ทำไมแฟนเก่าถึงต้องแอบมองทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว?

[SONGAEI]

คือเราเคยคบกับรุ่นพี่คนนึงเค้าเป็นเด็กเรียน เรียนเก่งมาก แถมน่าตาก็หล่อ ดูดี แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่ก็มีสาวๆหลายคนมากรี๊ดอยู่บ้าง คือตอนแรกเราก็ไม่ได้ชอบแค่พูดเล่นกับเพื่อนเค้าว่า เห้ย พี่เขาน่ารักอ่ะชอบ แต่สายข่าวบอกมาว่า พี่เค้าโคตรเย็นชาและหยิ่งเลย คนที่เคยชอบเขาเขาไม่สนใจใครเลยปฏิเสธหมด ซึ่งเราก็ลองเขาไปคุยไปเล่น คือมันไม่ใช่แบบนั้นเลย รอยยิ้ม คือเราได้เห็นจากเขา ที่ว่าเย็นชานี่ไม่เท่าไรเลย ถ้ารู้จักแล้วพูดเยอะมากแต่ส่วนใหญ่จะคุยเรื่องเรียน พอคุยกันไปสักพัก เราก็คุยในเฟส บางทีพี่เค้าก็ทักมา ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าเค้าจะชอบเราหรอก คุยไปคุยมา เค้าบอกว่า เค้าชอบคนแบบเรา คนแบบเราโคตรถูกใจ เราเลยถามไปว่า ชอบคนแบบหนูเนี๊ยนะ สวยก็ไม่สวย เค้าบอกว่า ไม่เกี่ยวดิ มองที่พิมพ์จิงหัวใจล้วนๆถ้าเค้าไม่ต้องสอบแพทน่ะ พี่จะคบเรากับน้องเลย เราก็รู้สึกดีนะ แต่เราก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แอบรู้สึกดีกับเค้านิดๆ แหม่ก็มีคมาบอกว่าชอบงี้ ก็เขินเป็นธรรมดา ก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนวันนึงเราเสียใจจากเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับพี่เขา คนที่เราแอบชอบ เราเลยตัดสินใจไปบอกชอบพี่เค้าในใลน์พี่เค้าก็บอกว่า งั้นคบเป็นแฟนเลยป่ะละ เราก็ตกลง เพราะตอนนั้นอยากประชดรุ่นพี่ที่เราแอบชอบ ซึ่งเค้าก็คงงงๆเพราะเราทั้งเพ้อทั้งตื้อเค้าตั้งนาน เค้าคงจะงงว่าจู่มาคบกับกับเพื่อนในห้องเขาได้ไง แต่ช่างเถอะ ยอมรับว่าช่วงเเรกคบเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอนานๆไปก็เริ่มรู้สึกชอบจิงๆ พอมาอีกวันข่าวไวมาก เพื่อนในห้องพี่เขาทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย รู้ว่าเราคบกับเขา ต่างอึ้งกันไปใหญ่เพราะพี่เขาไม่สุงสิงกับใคร แทบจะไม่พูดกับใครด้วยซ้ำ ที่สำคัญพี่ผู้หญิงในห้องพี่เขาที่เราสนิทมาถามว่าคบกันหรอ และบอกว่าเราโชคดีมากๆเลยนะที่ได้พี่เค้าเป็นแฟน มันุเงียบมาก แกเป็นแฟนคนแรกของมันเลยนะ ตอนนั้นเราก็ดีใจมาก พอนานๆไปก็มีคนแซวคนอะไรแต่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังนั้น มันไม่มีความสุขเลย เเฟนกันอะไรเจอน่าก็แค่ยิ้มให้ ไม่ได้พิเศษอะไร เรารู้สึกน้อยใจมาก