ถ้าตอนจบพระเอกไม่ได้อยู่/หรือได้รักกับนางเองนักอ่านจะรับได้ไหม
ตั้งกระทู้ใหม่
bababam
22 พ.ย. 58 เวลา 20:24 น.
1,225
views
23 ความคิดเห็น
ถ้ามีเหตุผลก็เขียนตามนั้นเหอะครับ ลองถามตัวเองดูว่าถ้ามันไม่เป้นแบบนั้นมีผลกับเรื่องมั้ย มันทำให้เสียประเด็นในเรื่องไปมั้ย //คหสต.
รับไม่ได้ค่ะ 555 เป็นคนไม่ชอบจบแบบแบดเอนด์
ฮืมมมมมมม เราก็แอบวางแผนว่าจะให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน //มองซ้ายขวา หวังว่าจะไม่มีแฟนคลับหลงเข้ามาในนี้นะ
ก็คือ เราเป็นนักเขียน เป็นคนกำหนดชะตาของตัวละครและดำเนินเรื่องไปตามแบบที่เราวางพล็อตเอาไว้ นักอ่านบางคนอาจจะไม่ะอใจ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครชอบเลยนะคะ ยิ่งถ้าเราทำให้การตายของตัวละครเป็นที่น่าจดจำและมีเหตุผลพอ นักอ่านก็คงเข้าใจเองค่ะ
รับได้ค่ะ เรื่องหมูค่ะงานนี้(แต่ถ้าพระรองตายนี่รับไม่ได้ค่ะ เสียดาย)
ความผิดหวังหรือสมหวังของมวลมนุษย์มีมาแต่ครั้งบรรพกาลแล้ว ในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรามีหรือครับที่ใครจะสมหวังและผิดหวังตลอดกาล ความชื่นมืนเปี่ยมด้วยสุขสันต์ก็มีรสชาติหนึ่งและประโยชน์ด้วย ความทุกข์ระทมเพราะสูญเสียสิ่งที่รักก็มีรสชาติหนี่ง และมีประโยชน์ของมันอยู่ด้วยเช่นกัน
อย่างน้อยก็สามารถทำให้ผู้รู้เห็นได้พึงตระหนักรู้ว่า ผู้สูญเสียไปจะรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด
และรู้จักการอดออมถนอมรักใคร่สิ่งที่ตนมีอยู่ มันไม่ดีอย่างไรครับถ้า จขกท สามารถสื่อให้คนอ่านเข้า ใจสื่งนี้ เขาเหล่านั้นจักได้รู้รักษาสิ่งที่ตนมีอยู่ มันไม่ดีกว่าการโกหกเหมือนฉันไม่ได้หลอกเธอนะ
ฉันเพียงแต่เสนอความจริงของชีวิตเพียงด้านเดียว ที่ฉันทึกทักเอาเองว่าเธอต้องชอบมันเท่านั้น
เช่นนี้ใยไม่ใช้เท่ากับการหลอกโดยไม่ได้หลอกหรือไม่ หากผมมีสามารถพอผมจะสื่อทุกด้านทุกสิ่งต่อผู้อ่าน ทุกๆคนตามความเหมาะสมของวัยว่าเขาและเธอควรจะรู้อะไรบ้าง ทว่าเพราะไร้สามารถจึงได้แต่นำเสนอแด่ทุกท่านที่มีความสามารถผ่าน คห นี้เท่านั้น ส่วนท่านจะรู้สึกอย่างไรเห็นด้วยหรือไม่สุดที่ผมจะคาดหวัง นอกจากนำเสนอในสิ่งที่ตนคิดเท่านั้นหากใช้คำผิดพลาด โปรดอภัยด้วยบายครับตันแล้ว..
