ท้อกับการแต่งนิยายจัง....

เราอยากเขียนส่งประกวด แต่ไม่มีคนอ่าน ฝากเพื่อนๆช่วยติชมเม้นกันหน่อย เราจะได้รู้ข้อปกพร่องตัวเอง 
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1366888

ของเราใช้เวลา 5 ปีค่ะ :) 
ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลาเนาะ จะปุ๊บปั๊บได้เลยมันก็ไม่ใช่ 

อย่าท้อครับ เดี๋ยวผมเข้าไปช่วยอ่าน 



 

ต้องรอครับ ใช้ความพยายามอดทนเข้าไว้และมั่นพัฒนาตัวเอง ผมลงนิยายช่วงแรกๆ นี่โล่งแสนโล่ง เวลาผ่านไปเกือบสามเดือนถึงเริ่มมีเม้นท์โผล่มา ถ้าเราตั้งใจเขียนให้ดีตามใจรักและมั่นขัดเกลาฝีมือ ก็จะมีคนมาเม้นท์บอกเองครับ ส่วนเรื่องเฟสบุ๊คทวิตเตอร์นั่นมันก็มีส่วนเกี่ยวนิดหน่อย ผมเปิดเพจได้เดือนกว่าๆ ไว้อัพความเคลื่อนไหวนิยายหรือสปอยเนื้อเรื่องนิดๆ(?) กับพูดคุยกับคนอ่าน คุณจขกท. อย่าเพิ่งรีบท้อรีบจิตตก ทนรออีกหน่อยเดี๋ยวก็ต้องมีคนมาติชมแน่นอน



ปล.นิยายเรื่องที่ว่าเขียนมาแล้วครึ่งปี

เดี๋ยวจะเข้าไปอ่านนะค่ะ ถ้าอยากให้เม้นท์ก็จะเม้นท์ให้

#ส่วนของเราก็เพิ่งจะเริ่มมีแฟนคลับกับเค้านะค่ะ ลงไปเป็นสิบกว่าตอนคนเพิ่งจะมา สู้ๆ

เดี๋ยวไปอ่านให้นะ แต่เราติตรงหน่อยนะ 555
ปล.เราก็ไม่มีคนอ่าน แต่ไม่แคร์ 5555
อยยากเขียนอะ อย่าท้อ จขกท.

อย่าลืมว่าเราเขียนเพราะเราชอบนะ จะได้ไม่ท้อ

เราเดาไม่ออกหรอกครับว่าคนที่ประสบความสำเร็จ
หลายๆ ท่านนั้นต้องพบเจออะไรมาบ้าง  และต้อง
ใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะมาถึงจุดๆ นี้  เอาที่ยก
ตัวอย่างได้ง่ายๆ ก็อย่างคุณ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ผู้แต่ง
นิยายพ่อมดโด่งดังระดับโลก

กว่าจะมาถึงจุดที่เค้ายืนอยู่ต้องต่อสู้ฝ่าฟันมาไม่น้อย
ต้องถูกปฏิเสธมานับครั้งไม่ถ้วน  แต่สิ่งที่คุณ J.K.
มีเหมือนๆ กับบุคคลที่ประสบความสำเร็จทั่วโลก
ก็คือ " ความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ "


เพราะฉะนั้นอย่าท้อแท้ในเมื่อเราพึ่งแค่จะเริ่มต้น
สู้ต่อไปนะครับ จขกท.

มองความสำเร็จของนักเขียนท่านอื่น ก็ต้องระลึกไว้ว่ามันคือผลของความพยายาม
นักเขียนทุกคนมีจุดเริ่มต้นเหมือนกัน สร้างผลงานและสร้างบรรดานักอ่านไปพร้อมๆ กัน

ของแบบนี้อยู่ที่พลังใจของตัวเองมากกว่าปัจจัยจากภายนอก
ท้อได้ครับ แต่ถ้าท้อแล้วถอย ก็ไม่มีวันสำเร็จตามที่หวังไว้