แต่เราก็พยายามเข้าใจว่าเค้าตั้งใจเรียนมาก เราเลยไม่อยากทำตัวงี่เง่า แต่วันนึงเรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม คือคุยกันน้อยลง เรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปอ่ะ เราเห็นเค้าโพสหวานๆ แต่รู้สึกว่านั้นไม่ได้หมายถึงเรา เราเลยไปสืบมา คือมีรุ่นพี่มาชอบเค้า มาคุยด้วย เราก็เคียกับรุ่นพี่คนนั้น เค้าบอกว่าแฟนเราอ่ะ บอกว่าเค้าไม่มีแฟน เรานี่สตั้นเลย เราเลยไปถามว่าชอบพี่เค้าหรอ เค้าบอกว่าชอบ เราเลยโอเครชัดเจนแล้ว เราเลยบอกเลิกเขาไป ตอนแรงโคตรโกธรอ่ะ พอมาวันจันทร์ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป ทุกคนยังไม่รู้ว่าเราเลิกกับเขามีแต่เพื่อนที่รู้ ตอนเย็นเราจะมานั่งตรงลานแถวสนามบาสทุกวัน เราก็นั่งอยู่กับเพื่อนวันนั้นแทบไม่คุยกับใครเลยนั้งฟังเพลงอยู่เงียบคนเดียวแล้วพี่เค้าก็เดินมาสนามบาสแต่มันต้องเดินผ่านซุ้มที่เรานั่ง เราเห็นนะแต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น เราเอาเอาเสื้อคุมคุมปิดน่าเอาไว้ แล้วก็ร้องไห้ เพื่อนไม่รู้ว่าเราร้องไห้ มันก็มาแกล้งเอามือมาปิดขมูกบ้าง แต่ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก มันมีเสียงส้ะอื้น เพื่อนเลยถามว่าเปนไร เราก็บอกไปว่านอน แต่เสียงมันผิดจากเดิม เพื่อนมันเลยดึงเสื้อออก มันตกใจมากเพราะน่าเรามีแต่คราบน้ำตา ตาแดงและบวม คือตอนนั้นเราคิดว่าพี่เค้าเดินไปสนามบาสแล้ว แต่เค้ามานั่งอยู่ซุ้มข้างๆ ซึ่งเราร้องไห้ เพื่อนมันบอกว่าพี่เค้ามองเรา มองแบบนานเลย เราตกใจมาก เเสดงว่าเค้าต้องรู้ว่าเราร้องไห้ แต่ช่างเถอะเราก็ไม่ได้สนใจ ทุกเย็นจะเป็นแบบนี้ตลอด เราจะมานั้งซุ้มกับเพื่อนทุกเย็น ส่วนพี่เค้าก็จะมานั่งแถวสนามบาสทุกวัน ตอนคบกันเราเคยบอกว่าเวลาพี่เล่นบาสโคตรเท่อ่ะเล่นทุกวันเลยนะ เพราะเค้าไม่เคยเล่น แต่เดี๋ยวนี้เค้าก็เล่นบาสอ่ะ คนเดียวก็เล่น เราก็แอบมองบ่อย เค้าก็มอง เราก็มอง คือมองกันบ่อย บางทีหันไปสบตากันบ้างงี้ เเต่เราปากไม่ตรงกับใจ ปากบอกไม่สนใจแต่เรายังแอบมองสนใจในทุกๆการกระทำของเขา ซึ่งมีช่วงนึงที่เราไม่ได้มองเพื่อนคนนึงมันมาสกิดเรา เราก็ตกใจมันบอกว่า เห้ยพี่เขามองอ่ะ มองนานมาก เราก็ไม่เชื่อ เราหันไปพี่เขาก็หันไปเล่นบาสต่อ คือไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าแอบมอง คือจะคิดว่าเรานี่แหล่ะแอบบมองเค้าตลอด แต่-ที่สบตากันบ่อยนี่เราก็ไม่เข้าใจ ทั้งที่เลิกกันไปแล้ว เรายังรู้สึกดีกับเขานะ แต่เค้าคงไม่แล้วแหล่ะ แต่เลิกกันไป เขาก็ไม่ได้มีใคร รุ่นพี่คนที่คุยเค้าก็เลิกยุ่งไปแล้ว เค้ายังไม่มีใครแต่ก็คงมีคนคุยมั้ง เพราะขนาดเรายังมีเลยเพื่อนต่างห้องพี่เค้านั้นแหล่ะ แต่ก็หยอกล้อกันเหมือนพี่น้องธรรมดา ไม่ได้อะไรเรารู้ความเปนไปของพี่เค้าจากเพื่อนพี่เค้าคนนี้เนี๊ยแหล่ะ ผ่านไปเกือบเดือน ทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม มองกันไปมองกันมา แต่วันนึงคือพี่เขาเจอหน้าเราแล้วทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไร เราคิดแบบนั้นแต่ไม่ได้บิกใคร แต่เพื่อนเรามาพูดกับเราว่า เหมือนพี่เขามีอะไรอยากจะพูดกับเราเลย เราก็คิดแบบนั้น และตอนเย็นเราก็ทักไปในเฟสเค้าว่า มีอะไรจะพูดหรอ เค้าตอบมาสั้นๆว่า ไม่ เราก็เเอบบเจ็บนิดๆ น่าแตกเลย เราก็คุยบ้างไม่คุยบ้างส่วนเค้าก็จะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง อันนี้เรื่องปกติเค้าไม่ค่อยตอบแชทใคร ขนาดเพื่อนเค้ายังอ่านไม่ตอบเลย เราเลยชินกับนิสัยแบบนี้ พอมาถึงช่วงสอบกลางภาค เราเริ่มเฉยๆแล้ว ถึงเราจะยังรู้สึกแต่ช่วงที่เราเลิกกับเค้าไป มันเหมือนกับมันจะไม่สามรถลืมได้เพราะเร่กับเค้ายังวนเวียนอยู่ที่เดิม เรายังมองเขาก็ยังมอง แต่เรารู้สึกไง เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเเล้ว วันสอบกลางภาค เราก็ไม่เข้าใจว่ามีเพื่อนผู้หญิงของเราคบกับรุ้นพี่ห้องเดียวกับแฟนเก่าเรานี่แหล่ะ บอกว่าเราดังมากเลยในห้องพี่เค้า เพราะอาจานที่ปรึกสาห้องพี่เค้าบอกว่า พี่...คบกับ..น้องสา ถ้าเปนเราเลิกกันไปนานแล้ว เราจะปฏิเสธน่ะ แต่เพื่อนผญ.คนนึงบอกว่าเราว่ามันก็ยิ้มเขิน อันนี้เราก็ไม่รู้หลังจากสอบกลางภาคเสร็จเราไปเจอรุ่นพี่ผญ.ที่อยู่ห้องเดียวกับเค้า ซึ่งเค้าไม่รู้ว่าเราคบกับเพื่อนเค้าตั้งแต่แรก เค้าทั้งงงทั้งอึ้ง เราก็บอกเลิกกันไปนานแล้ว ซึ่งกับกายเป็นว่าคนอื่นคิดว่าเรายังคบกับเค้างั้นหรอ แต่เราก็เพ้อโพสโสดอกหักในเฟสตั้งเยอะแยะ คนอื่นคงรู้หมดแล้วแหล่ะ มันไม่มีอะไรหลังจากนั้น มันเหมือนเดิมวนในที่เดิมๆ เรามองเขามอง ไม่ได้มีท่าทีที่เป็นพิเศษ และเราก็เริ่มห่างพอมาวันนึงเราไปงานวันเกิดเพื่อน ซึ่งบ้านพี่เค้าอยู่ซอยถัดไป แล้วเราก็สนิทกับเพื่อนพี่เค้า เพื่อนพี่เค้าชวนเราไปวัดแต่เราไม่ไปเลยชวนมาวันเกิดเพื่อนด้วย ซึ่งเราก็มาเพื่อนพี่เค้าบอกว่านั่งรอข้างนอกก็ได้ เราก็เข้าไปทักทายเพื่อน สักพักเราก็ถามไถ่พี่เค้าจากเพื่อนเค้าเหมือนเดิมนี่แหล่ะ ถามไปถามมาเราบังคับให้เพื่อนพี่เค้าโทหาพี่เค้า ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรแค่อยากได้ยินเสียงเเต่เพื่อนพี่เค้าบอกว่ามันไม่รับหรอก มันอ่านหนังสือ เราก็เออออไปแต่ในหัวคิดว่าถ้าให้เพื่อนพี่เค้ามารอข้างนอกคนเดียวมันก็คงเหงา เลยบอกให้ชวนพี่เค้ามาด้วย พอโทติดก็ตื้อตั้งนานกว่าจะสำเร็จเพื่อนำเค้าเลยไปรับพี่เค้ามา เราก็หลบอยู่ในบ้านสักพักแล้วจึงทำใจกล้สเดินถือเเก้วน้ำออกมาในเพื่อนพี่เค้าแต่ทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็เหลียบมองเห็นว่าพี่เค้าเอาหนังสือคณิตศาสเอามาอ่านด้วย รู้สึกผิดทันที สักพักเพื่อนพี่เค้าเป็นคนเปิดวงสนทนาขึ้นเราก็คุยกับเพื่อนพี่เค้าสองคน แต่ไม้รู้เผลอไปคุยกับพี่เค้าตอนไหน เพราะมันมีประเด็นว่า เราพูดกับเพื่อนพี่เค้าเรื่องแฟนเก่าพี่เค้าแล้วเพื่อนพี่เค้าก็ผญ.แม่งไม่เข้าใจ ผช.ทำไรผิดหนักหนาว่ะ พี่เค้าอยู่ดีๆก็บอกขึ้นว่าเออกูเก็นด้วย เราก็ไม่สนใจตอบกับเะอนพี่เค้าไปว่า ผช.แม่งก็เงี้ยเลวเหมือนกันทุกคน คิดว่าตัวเองไม่เคยทำผิดเลยมั้ง พอคุยกันไปเรื่อย ไม่รุ้เราไปคุยกับพี่เค้าตอนไหน มีมีแซะด้วยอ่ะ คุยเรื่องหนักสือนี่แหล่ะพื่อนพี่เค้าบอกมันอนกับเมียมันทุกวัน เราหันขวับ พี่เค้าเลยบอกกับเพื่อนว่าเออกูรักเมียกูมากนอนด้วยกันทุกวันเลยหนังสือเนี๊ย เราก็แอบโล่งใจเลยแซะไปว่า อ้าวไม่นอนกับพี่...หรอ (รุ้นพี่ผญ.คนนั้น) เค้าก็ตอบมาว่า ไม่ได้ยุ่งกับมันเเละ ตอนนี้ไม่สนใจใครทั้งนั้นอ่ะ เราก็สะอึก คือจะไม่เปิดใจแล้วว่างั้นเราก็เสียใจนะคำพูดของพี่เค้าแม่งโคตรตัดเยื้อใยเลย แต่เราก็ทำตัวปกติกลบเกื่อนไป สามชั่วโมงผ่านไปพี่เค้าหิวข้าวเลยไปกินข้าวกันข้างนอก แล้วพี่เค้าก็อยากกับบ้านแล้ว้พื่อนพี่เค้าเลยพาออกไป เราก็นั้งอยู่คนเดียวรอพี่เค้านั้นแหล่ะ แต่พอพี่เค้าขับผ่านมากำลังจะกลับบ้าน เค้ายิ้มให้เราแล้วมองเเบบยิ้มๆอ่ะ ยิ้มแบบที่ไม่เคยยิ้มเหมือนกำลังสนุกอ่ะ เราก็งง พอขากลับเราเลยแกล้งพี่เค้ากลับบ้าง โดยการโบกมือแล้วจะโกนบอกว่ากับบ้านดีๆน๊า เค้าก็หัรมามองแล้วยิ้มให้แล้วก็โบกมือบายๆเราด้วยโอ้ยวันนั้นมีความสุขสุด แต่พอกับมาที่โรงเรียนก็เหมือนเดิมอ่ะ พอดวลาผ่านไปช่วงสอบปลายภาค วันนั้นอากาศร้อน เพื่อนเรามันก็ชวน มานั่งอ่านเคมีในห้องสมุด ซึ่งเด็กเรียนอย่างพี่เค้าก็ต้องยุห้องสมุดยุแล้ว เราก็แอบบมองเค้าเอาหนังสือปิดแล้วมองมองแบบตั้งใจจะให้เห็นว่ามองเลยอ่ะ เค้าก็หันกับมามอง เราก็ยกหนังสือทำเปนเปิดอ่าน (เราทำเหมือนเป็นซี่รี่เกาหลีเลยอ่ะโคตรบ้า) ทำแบบนั้นอยู่นานจน พอเค้าหันมามอง เรายกหนังสือปิดหน้าแต่ไม่รู้ว่าหนังสือมันกับหัว เค้าก็มองเเล้วหันไปคุยกับเพื่อนที่นั้งอยู่ด้วยกันแล้วคุยไรไม่รู้เหมือนถูกนินทาเลยอ่ะ สักพักพี่เค้าก็เล่นกับเพื่อนเค้าเหมือนเป็นชายรักชายเลยอ่ะ เรานี่แบบขึ้นๆ 5555 แต่ทำไรไม่ได้โต๊ะเรากับเค้ามันห่างกันมากอ่ะ เค้าอยู่เกือบในสุดบริเวณที่มีตู้หนังสือเพื่อนเรามันก็ไปดูคะแนน เราเลยเนียนๆไปอยู่ท่ามกลางตู้หนังสือบริเว็ณนั้นแกล้งหาหนังสือมาแล้วแอบมองซึ่งตอนแรกพี่เค้าไม่เห็นหรอก เราก็มองอยู่ในมุมตู้หนังสือนั่นแหล่ะ แต่ต้องแปลกใจและจะไม่เข้าข้างตัวเองแล้วเห็นพี่เค้าหันมาทางโต๊ะที่เรานั่งอยู่ก่อนน่าแล้วหันไปบอกกับเพื่อนเค้า ว่าอ้าวหายไปไหนแล้วว่ะ เค้าก็มองรอบๆ เราก็คิดในใจว่าเค้าต้องมองหาเราแน่ๆ แต่จู่ๆ เพื่อนที่มันนั้งอยู่บริเวณนั้นข้างๆตู้หนังสือมันนั้งอยู่ตรงนั้นสองคน มันก็เรียกชื่อเราดังมากแล้วถามว่าทำอะไรตรงนั้น เราก็เลยบอกไปหาหนังสือ เราเลยเนียนไปนั่งด้วย แหม่เห็นพี่เค้าชัดเเจ๋วเลย แต่เราทำไม่มองแล้วเค้าก็เห็นเรา เราเลยกลับไปหนังอยู่ในช่องระหว่างที่ตู้หนังสือตั้งอยู่ มันมีสามล็อคน่ะ เราก็นั่ง อยู่ดีๆพี่เค้าก็เดินมาอีกล็อคนึงคือล็อคแรก เราเห็นแล้วหันไปถามเพื่อนว่าพี่เค้าเดินมาหรอ เพื่อนก็บอกเออๆ ตอนแรกเห็นอยู่ล็อคแรก หันไปอีกทีพี่เค้ามาอยู่ข้างหลังเราแล้วเราตกใจเลยวิ่งมาอีกล็อคซึ่งมันแคบมาก และเค้าก็เดินออกไป จงใจจะแกล้งเราหรือเปล่า ถ้ามาหาหนังสือไม่เห็นมีหนังสืเลย เพื่อนเราก็ฮากันใหญ่ แล้วมันก็พูดออกแนวซีเรียสว่าพี่เค้ามาหาเรานั้นแหล่ะ แต่ชั้นจะไม่เข้าข้างตัวเองแต่วันนั้นคือฮาไปอีกหนึ่งวัน ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเค้าจะมายืนอยู่ข้างหลังแล้วไม่พูดอะไร พอสบตาได้เรานี่วิ่งเลย เลิกกันไปแต่ยังเป็นแบบนี่เมื่อไรจะลืมล่ะ หลังจากนั้นก็เหมือนเดิม วันนึงเราทักเค้าไปว่าเป็นเกย์หรอ เค้าก็บอกว่าไม่ได้เป็น เราก็ถามแล้ววันนั้นเห็นเล่นกับพี่...เหมือนแฟนกันเลย เขาบอกก็เล่นกันแบบนี้ฮาๆน่ะ เราก็คุยกันบ่อยๆ แต่ก็ยังเฟลว่าเค้าชอบอ่านไม่ตอบน่ะบางที จนวันนึงเราไม่รู้บ้าะไรทักไปว่าไม่ตอบอีก พี่ไม่ต้องกลัวหนูหรอก หนูไม่ได้คิดอะไรกับพี่แล้ว หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ค่อยเจอเค้าเพราะเค้าไม่ได้อยู่กับเพื่อนพี่เค้าที่เรสนิทมากๆแล้วเพราะทะเลาะกัน เรื่องอะไรไม่รู้ ถามเหตุผลเพื่อนพี่เค้าเค้าก็บอกว่าไม่ชอบมัน