ถ้าตอนจบพระเอกไม่ได้อยู่/หรือ(ไม่)ได้รักกับนางเองนักอ่านจะรับได้ไหม
รับไม่ได้ค่ะ
เป็นนักอ่านที่นิยมความสุขและอิ่มเอมค่ะ ^_____^
เพราะฉนั้นนิยายที่มีเหตุที่จบลงแบบ...(พระเอกต้องรักกับนางเอกไม่ได้ตอนนี้...เพราะอะไรไม่รู้ต้องดูต่อไป) แต่นานแค่ไหนก็จะรอ หรือจะสักกี่ชาติๆก็ขอให้พบกันอีก รักนี้มีความหวังเสมอ (นางเอกต้องรักพระเอกคนเดียวด้วยนะคะ) พระเอกต้องมีคนเดียวด้วยน๊าาาาา
แม้เรื่องแนวอื่นๆซับซ้อนเพียงไรก็ชอบอ่านค่ะ ได้คิดตามได้ฝึกใช้สมองไปด้วยช่วยลุ้นๆๆ แต่เรื่องรักๆหากมีพระเอกมาหลอกตาหลายๆคนนี้ไม่อ่านค่ะ (อ่านแล้วเวียนหัววิ้งๆๆ
เพราะฉนั้นหากพระเอกต้องตาย นางเอกนะโกนหัวเข้าวัดบวชชีไปเลยได้ยิ่งดี555 ได้ปลอดภัยจากคุณตัวร้ายหรือตัวโกง หรือช่วยให้พระรองจำนนว่าเธอรักพระเอกคนเดียวค่ะ ฮื้อชอบอะไรแบบนี้ค่ะ ชอบจริงนะคะ นั้นจะช่วยให้เธอแสดงให้เห็นว่าเธอมีรักเดียวใจเดียวค่ะ
แบบนี้ค่ะ แบบในคลิปนี้น๊าชอบมาก พล็อต(คิดให้แล้วนะคะ...)ลักษณะแบบนี้ปลื้มค่ะ
อีกบท... อีกเพลงซึ่งเป็นแบบนี้ค่ะ....
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้ ดิฉันเป็นนักอ่านโรแมนติคค่ะ ชอบเรื่องราวโรแมนติคของความรักที่จบแบบสมหวังค่ะ
ชอบตั้งแต่เด็กๆแล๊ว ชอบตั้งแต่อายุห้าหกขวบเลยค่ะ ดูละครเหล่านี้นะนั่งดูตัวตรงเป๊ะแบบตั้งใจๆลุ้นๆราวตุ๊กตาลุ้มลุกเลย (ไม่ยอมล้ม ล้มแล้วลุก555) ในมือนะกำผ้าเช็ดหน้าซับนํ้าตาตลอดเรื่อง
เรื่องราวแบบนี้จริงแล้วดราม่าเนอะ ที่ชอบแบบนี้สงสัยคงจะได้อิทธิพลมาจากการฟังเทศน์เกี่ยวกับนิทานชาดกมากเกินไปมั้งเนาะ เกิดเป็นความเชื่อ ฝังใจ ยึดมั่น ศรัทธาว่าต้องเป็นเช่นนั้น อย่างไรจะไม่เลิกลาที่จะรัก(พระเอก คนเดียวนี้)ทุกๆชาติไปอะไรแบบนี้ค่ะ5555
เรื่องราวแบบนี้เป็นอีกแนวที่เป็นเอกลักษ์ของไทยด้วย ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนเรื่องราวแบบนี้ แนวนี้ทุกๆๆคนด้วยค่ะ^________^
ฮ้า...กระทู้นี้ได้ถือโอกาสระบายด้วย รู้สึกดีขึ้นมาเลย ขอบคุณค่ะ^____^
คงน้ำตาไหลเป็นสายเลือด+ ด่าคนเขียนไปสามวันเจ็ดวัน แล้วสุดท้ายก็มานั่งทำใจค่ะ
แต่เราว่า มันต้องเขียนดีมากๆ เรื่องดำเนินไปแบบสนุกสุดๆ และเหตุผลก็ทำให้เชื่อว่ามันต้องจบแบบนี้จริงๆ ไม่มีทางเลือกอื่น นะคะคนอ่านถึงจะรับได้
ถ้าเหตุผลไม่เพียงพอ เราว่านิยายเรื่องนั้นๆ จะได้รับเสียงตอบรับที่แย่มากกว่าดีนะคะ และสมมติว่ามันเป็นเล่มเดียวจบ คนอ่านเปิดไปอ่านตอนจบพบว่าจบไม่สมหวัง ก็วางมันลงค่ะ (เราเชื่อว่ามีเปอร์เซ็นต์สูงนะ)
จริงๆ มันมีวิธีช่วยให้ความไม่สมหวังนั้นซอฟต์ลงนะคะ อย่างเช่นเรื่อง ปริศนาวิทยา ที่เทพีรักกับมนุษย์ สุดท้ายก็ต้องแยกทางกันอยู่ดี (ไม่ใช่พระเอกหรอกค่ะ แต่อ่านแล้วสะเทือนใจ) มันซอฟต์ตรงที่อย่างน้อยทั้งคู่ยังได้เจอกัน และมีลูกชายด้วยกันค่ะ
หรืออาจจะบอกเป็นนัยว่าทั้งคู่ยังรักกันและมีความสุขดี แม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ ถ้าหมดรักกันหรือต่างไปมีคนอื่นนี่คงตามไปเผาบ้านคนเขียนเลยค่ะ //นักอ่านสายโหด ฮา...
