เคยทิ้งงานเขียนกันนานที่สุดเท่าไหร่คะ...?
ตั้งกระทู้ใหม่
คือตอนนี้ จขกท. มีปัญหาบางอย่างค่ะ ส่งผลให้ความรู้สึกแย่มากจนทำหลายอย่างได้ยากเย็น พยายามตั้งสติกับการทำงานประจำที่มีอยู่ก็เต็มกลืน
อยากจะเขียนต่อแต่หลายครั้งที่เปิดไฟล์มามันไม่ได้สักตัว มีภาพในหัว มีฉากมีเหตุการณ์ แต่สานต่อไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะอารมณ์ แต่รู้นะคะว่าฉากนค้อารมณ์ไหน พอจะมีอารมณ์ร่วม แต่มีหลายอย่างที่ไม่รู้ว่าอะไรฉุดให้เขียนต่อไม่ได้สักที
ทั้งๆ ที่อยากจะเขียนต่อมากก็ตาม
เคยเปิดไฟล์ขึ้นมรเป็นชั่วโมงแล้วผลงานว่างเปล่ากันมั้ยคะ คือแบบเขียนไม่ได้เลยแม้แต่ตัวเดียว
ไม่ได้อยากจะทิ้ง แต่คงต้องพักไว้ก่อน ตอนนี้ไม่กล้าเปิดหน้าบทความตัวเองเลย รู้สึกกลัวว่าจะทำให้ผู้อ่านบางท่านผิดหวังเพราะอะไรก็ตาม ปกติจะลงได้ถี่มาก แต่ตอนนี้สปีดเฉื่อยเหลืออาทิตย์ละตอนยังยาก ยิ่งเห็นตัวเลขวันที่ลงห่างกันยิ่งรู้สึกแย่ที่ปล่อยให้บางท่านเข้ามาอ่านแล้วไม่ต่อเนืีองเหมือนเดิม
เคยพักงานเขียนกันนานที่สุดเท่าไหร่คะ จขกท. ไม่อยากดองงานเลย แต่คงต้องเรียกว่าดองเบาๆ แล้วค่ะ 555
ถ้าเราไม่แน่ใจว่าจะมาได้เมื่อไหร่ ควรแจ้งนักอ่านไว้มั้ยคะ แต่ถ้าหายไปนานก็กลัวเขาจะเบื่อรอกัน
แต่รู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยมาก การทำอะไรพร้อมกันมันยาก โดยเฉพาะการปรับสภาพหัวใจ
ตอนนี้สติเฟื่องมาก ตั้งกระทู้ยังไม่รู้จะสื่ออะไรเลยค่ะ
ใครจับใจความไม่ได้ ข้ามๆไปนะคะ เอาแค่คำถามตามชื่อกระทู้ก็ขอบคุณมากค่ะ
ตั้งกระทู้หาเพื่อนดองงาน ><
ASR.
11 พ.ย. 58 เวลา 21:28 น.
1,151
views
36 ความคิดเห็น
เอ่อ...ห้าปีค่ะ เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งลงเด็กดี เนื่องจากเป็นเรื่องแรก มันเลยตะกุกตะกักจนไปต่อไม่ได้เลยดองทิ้งไว้ค่ะ //สลด
ล่าสุดเพิ่งทุบไหดองนิยายไปเรื่องนึง ดองมาแปดเดือนค่ะ มีนักอ่านเข้าไปทวงในแฟนเพจเลยพยายามเขียนจนอัพได้ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเขียนไม่ออกนะคะ แต่ดันติดเขียนอีกเรื่องนึงมากกว่าจนทิ้งเรื่องนี้ไปก่อน
อยาจะบอกคนเขียนทุกคนนะ ถ้าเป็นไปได้จริงๆ อย่าทิ้งไปเลยค่ะ สิ่งที่คนอ่านตัองการไม่ใ่แค่นิยายสนุก แต่เป็นความเอาใจใส่จากคนเขียน
แค่พักนะคะ นักเขียนทุกคนอย่าทิ้งงานนะ พักแล้วกลับมาค่ะ
3 อาทิตย์ได้แล้วครับ
ที่จริงตั้งเป้าไว้ว่า 1 อาทิตย์ต่อตอน แต่พอเปิดเทอมแล้วไม่ไหวเลยครับ(แต่ตอนนี้ก็เริ่มตั้งหลักได้ละ) ว่าจะลองแต่งวันศุกร์ดู
ส่วนเรื่องเนื้อหาในกระทู้
ถัาไม่ไหวหรือเขียนไม่ได้จริงๆก็ควรพักครับ มันไม่ใช่หน้าที่ ไม่มีใครบังคับให้แต่งซักหน่อย รอให้พร้อมค่อยแต่งต่อก็ได้
