เคยเป็นไหม มีเพื่อนเยอะเเต่ไม่รู้ว่าใครสนิท
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีเพื่อนเยอะมากกกกกกกกก เเบบคุยกับคนนู้นคนนี้ได้หมดอ่ะ รุ่นพี่รุ่นน้องคุยได้หมด
เเต่พอเรามาสังเกตดีๆก้ตอนที่ทำงานคู่ เห้ยยยยย เพื่อนสนิทกูอยู่ไหนว่ะ ไอคนที่คิดว่าสนิทมัน
ไปจับคู่กับคนอื่นเเล้วอ่ะ เออเว้ยเรามีการมาบอกเราน่ะว่า 'เรามีคู่เเล้วอ่ะ ขอโทษน่ะ'
อันนั้นอ่ะไม่ว่าน่ะ คือเออเข้าใจ เเต่จุดพีคมันอยู่ตรงนี้เว้ย ตอนที่bมันไปคู่กับคนอื่นเราไม่
ว่า
เเต่พอคนที่bมันไปจับคู่ทำงานคู่ด้วยไปคู่กับคนอื่นอ่ะ เเล้วมันก้เลยเดินมาคู่กับเราเฉยเลยน่ะ
เเถมมีการหันไปบอกกับคู่เราอีกคน เห้ย- 'ไอaมันคู่กับกูน่ะ -ไปหาคนอื่นคู่ละกัน' มันไล่คู่
เราไปซะงั้น มีอีกค่ะเวลาครูเขาให้เขียนรายชื่อคนที่สนิทๆอ่ะไรทำนองเนี่ยใช่ไหม
กลุ่มคนที่เราคิดว่าสนิทอ่ะเราเขียนไปทุกชื่อเลยน่ะเว้ย เเต่เรายืมของพวกมันมาอ่าน มัน
ไม่มีชื่อเราเลยสักคน ตอนนั้นเเบบเห้ย ทำไมว่ะ กูไม่ดีตรงไหน มีงานกูก้ช่วยพวก-ทำน่ะ
เว้ย มีของกุก้ไห้พวก-ยืม บางทีของอั้นนนั้นก้เพิ่งซื้อมายังไม่ได้ใช่เลยน่ะเว้ย กูก้ให้ยืม ใช่
ของก้หมด หายก้ไม่ว่า กุมีอะรัยกุเเบ่งพวก-ใช่หมดอ่ะ ความลับของพวก-อ่ะ ก้ไม่เคยบอก
เลยน่ะเว้ย เเต่ดุสิ่งที่พวก-ทำกลับกุดิ เวลากุมีปัญญาหา -ปล่อยกูทิ้ง เวลากูมีประโยช
สำหรับพวก- -ถึงมาหากู บางทีตอนพักกลางวันหรือตอนพักเบรกรัยเงี้ย เราไม่อยากลงไป
กินข้าวเลยน่ะเว้ย พวกมันไม่เคยรอเราเลย จนเราถึงกับเเหกกฎเอาอาหารขึ้นมากินบนห้องคเดียวเลยอ่ะ เวลาชั่วโมงที่ว่าง เรานั่งวาดรูปคนเดียวตลอดเลย
คัยเปนเหมือนเราบ้าง
พอเเค่นี้ดีกว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่านนน่ะค่ะ
ผุ้นัมม กัญชาา
25 ต.ค. 58 เวลา 22:40 น.
