อยากซิ่วแต่ครอบครัวไม่เห็นด้วย

[30108]

ตอนนี้เรารู้สึกไม่มีความสุขกับสิ่งที่เรียนเลย แต่เพราะพ่อแม่หวังกับเราไว้มาก
เราต้องทำตัวมีความสุขเฮฮา แต่จริงๆแล้วเราทุกข์ใจมาก เราร้องไห้ทุกวัน
เพราะเราไม่ได้มีใจรักในสิ่งที่เรียนอยู่ตอนนี้เลย
เราคิดเสมอว่าถ้าจะเรียนอะไร เราอยากเรียนเพราะเราชอบเรารักจริงๆ
เราอยากให้สิ่งที่เราเรียนเป็นประโยชน์กับตัวเองและคนอื่น ไม่ใช่สักแต่เรียนไปแบบนั้น หรือเพื่อเรียนให้จบ
แตปัญหามันติดอยู่ที่ว่าพ่อกับแม่เราไม่เห็นด้วย เพราะคิดว่าเรียนจบจากที่นี่แล้วมีงานทำเลยอยากให้เราเรียน
เราเครียดมาก แต่ไม่มีใครให้ปรึกษา
ใครมีปัญหาแบบเรามาคุยกันได้นะ

Comments

[พ่ผ่านมา]

มองเชิงบวกแล้วจะมีความสุข

[Jinny_Jen]

เรามีเพื่อนหลายคนที่อยากซิ่วแต่พ่อกับแม่ไม่ให้ มันโทรมาปรึกษาเราเพราะมันก็คุยกับพ่อแม่แล้วแต่เค้าเหมือนไม่อนุญาติ แต่เราต้องเข้าใจนะบางทีพ่อแม่ก็มีเหตุผลของเค้า อาจเกี่ยวกับฐานะในตอนนี้ ปัญหาทางด้านการเงิน หรือเค้าเป็นห่วงเราอยากให้เรามีอาชีพที่มั่นคง เราว่าลองไปคุยกับพ่อแม่แบบเปิดใจเลยดีกว่า ไม่มีพ่อแม่คนไหนทนเห็นลูกทุกข์ใจได้หรอก ถ้ายังฝืนอยู่อย่างนี้ ไม่เป็นผลดีแน่ๆ อนาคตเป็นของเธอ ชีวิตเธอ เธอเรียนพ่อแม่ไม่ได้เรียนด้วย เลือกทางเดินที่เธอมีความสุข ถ้ายังฝืนเรียนต่อไปเพราะพ่อแม่อยากให้เรียน มั่นใจไหมว่าอนาคตจะก้าวหน้าได้ถ้าเธอไม่รักในอาชีพตัวเอง มีหลายคนนะที่จบมาแต่ก็ไม่ได้ทำงานตามที่ได้เรียนมา สาเหตุหนึ่งมาจากพวกเค้าไม่ได้อยากเรียนคณะที่เรียนมาตั้งแต่แรก เราเป็นกำลังใจให้นะ อย่าตามใจพ่อกับแม่มากเกินไปเพราะเธอต้องอยู่กับสิ่งที่เธอเลือกไม่ใช่พ่อแม่ตัดสินใจให้ดี ถ้าเปลี่ยนความคิดพ่อแม่ไม่ได้เราว่าเธอต้องเปิดใจเอง ลองดูนะ 

[ชีวิตสับสน]

จขกท คะ เราเป็น เราอยากซิ่วมากกก
แต่แม่ไม่ให้ซิ่ว ไม่ใช่ว่าเราไม่คุยนะ
ร้องหมร้องไห้ก็แล้ว คุยแบบมีเหตุผลก็แล้ว
แม่ไม่เข้าเราเลย แม่เราบอกว่าเราเหมาะกับคณะนี้แล้ว
(แม่รู้ได้ไง) แม่บอกว่าเราเป็นคนเลือกคณะนี้มาเองนะ
(ก็จริง มันผิดพลาดถึงอยากได้แก้ไขไง) แม่บอกเราว่า
มันเสียเวลา (สำหรับเรา 1 ปี มันไม่เสียเวลาเลยสำหรับการเริ่มต้นใหม่) แม่บอกเราว่าเพิ่งเรียนได้เดือนเดียวทำไมเราไม่สู้เลย (แม่ไม่รู้หรอก ว่าการไปเรียนทุกวันนี้เราสู้แค่ไหน) เราเหนื่อย เราท้อ เราทุกข์ใจมาก แต่ไม่มีใครเข้าใจเลยสักคน เราต้องฝืนยิ้ม ทำตัวสบายๆเวลากลับบ้าน(แบบจขกท.เป๊ะ) รู้มั๊ยในใจเราคิดเรื่องซิ่วอยู่ตลอดเวลา ไม่มีใครรู้หรอก ทุกวันนี้เราโคตรเครียดว่าจะเอาไงกับชีวิตดี อยากดรอปก็ดรอปไม่ได้แม่ให้ อยากจะเรียนต่อก็ไม่มีใจแล้ว มันไม่อยากทำแล้ว ครอบครัวโคตรไม่เข้าใจ

ขอโทษที่ต้องระบายยาวๆนะคะ เราเครียดจริงๆ

[จขกท.]

เธอเป็นเหมือนเราเลย เราอยากทำในสิ่งที่เราฝันมากกว่าที่จะตาใจพ่อแม่
เราอยากทำอาชีพที่เราชอบที่เรารัก เราอยากทำตามใจตัวเอง
อยากมีความสุข