นักเขียนแก้ปัญหานี้กันยังไงคะ ?
ตั้งกระทู้ใหม่
ก็เลยเกิดความรู้สึกว่า ภาษาที่ตัวละครพูดในนิยายของเรา มันไม่เป็นธรรมชาติและค่อนข้างยาวเกินไป คือคนหนึ่งพูดที ยาวแบบสองสามประโยคเรียงกันเลยค่ะ
เช่น “ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ”
หรือ “ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย”
นอกจากนี้เรายังรู้สึกว่ามันเหมือนเป็นภาษาเขียนที่ใช้บรรยายมากกว่าพูด
เราเลยอยากรบกวนถามนักอ่านในนี้ว่า... ที่เราคิดถูกต้องแล้วใช้มั้ยคะ
และปกติทุกๆคนแก้ปัญหาแบบนี้กันยังไง
รบกวนด้วยค่ะ รู้สึกว่าจุดนี้ทำให้นิยายเรายังขาดความเป็นธรรมชาติและสมจริงมากๆเลย
_NJ_
28 มิ.ย. 58 เวลา 16:31 น.
416
views
11 ความคิดเห็น
ปกติของการพูดแล้ว คนมักจะใช้คำที่ง่ายที่สุด มีระดับเป็นภาษาพูดที่สุดครับ อาจไม่สั้นที่สุดเสมอไปเพราะบางทีการพูดเยิ่นเย้อและต้องพูดยาวกว่าภาษาเขียน สิ่งสำคัญคือความง่ายครับ
ถ้าเป็นผม สองประโยคที่ยกมาน่าจะได้ราวๆนี้
“ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ”
"เข้าไปในคุกนั่นน่ะ ออกมาไม่ครบสามสิบสองสักรายหรอกพี่สาว"
“ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย”
"ฉันจะช่วยนายให้ได้ แต่นายต้องทำตามที่ฉันบอก ฟังให้ดี"
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่า
รู้สึกเหมือนนิยายเรามีหลายประโยคมากๆที่เป็นแบบนี้
ไว้เราจะลองพยายามปรับประโยคใหม่ดูนะคะ
คิดว่ามีเวิ่นเว้อเล็กน้อยครับ
ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ
>> ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้นแล้วออกมาครบสามสิบสองหรอกนะคุณพี่สาว หึๆ
อย่างแรกตัดคำเกินความจำเป็นออกคือ ออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสอง อันนี้ตัดส่วนเกินออกไปเลยเพราะรู้กันอยู่ว่าครบสามสิบสองคืออะไร อีกจุดคือการเว้นวรรคครับ ของเดิิมจะมีเว้นวรรคอยู่ 2 จุด ซึ่งการเว้นวรรคนั่นทำให้การอ่านขาดความต่อเนื่อง ทำให้อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆครับ
ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย
>> ไม่ว่ายังไงฉันจะต้องช่วยนายให้ได้! เพราะฉะนั้นนายจงตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันจะบอกให้ดีและนายต้องทำตามที่ฉันสั่งด้วย!