ปล. พูดมายืดยาว สรุปกลับไปบรรทัดแรกค่ะ เราเน้นตรงนั้น ฮา...
หื๊มมมมมม เผาบ้านคนเขียนเลยเหรอออว์
//ดีนะเรื่องผมไม่มีนางเอก ....มีแต่แฟนพระเอก
ผมเคยอ่าน สามก็ก เอ๊ย โรมิโอกะจูเลียต คนอ่านเขาก็รับกันได้นะครับ
สามก๊กนี่คือแม่นางเตียวเสี้ยนกับลิโป้ หรือใครล่ะครับนั่น...
ใครกันแฟนพระเอก ว่าแต่พระเอกของคุณลาร์คคือใครคะ เราเห็นแต่เด็กน้อยโซรินเนี่ย ชีวิตเขาไม่เห็นจะสนใจผู้หญิง มีแต่มองอีธานด้วยสายตาแปลกๆ เอ๊ะ หรืออีธานจะเป็นพระเอก แล้วโซรินเป็นใครกัน!? นายเอก?
//โดนตบ
คุณ Lark ครับ ผมยอมแพ้ ฮ่าๆ ผมจำชื่อเมียขงเบ้งไม่ได้
^ แม่นางอุ๋ยซี มั้งครับ ถ้าจำไม่ผิด
@นักเดินทางในสายหมอก พระเอกคืออีธานครับ โซรินผมเรียกว่าเป็นตัวเอก หรือเป็นคนเล่าเรื่องครับผม ; - ;
เราอ่านได้ถึงตอนไหนแล้วนะ? ไม่รู้สึกว่าอีธานคือพระเอกเลยค่ะ //หลบมุมแป๊บ
ปล.แฟนสามก๊กเยอะเหลือเกิน! ใครอ่านครบสามจบแล้วบอกมา เราจะเลิกคบทันที ฮา...
ผมไม่สันทัดสามก็กครับ จะเห็นได้ว่าผมจำชื่อเมียขงเบ้งไม่ได้
เพราะช่วงเริ่มเรื่องโซรินมันเยอะน่ะสิครับ... 0]--[
ปล. นับการดูหนังและอ่านการ์ตูนด้วยมั้---
เมียขงเบ้งไม่ใช่ตัวละครหลักนี้ครับ =[ ]=
นะ นี่มัน...แฟนตัวยงเลยนี่นา //เหงื่อแตกซิกๆ
คุณลาร์คน่ากลัว...
ไม่น่ากลัวน้า.......มั้ง..
ไม่นึกว่าจะมีคนถามแบบนี้อีกนะครับเนี่ย
ขอตอบอีกสักรอบ ผมเคยอ่านนิยายเรื่อง เพลงสายลม ในนิตยสารสกุลไทย ซื้อมาอ่าน
ครั้งแรกเรื่องนี้ดันเป็นตอนจบพอดีซะงั้น เลยไม่รู้ว่าตอนก่อนหน้าเป็นยังไง
แต่พอจับใจความได้ว่าพระเอกเคยรักกับนางเอกมาก่อน แต่ปัจจุบันนางเอกแต่งงานกับ
ผู้ชายอีกคนแล้วและอยู่ด้วยกัน นางเอกยังลืมพระเอกไม่ได้หรอกแต่จะเก็บไว้ในใจ
ส่วนสามีก็จะอยู่ด้วยกันต่อไปอย่างสงบสุข มันก็แปลกนะจบแบบนี้ก็ได้ด้วย
ก็เคยอ่านเจอแบบนี้ครั้งแรกแหละนะ แปลกดี
แค่แปลกเหรอคะ เราว่ามันไม่ใช่นะ มีคนอื่นอยู่ในใจแต่ร่างกายอยู่กับอีกคน โอย...รับไม่ได้ค่ะ ไม่ๆๆ ม่ายยยยย //เว่อร์มาก //โดนตบ
คล้ายๆเรื่องคำมั่นสัญญาของคุณทมยันตีเลยค่ะ แต่จบกันคนล่ะแบบ
พระเอกกับนางเอกรักกันแต่ด้วยฐานะที่ต่างกันทำให้นางเอกต้องไปแต่งงานกับผู้ชายอีกคน ความผูกพันของพระนางในเรื่องนี้จับใจมากค่ะ รัก คอยดูอยู่ห่างๆ ถึงจะเสียใจก็ต้องยอมรับความเป็นจริง ตอนจบเหมือนว่านางเอกจะเลิกกับสามี (อันนี้เราก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก อ่านนานมากแล้ว ๕๕) มีลูกติดด้วย พระเอกกลับมาหามาอยู่ด้วยเลี้ยงลูกของนางเอกเหมือนเป็นลูกของตัวเอง สุดท้ายนางเอกเสียชีวิต เศร้ามากค่ะเรื่องนี้
