให้แสดงบทนั้นให้เสร็จทุกครั้งล่ะ เสียเวลาเสียอารมณ์ค่ะ) ทั้งหมดนี้คือความจริงนะคะ ดูคล้ายบทดังกล่าวนั้นดูจะมีความสำคัญของความบันเทิงในรูปแบบหนัง ละคร หรือนิยายค่ะ
6. จริงๆ พระเอกไม่รวยก็พาฟินได้นะ"...ตรง นี้เห็นด้วยค่ะ พระเอกขี่ควายเซ็กซี่กว่าเนอะ ชอบแบบนั้นค่ะ จริงแล้วความรํ่ารวยไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นเลยนะ เป็นอะไรที่ตันและตายในที่สุด คืออยากอะไรก็ได้หมด ไม่ต้องต่อสู้ก็ได้มา อะไรๆที่ได้มาง่ายไม่สนุกไม่ตื่นเต้น ไม่ทุกข์ ไม่ทรมาน จะรู้ได้อย่างไรว่าสุขที่แท้จริงเป็นแบบไหนเนอะ พระเอก จนๆ น่าจะสนุกกว่าต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอด ชีวิตดูจะตื่นเต้นกว่านะ เพราะแท้จริงชีวิตคือการที่ต้องต่อสู้นะ
และหากจะกล่าวถึงความหล่อเหลานั้นเชื่อว่าความหล่อเหลานั้นสามารถเกิดขึ้นที่จิตใจของคนที่พอใจ(กัน)นี่นะ พอใจเขาเมื่อไหร่ดูเขาจะหล่อเหลาเสมอล่ะนะ จะลองเขียนดูบ้างค่ะ ดิฉันเป็นนักหัดเขียนค่ะ
7. ปก
อันนี้คงต้องบ่น สนพ. ปกนิยายจะละเมิดลิขสิทธิ์นายแบบ ดารา นางแบบ ทั้งในและต่างประเทศไปถึงไหน! "...นี้ไม่เห็นด้วยสุดๆค่ะ ขโมยทรัพย์สินทางปัญญาคนอื่นมาหากินแย่ยิ่งกว่าโจร นิยายแบบนี้ไม่ซื้อ ไม่สนับสนุน ไม่อ่านค่ะ
8.พระเอกเลวVSพระรองแสนดี"...ไช่ ไช่เห็นด้วยค่ะ เขียนอะไรต้องเคลียร์เนอะ พระรองกลายเป็นพระเอกนี่เป็นอะไรที่ต้องเป็นงานใหญ่หักมุม(ซ่อนเร้นด้วย มั้ง)สุดๆ เพราะฉนั้นต้องเขียนให้เห็นภาพหลายๆชาติ เช่นพระพุทธเจ้าเลยเนอะจึงจะเชื่อ ว่าความดีนั้นมีจริงหากพระรองจะกลายเป็นพระเอกนะ อยากเห็นความมุมานะหมั่นเพียรและพยายาม เพราะเชื่อว่าความดีนั้นจะสามารถช่วยเป็นตัวพลิกผันเหตุการณ์ให้ร้ายกลายเป็น ดี ได้ค่ะ
9.นิยายรักทุกวันนี้ถ้าไม่อิโรติกหรือโรมานซ์ก็ขายไม่ออก เห็นแวบๆ ที่ใดกล่าวไว้ ไม่ได้จำ"...ข้อนี้ขอเป็นคำตอบเดียวกับข้อ 5ค่ะ เพราะเป็นความเห็นที่เป็นคำถามคล้ายกัน(ตามความเข้าใจของดิฉันค่ะ)
10. ข้อสุดท้าย
ขอบคุณที่เขียนนิยายมาให้อ่าน เราเป็นนักอ่าน แต่ก็รู้ว่าการเขียนนั้นยากลำบากพียงใด เราแค่บ่นนะ บ่นๆๆ พอแล้วล่ะ"....เป็นนักอ่านตัวยงเช่นกันค่ะ ขอบคุณที่คุณตั้งกระทู้ขึ้นมาได้มีโอกาสร่วมออกความคิดเห็นเป็นความแตกต่างมุมมอง ร่วมหัดอ่านหัดเขียน
ขอขอบคุณนักเขียนทุกๆคนที่เขียนให้อ่านเช่นกันค่ะ
คือ เราลอง test ดูด้วยนิยายของตัวเองมาแล้วเหมือนกันค่ะ
