หมดรักในตัวละครที่เขียน ใครเป็นบ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
ทำยังไงดี? รู้สึกปวดใจ
snow on the moon
7 ต.ค. 58 เวลา 06:23 น.
964
views
14 ความคิดเห็น
ถ้าไม่สามารถรักตัวละครที่เขียนได้มากพอ ก็จะไม่สามารถทำให้คนอ่านรักได้เหมือนกันค่ะ และเมื่อคนอ่านไม่รักตัวละครของคุณ นิยายของคุณก็จะไม่มีใครห่วงใยและเอาใจช่วยตัวละครอีก
ส่วนเรา เรารักตัวละครของเราทุกตัว แม้กระทั่งตัวร้ายที่ร้ายที่สุด (แต่เราหัวตัน เขียนต่อไม่ได้เท่านั้นเอง ฮ่า ๆ ๆ) เราคิดถึงตัวละครของเราทุกตัวไม่ว่าจะเรื่องที่ดองอยู่ หรือเรื่องที่กำลังเขียนอยู่
หวังว่าคุณจะกลับมารักตัวละครของคุณได้อีกครั้งนะคะ เพราะถ้าคุณรักและเชื่อมั่นในตัวละครของคุณมากพอ นิยายคุณจะมีเสน่ห์ และมีแต่คนรัก
สวัสดีค่ะ
"เขียนๆไปเขียนๆมา เริ่มรู้สึกว่าตัวเอง รักตัวนำในเรื่องน้อยลงทุกทีๆ"
จริงๆหรือคะที่ว่านักเขียนนั้นจะสามารถมีความรู้สึกหมดรักในตัวละครที่ถูกสร้างมากับมือของนักเขียนเองได้ เป็นเรื่องจริงหรือนี่
ดิฉันนะกำลังอยากจะหัดเขียนนิยาย(ดองมาสามปีแล้วด้วย)เริ่มมีอารมณ์จะเขียนจริงๆแล้วด้วยนะ เห็นนักเขียนออกมาบอกแบบนี้ชักไม่กล้าเดินหน้าหล่ะ เป็นคนรักสิ่งที่เป็นของตนค่ะ ของ ของใคร ใครก็รักน๊า ไม่ว่าสิ่งใดนะ ดิฉันยิ่งเป็นคนยึดติดยึดมั่นแน่นเหนียวในสิ่งที่เป็นของตนมากด้วย เป็นธรรมชาติเลยค่ะ
หากตัวละครที่จะสร้างขึ้นมาด้วยความสวยงามอย่างตั้งใจ(ฝันค่ะ) ว่าละครทุกๆตัวของดิฉันนั้นทั้งดีเลิศ หล่อเหลา สวยงาม ทุกๆตัวทั้งตัวเอก ตัวรอง ตัวร้าย ตัวประกอบ จะเขียนให้สวยๆทุกตัวด้วยค่ะ (ชอบความสวยงาม) เพียงจินตนาการที่จะสร้างเขาขึ้นมาก็รักเขาแล้ว หากซักวันต้องหมดรักเขาคงทั้งเหงาหงอยและซึมเศร้า สลดหดหู่น่าดูเลยอ่า
อาการแบบนี้น่ากลัวไม่ชอบอารมณ์แบบนั้นเลย น่ากลัวค่ะ ไม่อยากพบเจออะไรแบบนั้นนะ เห็นคุณเองก็บอกว่า "รู้สึกปวดตับ" เพียงแค่อ่านก็ขนลุกน่ากลัว คงทรมานน่าดูเลยอ่า
อาการหมดรัก... ความรักความรู้สึกดีๆรู้สึกว่าที่เคยมีอยู่ หากต้องมีเหตุที่จะต้องหมดไปในอนาคตอยู่ได้อย่างไรกัน มีอาการอยากให้ไปตายเลยด้วย(จะเป็นความรู้สึกแบบนั้นจริงเหรอ)ไม่เอ๊าค่ะ ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนั้นไม่ชอบความรู้สึกทุกข์ทรมานค่ะ:(
แบบนี้จะเลิกล้มความตั้งใจที่จะเขียนดีกว่าไหม ยิ่งกำลังติดเด็กดีอยู่ด้วย ไม่อยากเสียเวลาไปเขียนนิยาย กลัวพบเจอความทุกข์ทรมานในอนาคต (ไม่คุ้มแน่ๆ)
เล่นอยู่ที่นี่ดีกว่ามั้งเป็นสุขสนุกกว่ากันเยอะเลยเนอะ
ถ้าเป็นแบบที่น้องเจ้าของกระทู้บอกมา ก็น่าจะเกิดจากการที่เรามีตัวละครรองหรือคู่รอง
พอเขียนไปแล้ว เรามีความรู้สึกว่า ตัวละครรองหรือคู่รอง มีความน่าสนใจมากกว่า หรือผู้เขียนรู้สึกชอบมากกว่า ทำให้สามารถจะพรั่งพรูเรื่องราวของตัวละครที่เราชอบได้มากกว่า ซึ่งจะทำให้เรื่องราวหลักของเราพลิกเปลี่ยนไป
เพราะฉะนั้นน้องควรจะต้องนึกทบทวนใหม่ว่าเนื้อเรื่องที่เราวางไว้เป็นเช่นไร มีเป้าหมายที่ชัดเจน แล้วจะนำพาตัวละครเราดำเนินเรื่องไปอย่างไรจนถึงจุดจบของเรื่อง
ถ้าไม่มีตัวกำหนด นิยายเรื่องหนึ่งเราควรจะต้องคุมเรื่องและตัวละครให้อยู่ มิเช่นนั้นบางครั้งเราจะพาให้ตัวละครของเราถึงทางตันได้เหมือนกันนะคะ
ไม่เคยหมดรักค่ะ...