ทั้งนี้ถ้าจะหยุดพักก็ควรจะบอกคนอ่านไว้คร่าวๆด้วย ว่าจะกลับมาตอนไหน บอกเหตุผลไปเลยครับ และไม่ต้องแคร์ว่าคนอ่านจะรอนานถ้ายังไม่พร้อมครับ
ปล.นิยายผมบอกคนอ่านไว้ว่าลงทุกอาทิตย์ แต่นี่ดันเลทมานานเพราะเรื่องเรียนแล้วไม่ได้บอกกล่าว ทุกๆท่านไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะอย่างน้อยควรจะแจ้งคนอ่านให้ชัดเจน(เอาจริงๆแค่ไปแก้ไขว่าขอหยุดพักก็พอแล้ว ไม่รู้ทำไมไม่ทำซักที 555+)
จำได้ว่านานราวๆ 4 เดือน แล้วก็ทยอยลงตอนเก่าแบบยังเป็นดราฟให้คนอ่านอ่านไปก่อน แต่ตอนใหม่ยังไม่ลงมือเขียนเลย รวมระยะแล้ว 8-9 เดือนกว่าที่หยุดเขียน 4 เดือนที่หยุดอัพ
น่าจะ 5 ปีแล้วค่ะ แล้วตอนนี้ก็ยังดองอยู่เพราะมีสิ่งที่ต้องทำหลายอย่างมากๆจนไม่มีเวลาให้กับมัน แต่ไม่เคยคิดจะทิ้งค่ะ เป็นนิยายเรื่องแรก และเรื่องเดียวที่รักมากแม้จะไม่ได้ถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวหนังสืออย่างสมบูรณ์ คิดว่าาอะไรมันลงตัวกว่านี้ก็จะเริ่มจับปากกาอีกครั้งค่ะ
แต่ไม่ได้ตั้งใจดองนะคะ ณ ตอนนั้นปัญหาสุขภาพรุมเร้า ทั้งจิตและกายเลยขอพักแล้วดันพักยาวเลย
จะกลับมาเขียนต่อก็เขียนไม่ได้แล้ว ไม่อินแล้วอะค่ะ เรื่องนั้นเป็นแฟนฟิค..
5 ปีขอรับ หยุดไว้เพราะทำงานเหมือนกัน จนกระทั่งลาออกเลยได้ฤกษ์เขียนเสียที ต้องปรับเยอะเหมือนกันเพราะประสบการณ์ชีวิตที่เพิ่มขึ้น
ตอนนี้เขียนจบไปแล้ว ตีพิมพ์ไปแล้ว หมดสัญญาไปแล้วด้วย
เป็นกำลังใจให้ขอรับ จัดลำดับความสำคัญในชีวิตให้ดี สิ่งที่วางไว้เบื้องหลังไม่ได้แปลว่าล้มเลิกเสมอไป มันแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นเอง
ไม่ทิ้งครับไม่ทิ้ง มีแต่พัก สั้นบ้างยาวบ้าง แล้วแต่จังหวะชีวิตครับ
ที่ยาวที่สุดที่เคยพักมาก็... ไม่เท่าไหร่นะ แค่เกือบๆ สิบสองปีเองครับ
//ตายแป๊บ
โห....เรานึกว่า จะนานที่สุดแล้วนะ คุณพีทนานกว่าอีก 555
น่ากลัวมากเลยครับ พักนานนนน
งานยุ่งเหรอคะ ถึงตกไปอยู่ในโหมด สาปสูญ ^^
ปีครึ่งครับ
สาเหตุก็คือ "ขี้เกียจเขียน + เนื้อหามันควรจะต้องแก้นะ" สุดท้ายหลังจากที่เอามาปัดฝุ่นเขียนใหม่ตั้งแต่ต้น (ย้ำว่าตั้งแต่ต้น) ก็เลยได้มาเป็นเรื่องใหม่ที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่เรื่องเดิมไปเลยครับ
...ยังไม่รวมสารพัดไอเดียกับพล็อตเรื่องที่คิดเอาไว้แล้วยังไม่ได้เขียนอีกเป็นกระบุงนะครับ อันนั้นน่าจะครึ่งปีขึ้นไปทุกอัน
7 ปีค่ะ ยังงมากกกก นานขนาดนั้นเลยหรือ? ที่เราทิ้งเรื่อง เจ้าชายหิมะ ไปเลย เขียนเกี่ยวกับเรื่องตามหาดาบวิเศษ แต่มักจะเข้าไปอ่านเรื่องของตัวเองเล่นอยู่เสมอ อิอิ เนื่องจากว่า มัวแต่สนใจเรื่องอื่นอยู่ แล้วก็คิดไม่ออกด้วยว่าจะไงต่อดี 555 ขอไปตามหาดาบก่อน ฮา....
