[ไม่มีอะไรทำ ขอโชว์ (ห่วย) บ้าง] พัฒนาการวาดรูป หลังจากผ่านมาเกือบ 10 ปี (คำเตือน โหลดโหดมาก)
ตั้งกระทู้ใหม่
ประกอบกับถ้าดูจากวันที่ที่สแกนรูปเข้าเครื่องเป็นครั้งแรก ประวัติศาสตร์การวาดรูป (+ลงสี ไม่ใช่วาดเล่นๆเฉยๆ) ก็กำลังจะครบ 10 ปีพอดี
เลยอยากโชว์ (ห่วย) บ้างครับ
รูปแรก จากเรื่อง Shuriken Amerika - ภารกิจลับนินจาเวท เริ่มเขียนราวๆ มีนาคม 2549 จนจบสองภาคเดือนธันวาคม 2553
สแกนแล้วลงสีด้วย Magic Wand และถังเทสีใน Photoshop ลายเส้นมาจาก Mahou Sensei Negima ล้วนๆ ท่าทางก็ด้วย จริงๆถ้าใครเคยอ่านและจำแม่นหน่อยน่าจะดูออกว่ามาจากท่าของใคร ตอนไหน เล่มไหน
รูปช่วงแรกวาดแบบนี้หมดครับ คือดินสอ สแกน แล้วลงสีแบบป้าบเดียวจบ วาดในช่วงปิดเทอมขึ้นม.6 ช่วงมีนา-พฤษภา ปี 2549
ช่วงที่สอง เริ่มใช้ปากกาตัดเส้น เริ่มมีแสงเงาบ้างเล็กน้อย ชุดนี้ประมาณเดือนกรกฎา-สิงหา 2549 เหมือนช่วงนี้จะคอเล็ก หน้ายังเบี้ยว และเส้นยังหนามาก (แต่เรา Korean before it was cool นะ....)
ช่วงที่สาม คือช่วงที่ไปแลกเปลี่ยน ต้องวาดใส่สมุดแล้วตัดเส้นทิ้งไว้เป็นปีกว่าจะได้กลับมาลงสี ช่วงนี้หน้าเริ่มเหลี่ยม คางแหลม แต่ท่าทางหลากหลายมากขึ้น ส่วนการลงสีจะเป็นแบบเดียวกับช่วงต่อไป (เพราะต้องรอกลับมาลงสีที่ไทย)
สังเกตว่าชื่อภาษาญี่ปุ่นมั่วมาก หลังจากไปแลกเปลี่ยนกลับมาเริ่มได้คันจิบ้างบางตัว เลยเริ่มใส่เข้ามาครับ (ถ้าเป็นตอนนี้คงเปลี่นคันจิหลายๆตัว หรือหลายชื่อน่าจะเปลี่ยนไปเลย)
ช่วงที่สี่ ช่วงตั้งแต่หลังกลับมาจากแลกเปลี่ยนไปจนถึงราวๆปลายปีหนึ่ง ช่วงนี้หน้าเหลี่ยมแบบใช้แต่เส้นตรงในการวาดหน้า ตอนหลังๆของช่วงนี้มีผ่อนลงบ้างเพราะรู้สึกว่าจะได้คำวิจารณ์จากในบอร์ดนี่แหละ แล้วก็เริ่มซื้อพวกหนังสือแนะนำการ์ตูนที่มีอาร์ตเวิร์กสวยๆมาบ้างแล้ว
และเหมือนว่าช่วงนี้จะชอบใส่คำบรรยายรูป
ช่วงที่ห้า เริ่มใช้หุ่นจากโปรแกรม 3ds max ช่วยขึ้นโครงและทำฉากหลัง ตั้งแต่ต้นปี 2552 ไปจนถึงรูปแรกๆของตานี - (หมอ)ผีสาวผู้มีกล้วยเป็นอาวุธ (2554) ช่วงนี้หน้ามนขึ้น ตาเล็ก ตัวยาว
รู้สึกเหมือนช่วงนี้กล้าวาดรอยพับเสื้อมากกว่าปัจจุบันเยอะ....