แต่หมดแรง
อาการนี้ผมเดาว่า จขกท. ยังไม่ตลกผลึกดีในการวางพล็อตเรื่องนั้นๆครับ โดยเฉพาะขั้นตอนการสร้างตัวละคร
ทำให้มีตัวละครที่ยังไม่เป็นที่สุดออกมา ผลทำให้เรารู้สึกว่ามันยังไม่ดีพอ หรือวันดีคืนดีก็มีตัวละครที่ชอบมากกว่าปรากฎตัวซะงั้น แล้วตัวที่ชอบมากกว่าก็อาจได้บทมากกว่าตัวเดิมที่สร้างมา เลยต้องลำบากในการเกลี่ยบท หรือแก้ไขสมดุล ถ้าหนักเข้าอาจเข้าดาร์คไซด์อยากจบปัญหาด้วยการเชือดตัวละครนั้นทิ้งก็เป็นไปได้เหมือนกัน
วิธีแก้...
หยุดการแต่งไปก่อนเลยครับ แล้วเอาตัวละครมาเรียบเรียงเทียบเคียงกันเลยว่าใครควรรับตำแหน่งอะไร จัดลำดับสำคัญมากน้อยให้ชัดเจน แล้วลงโครงหลักๆให้แน่นอนว่าจะให้ตัวละครนั้นๆเริ่มต้นยังไง เดินเรื่องยังไง แล้วจะให้จบยังไง
ทำทีละตัวๆ จนตัวหลักทั้งหมดครบแล้วดูว่าโอเคไหม
ถ้าเข้าที่แล้วเริ่มแต่งใหม่ หรือรีไร้ท์ของเก่าเลย จะทำให้กลับสู่เส้นทางที่ควรจะเป็นได้อีกครั้งครับ
น่าจะหมดรักยาก เพราะผมเป็นคนมั่นคง (ฮา)
รู้สึกเหมือนจขกท.จะยังออกแบบตัวละครได้ยังไม่เต็มที่ ยังสร้างจุดที่พึงพอใจได้ไม่ชัด
ในเมื่อยังไม่ดีพอ เพราะงั้นเลยเปลี่ยนไปชอบตัวละครอื่นได้ง่าย
ตัวละครที่ออกแบบอย่างชัดเจนแล้ว จะเบื่อยากหรือไม่เบื่อเลยครับ
แม้มีตัวละครใหม่ๆ ที่ชัดเจนเช่นกัน ก็จะไม่บดบังรัศมีครับ
ทั้งตัวเดิมและตัวใหม่จะมีบทบาทหนาที่ช่วยเพิ่มความเข้มข้นของเรื่องมากกว่าแย้งกันครับ
เราเป็นอ่ะ แต่ไม่ใช่กับตัวละครของเรานะ แต่มันเป็นอิมเมจหลักของเรื่อง คือเฟลมากกกก ก็คืองี้ค่ะเราแต่งนิยายชายชาย แล้ว-ตัวอิมเมจรูปเมะของเราอ่ะ ดันไปเป็นเคะของอีกเรื่องที่เราเข้าไปอ่าน ทีนี้พออ่านเรื่องของเขา ก็เลยรู้สึกว่า ตูไม่น่าเอาอิมเมจนี้มาเป็นเมะเรื่องตูเลย ก็ดันอินกับเรื่องของเค้าอ่ะค่ะ แล้วพอมาดูนิยายของตัวเอง แต่งต่อไปไม่เป็นเลยเดะทีนี้ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนอิมเมจใหม่อ่ะค่ะ ดีนะที่ยังไม่ได้เอาลงเว็บ 55555 เม้นแล้วเราอายตัวเองจัง
หมดรักแล้ว.....ฆ่าเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
.