พอกลับมาเข้าเด็กดีอีกครั้ง เอาเรื่องนี้ไปร่วมกิจกรรมกับทางเด็กดี มีน้องที่มาอ่านบอกว่า อยากให้แต่งต่อนะ แล้วได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง เธอบอกว่า เธอจะต้องแต่งนิยายของเธอจนกว่าเธอจะสิ้นใจ หืม....ขนาดนั้นเลย ก็เลยมีแรงใจกลับมาเขียนต่อค่ะ
ปกติ ถ้าเปิดไฟล์ขึ้นมาเขียนต่อ นั่นต้องหมายถึงว่า เราต้องรู้ว่า จะดำเนินเรื่องไปอย่างไรต่อแล้วนะ โดยการจินตนาการไว้ในหัวก่อน พอเปิดมา ก็นั่งจ้องเรียบเรียงซักพัก ก็จะเขียนต่อไปได้ค่ะ ส่วนใหญ่จ้องจนหลับก่อนบ้าง ฮา...^^
ก็ทราบนะคว่าจะดำเนินเรื่องอย่างไร จินตนาการก็มีค่ะ แต่เรื่องส่วนตัวบางอย่างทำให้อารมณืที่จะเขียนไม่ต่อเนื่องเท่านั้น
หลายชั่วอายุคนอยู่ครับ
รับสืบทอดต่อ ๆ กันมาเป็นมรดกประจำตระกูล...
8-9 ปีค่ะ เอาเวลาไปแต่งแฟนฟิคกับช่วงนั้นมีสอบเข้ามหาลัย เลยหายยาวๆ
จบมหาลัวค่อยได้กลับมาปัดฝุ่นแต่งต่อ แต่ต้องปรับพล็อตบางอย่างไปด้วยในส่วยที่ไม่สมเหตุสมผล 5555 อะไรปรับได้ก็ปรับ ปรับไม่ได้กฌจำเป็นต้องทิ้งมันไว้ก่อน ค่อยมารีไรท์ 555
10 ปีครับ เขียนนิทานส่งครูทิ้งไว้ตอน 5 ขวบ แล้วก็อู้ไม่เขียนต่อ ไม่ส่ง
เมื่อวานพึ่งขุดเจอครับ อ่านแล้วก็ขำ ตูเขียนอะไรลงไป
เกือบ 10 ปีค่ะ เพราะติดเรียน
นี่เรียนจบแล้วเลยมาเขียนต่อ (ไม่ทำงานเรอะ)
12วัน มากสุดในปัจจุบัน เพราะต้องไปเยี่ยมญาติ พอดีบ้านญาตตัดเน็ต เลยไม่ได้ลงนิยายเลย ตอนนั้นรู้สึกขยันอยากแต่งเลย
ตอนนี้เกือบสองเดือนละค่ะ รู้สึกผิดมากที่ทำให้แฟนคลับต้องรอแล้วรออีกทั้งที่เราสัญญากับเขาไว้ว่าจะอัพให้เร็วที่สุด แต่ตอนนี้มันทำไม่ได้เพราะเราติดภารกิจงานกีฬาสี ช่วงนี้เหนือยและเพลียมากกก จะแต่งนิยายก็ฝืนความง่วงเอาไว้ไม่ไว้จริงๆ TOT ถ้าฝืนก็กลัวว่าเราจะตายเอาได้ ฮาาาา
เต็มที่หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ..เพิ่งลงในเว็บเด็กดีเป็นเรื่องแรก และก็สมองตื้อทันทีและที่สำคัญคือหลังยาวค่ะ (อย่างหลังนี้เป็นบ่อยนะคะ)
ตลอดชีวิตได้ค่ะ......แต่งไปแล้วก็พัก
หลังจากนั้นลืมพล็อต + ภาษาเปลี่ยน
เปิดเรื่องใหม่เถอะเนอะ.......... #เป็นโมเม้นท์ที่แย่มากจริงๆ
สามเดือนค่ะ