รูปสุดท้ายของช่วงนี้เป็นรูปแรกที่ตัดเส้นด้วย Pen Tool ใน Photoshop เพราะต้องเตรียมตัวกับการไม่มีสแกนเนอร์ จากการมาเรียนต่างประเทศ
ช่วงที่หก ตั้งแต่มาเรียน (ตุลาคม 2555) จนถึงปัจจุบัน ช่วงไม่มีสแกนเนอร์ ใช้ Pen Tool ตัดเส้นทั้งหมด ช่วงนี้รูปเลยออกมาห่างกันมาก เพราะกว่าจะคิดคอนเซปต์ ตั้งโครง สร้าง Prop เซฟออกไปร่าง ตัดเส้น ลงสี บวกเวลาแต่งนิยาย เรียน (ช่วงหลังๆเป็นทำงาน) และอู้อื่นๆ ก็เป็นเดือนๆ ดังนั้นรูปช่วงนี้วิธีลงเงาจึงหลากหลาย และเหมือนจะไม่มีดีสักวิธี....
ดูๆไปแล้วก็มาไกลอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่รูปแรกจนถึงรูปสุดท้าย แต่ที่ยังแย่เหมือนเดิมคือแสงเงา.... ยังไงก็คำนวณไม่ออก และรายละเอียดยิบย่อยของรูปก็ด้วย
ถ้าท่านยังอ่านมาถึงตรงนี้.... ขอบคุณสำหรับความพยายามและปริมาณข้อมูลเน็ตที่อุทิศให้ครับ ฮา....
อัจฉราโสภิต
27 ก.ย. 58 เวลา 14:00 น.
955
views
12 ความคิดเห็น
กระทู้วัดใจทางเว็บจะย้ายบอร์ดหรือเปล่า (ฮา)
น่าอิจฉา งานในคอม(รวมทั้งสแกนลงคอม) ไม่เคยเก็บไว้ได้เลย ส่วนใหญ่จากไปพร้อมเครื่องพัง
แบ็คอัพไฟล์คืออะไรไม่รู้จัก เป็นคนขาดความรอบคอบสุดๆ
งานในช่วงหนึ่ง วาดละม้ายอ.เคน อาคามัตสึ (เหมือนช่วงเลิฟฮินะ มากกว่าเนกิมะ)
ช่วงขึ้น 3D ก็เหมือนกล้าวาดดีด้วย ทั้งแอคติ้งทั้งเรื่องราว
ช่วงนั้นเวลาว่างยังเยอะมากน่ะครับ เรียนอาทิตย์ละสามสี่วัน นอกนั้นนอนกลิ้งอยู่บ้าน นอนดึกก็ได้ ไอเดียเลยมาเยอะ ช่วงหลังๆเวลาน้อย จะวาดก็เลยเอาที่คิดว่าน่าจะเสร็จแน่ๆ
ที่ดูเหมือนเลิฟฮินะ น่าจะเพราะตาเล็กมั้งครับ เลิฟฮินะขนาดตาเฉลี่ยเหมือนจะเล็กกว่าเนกิมะอยู่
ตัวละครมีหลายแอคชั่นดีจังเลยค่ะ เราเอาลงคอมไม่เป็น ฮ่าๆ น่าอิจฉาจัง
ใช้สแกนเนอร์ตามร้านเน็ตได้ครับ
ขอบอกตรงว่าตัวการ์ตูนยังดูทื่อเกินไป แต่องค์ประกอบอื่นดูใช้ได้แล้ว
ถ้าอยากวาดจริงๆ จังๆ ควรศึกษาด้านกายวิภาคประกอบด้วยเพื่อให้ดูสมจริงมากขึ้น
หรือง่ายๆ ส่องกระจกดูตัวเอง ไม่ได้เปรียบเปรยนะหมายถึงอย่างนั้นจริงๆ อย่าเข้าใจผิด
ส่องกระจกดูตัวเองนี่ยากกว่าเดิมอีกครับ.... ยิ่งผมไม่ใช่คนชอบวาดตัวผู้ชายด้วย และต่อให้วาด ผู้ชายในนิยายผมก็ไม่มีใครหุ่นเหมือนผมด้วย
ช่วงนี้ก็อ่านพวกวิธีการวาดบ้างเท่าที่มีโอกาสครับ
คุณอัจพูดชวนให้สงสัย!
คุณพีทไม่น่าพูดเลยค่ะ เราคิดตาม แถมยังคิดไปไกลแล้วนะเนี่ย ฮา...
ผมคิดนิดเดียวเองนะครับ คุณหมอกคิดไปถึงไหน!
คงไปไกลเท่ากับที่คุณพีทคิดตอนนี้แหละค่ะ 5555
หยุดมโนครับ......
