ประสบการณ์ชีวิตแลกเปลี่ยนในเทกซัส,อเมริกา
สวัสดีค่าเพื่อนๆชาวเด็กดีทุกๆคน วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์นักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศสหรัฐอเมริกากันนะ ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวก่อนแล้วกัน เราชื่อ ชนมน อมรศรีวรากุล หรือเรียกเราว่าไอซ์ก็ได้นะ เราไปแลกเปลี่ยนที่รัฐเทกซัส, สหรัฐอเมริกา เป็นเวลา 10 เดือน เราไปปีการศึกษา 2014-2015 เราเป็นเด็กโครงการ OEG(Overseas Ed Group) รุ่นที่ 21
เรามาเริ่มกันเลยแล้วกันนะ ชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนเราเริ่มต้นในวันที่ 12 สิงหาคม 2014 เราบินไปลงที่ นิวยอร์ค, สหรัฐอเมริกา เมื่อเราไปถึงที่นู่นเราจะได้ไปพบกับนักเรียนแลกเปลี่ยนมากหน้าหลายตา ทั้งที่เป็นคนไทยด้วยกัน หรือประเทศในเอเชีย รวมทั้งยุโรปและอเมริกาใต้ โดยโครงการที่คอยดูแลเราที่นู่นชื่อโครงการ CIEE (Council on International Educational Exchange) เอาละเมื่อเราได้ก้าวเท้าเหยียบผืนแผ่นดินอเมริกา ความตื่นเต้นก็เริ่มขึ้น โดยนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการ CIEE จะมีการเข้าค่ายในนิวยอร์คเป็นเวลา 3 วัน โดยพวกเราจะมีการทำกิจกรรมร่วมกัน เล่นเกม และแน่นอนว่ารวมไปถึง New York City Tour
หลังจากนั้นเราก็จะแยกย้ายกันบินไปแต่ละรัฐของตนเอง โดยเราบินไปลงสนามบิน DFW หรือสนามบิน Dallas Forth Worth นั่นเองง แต่การเดินทางของเรายังไม่จบเท่านั้น เพราะ เนื่องจากว่าโฮสต์เราไม่ได้อยู่ในดัลลัสไง เราเลยต้องมาต่อเครื่องแล้วบินไปลงเมืองเล็กๆในเทกซัสอีกรอบ เรียกได้ว่าผจญภัยสุดๆไปเลย ไหนจะต้องเชคอิน โหลดกระเป๋าเอง ไอ่เรานี่ก็คิดไปต่างๆนาๆ แม่งจะหาเกทเจอไหมวะ ไปถึงแล้วกระเป๋าเราจะมาถึงไหมวะ แถมบินคนเดียวอีก เพื่อนฝูงก็ไม่มี แม่งทิ้งเรา5555555 และแล้วก็ถึงจุดหมายปายทางของเราซะที เห้ออออออ โดยเราบินมาลงที่เมืองชื่อ Wichita Falls แต่....อย่าคิดว่าชีวิตมันจะง่ายขนาดน้านนนนนน เพราะเราต้องนั่งรถต่อไปอีกจย้า แต่ยังดีโฮสเรามารับที่สนามบิน โดยบ้านโฮสเราอยู่ในเมืองที่ชื่อว่า Scotland ซึ่งเป็นเมืองติดๆกัน นั่งรถประมานครึ่งชม.ก็ถึง