ประโยคนี้ไม่รู้ว่า จขกท. อยากสื่ออารมณ์แบบไหนแล้วไม่รู้อยู่ในสถานการณ์แบบไหน แต่ถ้าเพิ่ม ! แล้วจะทำให้ดูเป็นการเน้นความสำคัญของคำพูดมากขึ้น เหมือนเป็นการขึ้นเสียงเวลาพูดครับ แล้วผมเดาเอาว่า สถานการณืในตอนนั้นคือคนพูดกำลังจะช่วยใครสักคนหลบหนี เพราะงั้นคำพูดจึงต้องฟังดูแข็งกร้าวและเข้มแข็ง ต้องการสื่อให้คนฟังเชื่อฟังและคำตาม เพราะงั้นจึงเปลี่ยนคำว่าพูดเป็นบอกคือการบอกถึงแผนการ และสุดท้ายก็เป็นสั่งเพื่อให้ทำตามครับ
ปล. ก็แนะนำแบบงูๆปลาๆอะนะ ต้องใช้จักรยานในการพิจารณาด้วยครับ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ไว้เราจะลองกลับไปวิเคราะห์ดูใหม่ค่ะ
แล้วก็สถานการณ์ที่พูด คือ ตัวละคร (นางเอก) ต้องการจะบอกแผนการบางอย่างกับน้องชาย ก่อนที่น้องชายซึ่งเป็นนักโทษจะถูกผู้คุมของเรือนจำพาตัวไปค่ะ
ก็เลยพูดแบบเร่งๆ ออกแนวสั่งๆด้วย
ปล. ยังมีอีกมากเลยที่ต้องกลับไปแก้ค่ะ T T
ถ้าอยู่ในสถานการณ์เร่งรีบแบบนั้น นางเอกยิ่งต้องพูดให้สั้นกว่านี้อีกครับ แค่ "ฟังให้ดี" "ฟังนะ" หรือไม่ก็พูดแผนไปเลย ก็น่าจะพอแล้ว
ขอบคุณค่าา ไว้เราจะลองไปปรับให้เหมาะกับนิยายตนเองนะคะ
ถูกตาม 2-2 ครับ ถ้าสถานการณืยิ่งกระชั้น คำพูดก็ยิ่งสั้น
อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นการอธิบายแผนการที่ต้องกาความแม่นยำสูง ก็ต้องอธิบายแบบละเอียด แต่ต้องเน้นเนื้อๆ น้ำไม่เอา แล้วพวก ... กับเครื่องหมายต่างๆอย่าง ! กับ ? และเว้นวรรค ถ้าใช้ให้ถูกจังหวะก็สามารถใส่อารมณ์ให้กับคำพูดได้มากขึ้นด้วย
อีกอย่างคือใส่คำอธิบายแทรกช่องคำพูด เป็นวิธีที่ผมใช้บ่อย ตัวอย่างคือ
"ไม่ว่ายังไงฉันจะต้องช่วยนายให้ได้!" นางเอกเค้นเสียงและบีบไหล่น้องชายของเธอจนแน่น "เพราะงั้นตั้งใจฟังฉันให้ดี เข้าใจไหม!?"
ขอบคุณค่า คุณ e-ram
ประโยคสุดท้ายน่าสนใจมากๆ เพราะสั้น กระชับ และสื่ออารมณ์ได้ใจเลยค่ะ
เราจะลองนำไปปรับใช้ให้เหมาะกับนิยายเราให้มากที่สุดนะคะ ^^
มันอยู่ที่บุคลิกของตัวละครนั้นๆ ด้วยครับ หากเจ้าสำบัดสำนวน ก็พูดจาคล้ายบทบรรยายได้
วิธีที่ดีควรคิดวิธีการพูดของตัวละครนั้น แล้วลองพูดออกมาว่าเข้ากับนิสัยตัวละครไหม
2 ประโยคที่ยกมา ผมคงปรับให้กระชับและเสริมอุปนิสัย
“ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ”
"พี่สาวคิดว่าจะมีนักโทษหน้าไหนเข้าไปอยู่ในที่แบบนั้น แล้วออกมาครบสามสิบสองรึไง"
“ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย”
"ฉันจะช่วยนายให้ได้ ช่วยฟังและทำตามที่บอก ต่อจากนี้ให้ดี"
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเลยค่า ทำให้เรารู้ส่วนที่เราเขียนเวิ่นเว้อไปไกลได้ดีเลย
เราคงมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเรียบเรียงประโยคให้กระชับค่ะ
ไว้จะลองนำไปกลับไปแก้ไขดูใหม่นะคะ
ของนิยายเรามักจะมีบุคลิคเย็นชาอ่านะ ก็จะกล่าวประมาณนี้
"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไม่เคยมีนักโทษคนไหนที่เข้าไปอยู่ในนั้นแล้วมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ สาวน้อย อย่างมากถ้าไม่พิการ ก็เป็นอัมพาตอยู่ดี " (ออกแนวข่มๆ )
*สงสัยจะดูซีรี่ย์ฝรั่งมากไปหน่อย ....
