สำหรับคุณ ตัวระครคืออะไรในสายตาของคุณ
ตั้งกระทู้ใหม่
ตรงตามหัวข้อเลยครับทุกคน ตัวละครคืออะไรในสายตาของคุณ สำหรับผมตัวละครคือเพื่อนที่คอยแบ่งปันเรื่องราวให้กันและร่วมเล่นไปด้วยกันในโลกแห่งจินตนาการ (ดูบ้าๆบอๆเนอะ555 เอาล่ะเรามาดูความเห็นของคุณกันบ้างดีกว่า)
♤Mena♤
10 พ.ย. 58 เวลา 22:02 น.
1,212
views
41 ความคิดเห็น
ตัวละครคือลูกค่ะ ลูกที่เราแทบจะกรีดเลือดเพื่อสร้างขึ้นมาเลยทีเดียว >__<
เเลดุผูกพันธ์มากครับ 555
ลูกค่ะ 5555 แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนเป็นบุคคลในฝัน ประมาณว่าถ้าได้แฟนแบบนี้ ชาตินี้ก็ตายตาหลับละจ้าาาาา
ทุกวันนี้ได้แต่มโนว่าพระเอกเป็นของเรา หาใช่ของนางเอกไม่...
คือ...เป็นเเม่ที่อยากกินลุกสินะ//โดนตามเชือด
หุ่นเชิดที่เปี่ยมด้วยจิตวิญญาณครับ
ทำตามคำสั่งของผู้เชิดหุ่น แต่ตัวผู้เชิดเองก็ต้องมอบคำสั่งให้เข้ากับจิตวิญญาณของหุ่นเช่นกัน ไม่เช่นนั้นก็จะมีแต่ความขัดแย้ง แต่ถ้าทำได้ก็สามารถทำให้คนดูมีอารมณ์ร่วมด้วยสำเร็จ
ทำไมเเลดูโหดเ-้ยมจัง//หรือคิดไปเอง หุ่นเชิด!
สิ่งมีชีวิตที่เราคอยตามดูพฤติกรรมและความรู้สึกนึกคิดของเขาขอรับ
เป็นตัวเราในมุมมองต่างๆค่ะ เป็นร่างแยกนั่นเอง ฮ่าๆ
บ่งบอกถึงตัวตน
มุมสะท้อนของตัวผมเองครับ
อ๊ะ ไม่ได้ดีหรอกนะ... เพราะตัวโกง ส่วนใหญ่จะได้ความคิดมาจากมุมมืดของตัวผมเองเนี้ยแหละ
ส่วนตัวเอก จะเป็นบุคคลในอุดมคติ หรือสั้นๆก็คือสิ่งที่ผม "อยากเป็น" นั้นเอง
ส่วนพวกสาวๆในนิยาย ก็คือ "เทพธิดา" ของผมครับ แฮ แฮ
=w= สิ่งมีชีวิตที่มีตัวตนของมันเองขอรับ...(เป็นเอก) มีชีวิต จิตใจ ความรู้สึก ไม่สามารถควบคุม + ทำได้แค่เฝ้ามอง..และมักมีอะไรให้ประหลาดใจอยู่เรื่อย..(เห็นด้วยกับคห.4)
//เผ่น
สวัสดีค่ะ
สำหรับคุณ ตัวระครคืออะไรในสายตาของคุณ
ช่วยเม้นต์ค่ะ ...ดิฉันเป็นเพียงนักหัดเขียนนะคะ รักการเขียนมากเป็นชีวิตและจิตใจมีความรู้สึกว่าตัวละครคือตัวศิลปินเอกจากจิตใจเราค่ะ และศิลปินทุกๆตัวนี้ก็จะถูกสร้างขึ้นมาจากจิตสำนึกที่เราตั้งใจที่จะสร้างเขาขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของความคิดและมุมมองของตนที่มีอยู่ค่ะ
เพราะฉนั้นตัวละครคงไม่ต่างจากจิตใต้สำนึกและจิตวิญญาณของเรา (ของนักเรียนหัดเขียนค่ะ)
เหตุที่เกิดเป็นความรู้สึกที่เป็นเช่นนี้เพราะเคยศรัทธาการเขียนของนักเขียนรุ่นครู หลายๆท่านนั้นก็เป็นได้ และนักเขียนรุ่นครูเหล่านี้จะถูกเรียกชื่อแทนผลงานท่านทั้งหลายว่า "นักเขียนจิตวิญญาณ"(ชื่อนี้คือชื่อที่บอกถึงคุณภาพของผลงาน ดูยิ่งใหญ่กว่านามปากกาเนอะ) ชอบและศรัทธาภาพลักษณ์นั้นมากค่ะ ชอบรูปแบบและวิธีผลิตผลงานของนักเขียนรุ่นดังกล่าวทั้งหลายนั้น