ถามตัวพี่เค้าเองเค้าก็ตอบว่ามันไม่คุย และเค้าก็บอกว่าพี่ไม่ง้อใคร เราก็เลยสวดพี่เค้าไปยาวเพราะความมั้นใจในตัวเองของพี่เค้าค่อนข้างไม่ยอมขอโทษใครก่อนเค้าบอกคติประจำใจคือพี่ไม่เคยเเพ้ใคร เราก็งงเกี่ยวไรกับแพ้ไม่เเพ้ว่ะ เราเลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนมันบอกเราว่าเรื่องนี้เเกมีส่วนเกี่ยวว่ะ เราเลยบ้าอะไร จะเกี่ยวกับเราได้ไง เพื่อนมันเลยบอกว่าก็แกอ่ะ ไปไหนมาหน่อยกับเพื่อนพี่เขาบ่อยจนมันสนิทกันแปลก เราเลยบอกไปว่าที่เราสนิทกับเพื่อนพี่เค้าก็เพราะอยากรู้เรื่องของพี่เค้า เพราะเวลามีอะไร เราก็จะปรึกษาเพื่อนพี่เค้า แต่ที่ไปไหนด้วยกันบ่อยเนียเพราะพี่เค้าชวนไปเค้าไม่มีเพือ่นไปเราไม่คิดอะไรก้ไปด้วยตลอด แต่เพื่อนบอกว่า เราไม่คิดแต่เค้าอาจคิด พี่น้องอะไรมานั่งรอพาไปไหนมาไหนตลอดว่ะ เราก็งงกับคำพูดที่เพื่อนบอก แต่ก่อนที่เขาทะเลาะกันเนี๊ย เราไปปรึกษาเพื่อนพี่เค้า โดนบ่นมาตลอดแบบเลิกยุ่งกับมันเถอะอะไรทำนองนี้ไม่เหมือนเมือ่ก่อนที่คอยช่วยคอยเสริมตลอดเเละเพื่อนพี่เค้าก็มาบอกว่าเราว่า พี่ขอโทษนะที่แนะนำให้รู้จักมัน เราก็ไม่ได้อะไรหลังจากนั้นเราก็สนิทกับเพื่อนพี่เค้าแบบรู้ทุกอย่างคุยทุกวันไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย จนเพื่อนมันแซวเรากับเพื่อนพี่เค้าว่าเป็นแฟนกัน บางคนก็ถามว่าคบกันหรอ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เราก็บอกว่าพี่น้องกันเวลาพี่เค้าซ้อมกีฬาเค้าจะโทรมาให้เราซื้อน้ำไปไหน เราถามหน้าที่หรอ ในฐานะะไรเค้าก็ตอบมาว่า น้องป่ะล่ะ เราก็เลยซื้อไปให้ ช่วงนั้นห่างๆออกมาจากพี่เค้าเพราะสนิทกับเพื่อนพี่เค้า มีเรื่องให้ทำจนลืมไปแล้ว คิดว่าลืมได้ แต่พอเปิดเทอมมาวันนี้วันแรก ความรู้สึกเดิมๆมันกลับมา แต่เราไม่ได้แอบมองเค้าแล้ว แต่เค้าแอบบมองเราอ่ะ เวลาเราเดินผ่านเราจะทำเหมือนไม่เห็นเค้า แต่เค้าก็เหลียบมองนิดๆ เหมือนเมื่อก่อน เราก็หวั่นไหวน่ะวันนี้เจอบ่อยแถมเค้ามานั่งอยู่บริเวณใกล้กัน เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ถ้าการที่เลิกกันไปแล้วเค้าจะแบบหยิ่งไปเลยหรืออาจจะไม่สนใจไม่มามองแบบนี้เรามั่นใจเราว่าลืมได้ แต่นี่เค้ามาทำแบบนี้ เค้าเหมือนมาให้ความหวังเรา ถึงเราจะค่อนข้างหลงตัวเองแบบมโนไปเองงี้ก็เถอะ เเต่เราก็อยากรู้ว่าเค้าจะมองทำไม เรื่องแอบมองมันต้องเปนหน้าที่ของผู้หญิงแบบเราสิ เพราะเราเป็นคนบอกเลิกน่ะ เค้าคิดอะไรกันแน่. T^T