8,939
views
23 ความคิดเห็น
เป็น มีเพื่อนเป็น10 จับคู่แต่ล่ะทีเปลี่ยนคนไปเรื่อยๆ แต่งานกลุ่มก็มาหาเราเพราะเราทำงาน
บางทีงานกลุ่มก็ทำอยู่ไม่กี่คนจาก10คน ไปกินข้าวไม่รอเหมือนกัน บางทีเอาข้าวมากินก็กินก่อน
นี่ต้องเดินไปสหกรณ์รร.คนเดียว ทำงานด้วยกันตลอดแต่ที่สนิทจริงๆไม่มี โคตรตะเตือนไต
แต่จะจบมัธยมละ ลุยเดี่ยวแบบจริงจังละทีนี้
เราคล้ายๆกับ จขกท. นะ แต่ติดตรงที่ว่า ตอนนี้เราชินละ
วิธีรับมือกับปัญหานี้คือ ให้ตัวเองถามเพื่อนที่สนิทที่สุดดูว่า เขาไม่ชอบตัวจขกท.ตรงไหนหรือป่าว ให้ถามตรงๆ แต่ถ้าไม่ได้คำตอบก็เชิดไว้ค่ะ ทำตัวให้ดูแพงเดี๊ยวเพื่อนก็เข้ามาหาเราเอง
แพงในที่นี้หมายถึง ตั้งใจเรียนให้มากๆ เพราะถึงยังไง ปลายทางของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันอยู่แล้ว
ตอนนี้ก็เชิดๆไว้นะคะจขกท เพือนมันไม้ได้ให้เงินเราใช้ ไม่ได้อยู่กับเราตลอด
อะไรไม่ดีก็อย่าเก็บมาคิดมากมาย เก็บแต่สิ่งดีดี จะได้ไม่ปวดหมองนะ เย้ :)
เราเข้าใจ เราเคยเป็นมีเพื่อนมากมายหาความจริงใจไม่เจอ ตอนนี้จะจบม.6แล้วเรารู้แล้วว่าใคร ที่จริงใจกับเราเพราะเราจริงใจกับทุกคนแต่บางครั้งเราก็เหมือนอากาศในบางทีอ่ะนะ แต่ชั่งมันชินไปแล้ว เจ็บกว่าคือมีเพื่อนจริงใจกลับมาไม่กี่คน ถึงจะอยู่กลุ่มเดียวกันก็ไม่ได้จริงใจกันหมดทุกคน
เห้ย!!! คือแบบมันใช่อ่ะเราก้อเป็น
เป็นเหมือนกันเป๊ะเลย ไม่ค่อยมีใครสนใจ น่าเบื่อมากแล้วก้ออึดอัดมาก เพื่อนคนที่สนิทก้อเหมือนจะสนิทแต่ก้อเหมือนไม่ค่อยสนิทอ่ะ บอกไม่ถูก เราจะมีประโยชน์ก้อต่อเมื่อมีงานหรือมันขอให้เราวาดรูปให้ ตอนแรกๆที่เป็นแบบนี้ก้อไม่ได้ไรมาก จนถึงวันที่ไปทัศนศึกษาแหละ เรานี่จึ๊กเลย พวกมันก้อขึ้นรถกันไปแยกย้ายหาที่นั่ง คนอื่นเขาได้ที่นั่งกันหมดแล้วเหลือเรากับเพื่อนอีกสามคน เพื่อนคนที่สนิทมันก้อได้ที่นั่งแล้วมันก้อชวนเพื่อนอีกสองคนมานั่งกับมัน โดยที่มันไม่เอ่ยปากเรียกชื่อเราไปนั่งด้วยสักคำ เรานี่แบบอยากจะกลับบ้านไปทัศนศึกษาคงไม่สนุกแล้วเราจึงไปขอนั่งกับเพื่อนที่เราสนิทด้วยอีกคนมันก้อค่อนข้างเบียด แล้วเพื่อนอีกคนที่มันนั่งคู่กับเพื่อนสนิทเราก้อพูดว่า ปล่อยมันนั่งได้ก้อนั่ง คือแบบตอนนั้นอยากจะร้องมาก T^T พี่เลี้ยงเดินเข้ามาบอกว่า นั่งตรงนี้มันอันตรายนะ เพราะเรานั่งตรงบันไดลงรถพอดีพี่เขากลัวว่าเราจะกลิ้งตกเลยบอกให้ไปนั่งกับเพื่อนข้างหน้าที่ตัวเล็กๆ เราก้อไปนั่ง เรารู้สึกว่าเรามันโครตเหมือนส่วนเกินของห้อง เหมือนผีไปขอส่วนบุญหาที่สิงไรงี้ เครียดมากก้อถามตัวเราว่า นี่เราทำไรผิดหว่ะ ทำไมไม่มีเพื่อนแบบคนอื่นเขาขนาดเด็กใหม่มันยังมที่นั่งเลย เราอยู่ตั้งแต่อนุบาลกลับไม่มีที่นั่ง
