เคยมั๊ยครับ ? มีพ่อแม่ที่เอาแต่ใจ และไม่เข้าใจปัญหาของตัวเรา จนเป็นเด็กเก็บกด
ตั้งกระทู้ใหม่
(ปล. บางประโยคอาจจะมีคำหยาบอยู่พอสมควรอยู่นะครับ)
(ปล.2 อาจพิมพ์แบบเฮฮาบางช่วงนะครับ ไม่อยากให้เครียด 5555)
***ซึ่งปัญหาซะส่วนใหญ่ที่เล่ามานี้ คือการพูดกับพ่อแม่ตรงๆ แต่ไม่มีการแก้ไขอะไรใดๆ***
-ปัญหาเรื่องการเรียน แน่นอนครับ ปัญหาเบสิคๆที่วัยรุ่นมีกันแน่นอน ถ้าย้อนกลับไปซัก 7-8 ปีช่วงนี้คือช่วงอยู่ใน ป.4 (ซึ่งตอนนี้อยู่ ม.5) โดนยัดให้ไปติวพิเศษตั้งแต่ตอนนั้นเลยครับ ถ้าในความจริง ปัญหานี้ไม่ได้จะไม่เกิดขึ้นเลย เพราะโดนยัดให้เรียน ทั้งวันเสาร์ และวันอาทิตย์ ส่วนวันธรรมดาก็เสริมพิเศษอยู่แล้วที่โรงเรียนถึง 6 โมงเย็น เวลาพักผ่อนช่วงนั้นก็มีน้อย (การบ้านแน่นอนครับ 555555)ผมก็พูดกับพ่อไปตรงๆว่า "อยากหยุดครับ อยากพักผ่อนครับ" ละตะคอกกลับมาใส่ว่า "หยุดทำไม เสียเวลา คนอื่นเข้าก็เรียนๆเหมือนกันน่ะแหละ" ละคือการบ้านผมล่ะครับ ?? ให้เอาไปทำที่โรงเรียน ? ผมจะได้บอกครูว่าเปลี่ยนจากสั่งการบ้านเป็นสั่งการโรงเรียน...
-ปัญหาการเรียนเรื่องเดิมนี่แหล่ะครับ แต่แยกออกมาหลังจากเข้าม.ปลาย ซึ่งผมก็ได้เข้าแผนวิทย์-คณิตฯ ไปนี่แหล่ะครับ ช่วง ม.4 เทอม 2 ปลายภาคคะแนนออกมาซึ่งตอนนั้นมันค่อนข้างยากอยู่พอควร ปกติผมจะสอบออกมาได้อันดับมาหลักเดียวแน่นอน ไม่เกิน 9 (ค่อนข้างอวดอยู่เหมือนกัน -..-)แต่ผลอันดับออกมา ฮึม....แน่นอนครับ ได้ที่ 15 ตอนนั้นพ่อด่าเลยครับ เพราะไปคบเพื่อนไม่ดีอย่างโน้น ไม่ดีอย่างนี้ กลายเป็นว่า เพื่อนซวยไปด้วย เพื่อนนี่ร้อง เอ้า .... ผิดอะไรด้วย ? เอ๋อกินกันทั้งกลุ่ม -*- ถ้าดูค่าเฉลี่ยคะแนนแล้วผมได้มากกว่าค่าเฉลี่ยที่ตั้งไว้พอสมควร แต่ทำไม กลับต้องดูแต่อันดับ ? ไม่เข้าใจเลยจริงๆ....