ตอนแรก 4 ปีครับ ไม่ได้ทิ้งนะ ไม่ได้งดด้วย แต่ไม่มีเวลาเขียน(ซาบซึ้งกับคำว่าไม่มีเวลามันเป็นยี วุ่นวายกับเรื่องหางานทำอยู่ช่วงนั้น พอสักพักเริ่มอยู่ตัวก็ เฮ้ย มันผ่านไปนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย หลังจากนั้นก็มีเขียนๆ หยุดๆ ปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง 3-4 เดือนบ้าง แล้วแต่ช่วงนั้นมีอะไรติดขัด มีเวลาก็ค่อยกลับมาเขียน
คุณจิ้งไปออกงานหนังสือด้วยรึเปล่าคะ เห็นในภาพเก็บตกค่ะ ^^
ก็ไม่ค่อยทิ้งนะคะ แต่มีคนมาทวงฟิคแล้วบอกว่า "นี่ไรท์แต่งแค่ไม่กี่ตอนแล้วไม่อัพนี่ซ้อมตายหรอ" ก็เลยทิ้งไปสองเดือน คือคำพูดหรือเม้นของคนอ่านมันเป็นกำลังใจจริงๆแต่ถ้าเม้นประมาณอย่างที่กล่าวไปนักเขียนบ้าบออย่างเราไม่ค่อยชอบนะคะมันเหมือนด่ามากกว่าทวง.......
นานสุด 3 ปีค่ะ และ ณ บัดนี้ก็ยังไม่ต่อ 5555
เกือบ 4 ปีค่ะ ตอนนี้ปัญหาชีวิตรุมเร้ามาก เอาตัวเองแทบไม่รอดเลยต้องหยุดงานนิยายไว้ก่อนเพราะเราเป็นพวกถ้า อารมณ์ไม่ดีแต่งนิยายไม่ออกค่ะ มีความสุขเท่านั้นถึงจะทำงานที่ตัวเองรักต่อไปได้
ตอนนี้ไม่ได้เขียนนิยายมาสองปีแล้ว ตั้งแต่จบม.หก มาเรียนต่อเกี่ยวกับบรรณาธิการหนังสือเล่ม ก็รู้สึกว่าเราชอบแก้ต้นฉบับ ชอบวิเคราะห์วิจารณ์งานเขียน มากกว่าที่จะแต่งเองเข้าไปทุกที... อีกเหตุผลคือไม่มีเวลา เพราะติดเกม (ซะงั้น)
ประมาณสองปีกว่าๆ ค่ะ ช่วงนั้นชีวิตยุ่งๆ เพราะเรื่องไร้สาระเลยตัดสินใจพักเอาไว้ค่ะ
ก็เลยเซ็ง ทิ้งไป2ปีกว่า ตอนม.4ปลายๆเริ่มกลับมาเขียน แต่เขียนได้อยู่3เดือนก็อกหัก ตอนนั้นไม่มีแรงจะทำอะไร แล้วก็ทิ้งไปยาวๆ จนม.6 เริ่มมาชอบนักร้องวงหนึ่งเลยกลับมาลับฝีมือ เขียนฟิคชั่น คราวนี้ฉุดไม่อยู่ ได้ทำเล่มเป็นเรื่องเป็นราว เริ่มมีคนรู้จักบ้าง แล้วก็หายไปช่วงเข้ามหาลัยประมาณ7เดือน ตอนนี้กลับมาเขียนอีกรอบ มือฝืดอย่างแรง5555
สรุปแล้วสองปีกว่าๆนี่คือนานสำหรับเราเลย ยิ่งไม่ได้เขียนทุกวันนี่ฝีมือยิ่งตก เหมือนความคิดมันไม่ได้ไหลแล้ว เราเป็นคนบ้าคลั่งการพิมพ์และเขียนมากเลย เพราะชีวิตจริงไม่ค่อยได้พูดเท่าไหร่
-การหายไปไม่เขียนเพราะเหตุผลธุระส่วนตัวนี่เป็นกันทุกคน แต่ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่กลับมาแล้วยังเดินงานได้ต่อ หรือยังมีคนรอผลงานอยู่ เพราะงั้นเป็นไปได้อย่าทิ้งไปนานเนอะ
ขอบคุณมากๆ นะคะ จขกท. ย้อนกลับมาดูตัวเองเลย ตอนนี้รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