เอาละเมื่อเรามาถึงบ้านโฮสแล้วชื่อชีวิตนร.แลกเปลี่ยนก็เริ่มต้นอย่างจริงจังซะที โฮสเราเป็นคู่เลสเบี้ยน เอาตรงๆ ตอนได้โฮสตอนแรกนี่โคตรตกใจ แบบไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่าจะได้โฮสเบี้ยน55555555 ช่วง 2 อาทิตย์แรกชีวิตเราก็ไม่มีอะไรมาก เพราะโรงเรียนยังไม่เปิดโฮสก้พาไปโรงเรียนเพื่อไปเลือกวิชาที่ต้องการจะเรียนโดย อยู่ที่นู่นเราได้อยู่เกรด 10 หรือ Sophomores โดยที่นู่นจะเรียน High School กันทั้งหมด 4 ปี คือ เกรด 9-12 โดยเราจะเรียกแต่ละเกรดว่า Freshmen, Sophomores, Junior, Senior สำหรับวิชาที่เราเลือกเรียนก็ตามนี้เลยจย้า โดยมีวิชาที่ทางโครงการบังคับแค่ 2 วิชา คือ US History และ English ส่วนที่เหลือเราอยากลงอะไรก็ได้แล้วแต่เรา
2 อาทิตย์ผ่านไปเราก็นั่งๆนอนๆอยู่บ้านโฮสต์ ในที่สุดโรงเรียนก็เปิดซะที โหยยย อยากบอกว่าเรานี่ตื่นเต้นสุดๆไปเลยยยยยย ชีวิตในโรงเรียนเมกาวันแรก เราก็แบบนะคนเค้าขู่กันมาเยอะ แบบระวังหาเพื่อนไม่ได้นะ ระวังกินข้าวคนเดียวนะ ระวังไม่มีใครพูดด้วยนะ แต่....เราไม่เคยเชื่อคำขู่นั่นนนเลย จนกระทั่งมาประสบพบเจอมันจริงๆ คือเราไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้เราจะต้องนั่งกินข้าวคนเดียว เข้าเรียนแล้วไม่มีใครคุยด้วย แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นจริงๆ5555555 คือจริงๆเราก็ไม่ได้กินข้าวคนเดียวหรอกแต่คือก้แบบไปขอเค้านั่งด้วย เค้าก็ให้นั่งนะ แต่แบบเค้าก็คุยกันซึ่งเหมือนเราไม่สามารถเข้าไปแทรกอยู่ในบทสนทนานั้นได้ แบบประมานว่า เห้ยยย แม่งคุยเรื่องไรกันวะ แล้วแบบเค้าจะคุยกันเร็วมากกก แล้วคือนอกจากมันจะคุยเร็วไม่พอมันยังกินเร็วด้วยยย โหยยย เอาไงดีชีวิต ก็รีบยัดดดซิครับบบ เดี๋ยวไม่มีคนนั่งด้วยย ชีวิตเราเป็นอย่างงั้นอยู่ประมานเดือนนึง โฮสเราก็เข้ามาถามว่าแบบเนี่ยทำไมไม่ไปเที่ยวกะเพื่อนบ้าง เสาร์อาทิตย์เงี้ยทำไมแบบอยู่แต่บ้าน ตอนแรกเราก็แบบไม่ได้คิดมาก เค้าอาจจะแบบเปนห่วงว่าแบบทำไมเราเงียบๆมั้ง จนมาอาทิตนึงเค้าก็พูดขึ้นมาเลยว่า เนี่ยทำไมยูไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ้าง ชั้นเองก็อยากมีเวลาส่วนตัวกับแฟนชั้นบ้าง แบบนะเวลานั้นเราช็อคอ่ะ แบบอึ้งเลย เราก็คิดแบบนี่เราเปนภาระให้เค้าหรือเปล่าวะไรงี้ แล้วแบบเรามีฟิลลิ่งประมานว่าเห้ยยย ทำไมชีวิตแม่งเปนงี้วะ เราจะใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ไป 10 เดือนจริงๆเหรอ เราจะทนได้เหรอ แล้ววันเปลี่ยนแปลงก็มาถึง ในเมื่อทำไรโฮสไม่ได้ ก็ต้องหาเพื่อนให้มันพาเราไปเที่ยวให้ได้ละวะ แต่ ทำไงละ? เราก็เริ่มจากการที่ปกติเนี่ยเราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยจะคุยกับใคร ไม่ค่อยทักใครก่อน เราก็เริ่มทักคนนั้นคนนี้ ทักไปเรื่อยๆทักแม่งทั้งโรงเรียนอ่ะ จากนิสัยเงียบๆเรียบร้อย(มั้ง) ก้ต้องเปลี่ยนให้มันบ้า ติงต๊อง ปัญญาอ่อน ประมานว่าเรียกร้องความสนใจ แต่ก็อย่าให้มากไปนะ เดี๋ยวคนจะหมั่นไส้55555555 แล้วมันก็สำเร็จจริงๆ เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้นหลายคน มีที่สนิทแล้วยังคุยกันจนถึงทุกวันนี้ทั้งๆที่เรากลับมาอยู่ไทยแล้ว แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดๆ หลังจากนั้นชีวิตในโรงเรียนเราก็ไม่มีอะไรมาก
อ้ออ! มีอยู่วันนึงคือปกติเราก็ขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน แต่วันนั้นคาบพละคาบสุดท้ายแม่งปล่อยช้า เราก้แบบรีบเปลี่ยนชุด เดินออกมาหน้าโรงเรียนเพื่อจะไปขึ้นบัสตามปกติ แต่.....เมื่อเดินออกมาบัสขับผ่านหน้าเราไปพอจ้า ทีนี้ เอาไงละ ถ้าโทรตามโฮสแม่งด่าเราแน่ เอาไงดีวะ วิ่งสิครับบบบ นึกภาพตามนะ รถบัสขับผ่านหน้า เราวิ่งตามตะโกนแหกปาก แต่แม่งโชคไม่เข้าข้างเราคนขับแม่งไม่ได้ยินนนจ้า วิ่งมาจนถึงถนนใหญ่ เห้ออเอาไงดีวะ เหมือนฟ้ามาโปรด เพื่อนกับแม่ขับรถผ่านมาพอดี โอ้ยยยชีวิตดีจริงนางก็ไปส่งเราถึงบ้าน หลังจากนั้นชีวิตเราในโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีไรมากละ เราก็ลงเล่นบาสตอนอยู่ที่นู่น แต่เราก้ขอออกจากทีมมาก่อนเพราะเราแบบเครียดมากคือการที่เราจะลงกีฬาเราแบบต้องอยู่ซ้อมเย็นจะขึ้นบัสไม่ทัน แล้วโฮสเราก็ไม่ว่างมารับเพราะต้องทำงาน แล้วช่วงนั้นแบบมีปัญหากะโฮสบ่อยๆเราก็เลยแบบไม่อยากยุ่งกับนางมาก
ยังไม่จบน้าา ขอต่อในเม้นละกัน มันยาวไปอ่ะ5555555
7 ความคิดเห็น
เวลาผ่านไปจนถึงประมานช่วงต้น ธันวา เราก็ได้จองทัวร์ไปเที่ยวกับบริษัท BeloUsa ซึ่งเป็นบริษัทที่เหมือนจะทำงานร่วมกับทาง CIEE เค้าก็จะแบบมีทัวร์ให้นร.แลกเปลี่ยนเลือกไปทั่วอเมริกา ไม่ว่าจะเป็น New York, Hawaii, Washington D.C., California และอีกหลายๆรัฐ สำหรับเราเราเลือกที่จะไปทริป New York ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ โดยในทริปนั้นมีคนไทยอีก 3 คน รวมเราก็เปน 4 คน เอาละเจอเพื่อนร่วมชาติละโว้ยยยยย ได้เวลาเม้าแตก ภาษาไทยมาเต็ม โดยหาได้แคร์คนอื่นไม่ เจอคนพูดภาษาเดียวกันในรอบ 5 เดือนอ่ะ คิดดูว่าจะดีใจขนาดไหน โดยทริปนิวยอร์คนี้จะโดดเด่นและเน้นไปในเรื่องของการช็อปปิ้ง แต่ก็ยังมีได้ไปสถานที่สำคัญๆอีกหลายที่ ไม่ว่าจะเป็น Statue of Liberty, Empire State, Time square, Rockefeller Center Christmas Tree, Wall Street, 9/11 World Trade Center, Manhattan, Grand Central Station นี่แค่ยกตัวอย่างนะ ก็อยากไปแล้วใช้ม้า 555555 ทริปนี้สำหรับเราเป็นทริปแห่งความทรงจำจริงๆ ทั้งสนุกที่ได้เที่ยวได้เจอเพื่อนคนไทย ได้เจอเพื่อนที่เปนนร.แลกเปลี่ยนอีกหลายๆชาติ มันเหมือนกับความอัดอั้นที่อยู่ในใจเราไม่ว่าจะเป็นที่บ้านโฮสหรือที่โรงเรียนมันถูกระบายออกมาหมด เหมือนได้เจอได้พูดคุยกับคนที่สามารถจะเข้าใจเราว่าชีวิตที่นี่ มันยากขนาดไหน แต่เวลาแห่งความฝันและความสนุกก็หมดไปอย่างรวดเร็ว 4 วัน 3 คืน ในเมืองที่ได้ชื่อว่าไม่เคยหลับใหล ผ่านไป ถึงเวลาจากลา และกลับไปเดินตามทางของตัวเอง ถึงเวลาต้องกลับไปต่อสู้แล้วสินะ
และแล้วเวลาก็เดินทางมาถึงเทศกาลสุดพิเศษของที่นี่ นั่นก็คือ...... Christmas นั่นเอง สำหรับที่นี่รร.จะหยุดประมาน 2 อาทิตย์ เรียกว่า Christmas Break ที่บ้านโฮสเราก็มีการรวมญาติ แบบประมานว่าคน 10 กว่าคนมารวมอยู่ในบ้านเดียวกันแล้วไงต่อละ เกิดการห้องนอนไม่พอไง เราก็ต้องระเห็จตัวเองออกจากห้องมายึดครองโซฟาในห้องรับแขกแทน โธๆๆๆๆชีวิตมันต้องสู้จริงๆ แต่ก็นับมาคริสมาสเป็นช่วงเวลาที่มีค่าของครอบครัวที่นู่นจริง พอเรามาเห็นทุกคนในครอบครัว พูดคุยกันเล่นกัน เอาไงละ เราก็แอบดราม่าเล็กๆ นอนร้องไห้เป็นบางคืน คิดว่าอาการไรละ คิดถึงแม่ไง555555 แบบทุกคนอยู่กับครอบครัว เราตัวคนเดียว ฮืออออออ แต่ก็ดราม่าอยู่ได้ไม่นาน เพราะโฮสเราก็ชวนเราทำอะไรหลายอย่างไม่ว่าจะห่อของขวัญ ทำอาหาร จัดต้นคริสมาส ก็สนุกจริงๆแหละ แบบบ้านเราตอนปีใหม่ก็ไม่ค่อยมีไรอย่างงี้ ก็เหมือนเป็นประสบการณ์ดีๆที่ได้เจอเลย
ผ่านช่วงคริสมาสมาประมาน1-2 เดือน เริ่มเข้าช่วงเดือนกุมภา ชีวิตเราก็เริ่มเข้าสู่มรสุมอีกครั้ง เมื่ออยู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากทาง Local Coordinator หรือที่นักเรียนแลกเปลี่ยนมักเรียกสั้นๆว่า LC บุคคลคนนี้ๆมีความสำคัญกับนร.