-ปัญหาเรื่องการไปไหนมาไหน ต้องออกมาพูดตรงๆว่า แค่ค่าย Open House ที่ไม่ได้ไปมีการค้างคืนหรืออะไรต้องขอล่วงหน้าเป็นสัปดาห์ นัดแนะล่วงหน้า เพราะต้องเสียเวลาเถียงกันยาวนานแน่นอน 5555
ละอีกอย่างหนึ่งคือเรื่องการไปเที่ยว อันนี้ต้องยอมรับว่ามันไกลพอสมควร เพราะออกเที่ยวใหญ่กับกลุ่มเพื่อนประจำปี ปกติไม่เคยไปเป็นกลุ่มเพื่อนใหญ่ๆเลย เพราะอะไรน่ะหรอครับ ? "พ่อแม่ไง :D" ขนาดมีผู้ปกครองไปรับ-ส่งก็แล้ว แต่ก็ยื้อยังไม่ให้ไป ละวนกลับมาเรื่องเดิมๆครับ บอกให้ไปเรียนพิเศษ เพื่อเข้ามหาลัย "อย่าคิดเรื่องอื่น เพื่อนเอาไว้ที่หลัง เพื่อนสำคัญอะไรขนาดนั้น" ..... ครับ ห้ามมีเพื่อน ผมจะจำแล้วนำไปใช้ครับ
-ปัญหาเรื่องการคบเพื่อนครับ จากข้อที่ผ่านมาซักครู่นี้ มันทำให้เพื่อนหลายๆคนรำคาญ และไม่อยากได้ยินคำบ่นของพ่อแม่ผม เขาเลือกที่จะเดินหนี ซึ่งผมก็ไม่ได้ต่างจากหมาหัวเน่าในห้องเรียนเลย เวลาไปทำงานกลุ่ม เป็นงานที่ต้องใช้คอมฯ จะต้องมีการไปบ้าน ของคนในกลุ่มนั้นๆ ซึ่งทุกคนก็พูดเป็นประโยคเดียวกันหาผมเลยว่า "ไปบ้าน-อ่ะแหละดีแล้ว ไปบ้านพวกกูเดี๋ยว-บ่นอีก" มันเป็นประโยคที่ผมเกลียดมากๆ แต่ก็ไม่ได่ว่าอะไรเพื่อนหรอกนะครับ มันคือเรื่องจริง ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกแย่ และอายเพื่อนมากๆ เฮ้อมมมม
*เครียดมาก ทำไมผมมีพ่อแม่ที่เข้าใจอะไรยากอย่างงี้ ให้ทำโน่น ให้ทำนี้อย่างเดียว ไม่เคยฟังปัญหาผมเลย
*เวลากลับจากการเรียน ....
ทำไมไม่ถามผมว่า " วันนี้ไปเรียนเหนื่อยมั๊ย ?" มันเป็นคำถามที่ผมอยากได้ยินมากๆ สำหรับพ่อแม่เลย แต่กลับถามว่า "ไปเรียนมาวันนี้ รู้เรื่องมั๊ย ? " มันเป็นคำถามที่ผมไม่อยากตอบ เพราะถ้าตอบไป ก็จะยัดซื้อหนังสือนู่นนี่ให้อ่าน แน่นอนครับ เวลาพักผ่อนก็ลดลงไปอีก
*ผมมีเพื่อนไม่ได้หรอครับ พ่อแม่ ? ผมมีเพื่อนมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอครับ ? ไม่ให้ผมเข้าสังคมหน่อยหรอ ? ตอนนี้เพื่อนผมหนีไปอยู่กลุ่มอื่นกันหมดแล้วครับ กลายเป็นเด็กหมาหัวเน่าแล้วครับ เพื่อนไม่เอาแล้วครับ
ผมควรทำยังไงดีครับ T^T
ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบนะครับ อาจจะเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องมาก กะเรียงเนื้อเรื่องแบบงงๆอยู่ 55555
THEl3lacklizT
23 ก.ย. 58 เวลา 23:29 น.
1,107
views
2 ความคิดเห็น
เราก็เป็นน้ะ55พ่อ-เเม่พาลหาเพื่อนตลอด
ในช่วงม.2เทอม2เกรดไม่ถึง3 พ่อ-เเม่ก็โทรไปหาเพื่อนว่าอยู่ในห้องทำไมไม่พากันเรียน
ง่ายๆเพื่อนงงกันเป็นไก่ตาเเตกเลยอ้ะ55
เรื่องติ่งนักร้องพ่อ-เเม่เราก็ไม่ค่อยโอเคกะเรา
พอมีเรื่องถกเถียงกันนิดๆหน่อยๆโยนเข้าหาเรื่องติ่งตลอดอ้ะ
พอบอกว่ามันไม่เกี่ยว เเม่ก็จะเสริมว่ามันไม่มีสาระ
คือพ่อ-เเม่เหมือนจะพูดอย่างกับว่าเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า
ปล.ไม่เจ็บอย่างฉันใครจะเข้าใจ55
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?