'ยิ่งไม่ได้เขียนทุกวันนี่ฝีมือยิ่งตก เหมือนความคิดมันไม่ได้ไหลแล้ว เราเป็นคนบ้าคลั่งการพิมพ์และเขียนมากเลย เพราะชีวิตจริงไม่ค่อยได้พูดเท่าไหร่'
ประโยคที่กล่าวมานี้ ก็เป็นเหมือนกันค่ะ
ตอนนี้กำลังพยายามอย่างมากที่จะจัดเวลาใหม่ ถ้าเป็นไปได้จะไม่ทิ้งไปนานแน่นอนค่ะ อย่าทิ้งไปนานเลยเนอะ
1 อาทิตย์ ยุ่งและติดเกมอยู่
แต่แต่งไว้แล้ว65555555555
2ปีครับ ไม่ได้ทิ้งนะครับแค่พัก
เนื่องจากช่วงนั้นต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย
ทั้งติว งาน(การบ้าน) กิจกรรม อ่านหนังสือสอบ ช่วงม.ปลายโค้งสุดท้ายหนักมากครับ
ไม่มีกะจิตกะใจไปแต่งนิยายเลย #ตันครับ แต่พอผ่านช่วงสอบเข้ามาได้ก็หนักกว่าครับ
กิจกรรมเฟรชชี่ปี1เยอะมาก นิยายใช้น้ำมันตราหอยทากแล้วครับ #ฮา
ประมาณสามสัปดาห์ เพราะติดงานและก็ไม่ค่อยมีไอเดียในการแต่ง
ตอนนี้ก็กำลังพักอยู่ ฮ่าา ไม่ได้ทิ้งนะ แต่มันต้องทำงาน ส่งอาทิตย์ เดือนหน้างี้ ผมนี่ต้องรีบปั่นเลย -0- แต่เราก็แจ้งไว้แล้วนะว่าอัพช้า(สุดๆ) ไม่อยากให้คนอ่านรอ แต่ทำไงได้ฟะ T^T มันคิดไม่ออกไงว้อยยยยย #ระบายและบ่นตัวเองเบาๆ ...
ลงไปได้ 4-5 ตอนแล้วก็หยุดเขียนไป แล้วเรื่องนั้นก็ดูท่าว่าคนอ่านไม่เยอะ หรือจะใช้คำว่าไม่มีคนอ่านดีกว่า ก็เลยไม่เขียนต่อ หยุดไปเดือนกว่า แต่ตอนนี้ว่าจะกลับไปต่อให้จบแล้ว ถ้ามันไม่จบเราเองนั้นแหละที่รู้สึกค้างคาใจ คนอ่านไม่มีไม่เป็นไรขอแค่เราแต่งจบก็พอ มั้ง... 555
ตอนนี้แหละค่ะ เกือบเดือนแล้ว โฮรลลล โดนอันเฟบไป1จากที่ก็มีน้อยๆอยู่แล้ว แสนโศกายิ่งนัก แต่นี่กำลังแต่งตอนต่อไปอยู่ อาจจะได้ลงใน2 3วันนี้แหละค่ะ
ยัง จขกท.ก็สู้ๆนะคะ
ขอบคุณมากๆ นะคะ :)
ของเราไม่น่าทิ้งมั้งคะ เรียกว่าหาเวลามาเขียนไม่ได้บวกกับหัวสมองโล่งมาก ตันมาก555เลยหยุดเขียนไปได้เกือบ2ปีแล้วค่ะ ระหว่างนั้นก็มีพล็อตแว้บๆมาแต่ก็นั่นแหละค่ะ เพราะไม่มีเวลาจริงๆ
เอ่อ ไม่ได้ทิ้งหรอกนะ แค่ไม่มีเวลาต่างหาก... เหม่อมองไหดองนับสิบ
ก็ไม่ได้หายนะ แค่ห้าปีเอง ใช่มั้ยๆ ห้าปีเอง ^^;; //ปล่อยฉันออกไป //แว่วเสียงลูกน้อยในไหดังมา
พยายามหาจุดจบให้ชีวิตและนิยายของตัวเองต่อไป...
แว่วเสียงจากสายลมว่าเม้นนี้ไร้สาระจริงๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?