แลกเปลี่ยนยังไงนะ คนคนนี้คือคนที่หาโฮสให้เรา คอยดูแลเรา และมีบ้านอยู่ใกล้ๆกับโฮสเรา เหตุเกิดขึ้นเมื่ออยู่ๆแอลซีเราก้โทรมาหาเราว่า เราโดนโฮสไล่ออกจากบ้าน และวันศุกร์นี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่กับครอบครัวนี้ เอาไงละทีนี้ เชี้ยยยแล้วไงง ไม่มีบ้านอยู่ ชีวิตมันเศร้า แอลซีก็บอกเราประมานว่าเนี่ยเดี๋ยวจะหาโฮสให้เราใหม่ แต่ก็ยังไม่รุ้ว่าจะได้อยู่ใกล้ๆที่เดิมไหม อาจจะต้องย้ายโรงเรียน หรือเลวร้ายที่สุดอาจจะต้องย้ายรัฐเลย เราก็ถามว่าแล้วแบบทำไมโฮสถึงไล่เราออกจากบ้านอ่ะ เค้าก็บอกว่าคุณอยู่ที่นี่แล้วไม่มีความสุข เราก้แบบโอ้ยยย ทำไมชีวิตเราแม่งแย่ขนาดนี้วะ และด้วยความที่ตอนนั้นเริ่มสนิทกับเพื่อนที่โรงเรียนละ เอาละวะ เราก็เริ่มเกริ่นๆว่าเนี่ยเราโดนโฮสไล่ออกจากบ้าน อาจจะต้องย้ายโรงเรียนเราเครียดมากทำไงดี มีใครพอจะเป็นโฮสให้เราได้ไหม ใช้เวลาประมาน 3-4วันเราก็ได้โฮสใหม่ เหมือนเป็นโชคช่วยหรือบุญหล่นทับก็ไม่รุ้ เราได้เพื่อนที่โรงเรียนเป็นโฮสเรา โอ้ยยยไม่อยากจะเม้าให้อิจฉาเล่น เรียกได้ว่าโฮสใหม่ของเราเนี่ยต้องเป็นครอบครัวที่แบบ เพอร์เฟค อ้ะ แบบต้องใช้คำนี้จริงๆ คือเป็นบ้านที่แบบน่ารักมาก อบอุ่นสุดๆ ไม่เคยเห็นเราเป็นคนนอกเลย โดยในครอบครัวนี้ประกอบไปด้วย โฮสมัม โฮมแด๊ด โฮสซิส 3 คน และ โฮสบรา 1 คน โหหหห แบบมีโฮสบราด้วย โอ้ยยว้าววว เอาละซิ ชีวิตดี๊ดี เอาละ หลายๆคนอาจจะอยากรู้ว่าทำไมเราต้องใช้คำว่าเพอร์เฟคกับครอบครัวนี้ เราจะพูดถึงให้ฟัง โฮสมัม เป็นคนเฟรนลี่มากกกกกก น่ารักมากด้วยย เค้าพูดเสมอว่าเราเป็นลูกของเค้า แล้วคือเวลาเค้าซื้ออะไรให้ลูกเค้าจะซื้อให้เราด้วยเสมอ โฮสแด๊ดเป็นคนเงียบๆแต่ก็คอยช่วยเหลือเราตลอด ช่วงนั้นเราลงกีฬา Softball ทำให้ขึ้นบัสไม่ทัน ถ้าเปนโฮสเก่าคงไม่ได้เล่นแน่ๆ เพราะไม่มีรถกลับบ้าน แต่โฮสบ้านนี้คือดีมากก เค้ามารับเรากลับบ้านตลอด หรือถ้าวันไหนมารับไม่ได้เค้าก็จะถามเพื่อนข้างบ้านว่าแบบไปรับเราให้หน่อย สำหรับโฮสซิส 3 คน คนโตสุดแก่กว่าเราเรียนมหาลัยแล้ว ช่วงแรกๆเค้าไม่ค่อยคุยกะเราเหมือนเป็นคนเงียบๆ แต่พอเจอกันบ่อยๆ ความสนิทก็บังเกิด เล่นกันได้ เที่ยวกันได้ตลอดเวลา คือนางขับรถได้แล้ว ก้แบบพาเรากะโฮสซิสอีกคนไปเที่ยวบ่อยมาก โฮสซิสคนที่ 2 เรียนอยู่โรงเรียนเหมือนเราแต่เด็กกว่าเรา อยู่เกรด 9 หรือก็คือ Freshmen แต่เพราะโฮสซิสคนนี้แหละที่ทำให้เราได้มาอยู่บ้านนี้ เพราะนางเป็นเพื่อนสนิทเราเองงไงงง