ผมคนหนึ่งละที่รับไม่ได้
ถ้าพระเอกหรือนางเอกคนใดคนหนึ่งตาย และอีกคนหนึ่งเป็นโสดตลอดชีวิต แบบนี้ยังพอรับได้
แต่ถ้าอีกฝ่ายไปมีคนใหม่ ถึงแม้จะยังรักกันอยู่ แต่จบแบบนี้รับไม่ไหวจริงๆ
//ส่วนตัวนะ
เราว่ามันอยู่ที่การปูเหตุผลและการชักจูงผู้อ่านค่ะ ถ้ามาจู่ๆอยู่ดีๆก็ไม่ได้คู่กันนี่ก็ค่อนข้างน่าหงุดหงิดอ่ะ
ไม่สนใจครับ จะเป็นยังไงก็ช่าง ขอแค่ไม่ขัดแย้งกับที่ปูบทมาก็พอ
เรารับได้ค่ะถ้าตอนจบต่างฝ่ายต่างแยกกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง
เพราะเข้าใจว่าบางทีรักกันแต่มันอยู่ด้วยกันไม่ได้
แต่ถ้าจบแบบฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายนี่โคตรจะไม่โอเค
อย่างเรื่อง "เลือดขัตติยา" พระเอกตายเราร้องไห้หนักมาก รับไม่ได้อย่างรุนแรง
อยู่ที่ฝีมือการเขียนอะครับ
อย่างนิยายที่พระเอกตายตอนจบที่ผมชอบมากๆ ก็เรื่องในฝัน คือจริงๆ ก็ไม่อยากให้ตายนะ แต่ถึงจะตายเราก็ยังรู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดมันงดงามประทับใจมากๆ ต่อให้จบลงที่ความเจ็บปวดแต่มันกลับประทับใจ เป็นความประทับใจแบบเจ็บๆ มันพีคสุด ตรึงใจสุด
แต่ก็มีหลายเรื่องที่พระเอกตายตอนจบแล้วร้อง "อะไรวะ" เหมือนกัน คือเหมือนคนเขียนนึกอยากให้ตายก็ตายง่ายๆ งั้นแหละ
ผมรับได้นะ ถ้าเนื้อเรื่องมันดำเนินให้ตัวพระ-นางต้องไปถึงจุดๆนั้นจริงๆ ก็ไม่มีปัญหา ซึ่งดูเหมือนว่า จขกท. เองก็เตรียมเหตุผลไว้แล้วใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นก็เขียนไปเถอะครับ ตามพล็อตที่วางไว้ ยังไงเสียคนอ่านเขาก็น่าจะเข้าใจ(มั้ง ฮ่าๆ)
แต่ถ้าแบบว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดปูทางมาให้ตอนจบมัน Happy End เช่น พระเอกนางเอกกำลังจะจูบกันแล้วอยู่ดีๆมีอุกกาบาตยักพุ่งมาชน ตายกันไปครึ่งโลก พระ-นาง กลายเป็นฝุ่นผงไปตอนย่อหน้าสุดท้าย อันนี้ผมก็รับไม่ได้เหมือนกัน (มันทำร้ายจิตใจกันเกินไป ฮ่าๆ)
ถ้าหักมุมขนาดนั้นคนอ่านก็หงายเงิบเลยนะครับเนี่ย
ใช่ค่ะ ถ้ามันดำเนินเรื่องมาอย่างมีเหตุผลแล้วไหลไปในทางที่คิดว่าถึงจุดสุดท้ายแล้วว่าต้องแบดเอนแน่นอน แบบนี้เรารับได้แน่