เหมือนกันค่ะไปทัศนศึกษา รถมันมีเเบบสองที่นั่งใช่ไหมค่ะข้างหลังสุดก้นั่งยาวๆไรงี้ มันขึ้นก่อนเราตอนเเรกตกลงกับเราซะดิบดีเลยค่ะ ว่ามันนั่งกับเรา พอมันขึ้นก่อนเราไปปุ็ปเราขึ้นตามไปเราเดินไปหามันค่ะเเต่มันกับไปนั่งกับคนอื่นอ่ะ เเล้วเเบบห้องเรามี29คนใช่ไหมมันมีเศส เเละตอนนั้นมีที่นั่งว่างที่เดียวคือตรงทางออกข้างหลังค่ะ เรานั่งคนเดียวเเบบเจ็บใจมาก
เป็นเหมือนกันบางครั้งมันก็ดูเหมือนเราสนิทกันมาก แต่บางครั้งก็เหมือนเราไม่รู้จักกันอะ เราเป็นคนไม่ถามไงยังไงก็ได้แต่พวกมันก็ไม่เคยทิ้งเราไว้นะแบบจะไปกินข้าวก็รอแต่บางครั้งความรู้สึกเหมือนคนไม่รู้จักกันมันก็โผล่เข้ามาอีก บางครั้งนะเราว่าเราทิ้งความหยิ่งหรืออะไรในตัวเราบ้างแบบเจอกันเราก็ทักก่อนบ้าง ถามบ้างว่าเห้ยเป็นไงมั่งที่เขาไม่ค่อยได้สนใจเพราะ จขกท.อาจไม่ค่อยได้คุยก็ได้มั้ง #สู้ๆ
จริงๆเราก็เป็นอ่ะเราไม่ใช่คนเฟรนลี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วเราเลยมีเพื่อนไม่เยอะในกลุ่มมีกัน8คนอ่ะจริงๆมันครบคู่นะแต่เรารู้สึกไม่สนิทกับใครสักคนตอนอยู่ด้วยกันหลายๆคนมันก็คุยกันสนุกเฮฮาดีอยู่หรอกแต่พอมีเรากับเพื่อนอีกคนคืออยู่กันสองคนนี่รู้สึกได้เลยว่าไม่สนิทใจกันไม่รู้จะคุยไรกัน เหมือนเราจะมีค่าแค่ตอนคนอื่นไม่มีใครแบบต้องไปไหนคนเดียวไม่ทีเพื่อนเหมือนเราเป็นตัวเลือกสุดท้ายของพวกมันอ่ะ เวลาใครอยากไปไหนเราไปด้วยได้หมดแต่ตอนไหนที่เราไม่มีใครหรือมีปัญหาอะไรเพื่อนหายหัวไปไหนหมดก็ไม่รู้ เมื่อก่อนเคยคิดว่าเฮ้ยจะมีเพื่อนเยอะไปทำไมมีแค่นี้ก็ดีแล้วแต่สำหรับตอนนี้เราว่ามันไม่ใช่อ่ะเราเบื่อการจะไปรร.แล้วไปเจอหน้าพวกมัน เบื่ออะเบื่อไปหมด แล้วมีเหตุการณนึงอ่ะที่เรารู้สึกเฟลโคตรๆเลยคือว่าเราโทรไปหาเพื่อนที่เราคิดว่าเราก็นัดกับมันแล้วนะ แต่มันไม่รับโทรไปหลายสายอ่ะไลน์ไปก็ไม่ตอบ เราเลยโทรไปหาเพื่อนอีกคนที่คอดว่าอยู่กับมันมันบอกว่าเออเนี่ยอยู่ร้านนี้ๆเราไปเลี้ยงกับเพื่อนเสร็จก็ให้ลุงเพื่อนไปส่งที่ร้านนั้นพอไปถึงอินี่แม่งเล่นโทรศัพท์อยู่อ่ะแต่ไม่ตอบไลน์ไม่รับโทรศัพตอยนั่นแบบอยากกลับมากคือเฟลมากแค่ไม่อยากให้กูมาก็รับโทรศัพแล้วบอกกูดีๆดิวะบอกกูกก็เข้าใจอ่ะแล้วตอนไปนี่ทำหน้าแบบ-จะมาทำไม แบบเฟลมากตอนนี้แค่คิดว่าเออเเล้วก็จบม.6ละทนเอาไม่กี่เดือน