กว่าจะมียอดคนอ่านหลักหมื่น(กดเข้าไปอ่านนะคะไม่เกี่ยวกับแฟนคลับที่มีแค่หลักร้อยเช่นเดียวกับคอมเม้น)  ปาใช้เวลาประมาณ สองปี  ปาเริ่มต้นจากการที่ลงนิยายในนี้โดยไม่รู้จักนักเขียนท่านใดเลย(เพื่อนที่ชวนมาเขาเลิกเล่นไปทำให้ไม่เหลือใคร T^T)  แต่ในกรณีปาคือลงอย่างเดียวโปรโมทแทบไม่มีนะคะ  คือมาแบบเอ๋อๆแค่จะคุยกับแฟนคลับยังไม่ค่อยจะเป็นเลยค่ะ  ฉะนั้นถ้า จขกท.ไม่ท้อ มีความพยายอย่างสม่ำเสมอต้องทำได้ดีกว่าคนอย่างเราแน่ๆค่ะ 555 สู้ๆนะคะ ^^  

สำคัญที่พล็อตครับ หากพล็อตดี น่าสนใจ อย่างน้อยมันก็เชิญคนอ่านเข้ามาได้เยอะมาก

ส่วนจะติดตามต่อหรือไม่ก็ขึ้นอยู่ที่ฝีมือของเราแล้ว

การโฆษณามีส่วน แต่หากทำแล้วไม่ดัง ก็แสดงว่านิยายของเรายังไม่สนุกมากพอ

ไปคิดหาพล็อตที่น่าสนใจ และพัฒนาการเขียนให้ถูกใจคนอ่านมากที่สุด เป็นวิธีที่ดีที่สุด

ความพยายามต้องใช้ให้ถูกครับ หากเราพยายามในเส้นทางที่ผิด สุดท้ายเราก็จะไม่ได้อะไร เราต้องพยายามพัฒนาและเรียนรู้ให้ได้มากที่สุด ในเวลาที่เร็วที่สุด ไปนั่งสังเกตครับว่านิยายดังๆเขาทำได้ยังไง เขามีเหมือนเราทุกอย่าง เริ่มต้นจากศูนย์เหมือนกันทั้งนั้น แต่ต่างแค่ความคิดและประสบการณ์แค่นั้นเอง

พยายามเข้าครับ ปรับปรุง ปรับเปลี่ยน ลองแต่งแนวอื่นดูบ้างก็ได้

ยิ้มแล้วเขียนต่อไปครับ (ผมก็บอกตัวเองอย่างนี้ทุกวันเลย ;w;) ถึงจะไม่มีคนอ่าน แต่อย่างน้อยเราก็ได้สร้างผลงานขึ้นมานะ จำนวนคนอ่านในเว็บไซต์ไม่ได้บอกคุณภาพงานเสมอไปหรอกครับ สู้ ๆ นะ 

อย่าท้อเลยยย
อิจีแต่งมาเป็นปีๆแล๊ววว
ยอดวิวไม่เคยถึงสิบซักที
แต่ก็ไม่เคยท้อนะ!!
แต่งให้ตัวเองอ่าน ไม่งั้นก็เอาเก็บไว้ฟิน คึคึคึคึ
ดังนั้นแบ้ว... สู้ตายเน้ออออออออ

ผมใช้เวลาเกือบสิบปีครับ กว่าจะได้อย่างทุกวันนี้ 

ท้อได้... แต่อย่าถอยนะ!!
อัพไปเถอะค่ะ อัพไปเลย! ถ้าทำไปแล้วเรามีความสุขกับมัน ถึงแม้ว่าจะอัพจนจบเรื่องแล้วก็ตาม ถึงแม้ว่ามันไม่ได้เปรี๊ยง!แบบที่เราคิด

แต่เราก็ชนะตัวเองนะ!!! (หมายถึงความขี้เกียจ)

55555555555555555

อย่าได้แคร์ค่ะ แต่งมันเข้าไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาอ่านมาเม้นเองค่ะ คิดซะว่ายอดวิวกับยอดติดตามทั้งหมดคือนักอ่านเงา สู้ๆน้อ

มันขึ้นอยู่กับความต่อเนื่องค่ะ ยิ่งถ้าแต่งจบแล้วคนอ่านก็เข้ามาเอง ท้อได้แต่อย่าถอดใจไปก่อน ความสำเร็จมันไ่ม่ได้มาง่ายๆ เรานี่ใช้เวลาเป็นปีๆกว่าจะมีคนติดตาม พยายามต่อไปค่ะ

