จากเพื่อนเป็น....

[Paan Sureerut]

สวัสดี..เราชื่อป่าน ไม่สวย ไม่รวย ไม่เก่ง แถมหน้าเ-ี้ยอีก นี้ไม่ใช่กระทู้แรกที่ห่วย ถ้าเราทำให้เธองงก็ขอโทษล่ะกันน่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราเพิ่งย้ายมา รร ใหม่ 
  วันแรก หน้าเสาธง
     :อ่าวป่านใช่ไหม? 'ใครเรียกกูว่ะ'คิดในใจ เลยหันไปมอง
     :อ่อ..ใช่ จ๊ะเอ๋ป่ะ?
     :ใช่ๆ เพิ่งย้ายมาหรอ อยู่ห้องไหน?
     :อืมใช่ อยู่ห้อง 2
     :อ่าว อยู่ห้องเดียวกันเลย มาเข้าแถวตรงนี้สิ นั้นห้อง 4 น่ะ
     :หรอ 
แล้วเราก็เดินไปเข้าแถวตามที่จ๊ะเอ๋บอก
คาบแรกเรียนวิทย์ เราก็เดินไปกับจ๊ะเอ๋และเพื่อนของจ๊ะเอ๋ด้วย เพราะไม่รู้ว่าเรียนห้องไหน พอถึงห้อง เราก็หาเก้าอี้นั่ง
     :เธอๆ หาเก้าอี้ได้ยัง มานั่งตรงนี้สิ
     :ขอบใจน่ะ
     :ไม่เป็นไร ว่าแต่..เธอชื่ออะไรหรอ?
     :ป่าน เธอล่ะ
     :เราชื่อเบสน่ะ มีอะไรถามได้ เราเป็นหัวหน้าห้อง
     :อ่อ..ขอบใจมากน่ะ
ดูเหมือนหัวหน้าห้องจะเป็นคนดีดูจากคำพูดคำจาแล้ว แต่สายตานางคือจิกมาก งงว่าทำไมต้องจิก
แล้ววันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆๆ เราก็เริ่มมีเพื่อน และมีเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่ง ชื่อ ปาหนัน เธอเป็นคนน่ารัก อ้วนๆ นิสัยดี พูดเก่ง ตลก อยู่ด้วยกันทุกวัน นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันอยากไป รร จนมาถึงวันสอบไฟนอล ทุกคนดูเหมือนชิวมากกับการสอบแต่ไม่ใช่เบส ที่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบ แต่เราไม่อ่านน่ะ เพราะเราไม่ชอบอ่านหนังสือสอบ
   เมื่อถึงวันประกาศผลสอบ เราก็โอกับคะแนนนะ ออกมาดีเลยแหล่ะ ตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้ว่าเพื่อนในห้องได้คะแนนเท่าไหร่ แต่พอมา รร ครูก็มาบอกคะแนนหน้าชั้นเรียน ครูรู้ไหม ครูทำให้นักเรียนอาย และขายหน้ามาก คือเพื่อนบางคนได้น้อยมากกกกก แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นที่ว่าคือเราท็อปเกือบทุกวิชา โดนเพื่อนมองแรงเลย แต่ที่หนักสุดน่าจะเป็นหัวหน้าห้อง เพราะนางได้ที่ 1 ตลอด ได้ท็อปตลอด นางแบบจิกแรง แล้วนางก็เดินมาหาเรา "มันจะตบกูป่ะว่ะ"คิดในใจ
    :นี่ป่าน เราไม่รู้น่ะว่าเธอเก่งมากจากไหน แต่เธออย่ามาเก่งที่นี่หรือเธออยากแข่งกับเรา
    :นี่เบส เราไม่แข่งกับเธอหรอก เราแข่งกับตัวเองก็เหนื่อยมากพอแล้ว...
นี่เป็นการประกาศสงครามกับหัวหน้าห้อง นี่เป็นเรื่องของเรื่องที่ทำให้เราได้รู้จักผู้ชายคนนี้มากขึ้น