คนนี้จะออกแนวกล้าแสดงออกบ้าหน่อยๆซึ่งทำให้เราสนิทได้ค่อนข้างง่าย แล้วนางยังเปนเชียร์ลีดเดอร์ที่โรงเรียนซะด้วย ส่วนโฮสซิสคนเล็กสุดเรียนอยู่ประถม นางก็เปนคนน่ารักๆ ชอบกินมาม่าเกาหลีมาก แล้วก็ชอบให้เราสอนภาษไทยให้ มาถึงคนสุดท้ายโฮสบราจ้า เรียกได้ว่าเปนคนหน้าตาดีเลยแหละ เอาเปนว่าบ้านนี้หน้าตาดีทั้งบ้านอ่ะ โฮสบราเราเรียนอยู่เกรด11 หรือก็คือ Junior เป็นคนออกแล้วกวนๆ นิสัยแบบจี้มาก นางชอบแกล้งโฮสมัมกะโฮสซิสเป็นงานอดิเรก และแน่นอนว่าเราก็โดนด้วย55555 และที่สำคัญคือเป็นนักกีฬาโรงเรียนจ้า เรียกได้ว่าหุ่นนี้คือสุดยอดด แล้วคือเล่นกีฬาทุกประเภท เล่นเก่งทุกอย่างโดยเฉพาะบาส เปนไงละ กับครอบครัวนี้ เรียกได้ว่าสุดยอด เหมือนครอบครัวตัวอย่างเลยใช่ม้า
เอาละ เราขอเล่าเรื่องการไปเที่ยวทริปของเราอีกสักทริปละกัน ครั้งนี้เราไปกับทาง BeloUsa เหมือนเดิม โดยครั้งนี่เราเลือกไป California เราไปช่วงต้นเดือนมีนาคม โดยในทริปนี้ประกอบด้วยนักเรียนแลกเปลี่ยนชาวไทยเยอะมากๆๆๆ ประมาน 20 คนได้ เอาแล้ววไงงงง 555555 เมื่อคนไทยเยอะความสนุกและความเสียงดังจึงบังเกิด เม้าแตกกกมากกจย้า เล่ามันทุกอย่าทั้งเรื่องโฮสเรื่องโรงเรียน เรียกได้ว่าเหมือนมาปรับทุกข์กันเลยทีเดียว สำหรับทริปนี้เราก้ได้ไปหลายที่มากๆ เราได้ไปทั้ง San Francisco และ Los Angeles สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวก้มั้ง Hollywood, Madame Tussauds, Disneyland, California Adventure, Pier 39, Universal Studios และอีกหลายๆที่มากมายที่ไม่อาจจะกล่าวได้หมด เรียกได้ว่าสนุกมากจริงๆได้ทั้งประสบการณ์ได้ทั้งเพื่อน
ผ่านไปประมาน 3 เดือนกว่าๆก็เริ่มเข้าสู่เดือน มิถุนายน ซึ่งเป็นเดือนที่นักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาจะเริ่มเดินทางกลับสู่ประเทศของตัวเองกันแล้ว โดยเราสามารถเลือกวันกลับได้เอง เราเลือกที่จะกลับมาวันที่ 12 มิถุนายน โดยก่อนวันกลับเราประมานอาทิตนึงโฮสเราก็พาเราไปเที่ยว Six Flags over Texas ซึ่งก็คือสวนสนุกกกนั่นเองงงง ไปกันทั้งบ้านยกเว้นโฮสแด๊ดเพราะต้องทำงาน ถ้าให้พูดถึงสวนสนุกนี้คงต้องพูดว่าเป็นสวนสนุกที่เราประทับใจมากที่สุดก็ว่าได้ เพราะภายในสวนสนุกมีเครื่องเล่นหวาดเสียววเยอะมากกกๆ แบบรถไฟเหาะรวมๆแล้วก็เกือบๆ 10 อัน แบบโฮสซิสกะเรานี่วิ่งขึ้นแทบไม่หวาดไม่ไหว แบบไปถึงตั้งแต่ประมาน 10 โมง กว่าจะกลับล่อไป 4 ทุ่ม คือสวนสนุกปิดไงงง ไม่งั้นคงไม่ได้กลับ55555