สู้ๆนะ เราก็ไม่ได้มีคนมาติดตามเยอะ ยอดวิวก็ไม่เคยถึงหมื่นหรอก ได้มาวันละวิวสองวิวก็ดีใจแล้ว ในเมื่อมันคือสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุข ก้ทำไปเถอะค่ะ ถ้ามันไม่เดือดร้อนใครอะเนาะ สักวันมันจะเป็นวันของเรา เชื่อสิ เพราะงั้นอย่าท้อค่ะ สู้ๆ 

     อย่าท้อ เลยคะ ถึงต่อให้มีคนอ่านเพียงหนึ่งคนก็ต้องภูมิใจนะ อย่าเอาเราไปเทียบกับเพื่อนเลย จงมองให้เป็นเป้าหมาย ที่เราจะทำให้มีแรงผลักดันฝีมือของตัวเองต่อไปในอนาคตดีกว่า 
     หนทางสายนักเขียนนั้นไม่สนุกเหมือนนิยายที่เราแต่งหรอกนะคะ พี่อยากให้เรามองใหม่ ให้มองว่าเราได้ทำตามความฝันแล้วหนึ่งก้าว มันเป็นสิ่งที่เรารัก ที่เราชอบ อย่าคิดไปแข่งขันกับใครหรือเอามาเทียบฝีมือกันเลยคะ
     แข่งขันกับใครรึจะสู้แข่งขันกับจิตใจตัวเองละคะ 0(^_^)0  น้องรู้ไหม ว่ามีหลายคนที่แต่งนิยายของตัวเองไปต่อไม่จบ บ้างก็เอานิยายลงไหดอง ก็มากมายนะคะ มีคนที่เขียนจบจริงๆนะ น้อยคนนักคะ เพราะฉะนั้น น้องหันมาแต่งนิยายเรื่องนั้นให้จบ พัฒนางานเขียนของเราไปเรื่อยๆดีกว่า แล้วอ่านนิยายของเพื่อน หรือ ของคนอื่นบ้าง เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนมุมมองในงานเขียน ต่างคนก็ต่างมีการเขียนที่แตกต่างกันคะ และในทุกๆคำ ติ-ชม ใดๆ ที่ได้จงยิ้มรับ เพราะนั้น จะเป็นหนทางต่อการพัฒนางานเขียนของเรา ให้เป็นนิยายดีๆได้เรื่องหนึ่งนะ
     พี่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สำหรับพี่ แค่มีคนเข้ามาอ่านนิยายของพี่ทุกวัน มีมาคอมเม้มท์บ้างพี่ก็ดีใจแล้ว พี่อัพได้เพียงอาทิตย์ละตอน มีใครติ พี่ก็ดีใจ มีใครชม พี่ก็ชื่นชอบ ยอดวิวพี่ก็ไม่มาก แฟนคลับแต่ละเรื่องมีไม่เกินหลักสิบ แต่พี่ก็ภูมิใจมากๆ เพราะฉะนั้น หนูต้องภูมิใจในตัวเองให้มากๆนะคะ อย่าท้อ! "ไม่ใช่ลิง อย่าถือท้อนะคะ" ^_^ สู้ๆนะ!
 

มันเเล้วเเต่คนนะ อย่างเรา อยู่มานานเเล้ว 5-6 ปี เพิ่งจะมีเเฟนคลับหลักพันก็ตอนปีนี้ 
บางคนเริ่มทีหลังเราเเต่มีเเฟนคลับจะห้าพันเเล้วก็มี 
ถ้าอยากดังในโลกออนไลน์ต้องพล็อตตลาด เเต่ถ้าอยากสำนักพิมพ์ต้องพล็อตที่มีเอกลักษณ์ เราเขียนนิยายเเฟนคลับเยอะมาก หลักพัน เเต่ส่งสำนักพิมพ์ไม่ผ่าน นั่นเท่ากับ 0 

อย่าเพิ่งท้อในเรื่องเเค่นี้คะ  ทุกอย่างต้องใช้เวลา อยากได้เงินเเสนต้องวางเเผน ว่าจะเก็บเงินวันละกี่บาท ถ้าต้นทุนดีอาทิตย์เดียวก็ครบเเสน ถ้าต้นทุนไม่ดี ก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ท้อซะวันนี้ก็ไม่ได้อะไร สู้ๆนะคะ