เราไม่ใส่ หึหึ นะ สำหรับเรา รู้สึกทะแมง ๆ แปลกๆ หากใส่ลงไป ส่วนอันที่สองก็ ประมาณนี้
"นายจะต้องจำในสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดต่อไปนี้ไว้ให้ดีๆ นะ " เธอเค้นเสียง "ไม่ว่าอย่างไร ฉันจะต้องช่วยนายออกจากนรกนั่นให้ได้ ไม่ว่านายจะเชื่อที่ฉันสั่งหรือไม่ก็ตาม " (ออกแนวบังคับ)
เราก็จะแต่งประมาณนี้น่ะ พอเห็นภาพไหม มันนุ่มนวลดีนะ เราว่า .. (เออเองทั้งน้าน)
อย่างมากถ้าไม่พิการ ก็เป็นอัมพาตอยู่ดี โหดและข่มสุดใจเลยค่า คุณ Reone ฮ่าๆ
เรากลัวผู้คุมจะโดนนางเอกกระโดดเตะซะก่อนค่ะ ถ้าพูดถึงขนาดนั้น ^^
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ คุณ Reone เคยแนะนำเรื่องภาษาในนิยายเราแล้ว
โดยเฉพาะเรื่องการบรรยายพฤติกรรมตัวละครแทรกในบทสนทนาตามแบบประโยคที่สองที่ทำให้ดู
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
เราจะลองกลับไปเรียบเรียงใหม่ให้ดีที่สุดนะคะ ><
ขึ้นอยู่กับ สถานการณ์และบุคลิกของตัวละครด้วยล่ะค่ะ ว่ามันน่าจะออกมาแบบไหน
ประโยคจะดูไม่ทื่อหากใส่ชื่อหรือลักษณะนามตัวละครเข้าไปในประโยคนะคะ ^^
C U.
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^
คิดว่าที่ต้องแก้เป็นอย่างแรกคือการเว้นวรรคและการใช้คำค่ะ ที่จขกท.ยกมาเนี่ยจะลองแปลงให้คร่าวๆนะคะ แต่โดยส่วนตัวเห็นด้วยคห.2ค่ะ ไม่มีนักโทษคนไหนที่เข้าไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึ- >>ไม่มีนักโทษคนไหนเข้าไปในนั้นแล้วออกมาครบสามสิบสองหรอกนะพี่สาว หึๆ อันนี้เป็นอันที่เราแปลงเองค่ะ การลดจำนวนที่เว้นวรรคลงจะทำให้ประโยคดูกระชับขึ้น และการลดจำนวนคำลงก็ช่วยได้เช่นกัน เพราะว่าเขียนแค่ครบสามสิบสองก็รู้อยู่แล้วเนอะ^^ แน่นอนว่าการที่เติม'ๆ'ลงไปจะช่วยได้เหมือนกัน ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย >>ไม่ว่ายังไงฉันจะต้องช่วยนายให้ได้!! ดังนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดและนายจะต้องทำตามให้ได้!! เราแปลงเองเช่นกัน การที่เพิ่ม'!'ลงไปจะช่วยสื่ออารมณ์ ณ ตอนๆนั้นได้ค่ะ และแน่นอนว่าการลดจำนวนที่เว้นวรรคก็เป็นส่วนนึงที่ต้องแก้ไขค่ะ แต่การใช้คำค่อนข้างดี(เอาจริงๆคือใช้คำได้ดีกว่าเราด้วยซ้ำT^T)และดูน่าสนใจค่ะ จขกท.ส่งลิงค์นิยายเรื่องนี้ให้เราหน่อยได้มั๊ยค่ะ อยากอ่าน^_^
ขอบคุณที่เข้ามาช่วยแนะนำค่าา
แล้วก็ขอบคุณมากๆด้วยที่แอบสนใจนิยายของเรา ^^
เราแปะลิ้งค์ให้ในคอมเม้นถัดไปนะคะ ในนี้แปะแบบกดเลยไม่ได้ค่ะ
อันนี้ลิ้งค์นิยายเราค่ะ ถ้าอ่านแล้ว เห็นตรงไหนควรปรับปรุงคอมเม้นบอกได้นะคะ
ขอบคุณค่า~
ยินดีค่ะ ^^
จากที่ดูการพูดจริงๆ ความแตกต่างของนิสัย จะสะท้อนออกมาในการเรียบเรียงคำพูดและหัวข้อที่พูด มากกว่าระดับของภาษาที่ใช้พูดนะครับ
อย่างในเรื่อง ถ้าเกิดผู้คุมเป็นคนที่ดูอำมหิตหรือชอบทำให้อีกฝ่ายกลัว การพูดจะไม่ได้ใช้ศัพท์ที่สูงขึ้น แต่จะเป็นการเติมรายละเอียดมากขึ้น ใช้คำให้เห็นภาพมากขึ้น บรรยายเยอะขึ้น
“ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ”
ถ้าเป้นปกติทั่วไปของผมก็อย่างที่เขียนไปใน #1 "เข้าไปในคุกนั่นน่ะ ออกมาไม่ครบสามสิบสองสักรายหรอกพี่สาว"
ถ้าอยากให้ดูสยองขวัญขึ้น ก็อาจจะ "เข้ามาคุกนี่แล้วอย่าหวังว่าจะออกมาแบบครบสามสิบสองเลยพี่สาว มีทั้งฆาตกรฆ่าหั่นศพยัดโถส้วม ที่เป็นข่าวดังๆเมื่อปีที่แล้วไง แล้วยังมีพ่อค้ายา แล้วไหนจะนักโทษข่มขืนอีก อ้อ ที่ว่าข่มขืนนี่ไม่ใช่แค่ผู้หญิงนะ ผู้ชายมันก็ชอบ ยิ่งหน้าเนียนๆแบบน้องของคุณพี่สาวเนี่ยแหละ สงสัยได้สนุกกันทั้งคืนแน่...."