และแล้ววันที่ 12 มิถุนายน 2015 ก็เดินทางมาถึง ถ้าให้เราพูดตรงๆ เวลา 4 เดือนที่เราได้อาศัยอยู่กับครอบครับนี้เป็นเวลาที่ผ่านไปเร็วมาก เป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุด ครอบครัวนี้ทำให้ฉันรู้สึกดี และเป็นเหมือนครอบครัวของฉันจริงๆ และทำให้ฉันรู้สึกว่าเทกซัสคือบ้านหลังที่ 2 ของฉัน
สุดท้ายนี้ พี่ก้ขอให้น้องๆหรือเพื่อนๆทุกคนที่กำลังจะมาแลกเปลี่ยนหรือกำลังลังเลว่าเอ้เราจะมาดีไหมนะ น้องๆอย่าลืมว่านี่เป็นเพียงแค่ประสบการณ์ของพี่ซึ่งน้องอาจจะมาเจอ หรืออาจจะมีชีวิตที่ดีว่านี้ก้ได้ พี่อยากแนะนำสำหรับคนที่กำลังตัดสินใจ สำหรับน้องๆที่ตัดสินใจที่จะมาแลกเปลี่ยนด้วยตัวเองนั้นเปนสิ่งที่ดีและกล้าหาญ ภูมิใจไว้เถอะ แต่สำหรับคนที่ตัดสินใจมาเพราะ เพื่อนมาเยอะหรือ เพราะ พ่อแม่อยากให้มา พี่อยากบอกว่าน้องยังมีเวลานะ คิดดูดีๆว่าน้องอยากจะมาจริงไหม เพราะถ้าน้องถูกบังคับให้มา เวลา 10 เดือนมันจะไม่ใช่เวลาสั้นๆของน้อง มันจะเหมือนเป็นเวลาที่ยาวนานไม่จบไม่สิ้น และน้องจะไม่มีความสุขกับมัน แต่ในทางกลับกัน น้องที่อยากมาจริงๆ พี่ก็ขอให้น้องๆใช้เวลา 10 เดือนนี้ให้คุ้มค่า เพราะเวลา 10 เดือนนี้จะไม่มีทางย้อนกลับมาอย่างแน่นอน อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปแล้วกลับมาเสียใจทีหลัง ขอให้ทุกๆคนโชคดี
“WALK AS FAR AS YOU CAN AND FLY AS HIGH AS YOU WANT”
เดินไปให้ไกลที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้ และบินต่อไปให้สูงที่สุดเท่าที่คุณต้องการ
ชนมน อมรศรีวรากุล
OEG รุ่น 21
ยินดีด้วยค่ะ แต่อยากถามว่าตอนที่พี่ไป พี่ต้องจ่ายเงินเท่าไรหรอค่ะ คือ หนูอยากไปอ่ะค่ะ เลยอยากรู้จำนวนเงิน แล้วไปอยู่ที่นู้นต้องใช้เงินเท่าไรค่ะ
ของปีพี่เสียค่าโครงการ 365000 ค่ะ แล้วก้ตั๋วเครื่องบินประมาน80000 กับค่าวีซ่าอีก5000 แล้วก้ค่ากินอยู่ที่นู่นอีก ก้แล้วแต่ว่าแบบโฮสบางบ้านเค้าก็เลี้ยงดีบางบ้านก็ต้องจ่ายเองอ่ะ
พี่น่ารักง่าาา มีรูปโฮสบราอีกไหมเห็นแล้วชอบ 55555
คิดว่ามีนะ555555
มีช่องทางติดต่อมั้ยค่ะ นี่พึ่งสอบ oegไปเลยรอประกาศผลอยู่อยากถามเรื่องแลกเปลี่ยนค่ะ
Icezy Chanamon เฟสเราเอง แอดมาได้ ทักได้เลยจ้า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?