มันเเล้วเเต่คนนะ อย่างเรา อยู่มานานเเล้ว 5-6 ปี เพิ่งจะมีเเฟนคลับหลักพันก็ตอนปีนี้ 
บางคนเริ่มทีหลังเราเเต่มีเเฟนคลับจะห้าพันเเล้วก็มี 
ถ้าอยากดังในโลกออนไลน์ต้องพล็อตตลาด เเต่ถ้าอยากสำนักพิมพ์ต้องพล็อตที่มีเอกลักษณ์ เราเขียนนิยายเเฟนคลับเยอะมาก หลักพัน เเต่ส่งสำนักพิมพ์ไม่ผ่าน นั่นเท่ากับ 0 

อย่าเพิ่งท้อในเรื่องเเค่นี้คะ  ทุกอย่างต้องใช้เวลา อยากได้เงินเเสนต้องวางเเผน ว่าจะเก็บเงินวันละกี่บาท ถ้าต้นทุนดีอาทิตย์เดียวก็ครบเเสน ถ้าต้นทุนไม่ดี ก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ท้อซะวันนี้ก็ไม่ได้อะไร สู้ๆนะคะ

เราก็เคยเป็นนะค่ะ ช่วงแรกๆไม่มีใครอ่านเลยค่ะ
แต่ต่อมาก็มีขึ้นเรื่อยๆเอง เราก็ไม่ได้เขียนดีอะไร
เราคิดแค่ว่าอยากทำตามความฝัน ลองลงมือทำสักครั้ง
เพื่อค้นหาความหมายของชีวิต  ว่ามันใช่เราหรือเปล่า
พูดแล้วดูยิ่งใหญ่จัง 5555555555555555
เวลามีคอมเม้นมาหนึ่งคอมเม้นมันทำให้นักเขียนมีกำลังใจขึ้นเยอะจริงๆ
ตอนนั้นยังจำได้เปิดเข้ามาอัปตอนต่อไป เจอคอมเม้นแรก
น้ำตาไหล มันไหลจริงๆไม่ได้โม้นะ55คือดีใจมากอะ
ไม่นึกว่าจะมีคนสนใจในสิ่งที่เราแต่ง อารมณ์แบบดูถูดตัวเองเยอะหน่อย
ซู้ต่อไปนะค่ะเป็นกำลังใจให้ พยายามต่อไปค่ะ

เราก็เคยเป็นนะค่ะ ช่วงแรกๆไม่มีใครอ่านเลยค่ะ
แต่ต่อมาก็มีขึ้นเรื่อยๆเอง เราก็ไม่ได้เขียนดีอะไร
เราคิดแค่ว่าอยากทำตามความฝัน ลองลงมือทำสักครั้ง
เพื่อค้นหาความหมายของชีวิต  ว่ามันใช่เราหรือเปล่า
พูดแล้วดูยิ่งใหญ่จัง 5555555555555555
เวลามีคอมเม้นมาหนึ่งคอมเม้นมันทำให้นักเขียนมีกำลังใจขึ้นเยอะจริงๆ
ตอนนั้นยังจำได้เปิดเข้ามาอัปตอนต่อไป เจอคอมเม้นแรก
น้ำตาไหล มันไหลจริงๆไม่ได้โม้นะ55คือดีใจมากอะ
ไม่นึกว่าจะมีคนสนใจในสิ่งที่เราแต่ง อารมณ์แบบดูถูดตัวเองเยอะหน่อย
ซู้ต่อไปนะค่ะเป็นกำลังใจให้ พยายามต่อไปค่ะ

ซู่ต่อไปค่ะ เราก็แต่งนิยายเช่นกัน
ตอนแรกก็ไม่ค่อยมีคนอ่านเลย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

ใช้เวลา 9 ปีค่ะ
ตั้งแต่สมัยที่เริ่มแต่งใหม่ๆ ยังไม่มีอะไรดีเด่ จนวันที่เรียนรู้นู่นนี่ ภาษาเริ่มอ่านได้ และมีฟคหลักพัน ดังนั้นอย่าหยุดที่จะเรียนรู้ ถ้าใจรักทำได้แน่นอน สู้ๆค่ะ

ก็แทบจะไม่มีคนติดตามงานเขียนของเราเหมือนกัน ไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกน่า...ที่สำคัญนะ ถึงแม้งานเขียนเราจะไม่ฮอตฮิต  แต่อย่างน้อยได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักซักคนสองคน หรือเพื่อนดีดีซักคน  แค่นี้มันก็มีค่ามากที่สุดแล้ว  รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ

