ทำไมแม่ต้องคอยห้ามนั่นนี่ตลอด?

[Faii Atcharaporn]

อเราอยู่ม.5แล้ว ความคิดความฝันของเรามันอาจจะเกินตัวไปหน่อย แต่ทำไม..เมื่อเราคิดหรือฝันอะไรนะ แม่จะคอยห้ามนั่นห้ามนี่เราตลอด ล่าสุดนะ เราชอบแต่งนิยาย แต่เราแต่งเราก็อยากขายนิยายบ้าง เราอยากเปิดบัญชีแล้วอยากลองขายนิยาย เราคิดมา2ปีเต็มเลยเรื่องขายนิยายอ่ะ พอมาปรึกษาแม่ แม่เรากลับบอกว่าอย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลย เราแบบ..ตัวชาไปเลย ณ ขณะนั้น แบบหมดอาลัยตายอยากมาก เราคิดที่จะขายนิยายที่เราแต่งมาตั้ง 2 ปี แต่แม่เรากลับบอกเราแบบนั้น เราแบบโคตรเฟลอ่ะ ยังไม่ทันเริ่มแม่ก็ห้ามแล้ว อะไรอ่ะ แบบ.. โอย เรานี่เกือบร้องไห้เลย แม่เราดูข่าว แล้วเห็นข่าวที่ว่าเขาหลอกกันทางเฟสบุ๊คมั่งแหละ ทางไลน์มั่งแหละ เราแบบแม่จะเชื่ออะไรขนาดนั้น ก็ที่โดนหลอกน่ะเพราะซื้อของต่ำกว่าราคาท้องตลาดไง แต่เราไม่เคยซื้อของอะไรแบบนันอยู่แล้ว แม่เราก็กลัวเกินเหตุอ่ะ แต่แม่ก็ยืนยันคำเดิม เราอยากบอกไปว่าเราโตแล้ว แม่น่าจะให้เราใช้ชีวิตเองบ้าง ก็อย่างที่ว่าถ้าไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้ เราก็เป็นแบบนั้น ถ้าเรายังไม่โดนหลอกเราก็ยังไม่เชื่อหรอก

เอาล่ะ..เราขอมาระบายเพียงเท่านี้แหละ

ใครมีปัญหาแบบเราบ้างอ่ะ มาแชร์กันได้เลยนะ 

ตอนนี้เราขอไปนั่งเฟลก่อนละกัน

Comments

[Personalopinions]

ใจเย็นๆ แม่เขาห่วงน้อง ก็ดีแล้วนะ น้องก็ยังไม่ได้โตนี่ ม.5 อายุแค่17-18 เองไม่ใช่เหรอ

จะขายของ เรื่องกำไล ขาดทุน โดนโกง ล้มละลาย สารพัดเรื่องน่าห่วง เป็นพี่พี่ก็ห่วง

พี่เฉยๆ ที่แม่คอยห้ามนั่นห้ามนี่ เพราะเขาห่วงไง พี่เข้าใจ มัยก็เหมือนที่พี่ห่วงเขานั่นแหละ 

พี่20++ ทำงานแล้ว จะแต่งงานอยู่แล้ว แม่ยังคอยห้ามคอยห่วงอยู่เลย แต่น้อยลง

ใจเย็นก่อนเถอะ ค่อยเป็นค่อยไป อีกหน่อย โตแล้วมีงานทำเลี้ยงตัวได้ เขาก็ห่วงน้อยลง อิสระก็มากขึ้นตามระเบียบ อยากจะขายของ อยากลงทุน อยากทำอะไรก็ทำ แต่พี่ก็เชื่อว่าแม่น้องยังคอยห่วงอยู่ห่างๆเสมอ แหม ลูกสาวทั้งคน ทั้งรักทั้งห่วง เป็นเรื่องธรรมดา