แต่มีเรื่องหนึ่งที่เพิ่งอ่านไปเมื่อวานซืนสดๆร้อนเลยจู่ๆก็ตัดจบแบบหักมุมมาก ทั้งๆที่เรื่องมันดำเนินไปในทางที่ดีสมควรแก่การจบแบบแฮปปี้เอน สุดท้ายทำเราผิดหวังรับไม่ได้กันเลยทีเดียว ทำร้ายจิตใจมากๆ
แบดเอ็นด์ ไม่อ่าน
ของเรานางเอกตายอ่ะค่ะ พระเอกก็ปกติ
คือมีเหตุผลที่ให้นางเอกตาย เพราะต้องเดินเรื่องในภาคต่อไป
เรารับไม่ได้ค่ะ ไม่ชอบจบแบบเศร้า ถึงแม้จะมีเหตุผลแค่ไหนก็เถอะว่าต้องจบแบบนั้น
อย่างเรื่องล่าสุดที่ดูก็มาเฟียเลือดมังกร ตอน หงส์ เราร้องไห้เลยสงสารพระเอก ซึมไปหลายวันเหมือนกัน เราติ่งละครเรื่องไหนจะดูซ้ำๆ แต่เรื่องนี้ไม่ย้อนกลับไปดูเลย นิยายก็เช่นกัน ถ้าจบแบบเศร้า ทั้งแบบปาหมอนทิ้งและแบบอึ้งทำอะไรไม่ถูก เราจะไม่ย้อนกลับไปอ่านซ้ำรอบที่สองเด็ดขาด
แต่ถ้าอยากเขียนแบบนั้นและวางพล็อตไว้อย่างดีแล้ว จขกท.ก็แต่งตามที่ต้องการเถอะค่ะ
ตัวร้ายกับนางร้ายที่เราอุตส่าห์ให้กำลังใจจะได้สมหวังในความรักเหมือนคนอื่นซะที
คือ ก่อนที่พระเอกกับนางเอกจะมาเจอกัน
ตัวร้ายกับนางร้ายเป็นคู่หมั้นของพระเอกกับนางเอกและเป็นคนรักเดียวใจเดียว
ขอถาม ตัวร้ายกับนางร้ายเคยนอกใจไปยุ่งกับคนอื่นที่ไม่ใช่พระเอกกับนางเอกไหม
ส่วนตัวเรารับได้นะ แค่อ่านแล้วรู้สึก "อิ่ม" กับตัวละครก็พอใจแล้ว
ไม่อย่างนั้นทำไมนิยายระดับคลาสสิคอย่าง คู่กรรม ในฝัน ถึงเป็นอมตะทั้งที่จบด้วยการจากลา
เราว่าจบแบบนี้มันก็ bittersweet ไปอีกแบบ หวานในความรัก แต่ขมระทมกับการลาจาก
ที่แน่ๆ คนเขียนต้องแน่มากที่จะทำให้คนอ่านตามอ่านถึงตอนจบได้ (อย่างเช่นคุณทมยันตี)
มีนิยายอยู่เรื่องนึง เราติดตามตลอดเลย รู้สึกมีความสุขที่ได้อ่าน
เป็นนิยายแฟนตาซี นางเอกไปเกิดต่างโลกในครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น
มีพ่อแม่พี่ชายพี่สาวที่น่ารัก สัตว์เลี้ยงน่ากอด มีเพื่อนแสนดี นางเอกเก่ง
เรื่องก็ดำเนินไหลลื่นไปหมด อ่านแล้วรู้สึกตื่นเต้นตาม
แต่เราไม่รู้ว่ามันไปสู่จุดๆหนึ่งยังไง จุดที่เป็นปม...
จุดที่พี่นางเอกตาย... จุดที่นางเอกโดนข่มขืน... จุดที่ครอบครัวแตกแยก...
จุดที่ทุกคนลืมนางเอก.... จุดที่....
ไม่ไหวแล้ว พูดไม่ออก มีคนเคยอ่านเรื่องนี้มั้ยนะ เฮ้อ!!!
คือ ถ้าอ่าน คุณคิดยังไง จะเหมือนที่เรารู้สึกมั้ย
หยาดน้ำตา...........อืมชื่อประมาณนี้มั้ง ........แค่นึกถึง...ก็รู้สึกดีและรู้สึกแย่ในเวลาเดียวกัน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?