เวลาอ่านนิยายแล้วสามารถจินตนาการภาพตามกันได้ระดับไหนครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
เห็นบางคนบอกว่าจินตนาการได้เป็นอนิเมชั่น เห็นหน้าตัวเอกผุดมาเลย ฉากประกอบเรื่องราวต่างๆชัดเจน อันนี้เนื่องจริงหรอครับ สงสัย
คนดีของทุกคน
28 มิ.ย. 58 เวลา 07:20 น.
2,067
views
17 ความคิดเห็น
ปัญหานี้ขึ้นอยู่กับความละเอียดในการบรรยายของผู้แต่งด้วยค่ะ
สมาธิสูง ประมาณว่าวันศุกร์เย็น เสาร์ หรืออาทิตย์บ่ายๆ ที่ไม่ต้องรีบไม่ต้องกังวลอะไร ต่อให้บรรยายไม่ละเอียด สมองผมเติมรายละเอียดให้เสร็จสรรพยังได้
แต่ถ้าสมาธิต่ำ หรือมีความกดดัน หรือเหนื่อยมา แบบอ่านคืนวันธรรมดา ทั้งเหนื่อยมาทั้งวันและทั้งมีความกดดันว่าอีกแป๊บต้องนอนแล้วนะอะไรทำนองนี้ บรรยายละเอียดมาแค่ไหนก็จับได้แค่ใจความครับ ภาพไม่ออก
จริงจ้า ยิ่งบรรยายละเอียด/สื่อสารเข้าใจง่ายมากเท่าไหร่ ภาพที่ได้ก็ยิ่งชัดเท่านั้น (บางเรื่องภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวยังกับดูอนิเมะของญี่ปุ่นเลยค่ะ)
ก็แล้วแต่การบรรยายของแต่ละคนนะคะ สำหรับเรา ถ้าบรรยายเรียบๆ ไม่เยอะเกิน แต่ชัดเจนเราจะจินตนาการภาพออกมากกว่าค่ะ ถ้าแบบบรรยายพร่ำพรรณาอุปมาอุปไมยเราจะจินตนาการไม่ได้เลยค่ะตีกันไปหมด
บ่งบอกได้ว่าภาพที่คนอ่านปรากฏในห้วงจินตนาการจะพร่าเลือน
หรือชัดเจน ถ้าบรรยายละเอียด ชัดเป๊ะทุกประโยคไม่อ้อมค้อม
ภาพที่จิ้นออกมาก็จะชัด แต่ถ้าบรรยายมากแต่ไม่ชัดประเด็น คลุมเครือ
หรือบอกรายละเอียดน้อยไป ภาพจิ้นก็จะไม่ชัด เป็นแค่เค้าลาง
ยังมีอีกเกี่ยวกับลักษณะภาพที่จิ้นออกมา
มันอยู่ที่ภาษา ลีลาการนำเสนอ แนวเรื่อง ธีมเรื่อง และบริบทเรื่อง
ถ้าเขียนไลท์โนเวล โรงเรียนเวทย์ เรื่องราวระดับวัยเรียน
แน่นอน จิ้นได้ในระดับ 2 มิติแบบมังงะ อนิเมะ
แต่ถ้าเขียนนิยายแบบละเมียด พิถีพิถันคำพูด
แนวเรื่องหนักหน่วงระดับวัยผู้ใหญ่เลยวัยเรียนไปแล้ว
แน่นอน จิ้น 2 มิติแบบมังงะ อนิมะ ขัดตาน่าดูแน่
ก็ต้องจิ้นเป็น 3 มิติ คล้ายคนแสดงจริงๆ
ขึ่้นกับแนวครับ ถ้าแนวถนัดที่เคยอ่านมาเยอะ ดูการ์ตูนมาเยอะ เห็นอนิเมมาเยอะ คลังข้อมูลมันจะแน่นหัวเลย ต่อให้ใช้คำง่ายๆ ภาษาไม่อลังการ ถ้าเล่นกับจังหวะได้มันก็เห็นภาพครับ
แต่ถ้าเป็นแนวที่ไม่คุ้น ไม่ถนัดเลย ต่อให้บรรยายดีมันก็ต้องเสียเวลานึกภาพตามอยู่ดี ยิ่งถ้าเป็นแนวอลังการไปเลย เช่นสิ่งก่อสร้าง เครื่องมือแปลกๆ หรือกระบวนท่าวิชาล้ำลึกนี่ บางทีตามไม่ทันก็มีครับ...