อยากรู้ feedback คือเขียนแนวน่ารัก ๆ กับอินดี้มา 2 เรื่อง
คนอ่านน้อยมาก = = พอมาลองสาย mass ปึ้ป ตกใจมาก
จำนวนคนอ่านมากกว่า 5 เท่าตัวเลยอ่ะ คือ แอบบ่นกับเพื่อน
อยู่เหมือนกันว่าบ้านเรา คนชอบอ่านแนวนี้เยอะกว่าแนวอินดี้
มาก ๆ คือ อยากให้คนอ่านนิยายนอกกระแสเยอะกว่านี้อ่ะค่ะ
นักเขียนแนวนี้จะได้อยู่ได้ คือ ถ้า demand มันยังต่ำอยู่แบบนี้
หลายคนก็ต้องหันไปตาม demand ที่มันขายได้ และมันก็
กลายเป็นวงจรนี้อยู่ร่ำไป
ปกติผมมักจะเลี่ยงกระทู้แบบนี้ แต่วันนี้ขอพูดสักหน่อยละกัน
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ เป็นเรื่องที่มีมานานแล้ว และคนก็บ่นกันมานานแล้วด้วย แต่นิยายประเภทนี้ก็จะยังมีอยู่ในสังคมต่อไป มันไม่มีทางสูญหายไปหรอก (แต่พล็อตอาจจะเปลี่ยนรูปแบบไปบ้างตามยุคสมัย) คุณต้องเข้าใจว่าพื้นฐานของพื้นฐานการแต่งนิยายจริงๆ คือการปลดปล่อยบางอย่าง คือการให้ความบันเทิง และคนอ่านก็เป็นผู้เสพความบันเทิงนั้น คุณค่าหรือข้อคิดเป็นผลพลอยได้ แต่จะได้น้อยได้มากขึ้นอยู่กับฝีมือและความใส่ใจของนักเขียนแต่ละคน
ผมมองว่านิยายทุกแนวมีด้านมืดของมัน หากเอาตรรกะอะไรสักอย่างไปจับมันก็จะเจอทุกเรื่องอย่างแน่นอน
ที่พูดไม่ได้หมายความว่าผมชอบอ่านชอบเขียนแนวนี้นะ แต่ที่พูดเพราะเห็นบางคนแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำรุนแรงเกินกว่าที่จะเป็น บางทีเรื่องพวกนี้มันก็เป็นรสนิยมการอ่านครับ ให้เกียรติเขาบ้าง อย่างผมเคยเจอเพื่อนที่อ่านนิยายรักพูดว่าไม่ชอบอ่านแฟนตาซี เพราะมีแต่สาดเวทอะไรกันก็ไม่รู้ ไม่ชอบ อย่างกับเด็กน้อยเล่นกัน แค่นั้นผมยังสะอึกเลย เพราะงั้นใจเขาใจเรากันสักนิด
เห็นด้วยในเรื่องของ preference ส่วนบุคคลขอรับ
ข้าน้อยเดาเอาเองว่าความเห็นของท่านควอนตัมอาจหมายรวมถึงการแสดงความเห็นของข้าน้อยที่กล่าวถึงรสนิยมการอ่าน ซึ่งข้าน้อยยอมรับว่าใช้ถ้อยคำแรงขอรับ แรงที่สุดเท่าที่ข้าน้อยใช้มาเพราะปกติข้าน้อยไม่ค่อยไปก้าวก่ายในเรื่องรสนิยมการอ่านของใครเหมือนกัน
ข้าน้อยขอน้อมรับทุกประการขอรับ และไม่มีข้อแก้ตัวอันใดต่อทัศนคติของตัวเองในเรื่องความเกลียดชังนี้ขอรับ
สุดยอดเลย นิยายแบบนี้เห็นเกลื่อนตลาด ยอดครับ!
ผมไม่ค่อยอ่านนิยายรัก ผมเบื่อแนวชาย-หญิง รักใคร่ ๆ อ่านแฟน'ซีหรือฆาตกรรมสืบสวนสอบสวนรู้สึกดีกว่าครับ ไม่ลองเปลี่ยนแนวหรอ ( ' ')
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?