ความทรงจำสมัยเด็กฮาๆ #อยากเล่ามากกก #ฮาจริงงง

[Moosom Act]

สวัสดีค่าาาาา เราชื่อส้มน้าา อยู่ป.6 คือเรานึกถึงความทรงจำสมัยเด็กแล้วรู้สึกแบบ...เราไม่อยากเก็บมันไว้ เราอยากแชร์ต่อ!!!
    งั้นเล่าเลยละกันนะคะ ย้อนไป5ปีที่แล้ว เราอยู่ป.1 เพิ่งเข้ามาใหม่ๆ คือเราก็ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ ไม่ค่อยรู้เรื่อง เป็นเด็กเอ๋อๆคนนึง 
   วันแรกที่แม่ส่งเราที่ชั้นล่างในตึกของรร. เราก็ขึ้นไปชั้นบน ตอนนั้นเราตื่นเต้นมาก เราไม่กล้าเข้าห้องเลย(อยู่ห้อง6นะ) แล้วเราก็ร้องไห้(?) งงอยู่เหมือนกันว่าร้องทำไม?? ตอนนั้นครูเห็นเราร้องอยู่พอดี ครูเลยเดินมา แล้วพูดอะไรซักอย่างอ่ะนะ//จำม่ายด้ายย 
   หลังจากนั้นครูก็ให้เราเข้าห้อง5ไปก่อน(แต่เราอยู่ห้องหกกกT T)
พอเข้าปุ๊ปคือเราเกร็งมากก ก้าวแรกที่เดินเข้าห้องไป...ทุกคนหันมามองเราหมดเลย
ตอนนั้นเราคิดว่า...........เราสวยไง! คนเลยมอง!(เหอะๆ หลงตัวเอง)
 แต่ความจริงแล้ว....ไม่ใช่ค่ะ! ไม่ใช่เล้ยยยยยยย คนมองเราเพราะเราดำ ผมหยิกมากกกกก
    คิดไปได้เนอะว่าเราสวย 5555+
     ต่อๆๆ แล้วหลังจากนั้นครูก็เรียกให้ไปหน้าห้องเพื่อแนะนำตัว
เพื่อนคนที่1แนะนำตัว เพื่อนคนที่2แนะนำตัว คนที่3 คนที่4... จนถึงเรา
เราก็พูดไปว่า "ชื่อหมูส้มค่ะ" **คือ...ความจริงแล้วเราไม่ได้ชื่อส้มอ่่าาาา เราชื่อหมูส้ม แต่เรียกส้มเหอะ**
    พอเราแนะนำตัวปุ๊ป .......เพื่อนแมร่งขำกันทั้งห้องค่ะ.... 
   ขำเพราะอะไรน่ะเหรอ?  เพราะชื่อแปลกน่ะสิ-..-                                    
แล้วหลังจากนั้นครูก็ส่งเรากลับไปห้องหก
  

   ตอนนั้นเป็นวิชาภาษาไทย ครูก็ให้ท่องก-ฮ
      แต่เราไม่ท่องค่ะ   เพราะสิ่งแรกที่เราคิดตอนนั้นคือ..............มองหาคนหล่อค่ะ
5555555555555555+ ทำไปได้น้อออออ  เรามองหาไปทั่ว หันซ้ายหันขวา หันหน้า หันหลัง
  ในใจเราก็คิดว่า ทำไมมีแต่คนขี้เหร่ง่ะ 5555555 ขำ...ขำตัวเองในวัยเด็ก
แต่ในที่สุดดด....Misson Complete    ค่ะ  เจอคนหล่อแล้ววววววววววววววววววววววววววว5555555555555555
   (คนนั้นหล่อจริงๆนะ!) #หล่อเฟร่อคร่าาา

พอถึงช่วงพักกลางวันค่ะ *คือตอนเราอยู่อ.3อ่ะช่วงพักกลางวันเวลาเรากินข้าวเสร็จ ครูก็จะให้เดินเป็นแถวพาขึ้นห้อง**  เราก็เลยคิดว่าตอนพักกลางวันป.1กับอ.3น่าจะเหมือนกัน
แต่มันไม่เหมือนกันค่ะ!!!  ป.1พอกินข้าวเสร็จจะไม่มีการเดินแถวขึ้นห้อง แต่จะให้นักเรียนพักตามสบาย จนกว่าจะหมดเวลาพัก

  พอเรากินข้าวเสร็จ เราก็งงว่าเพื่อนหายไปไหนกันหมด หรือครูพาเดินแถวไปแล้ว?
(ความจริงเพื่อนไปพักค่ะ-*-) #เรากินข้าวเสร็จเกือบคนสุดท้ายซะด้วย
   คือเราเริ่มร้องไห้ละ เพราะเราไม่รู้ว่าต้องไปทางไหนอะไรยังไง เราก็ไปหาครูที่กำลังกินข้าวอยู่ เราก็ร้องไห้โวยวาย แล้วบอกครูว่า "หนูต้องไปทางไหนอ่าาา หนูต้องไปทางไหนนนน กินข้าววเสร็จแล้วววว" พูดเสียงดังมากกกกกกกก เราสังเกตุครู...สีหน้าครูดูแบบ...รำคาญเราอ่ะ  ครูก็ชี้มั่วให้เราไปทางอื่น เราก็เดินออกจากโณงอาหาร เราเดินไปร้องไห้ไป  **และจุดฮาก็มาถึง ฮี่ฮี่ฮี่**  เราชูมือขึ้นทั้งสองข้างแล้วหมุนตัวเดินไปร้องไห้ไป และพูดว่า "ไปทางไหนอ่าาา ฮือๆ"

 วินาทีนั้นทุกคนมองเราแล้วนินทาเราด้วย- -
 
เราได้ยินบางคนพูดว่า
น้องคนนี้เป็นไรอ่ะ...
คนนี้บ้ารึป่าว...
เป็นไรมากมั้ย...
  ค่ะ^ ^ สมควรนินทาละ เราเหมือนเด็กบ้าจริงๆ คนอ่านลองคิดภาพเด็กที่ชูมือทั้งสองข้างเดินหมุนตัวพร้อมร้องไห้สิ เหมือนคนบ้าป่ะ?  อีกใจนึงก็ขำ อีกใจนึงก็เศร้า..แต่ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว  

ขอจบเพียงเท่านี้นะค้าาา
ใครมีความทรงจำวัยเด็กอยากจะเล่าอยากจะแชร์ คอมเม้นเลยยยยย!!
แอดMy.IDเรามาได้น้าา
ขอบคุณที่อ่านค่ะ