อ้วนครับ ตอนก่อนมานี่ขึ้นไปเลขสามตัว เพราะไม่ได้ออกกำลังกายเลย กลิ้งอยู่บ้าน และกินมาม่าวันละสี่ห้าซอง (มากที่สุดเคยมาม่าบิ๊กแพคสองซองตอนดึก)
ตอนนี้ลดลงมาหน่อยเพราะทั้งขี่จักรยานทั้งเดิน (จำเป็น) แต่ก็ยังเกินเกณฑ์ที่ควรจะเป็น (และอยากได้) อยู่ดี
หยุดทันทีอย่างเชื่อฟังเลยค่าาา ฮา...
ผมเปล่ามโนนะ!
ปล.แก้คำผิดค่ะ เบลอไปหน่อยค่ะ
สำหรับผม วาดในโทรศัพท์น่าจะยากกว่าครับ
ปล. ตัวหนังสือตรงคำว่า หมอบ ทำเอาใจหายแวบบบบบบ เกิดอาการตาพร่าไปเล็กน้อย
ครับ ตอนที่เอาลงตอนโน้นก็มีคนทักแบบนี้ครับ.....
ทักไปทักมา ผมก็เริ่มอ่านเป็นแบบนั้นแล้วครับ
สารภาพว่าสะดุ้งเหมือนกันครับ
แสดงว่าโมยังปกติใช่ไหมคะ
คือ
อยากบอกว่า
อิจฉามาก!
จบ
กว่าจะถึงตอนนี้สิบปีเลยนะครับ.....
ไม่รู้ว่าคนวาดรู้ตัวไหม
ว่าเรื่องแสงสีเงา อัพเกรดไปมากเลยทีเดียว
แถมเรื่องมิติของเสื้อผ้าก็พัฒนามากขึ้น
รู้สึกว่าอารมณ์ก็ดีขึ้นตามมาด้วย
สวยมากเลยครับ
สู้ๆ ครับ
ส่วนตัวผมรู้สึกว่าเงายังไม่ค่อยครับ ส่วนหนึ่งเพราะผมไม่ค่อยกล้า อีกส่วนเพราะค่อนข้างความอดทนต่ำ ทนนั่งลงเงานานๆ ลงรายละเอียดนานๆไม่ค่อยได้
ถ้าเกิดใส่ใจมากกว่านี้และใจเย็นกว่านี้อาจจะดีขึ้นกว่านี้เหมือนกันครับ
พอดีลองเข้าไปดูวิธีการเกี่ยวกับลงเงา
อื้อหือ !
แม้จะช้าแต่ก็ถือว่าพัฒนาดีครับ
ถ้ายังไงก็ลองเน้นทางด้านทรงผมสักนิดนะครับ
เพิ่มรายละเอียดมากขึ้น รับรองว่าคาแรคเตอร์น่าจะแตกต่างกันมากขึ้นนะครับ
ลองเส้นผมกระดกมาสักเส้นนึง ก็ได้ครับ
ขออวยพรเหมือนเดิมครับ สู้ๆ
ลิมอยากวาดแบบเต็มตัวให้ได้แบบนี้บ้างจังเลยค่ะ
ตั้งแต่ตอนแรกผมใช้วิธีดูแล้วเลียนแบบลายเส้นของต้นแบบมาทั้งตัวครับ เลยไม่ค่อยอะไรกับการวาดเต็มตัวเท่าไหร่
กลับกัน ถ้าวาดไม่เต็มตัว โดยเฉพาะวาดจากอกขึ้นไปหรือวาดแค่หน้า บางทีผมกะไม่ถูกด้วยครับ
วาดรูปไม่เป็น แต่เท่าที่สังเกต ท่านน่าจะชอบ props นะ มีเกือบทุกรูปเลย ^^
คิดท่าที่ไม่มี Prop ไม่ค่อยออกครับ
จริงๆคือก็มีแหละ เยอะด้วย แต่ไม่ค่อยจะเสร็จ เท่าที่จำได้มีรูปรับปริญญา รูปนางรำ แล้วก็อื่นๆครับ
อีกอย่างคือเพราะอยากโชว์ Prop ด้วย อุตส่าห์นั่งปั้น ถึงจะไม่ค่อยสวยก็เถอะ....