เพราะฉะนั้นแล้วผมว่าแม้จะใช้รูปประโยคเดียวกัน แต่คนอ่านแต่ละคนก็สร้างมโนได้แตกต่างกันอยู่ดีครับ แต่ยังไงซะก็แนะนำว่าใช้ภาษาให้ได้ในระดับมาตรฐานก่อนที่รู้ได้ง่ายๆว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน ยังไง เมื่อไหร่ เท่านี้ก็ตอบโจทย์ได้ระดับหนึ่งแล้วครับ จากนั้นค่อยพัฒนาลูกเล่น เพิ่มองค์ประกอบ เสริมรายละเอียดอีกที
ประกอบด้วยกันสองส่วน
- ทักษะฝีมือการบรรยายของนักเขียน ที่ทำให้ค่อนข้างเห็นภาพของเรื่องราว
- ประสบการณ์(ทั้งทางตรงและทางอ้อม)ของนักอ่าน มีข้อมูลในเรื่องที่อ่านมามากน้อยอย่างไร
อย่างเมื่อก่อนผมมักจะจินตนการเป็นการ์ตูนมังงะ ต่อมาก็พัฒนาเป็นอนิเมะ
แต่ปัจจุบันดูแต่ซีรีย์กับภาพยนตร์ตะวันตก เลยจิ้นเป็น 3D
เราอ่านนิยายไม่เคยมีภาพในหัวเลยอ่ะ
เลยได้แต่เสพเนื้อเรื่องเอาค่ะ 5555
ถ้าบรรยายได้ดี เราแทบจะรู้สึกเหมือนเห็นตัวละครหลุดออกมาจากหน้ากระดาษ วิ่งไปรอบห้องแล้วกระโดดเข้าไปดำเนินเรื่องราวยังกะหนัง 3D ในหัวเลยล่ะ
นิยายของเราอ่านเเล้วเห็นภาพไหมอะ ลองอ่านหน่อยสิ
ปกติชอบมโน อยู่แล้วมันจะนึกภาพออกเลย ค่ะว่าเป็นยังไงนึกถึงบรรยาาศ หรือไม่บางทีเราก็นึกภาพตามลักษณะที่ นข.เล่า แล้วก็นึกถึงหน้าดาราที่คล้ายๆ อย่างนั้น 555
ขึ้นอยู่กับนักเขียนครับว่าเขียนให้คนอ่านจินตนาการได้ขนาดไหน
บางคนเขียนบรรยายอย่างละเอียด ยาวเหยียดเกินหนึ่งหน้ากระดาษก็ยังไม่จบ อันนี้...เกือบจะจินตนาการออกแล้วครับ แต่ดันเบื่อซะก่อน ก็เลยอ่านข้าม...
บางคนเขียนบรรยายสั้น ๆ แต่รู้จักเลือกใช้คำและตัดความฟุ่มเฟือยที่ไม่จำเป็นออก เลยจินตนาการตามได้ครับ เพราะอ่านจบ =w=
เราอ่านแล้วภาพในหัวขึ้นเป็นฉากๆเลยนะ ยิ่งตอนมีสมาธิมากๆภาพยิ่งลื่นไหลเหมือนตัวเองดูหนังอยู่เลย ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับการบรรยายด้วย ถ้าบรรยายสะดุดภาพมันก็จะสะดุดไปด้วย
ภาพในหัวขึ้นไม่ขึ้นไม่รู้... แต่คู่จิ้นนี่ผุดตั้งแต่วินาทีแรก 555
จิ้นก็ภาพในจินตนาการนะ...