ก็แทบจะไม่มีคนติดตามงานเขียนของเราเหมือนกัน ไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกน่า...ที่สำคัญนะ ถึงแม้งานเขียนเราจะไม่ฮอตฮิต  แต่อย่างน้อยได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักซักคนสองคน หรือเพื่อนดีดีซักคน  แค่นี้มันก็มีค่ามากที่สุดแล้ว  รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ

ก็แทบจะไม่มีคนติดตามงานเขียนของเราเหมือนกัน ไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกน่า...ที่สำคัญนะ ถึงแม้งานเขียนเราจะไม่ฮอตฮิต  แต่อย่างน้อยได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักซักคนสองคน หรือเพื่อนดีดีซักคน  แค่นี้มันก็มีค่ามากที่สุดแล้ว  รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ

ก็แทบจะไม่มีคนติดตามงานเขียนของเราเหมือนกัน ไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกน่า...ที่สำคัญนะ ถึงแม้งานเขียนเราจะไม่ฮอตฮิต  แต่อย่างน้อยได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักซักคนสองคน หรือเพื่อนดีดีซักคน  แค่นี้มันก็มีค่ามากที่สุดแล้ว  รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ

ก็แทบจะไม่มีคนติดตามงานเขียนของเราเหมือนกัน ไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกน่า...ที่สำคัญนะ ถึงแม้งานเขียนเราจะไม่ฮอตฮิต  แต่อย่างน้อยได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักซักคนสองคน หรือเพื่อนดีดีซักคน  แค่นี้มันก็มีค่ามากที่สุดแล้ว  รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ

อายุยังน้อย  มีเวลาพัฒนาการเขียนอีกมาก พัฒนาต่อไปนะ  พี่ปูนนี้แล้ว คงจะแข่งกับเด็ก ๆ ไม่ไหวแล้วล่ะ อายเขาอ่ะ ><

จะไปลง แจ่มใสปี 8 ก็ไม่ไหวแล้ว อายุเกิน ฮา...

อย่าท้อเลยค่ะ สู้ๆนะคะ เรารู้ทุกคนก็ต้องผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ เราก็เหมือนกันกว่าจะได้มาแต่ละอย่าง ตอนแรกๆเราก็ท้อเหมือนกันค่ะ แต่สุดท้ายก็ทนความอยากฮึดสู้ของตัวเองไม่ไหว กว่าจะดีขึ้นก็นานอยู่เหมือนกัน จขกท ก็สู้ๆนะคะ มีอะไรคุยกับเราได้ ติดต่อได้ตลอดเวลา งื้ออออออออ 

สู้ๆนะคะ ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ ^^ ฮึบๆ

ขอเป็นกำลังใจให้กับน้องๆ ทุกคนนะคะ ขออย่าละทิ้งความฝัน ถ้าเหนื่อยก็พัก เดี๋ยวก็ลุกขึ้นมาใหม่

เมื่อก่อนตอนที่อินเตอร์เน็ตยังไม่สะดวกขนาดนี้ พี่ชอบแต่งนิยาย ก็แต่งลงใน word เป็นสิบๆเรื่องเลย แต่งเก็บไว้แต่ไม่ได้ลงไหน เลยเก็บไว้อ่านเองบ้าง ให้เพื่อนอ่านบ้าง เวลาได้กลับไปอ่านอีกครั้งก็มีความสุขกับนิยายที่แต่ง

จนกระทั่งอินเตอร์เน็ตเข้าถึงและสะดวก พี่ก็เริ่มเอาลงเว็บ  มีคนอ่านไม่กี่สิบคนก็ดีใจมากที่ยังมีคนติดตาม เมื่อนึกเมื่อก่อนที่เขียนเอง อ่านคนเดียว  แบ่งเพื่อนอ่านบ้าง ก็รู้สึกคิดถึงและมีความสุข พอกลับมานั่งคิด ก็นำกลับมาเป็นกำลังใจให้กับตนเอง และรู้สึกยินดีที่มอบความสุขให้กับนักอ่าน และเราก็ความสุขที่ได้เขียน ^^

อย่าเพิ่งท้อนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้ สู้ๆค่ะ