ถ้าเป็นคนขี้บ่น ก็อาจจะ "โอ๊ย อะไรกันมากมาย แค่น้องเข้าคุกนิดหน่อยยังจะมาฟูมฟายอยู่ได้ เป็นห่วงมากใช่มั้ย ผมบอกให้เลยนะ ไม่ต้องเป็นห่วง ห่วงยังไงออกมาก็ไม่ครบสามสิบสองอยู่ดี ต้องลำบากผมเก็บกวาดอีก ว้า.... งานประจำก็เยอะอยู่แล้ว"
แต่จะไม่ใช่การใช้ภาษาเขียนในการพูด
ผมไม่ได้เข้าไปอ่าน แต่เท่าที่ดูบทผู้คุมนี่เล่นได้เยอะครับ เพราะน่าจะเป็นบทที่พูดคนเดียวได้ เหมือนตำรวจนั่งบ่นพึมพำกับญาติที่มาขอเยี่ยมอะไรทำนองนี้
สิ่งสำคัญอีกอย่างที่ผมบอกไปแล้ว คือความเร็วของฉากและความสมจริงของฉากครับ ถ้าอยากจะเน้นจะใส่อารมณ์ตอนบอกน้อง ก่อนหน้านั้นต้องคำนึงก่อนว่าตัวละครอยู่ในฉากแบบไหน มีเวลาพูดหรือเปล่า ใครอยู่ด้วยบ้าง ฯลฯ ถ้าเวลามีน้อยหรือพูดไม่ได้ พูดใส่อารมณ์ยาวๆไปมันกลับจะดูไม่สมจริงแทนที่จะกระชากอารมณ์เปล่าๆครับ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำแบบละเอียดอีกครั้งนะคะ
เอาไว้เราจะลองนำไปปรับใช้ดูค่า ^^
พุ่งกลับไปดูนิยายตัวเองโดยพลัน ถถถถถ ของเราก็มีแบบนั้นเพียบเลย
สำหรับเรา ประโยคที่ จขกท. ยกมาก็ไม่ถือว่าผิดธรรมชาติไปเสียทีเดียวหรอกนะคะ เพียงแต่ว่ามันไม่ลื่นไหลเท่าที่ควรเท่านั้นเอง
ถ้าเป็นเวอร์ชั่นของเรา เราจะเขียนแบบนี้...
"ทุกคนที่เข้าไปอยู่ในนั้น" เด็กหนุ่ม(?)เหยียดยิ้ม หัวเราะน้อยๆ "ไม่เคยมีใครรอดออกมาครบสามสิบสองหรอกนะ พี่สาว"
หรือ
“ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะช่วยนายให้ได้" ฉัน(?)พูดขึ้นน้ำเสียงหนักแน่น จ้องมองเข้าไปในแววตาของอีกฝ่ายอย่างเป็นจริงเป็นจัง "ฟังฉันให้ดีๆ ...แล้วทำตามที่ฉันพูดซะ"
เราเป็นพวกบ้าชอบใส่ท่าทางประกอบคำพูดเข้าไปขยายประโยคพูดเยอะๆ ฮาๆ เพราะคิด(เอาเอง)ว่ามันทำให้คำพูดของตัวละครดูมีน้ำหนักและดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่าา
การใส่ท่าทางเข้าไปช่วยให้ประโยคดูไหลลื่นขึ้นมากจริงๆค่ะ
เป็นเราอาจจะ
"เข้าไป ก็ตายห่านเท่านั้นละวะ"
บทสอง
"หุบปาก!!! ถึงไงชั้นก็จะช่วยนายให้ได้"
เราว่า บทพูดมันสุภาพไป แล้วพี่สาวแสนดื้อ มันก็ต้องห่ามและเถื่อนกว่านี้อีก (คนเขียนสุภาพไปค่ะ ฮาา)
หุบปาก !!