ส่วนมากภาพในหัวจะผุดขึ้นมาเองครับ...
แต่บางเรื่องก็ไม่เป็นอย่างนั้น
ผมเห็นภาพในหัวเลยครับแบบเราเป็นคนมองอยู่ใกล้ภาพสีต่างๆมาครบ แต่ยิ่งเราจิตนาการอเข้าถึงเยอะเมื่อเมื่อมีเวลาอ่านถึงตอนที่เราไม่สามารถปรับภาพทัน มันจะทำให้ความจิตนาการของเราลดลงของผม ตอนนี้ลดลงเยอะ เมื่อเห็นภาพเหมื่อนอนิเมะเลย เดียวนี้ภาพมันเริ่มลางๆ เห็นตัวหนังสือมากกว่าแต่ก่อนแล้ว เพราะนิยายบางเรื่องที่แปลหรือแต่งไม่สมบุณ ทำให้การจินตนาการของผมผิดเพี้ยนไปเยอะเดียวเหมือนไม่มีสมาธิเท่าไรเพราะนิยายบางเรื่องที่กำหนดขนาดตัวละครเช่นเราอ่าน ตัวละครนี้สูงไม่เยอะแต่พอมันบอก 30 เมตรเอาเราต้องปรับความสูงอีก ไอคนไม่คิดอะไรก็ดีไปแต่เรา เข้าถึงการจิตนาการขั้นสูงแล้วไง มันเลยมาติดขัด เดียวนี้เจอเยอะบอกมากเกินไปนิยายที่ทำให้การจินตนาการพังถ้ามันบอกสูงกว่าคนน "สรุป จินตนาการได้จริงครับ เหมือนฝันไปเลย บางครั้งมันก็หลุดจากจินตนาการบ้างไม่เป็นไรแต่อย่าอ่านเจอนิยายที่แปลไม่ดีหรือกำหนดขนาดตัวละครเป็น ขนาด 30-20 10 ซม. มันจะทำให้จินตนาการเราเสีย ถ้าคนเข้าไม่ถึงแบบผมไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ผมเสียการจิตนาการแบบนั้นไปแล้ว แล้วตอนนี้อ่านยังไงก็ไม่ถึงขั้นนั้นแล้วเดียว ภาพล่างๆ หน้าตัวละครก็ไม่ค่อยเห็น เมื่อก่อนเห็นชัดเจน ภาพเมืองสถานทีเห็นครบชัดเจน บวกกับผมอ่านหลายเรื่องด้วยเพราะอ่านบางเริ่องคนแต่งดันแต่งไม่จบอะไรเลยหามาหลายเรื่อง เลยทำให้มั่วไปหมด การมีสมาธิครับช่วยให้จิตนาการได้ ผมเริ่มจะอ่านแต่ตัวหนังสือละจินตนาการไม่ออกสะแล้ว
ตอนนี้ภาพลางสัสๆเลย หลุดจากจินตนาการง่าย พื้นที่ต่อสู้ไม่เข้ากับฉากที่อ่าน ต้องปรับเปรียนภาพใหม่ตลอดให้เข้ากับนิยายที่อ่าน สุดท้ายมันเกี่ยวกึบสมาธิเราครับคนนั้งสมาธิจะจินตนาการได้มากกว่า เพราะทั้งแต่เด็ก ร.รผมพาไปนั้งสมาธิบ่อยพอโตมาน้อยเรียมอ่านมังงะ ตอนดูอนิเมะแล้วพึ่งมาอ่านนิยาย การจิตนาการมันจาก ดารดูเมะกับมังงะด้วยมันมีส่วยช่วย ในการสร้างภาพ เมื่อเวลาอ่านภาพมันจะมาเองขึ้นมาเองในตอนแรกเราไม่ตอนดัดแปลงเลย เดี๋ยวนี้ การจิตนาการผมจบแล้ว เหลือขั้นล่างถึงกลางแล้วส่วนมากจะล่าง ไม่เหมือนการจิตนาดารขั้นสูงแต่ก่อน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?