ว่ากันตามจริง สายตาข้าน้อยหยุดที่ props ของท่านมากกว่าเสียอีก ท่านดูตั้งใจกับมันมากทีเดียวจนข้าน้อยรู้สึกว่าท่านเอ็นจอยกับมันมากกว่าเสื้อผ้าตัวละครอีกมั้ง
เป็นคนไม่ค่อยชอบวาดเสื้อผ้าครับ คล้ายๆแสงเงา คำนวณในหัวไม่ค่อยออก
พวก Prop นี่ค่อนข้างชอบปั้น แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาปั้นของใหม่เท่าไหร่ครับ
ไม่ใช่ว่าเสื้อผ้าไม่ดีนะขอรับ มันเข้ากับภาพดีอยู่ แล้วก็คิดกับมันในแง่องค์รวม ส่วน props (โดยเฉพาะอาวุธ) เป็นอย่างที่ท่านบอกเลยว่าชอบปั้น เห็นถึงความตั้งใจขอรับ ^^
ส่วนใหญ่เสื้อผ้านี่ ผมไม่ค่อยมีไอเดียครับ ตัวเองก็ไม่ใช่คนที่ใส่เสื้อผ้าดูดีขนาดนั้น ส่วนใหญ่ก็ยีนส์ดำ/น้ำเงินเข้ม เสื้อเชิ้ตสีพื้น จบ โดนพี่ๆที่นี่แซะบ่อยเหมือนกันว่าไปทำงานมาเหรอ
ยิ่งเสื้อผ้าผู้หญิงนี่ยิ่งไม่มีไอเดียเลยครับ บางทีเวลาขอรูปตามบทความรับวาดต่างๆ ยังแทบบอกเขาไม่ได้ บางทีบอกเลยด้วยว่าตามใจคนวาดไปเลย ขอสไตล์แบบนี้ๆ
ก็เลย ถ้าไม่ใช่ชุดทหาร (ซึ่งมีแบบแผนอยู่แล้ว และรายละเอียดไม่ได้เยอะ) ก็จะออกมาแบบ แค่พอดูได้หมดเลยครับ ไอเดียมีแค่นั้น แล้วก็ความอดทนมีแค่นั้นด้วย รายละเอียดเยอะนี่อาจไม่เสร็จได้.....
ช่วงนี้เปิดร้านโชว์(ห่วย) เหรอคะ อิอิ ฝีมือเราว่าไม่ห่วยน้า...
แต่โครงหน้ามีแค่แบบเดียว ตั้งแต่เริ่มต้นวาด จนถึงปัจจุบันเลย ทำให้ตัวการ์ตูนดูไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าไหร่ เหมือนเขาเป็นพี่น้อง เป็นญาติกันไปหมดเลย
ถ้าวาดผู้หญิง น่าจะมีขนตามากกว่านี้อีกนิด จะได้ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้นค่ะ ใส่แววตาอีกหน่อย จะดูมีชีวิตมากขึ้นนะคะ
ส่วนที่แตกต่างของแต่ละตัวของผมจะเป็นตากับผมครับ ซึ่งเอาจริงๆมันก็แทบจะคล้ายกันหมดอย่างที่ว่า..... ทรงผมตามท้องเรื่องเองก็ไม่ค่อยต่างกันด้วย
อีกอย่างน่าจะเป็นหุ่น (มั้ง) แต่ก็ดันชอบวาดชุดทหาร ก็เลยไม่ต่างกันอีก
ขนตา มีบางตัวมีนะครับ (รูปที่ใส่เสื้อกล้ามกันสองตน ตัวหน้าจะมี) ส่วนตัวอื่นออกแบบไว้ว่าไม่มีตั้งแต่แรกครับ ถ้าโผล่มาเลยเกรงจะดูแปลกๆเอา
ส่วนแววตากำลังฝึกอยู่ครับ แต่ก่อนใส่แค่แสงที่ตา (กลมๆ) หรืออย่างมากก็ใช้ Inner Glow ใส่สีข้างใน แต่ตอนนี้เริ่มฝึกวาดแววตาเองแล้วครับ