ฮ่าๆ อ่านแล้วสะดุ้งแทนน้องชายนางเอกเลยค่ะ
แต่เราก็เขียนแนวสุภาพจริงๆนั่นแหละค่า
ภาษานักโทษในเรื่องสวยงามราวกับดอกไม้ต่างกับในโลกความเป็นจริงเยอะเลย
ไม่ถนัดเขียนแนวห่ามมากซักเท่าไหร่
แต่ก็จะพยายามปรับบางตัวละครให้ห่ามขึ้นเพื่อจะได้เข้ากับบุคลิกค่ะ
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ><
หลังจากที่ปรับๆแก้ๆอยู่นาน สุดท้ายเราก็ได้ขอสรุปแล้วค่ะ
ซึ่งสองประโยคข้างต้นที่กล่าวมา เราได้เปลี่ยนเป็นประโยคดังนี้ (มีการเพิ่มประโยครอบข้างเพื่อเข้าถึงบทสนทนาค่ะ)
ประโยคต้น :: “ไม่มีนักโทษคนไหนที่ไปอยู่ในนั้น แล้วออกมายังมีอวัยวะครบสามสิบสองหรอกนะ คุณพี่สาว หึหึ”
ให้แค่นาทีเดียว” ผู้คุมบอกเสียงเรียบ “จะสั่งเสียอะไรกัน ก็รีบๆซะ”
“สั่งเสียบ้าอะไรล่ะ น้องชายฉันไม่ได้จะไปตายซะหน่อย !” ฉันหันไปตวาดใส่ผู้คุม-ทันทีที่ได้ยินคำพูดไม่เข้าหูนั่น
“ก็นักโทษที่เข้าไป ไม่มีคนไหนออกมาแล้วยังครบสามสิบสองเลยนะ คุณพี่สาว” ผู้คุมลากหางเสียงยาวในคำสุดท้าย ก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างน่ารังเกียจทิ้งท้ายให้ฉันแล้วค่อยๆเดินถอยห่างออกไปประโยคต้น :: “ไม่ว่ายังไง ฉันต้องช่วยนายให้ได้ เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้ให้ดี และนายต้องทำตามในสิ่งที่ฉันพูดด้วย”
“ฟังนะ ฉันอยากให้นายทำตามในสิ่งที่ฉันบอก” ฉันกระซิบข้างหูเขาเสียงเบา เพื่อให้ได้ยินและรับรู้กันแค่สองคนเท่านั้น
ส่วนเรื่องการอธิบายท่าทางของตัวละครแทรกในบทสนทนาที่ยาว เราได้นำไปปรับใช้ในบทพูดอื่นๆที่เหมาะสมกว่านี้อยู่ค่ะ
และเราจะนำคำแนะนำทั้งหมดที่ให้มาไปแก้ไขบทพูดในตอนต่อๆไปนะคะ
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นที่ช่วยกัน ขอบคุณจริงๆค่ะ ^^
'นักโทษที่เข้าไปออกมาไม่ครบสามสิบสองซักคนหรอกพี่สาว'
'ฉันช่วยนายได้แน่ ฟังแล้วก็ทำตามที่ฉันบอกซะ'
ตัดและลดลงได้เยอะเลย อันที่จริงผมต้องอ่านซ้ำในเวลาที่สมองโล่งเพราะมันจะช่วยในการกรองคำซ้ำ คำฟุ่มเฟือย แถมยังช่วยในการตรวจคำผิดอีกต่างหาก
ขอบคุณค่า เราจะนำไปปรับใช้กับนิยายเรานะคะ ^^
หวังว่าคงเป็นประโยชน์คับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?