"นักเขียนจิตวิญญาณ"...นั้นคงหมายความว่า "ตัวละครทุกตัวของท่านทั้งหลายเข้าฉากและขึ้นเวที" หรือเกิดขึ้นได้จากปลายปากาของนักเขียน "เพื่อเป็นศิลปินเอก เพื่อเป็นตัวแทนแห่งจิตสำนึกหรือจิตวิญญาณของนักเขียน" ค่ะ
บางตัวน่ารัก บางตัวตลกขบขัน บางตัวร้ายกาจ บางตัวโหดร้ายทารุณ บางตัวมีความรัก บางตัวมีความหลัง บางตัวมีความดี บางตัวมีความทุกข์ ทุกตัวละครนั้นเป็นศิลปินเอกเพื่อให้นักเขียนเชิดเพื่อส่งผ่านมุุมมองและอุดมคติ ที่มีบทบาทและมิติที่แตกต่างกันออกไปค่ะ
ชอบมากค่ะ รู้สึกว่าตัวละครของนักเรียนหัดเขียนคงอยากให้เป็นได้เช่นที่เล่ามานี้ค่ะ
วันหนึ่งจะตั้งใจ ใส่ใจ ตั้งมั่น มุ่งมั่นที่จะสร้างตัวละครเหล่านี้ขึ้นให้ได้ จากจิตใจ จิตสำนึกและจิตวิญญาณค่ะ ฝันๆๆๆ ฝันๆๆหวานๆๆค่ะ ^______^
ช่างเป็นการอธิบายที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณจริงๆ..
พยายามมองเขาเป็นคนธรรมดาทั่วๆ ไปอะครับ
แบบคนที่เกิดมาก็มีพ่อมีแม่มีครอบครัว ญาติพี่น้อง มีสังคมที่เขาอาศัยอยู่ แล้วครอบครัว สังคมก็หลอมให้เขาเติบโตขึ้นมาเป็นคนยังไง สิ่งต่างๆ ที่เขาพบเจอมา มันส่งผลกับวิธีคิด การแสดงออกของเขายังไง
เป็นคนหนึ่งคน
เป็นตัวละครใน เดอะ ซิมส์ แล้วเราก็เป็นคนเล่นอ่ะค่ะ =w=
เราสร้างเขามา ตั้งชื่อ บางคนสร้างครอบครัวให้ด้วย
จากนั้นเราก็เลี้ยงดูให้เขาใช้ชีวิตและเติบโต ทำงาน จีบหญิง(หนุ่ม) ฝ่าฟันอุปสรรค์ต่างๆ และเจริญก้าวหน้าไปด้วยกัน บางทีนึกสนุกก็อาจจะแกล้งเล่นบ้างอะไรบ้าง 5555
"ตัวละคร" คือธาตุหลัก-ธาตุลองทั้งสารประกอบและสารละลายต่างๆ
ในหลอดทดลองของนักวิทยาศาสตร์(ผู้เขียน) ซึ่งจะเกิดพันธะผลัก
ดันหักล้างทำลายหรือดูดรั้งส่งเสริมกัน ตามปฏิกริยาทางเคมี(การ
แสดงอารมณ์และกิริยาของตัวละคร) ตามมุมมองของนักวิทยาศา
สตร์นั้นๆ(จิตนาการผู้เขียนสไตล์ต่างๆ) เพื่อวิเคราะห์หาผลสรุปของ
ชิ้นงานนั้นๆ(อารมณ์การสนองตอบของคนอ่าน) จะเป็นตามการคาด
คะเนของตนหรือไม่(สำเร็จหรือล้มเหลว) หรือบรรดาวัตถุดิบของ
เชฟตัวโน๊ตและคำร้องของนักประพันธ์เพลงก็ว่า ได้หรือไม่มิทราบ
เพราะที่แสดงนี้ เพียงเป็นมุมมองของคนชอบอ่านคนหนึ่งเท่านั้น
ตัวละครสำหรับเราเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนตาย คนในครอบครัวค่ะ
ตัวละครเปรียบเสมือนคนตายที่มีแต่อัตชีวประวัติ เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ในใจของเรา เราแค่บิดปากกา เขาก็จะกลายเป็นใครก็ได้ในสายตาคนอื่น แต่สุดท้ายเราก็รู้แก่ใจดีว่าตัวละครเหล่านั้นเป็นคนยังไง ในบางทีเราก็ต้องถ่ายทอดความจริง(ที่เจ็บปวดตับพัง)ลงไป
บุคคล......