เมื่อก่อนเรามีเพื่อนสนิท เรารักเพื่อนมากด้วยรักมากมั่ง ทำให้เราไม่สามารถรักษาเพื่อนไว้ได้เลยสักคน รักษาได้เเค่ปีเดียว บางคนไม่ถึงปีเลยด้วย ด้วยเพราะที่เราต้องเปลี่ยน รร บ่อยด้วยสถานที่ทำงานของพ่อด้วยล่ะมั่ง หลังจากนั้นเราก็อเริ่มย้ายมาอยู่ใน รร ห นึ่งที่จะอยู่จนจบม.6 เลย ตอนนี่เรา ม.2 นะ ในระยะเวลาที่ผ่านมาเราเปลี่ยนมาเเล้ว 12 รร เเนะ รร เนี่ยเราก็อมีเพื่อนสนิทนะ ตอนม.1 อะ เเต่มีได้ไม่เกิน6 เดือนเลย ตอน ม.1 เปลี่ยนเพื่อนสนิทบ่อยมากจะเกิบทั้งห้องหล่ะ ตอนนั้นเเม่เราโทรไปเช็คดวงอะไรเนี่ยเเหล่ะ เราไปเช็คด้วยเลยย มันตรงนะ มันบอกว่าเราอะมักเลือกเพื่อนสนิทผิด จากนั้น เราก้ออยู่เพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งในห้อง พวกนั้นเรียกเราว่าเพื่อนสนิท เเต่เรารุ้สึกว่าไม่ใช่ไม่ใช่เพราะไม่อยากทำให้รุ้สึกว่าเป้นเพื่อนสนิทมันลำบากใจนะ เหมือนต้องปิดกั้นตัวเองกับเพื่อนสนิทชั้น1 เเต่ยังทำตัวเเละคุยกันเเบบเพื่อนสนิทนะ เเต่ในใจมันไม่ใช่งั้ย เราไม่อยากให้เพื่อนสนิททิ้งเราอีกเเล้วอะ มันเจ้บมากเลยยย ตั้งเเต่อนุบาลหล่ะ ต้องเเยกกันเพราะ รร บางหล่ะ เรารักษาไม่ดีบางหล่ะ เรากลัวเรากลัวว่าเราจะไม่เหลือใครอีกเเล้ว เราถึงต้องปิดกั้นกับทุกคน เเต่เราเป้นคนเฮฮานะ พูดมาก เป็นคนตลก เพื่อนทั้งห้องก้อยังคุยเหมือนเดิมเล่นกันเหมือนเดิม รวมทั้งเพื่อนสนิทเก่าด้วย เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม บางที่เราก้อรุ้สึกท้อนะ ว่าทำไหมเราถึงไม่เปิดใจรับเพื่อนสนิทใหม่อีกหล่ะ ด้วยความที่เรากลัวเราไม่อยากเจ้บอีก คือกลัวๆๆๆมากอะ ทให้เรารุ้สึกว่าเราจะสนิทกับเพื่อนในห้องมากกว่าเพื่อนสนิทอีกอะ ปล ตอนที่เราดูดวงเเล้วอะ เราก้อพยายามมองจุดด้อยตัวเอง เเล้วปรับเเล้วนะ เเต่ก้อเป้นเหมือนเดิมอะ เราเปลี่ยนไปเยอะมากก เพื่อนในห้องก้อบอกนะ เราก้อไม่รุ้อะ อาจเป็นกรรมเก่าเรามั่ง
เราไม่ใช่คนมีเพื่อนเยอะนะ เมื่อก่อนนี่ไม่เคยคบใครเป็นเพื่อนสนิทเลย ถ้าเวลาเขียนชื่อเพื่อนสนิทเราก็หันไปบอกเพื่อนสักคนว่า แกๆ เค้าขอเขียนชื่อแกหน่อยนะ เวลางานกลุ่มนี่ก็รอกลุ่มว่างๆค่อยไปเข้า ชีวิตก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ
แต่ตอนนี้เราก็มีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มเหมือนกัน เราไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับเพื่อน แล้วเราจะเล่นสุดในกลุ่มไง เพื่อนนี่มีแต่เด็กเรียน เราเลยเหมือนไม่สนิทกับเพื่อนไปเลย
จริงๆก็น้อยใจนะ แต่ยังไงเราก็อยู่ตัวคนเดียวได้ อย่าไปคิดมาก
สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ ถึงเพื่อนจะไม่สนใจเรา เราก็ไปสนใจเพื่อนที่เห็นค่าเราดีกว่าค่ะ ทำตัวเองให้ดีๆไว้ อะไรดีๆก็จะเข้าตัวเองเองหมดนะ ถ้าเพื่อนไม่สนใจเราเราก็อาจจะถามเค้าไปตรงๆเลยว่าอยากให้เราเป็นแบบไหน แบบไหนที่เธอไม่ชอบ ถ้าเราเป็นแบบนี้เธอจะเป็นเพื่อนเรามั้ย เราอยากให้ จขกท และเพื่อนๆเปิดใจคุยกันเลยค่ะ เพราะตอนแรกเพื่อนเราก็แบบนี้แหละ แรกๆก็ไม่ค่อยสนิทๆกัน นินทากันยังมีเลย เดี๋ยวนี้เปิดใจคุยกัน จากนินทากันก็มาตั้งวงเม้าท์มอยกัน สนุกดีค่ะ ลองเปิดใจกันดู ^^