.
.
ไม่ต้องสนใจเราหรอกแค่อยากทำให้จขกทหัวเราะ จขกทไม่มีทางหมดรักตัวละครได้หรอกเพราะตัวละครก็เหมือนลูกของจขกทถึงจะทำเลวแค่ไหนก็ยังรักเพราะจขกทเป็นแม่ยังไงล่ะ
ส่วนที่จขกทบอกว่าหมดรักน่าจะเพราะจขกทตันมากกว่า ตันจนเขียนคู่หลักไม่ได้แต่ดันเขียนคู่รองได้ลื่นไหล มันเลยทำให้ความรู้สึกของจขกทเหมือนหมดรักในตัวละครหลักทั้งที่มันเป็นเพราะตัน
จะฆ่าเลยก็ได้นะครับ ตัวละครตัวนั้นน่ะ ...แต่อย่าให้ตายครับ เอาให้เจ็บสาหัสจนต้องนอนเป็นผักในโรงพยาบาล หรือให้กลายเป็นคนพิการไปเลยก็ได้ (เช่นตาบอด ขาใช้การไม่ได้ เหลือแขนข้างเดียว อะไรงี้) แล้วทีนี้คุณก็เคลียร์อีเวนท์ของตัวละครที่คุณรักไปก่อนเลยครับ จากนั้นก็สร้างอีเวนท์ที่เจ๋งกว่าให้ตัวหลักของเราเข้าไปซัดครับ ...บางเรื่องตัวเอกก็ตายไปตั้งแต่ตอนแรกครับ ไปโผล่อีกทีก็ไคลแมกซ์ (หมายถึง'เซนต์เซย่า ภาค ลอสแคนวาซ'ครับ)
ไม่นะ รักทุกตัว แต่อาจจะหลงลืมไปบ้างเพราะตัวละครมันเยอะ
ช่วงแรกๆ ที่ผมแต่งผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ
น่าจะมาจากเราวางโครงเรื่องได้ไม่แน่นพอ
หรือไม่ค่อยให้ตัวละครตัวนั้นเด่นด้วย (หากเป็นตัวละครเอก)
แต่ไม่รู้นะ พอแต่งไปแต่งมา
(อันไหนไม่ชอบไม่แต่ง ลบแล้วเขียนอีกเรื่องใหม่ ผมทำแบบนี้ตลอดแหละ 555 )
ตัวละครบางตัวบทมันต้องฆ่า
แต่ก็ฆ่าไม่ลงซะยังงั้น 555
สวัสดีค่ะ
อันนี้แค่อยากแนะนำในฐานะนักเขียนนิยายในเว็ปเด็กีคนนึงนะคะ
หากว่าเราไม่รักตัวละครของเราแล้ว ใครจะมารักล่ะ? จริงไหม ถ้าเราเจอปัญหาแบบนี้เมื่อไหร่ก็แสดงว่าการวางคาแรกเตอร์ของตัวละครของเราไม่น่าสนใจและดึงดูดพอ แม้แต่ตัวเราเองยังเบื่อเลย
แนะนำว่าให้กลับไปย้อนอ่าน แล้วดูว่าเราเบื่อตัวละครดำเนินเรื่องของเราตรงไหน ถ้าปรับปรุงแก้ไขหรือปรับคาแรกเตอร์บางอย่างจะทำให้เรารักตัวละครนี้มากขึ้นหรือเปล่า
ถ้าคิดว่าที่แต่งๆมาไม่สามารถแก้ไขได้ ลอง twist ดูดีไหมคะ? แบบอยู่ดีๆให้เกิดเหตุการณ์กับตัวเอกขึ้นแล้วเปลี่ยนบุคลิกแบบเดิมเป็นคนใหม่ไปเลย แบบนี้ก็น่าสนุกอยู่เหมือนกัน
ปล. แค่ออกความคิดเห็นของเรานะคะ จริงๆแล้วไม่มีอะไรถูกหรือผิดนอกจากการตัดสินใจของผู้แต่งจ้า
ไปอ่านพล็อตหรือตั้งแต่บทนำมาถึงตอนปัจจุบันอะค่ะ แล้วดึงเสน่ห์ของตัวละครนั้นออกมา วิธีนี้ใช้บ่อย ฮ่าาา
ไม่เคยค่ะ เพราะรักทุกตัวที่เขียนออกมา ไม่ว่าตัวนั้นจะร้ายดีเลวชั่วแค่ไหน ทุกตัวเป็นเหมือนลูกของตัวเองเลยรักทุกตัว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?