ต้องทำให้ความแตกต่างมีมากกว่านี้ค่ะ ไม่งั้นตัวละครจะดูคล้ายกันไปหมดเลย ลองวาดโครงหน้าหลาย ๆ แบบดูบ้างสิคะ ผมก็ให้มีหลาย ๆ แบบ โดยที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย จะเป็นเอกลักษณ์ของตัวละครนั้น ๆ ไปเลย ผมน่าจะใส่รายละเอียด ความพลิ้ว ไรผม ทำให้ดูมีชีวิตขึ้นค่ะ
เราชอบการ์ตูนตรงที่แววตา กับผมพริ้ว ๆ นี่แหละ
ปัญหาคือตามท้องเรื่อง (ตานี) ทรงผมไม่ค่อยต่างกันเลยครับ.... คือเน้นผมค่อนข้างเหมือนคนจริงๆทำ ไม่ปล่อยยาว (ความยาวก็พอๆกัน) ก็หางม้าไปเลย หางม้านี่ยังดีตัวนึงเป็นครึ่งเสือเลยมีเอกลักษณ์หน่อย ผมสั้นนี่มีแค่ตัวเดียวเอง
แถมตา (ซึ่งเกี่ยวโยงกับโครงหน้า) ก็มีตาเรียวหลายตัว (นับดูก็เรียวเกือบหมดทุกตัวเลยเหมือนกัน) ก็เลยดูคล้ายกันค่อนข้างมาก
เรื่องที่แล้วนี่ทรงผมค่อนข้างต่างกันมากครับ เลยสะดวกกว่า
ผมพลิ้วนี่ค่อนข้างเป็นปัญหาสำหรับผมครับ ปัญหที่ค่อนข้างนานมาแล้วด้วย แต่แก้ไม่หายสักที คือยังไงก็ได้ผมที่ค่อนข้างแข็งแบบนี้ คือจะลากเส้นให้พลิ้วก็พอได้อยู่ แต่มันจะไปมีปัญหาตอนลงสี เพราะผมมักจะใช้การลงสีด้วย Magic Wand เป็นหลัก พื้นที่ลงสีเลยต้องเป็นพื้นที่ปิดครับ
แต่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนวิธีลงสีบ้างแล้ว อาจจะลองวิธีวาดผมแบบใหม่ๆดูด้วยครับ
จริง ๆ ก็ไม่ค่อยถนัดพวกแสงเงาเท่าไหร่นัก แต่เคยดูในยูทูปเขาก็ใช้เมจิกวานด์เหมือนกัน แต่จะต้องไล่โทนสีผม มีแสงเงาที่ชัดเจนค่ะ เลยทำให้ดูสวยมากเลย ของเราเองก็ยังไล่สีแสงเงาไม่ได้เรื่องเหมือนกัน ฮา....
ผมยาวตรงเหมือนกัน แต่อาจจะแสกข้าง แสกกลาง ไม่เหมือนกันก็ได้นะ หรือตรง แต่ปลายผมงอน ๆ หยักโศกเล็กน้อย
ตาเรียวเกือบทุกตัว แสดงว่าเป็นตระกูล เผ่าพันธุ์ตาเรียวหรือเปล่าคะ ^^
ถ้าถามตามท้องเรื่อง..... หน้าหมวยทุกคน (ตน) เลยครับ หน้าตาประมาณสาวเหนือแบบมีเชื้อจีนกันแทบทุกตน
ตัวที่ตาโตส่วนใหญ่จะเป็นตัวที่ไม่ได้มาจากรัฐเดียวกับตัวอื่นครับ
จริงๆแต่ละตัวผมด้านหน้าไม่ค่อยเหมือนกันครับ แต่สองตัวในรูปสุดท้ายนี่มีต้นแบบ และต้นแบบดันแสกผมไปทางเดียวกันซะงั้น.....