เรารักเหมือนลูกนะ ลูกที่เราสร้างเปลือกขึ้นมา ลูกที่เรามอบจิตวิญญาณให้ ลูกที่เรารักและคอยเฝ้ามองเขาอยู่
แต่บางทีก็ปลื้มลูก(ตัวละคร)บางคนเป็นพิเศษ แบบเป็นลูกรักเรางี้ บางตัวมาจาก ตัวละครในอุดมคติอ่ะนะ^^
กำลังจะตอบ แต่สะดุดกับ"ตัวระคร"
คือเพื่อนค่ะ เพื่อนที่เหมือนกระจกสะท้อนตัวเรา
เขาคือหุ่นที่ทำตามคำบัญชาของเราค่ะ เราคือพระเจ้าของพวกเขาที่คอยกำหนดว่า เขาจะทำอะไร หึหึ อุวะ ฮะฮะฮะ ฮีฮีฮี
ที่กล่าวมาข้างต้นล้อเล่นค่ะ ฮะฮะฮะ
ตัวละครในนิยายที่เราแต่ง คือมุมมองหรือบางสิ่งที่อยุ่ในจิตใจเอา หรือนิสัยบางอย่างที่ซ่อนไว้ในตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นนิสัยดีมีเมตา นิสัยเห็นแก่ตัว อิจฉา ห่วงใยผู้อื่น แม้จะมีเพียงเล้กน้อยถึงมาก แต่มันก็สะท้อนเราออกมา พูดสั้นๆก็คือ ตัวละครคือเสี้ยวหนึ่งในตัวเราค่ะ (ก็คือตัวเรานั้นเอง)
จะว่าเหมือนลูก อืมม คงไม่มีแม่ที่ไหนอยากจับก--**-** (โดนเซนเซอร์) ลูกตัวเองหรอกเนอะ
จะว่าเหมือนเพื่อน เอ.. จะมีเพื่อนทีไ่หนเขาฆ่ากันบ้างนิ ตอนจบวางแพลนให้ล้มตายดุจใบไม้ร่วงเลยทีเดียวค่ะ
จะว่าเหมือนตัวเรา เอ่อ ก็ไม่ค่อยเหมือนนะคะ เพราะนิสัยส่วนมากจะดีกว่าคนสร้างอีก 55555
ความรู้สึกของเราคือชอบดูการเติบโตของเหล่าตัวละคร มีกรี๊ดกร๊าดตะกุยจอบ้างเวลาตัวละครที่เราชอบมีบทเยอะ 5555 รู้สึกผูกพันกับทุกๆ ตัวที่สร้างมา และชอบจินตนาการสภาพการตายของแต่ละตัวตลอดเวลา (เราจิตสินะ)
เอ่อ คงเหมือนพระเจ้าที่รักการเฝ้าดูมนุษย์ใช้ชีวิตในโลกที่เราสร้างมั้งคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?