อย่าคิดมากนะคะ ถ้าเราและเขาปรับตัวเข้าหากัน มันก็จะดีเองค่ะ ^^
เราก็เคยเป็นนะคือเรื่องมันมีอยู่ว่าวันนึงอ่ะเรานัดดํูหนังกะเพื่อนสนิทคนนึงว่าเราไปดูเมย์ไหนด้วยกันนะมันตอบตกลงแล้วก็พอก่อนดูหนังอาทิตย์นึงเราก็ชวนเพื่อนคนอื่นๆมาดํูด้วยเพราะว่าดูกัน2คนมันไม่ค่อยดี(เราเปนผู้หญิงด้วย)ตอนเข้าห้องน้ำจะได้ไปกันเยอะๆหน่อยมันก็บอกว่าโอเครๆดีๆพอก่อนดูหนังวันนึงเราก็บอกว่าดูรอบ10:00นะมันก็ตอบตกลงแต่พอตอนเช้าเรามาเปิดในไลน์มันบอกว่าเราไปไม่ได้แล้วเราก็บอกว่าไม่เปนไรๆพอถึงโรงเพื่อนเรามันจองตัวหนั่งไว้ก่อน3คน(ไปกันทั้งหมด6คนรวมเราด้วยนะ)แล้วก็อีก3คนคือเราเเละเพื่อนอีก2คนยังไม่ถึงโรงมันไปเรียนก่อนมาเราก็เลยบอกพ่อให้จองให้หน่อยพอจองเราก็ได้ที่ข้างล่างอ่ะคือแบบ-3คนนั้นได้ข้างบนสุดดีสุดเราแบบเฮ้ยไงเปนงี้อ่ะพอกลับบ้านมาเราต้องทำการบ้านปิดเทอมแล้วเราไม่รู้ว่าทำถึงไหนดราเลยถามเพื่อนสนิทเรามันก็บอกไม่รู้คือแบบเราถามมันทุกงานมันบอกไม่รู้หมดเลยดราพอเพื่อนไม่สนิทมันตอบเราทุกงานคือแบบไรอ่ะ...เราไม่รู้สึกดีกับเพื่อนคนนั้นเลยคือแบบมันไม่เคยช่วยเราเวลางานกลุ่มเราก็จะบอกเพื่อนในกลุ่มให้เอามันอีกคนนึงเราไม่รู้ว่ามันจิงใจกับเราไหมตอนนี้...
นั้นสิ มีเพื่อนมากใช่ว่าจะจริงใจทั้งหมดนะ
เราก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันนน
ห้องเรามีแค่37คน บางครั้งเวลาที่ครูให้จับกลุ่มอ่ะ ส่วนใหญ่เราจะเป็นเศษเกิน เวลามีปัญหาเพื่อนมักจะไม่สนใจ พอเพื่อนมีปัญหาน่ะ เราก็พยายามช่วยหาทางแก้ไขให้ เวลาเพื่อนร้องไห้เราก็มักจะไปปลอบเพื่อนเหมือนคนอื่นๆนั้นแหละ แต่พอเรามีปัญหาไม่มีใครเคยมาให้คำปรึกษา
เราเลยขาดความมั่นใจตัวเอง และโลกส่วนตัวสูง บางที่เราก็คิดว่า เราเกิดมาทำไมน่ะ เกิดมาเพื่ออะไร ความคิดพวกนี้เต็มสมองเลยยยย แต่ขอแนะนำเจ้าของกระทู้น่ะค่ะว่า ถ้าเจอเพื่อนพวกนี้อย่าไปคบให้ลองหาเพื่อนคนอื่นมาเป็นเพื่อนสนิทดีกว่าค่ะ เพราะคบไปแล้วมันก็ไม่เกิดผลประโยชน์อะไรกับเรามีแต่เราจะโดนเอาเปรียบน่ะค่ะ ลองเปิดใจหาเพื่อนที่ดีกว่านี้น่ะค่ะ
เป็นเหมือนกันเลยครับ เพื่อนผมสาย เหล้า
แต่ผมสาย เกมส์ T-T
เรามาสนิท กันเถอะครับ จขกท :)
เพื่อนจขกท.สายดูซีรี่
จขกทสายอนิเมะ คุยกันไม่รุ้เรื่องเลย55 T-T
เราก็เป็นนะเรื่องสนิทหลายคน แต่เวลาจับคู่เราคู่กับใครก็ได้อะ เพราะคุยได้กับทุกคน
เด่วเราก้เจอครับเพื่อนแท้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?