สาวเหนือน่าจะแก้มแดงด้วยนะคะ ^^
ว่าแต่ สาวตานีเป็นผีหรือมนุษย์หรือคะ
ตานีเป็น "เผ่าพันธุ์วิญญาณ" ครับ (ด้วยคำศัพท์ตามท้องเรื่องนะ)
"เผ่าพันธุ์วิญญาณ" หมายถึงสิ่งที่สามารถเปลี่ยนระหว่างร่างพลังงานกับร่างสสารได้ ก็น่าจะใกล้เคียงกับผีมากกว่ามนุษย์ครับ
แบบนั้นจะหนาวรึเปล่าคะ ถ้าไม่ใช่มนุษย์ก็ไม่ต้องหนาว ใช่รึเปล่าคะ งั้นก็ไม่ต้องใส่เสื้อหนาวจนตัวกลม^^
หนาวอยู่นะครับ
ตามท้องเรื่อง วิญญาณเป็นพลังงานรูปหนึ่ง มีการสูญเสียพลังงานได้ อากาศหนาวก็ทำให้สูญเสียพลังงานมากขึ้น
ส่วนการฟื้นพลังงาน ส่วนใหญ่ก็กินครับ
พลังงานในรูปวิญญาณกินได้ด้วยเหรอคะ
เพราะ "เปลี่ยนระหว่างร่างพลังงานกับร่างสสารได้" ก็เปลี่ยนเป็นร่างที่เหมือนมนุษย์ได้ครับ ระบบร่างกายก็ทำให้เหมือนกันได้ ร่างปกติของผีส่วนใหญ่ในเรื่องก็จะคล้ายๆแบบนี้ คือถ้าไม่บังคับให้เป็นอย่างอื่น เปลี่นร่างเป็นสสารมาก็จะมีระบบภายในเหมือนมนุษย์
ผีและเผ่าพันธุ์วิญญาณบางประเภทเปลี่ยนร่างสสารเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยด้วยครับ ถ้าจะใช้ร่างสสาร ร่างจะเป็นแบบมนุษย์เท่านั้นเลย ตานีก็เป็นประเภทหนึ่งในนั้นครับ
รูปนี้ทำให้เราหยุดเลื่อนดูประมาณสามวินาทีค่ะ
เกือบอ่าน บ เป็น ย แล้วค่ะ (หัวเราะ)
โดยทั่วไปเราว่าท่านวาดหลายมุมดีนะคะ ดีกว่าเราที่มันเอาแต่วาดครึ่งตัว หน้าตรง กับสี่สิบห้าองศา ฉากก็เผา ๆ เพราะขี้เกียจ ซีจีก็ไม่ถึงไหน
แต่จุดที่อยากคอมเมนต์ก็คือ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ท่านทับสาบเสื้อชุดญี่ปุ่นผิดด้าน ทำให้กลายเป็นชุดสำหรับคนตาย และหน้ายังดูแบน ๆ เกินไป ลองหัดใส่แสงเงาดูอย่างค่อยเป็นค่อยไปก็น่าจะดีขึ้น (ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง)
คำถามคือ
ใช้โปรแกรมอะไรวาดคะ
แล้วนามแฝงเก่าอ่านว่าอะไร งมอยู่นานก็อ่านไม่ออก สิริโสพัคยา?
จริงด้วยครับ หลายรูปซ้ายหลายรูปขวา ไม่คงที่เท่าไหร่
โปรแกรมที่วาด Photoshop ครับ จริงๆในเครื่องก็มี SAI แต่ PS คุ้นมือกว่า ส่วนพวกการขึ้นโครง วิ่งของ ฉากหลัง ใช้ 3ds max (เถื่อนแน่นอนเพราะตัวจริงเป็นแสน) แต่หุ่นที่ใช้ในสองรูปหลังสุด เอาต้นแบบมาจาก Clip Studio Paint (ตัวนี้แท้ ภูมิใจ)
นามแฝงเก่า "สิริโสภาคย์" ครับ
ตลอดกระทู้ที่ผมเลื่อนอ่าน ผมอยู่ในอาการนี้ครับ
"สุดยอด" "อิจฉาจัง" อะไรประมาณนี้แหละครับ
พอย้อนมองตัวเองแล้ว...เมื่อก่อนผมเองก็วาดได้นะแต่...พอไม่ได้จับดินสอนานเหมือนลืมสิ่งที่ตัวเองเคยรักเคยทำ //วาดภาพไม่ได้ซะงั้นแหนะ =_=^
(แต่ก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้นะว่าทำไมเราวาดภาพไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน)
พยามยามต่อไปนะครับ ภาพสวยดี ^___^)v
ผมก็ไม่ได้วาดนานครับ แต่ละรูปห่างกันเป็นเดือน ยิ่งช่วงหลังๆนี่ครึ่งปีหรือแปดเดือนก็มี
หลายครั้งก็ต้องเปิดรูปเก่าๆมาดูว่าวาดยังไงเหมือนกัน โชคดีที่วาดในคอมและเซฟแยกทุกขั้นตอนเลยมีแหล่งอ้างอิงครับ
ของผมนี่ ในคอมยังพอวาดได้อยู่ครับ แต่วาดมือนี่สิ
ห่างมาหลายปีแล้ว...พอกลับมาวาดใหม่ มันรู้สึกแบบ..."อ้าว? เราเคยวาดได้ดีกว่านี้นี่?"
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?