ขอถาม นิยายแบบไหนที่ "คุณ" บอกได้ว่ามันดี?
ตั้งกระทู้ใหม่
*แต่ถ้าจะให้ดีขอเป็นเรื่องคุณภาพ แต่ไม่ใช่แนวความชอบ(จำพวก ทะลุมิติ วาย หรือไรงี้)นะคะ แต่ถ้ามีมาบ้างก็ไม่เป็นไร ถือเป็นจุดชักชวนล่อลวง(?)ให้ลองแต่ง
ขอความกรุณาท่านที่ว่าง หรือผ่านทางมา เเวะตอบกระทู้สักนิด ถือว่าเมตตานักเขียนไร้หนทาง(ความจริงคือ สมองไม่ทำงาน)คนนี้สักคนนะคะ!//โค้งงามๆ180องศา
runrun-cat
3 ม.ค. 59 เวลา 04:44 น.
787
views
17 ความคิดเห็น
ความคิดของผมคนเดียวมันเป็นปัจเจกบุคคลครับ
ผมกำลังอ่าน อเมริกันก๊อดส์ ของ เนล เกแมน แปลไทย ผมว่านี่แหละนิยายแบบที่ผมชอบ ผมชอบเรื่องราวที่มาทั้งพล๊อตและสเน่ห์ของตัวละครครับ แต่ให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง สเน่ห์ของตัวละครนั้นสำคัญ ( ไม่ว่ามันจะอยู่ genre อะไรอ่ะนะ)
นิยายจะดีได้ตัวละครนำ ( ไม่ว่าจะเอกหรือร้าย) ต้องมีเสน่ห์น่ะครับ ผมเชื่อแบบนั้น ถ้าเรื่องราวของเขาไม่น่าสนใจ ก็ So long dude, see ya later. ครับ
นิยายที่ทำให้เราอ่านจนจบเล่ม และเมื่อจบก็เปิดดูข้างในอีกสองสามรอบเพื่ออ่านทวนเหตุการณ์ที่ชอบเป็นพิเศษค่ะ
เป็นนิยายที่ตัวละครหลักแสดงอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจน ครบทุกอารมณ์ ไม่ใช้บทสนทนาเป็นตัวดำเนินเรื่องหรือมีบทสนทนาเยอะเกินไป แต่ก็ไม่บรรยายอารมณ์เยอะเป็นหน้าๆ โดยไม่มีบทพูด มีการบรรยายบรรยากาศเพื่อเพิ่มอรรถรส
เป็นเรื่องที่ให้ความรู้โดยมีการสอดแทรกไว้อย่างแนบเนียน จะมากจะน้อยก็ไม่เกี่ยง อาจเป็นประวัติศาสตร์ สังคม วิทยาศาสตร์ ภาษา จิตวิทยา ฯลฯ
และสุดท้ายใช้ภาษาสวยในการบรรยาย อ่านแล้วลื่นไหลจนจบเรื่องค่ะ
ตัวอย่างก็ Another memory ปริศนาวิทยา ราฟาเอล เจ้าชายแห่งสายลม (จะเห็นว่าเป็นนิยายเก่าๆ ทั้งนั้นที่ยังตราตรึงใจ) ส่วนนิยายรักก็ ตามรอยตะวันค่ะ
พล็อตเรื่องน่าสนใจ มีความเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้ดูแตกต่างจากเรื่องอื่นที่เป็นแนวเดียวกัน
บรรยายดี มีความลื่นไหล อ่านแล้วเห็นภาพตาม อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์ของตัวละคร
ไม่มีคำผิด ไม่ใส่อิโมจิ
ตัวละครมีเสน่ห์ ให้ความรู้สึกว่าน่าค้นหา น่าติดตามอ่าน
เนื้อเรื่องอ่านแล้วไม่เครียด
ข้อมูลในนิยาย รายละเอียดต่างๆ ค่อยๆเผยให้คนอ่านทำความเข้าใจ ไม่ได้ยัดทีเดียว(ส่วนใหญ่พบในพวกกำลังภายใน เกมออนไลน์กับแฟนตาซี
บางคนแปะเนื้อหามาเป็นพรืด
ยูมิเลยอ่านข้ามไปเลย เยอะจัด ขี้เกียจจำ
ยูมิไม่ได้อ่านนิยายแค่ของเขาเรื่องเดียวนะ ข้อมูลเยอะขนาดนั้น จำไม่ได้หรอก)
ส่วนแนวที่ชอบอ่านมี วาย จีนโบราณ กำลังภายใน แฟนตาซี เกมออนไลน์ ทะลุมิติ เกิดใหม่ค่ะ^^
ไม่เหมือนใครเลยค่าาา และแปลกประหลาดที่สุด เราชอบแนวแบบนี้
อ่านแล้วรู้สึกอินไปกับตัวละคร อินไปกับพล็อต เนื้อเรื่อง และการนำเสนอของคนแต่ง ประมาณว่าถ้าวันนั้นอ่านไม่จบก็นอนไม่หลับเลย
คาดเดาเนื้อหาไม่ได้ พอเฉลยก็อารมณ์แบบ เฮ้ย คิดได้ไง
สำนวนเข้าใจง่าย สละสลวย(และตรงกับช่วงเวลาในเรื่อง) ไม่วิบัติ มีความแยบคายในคำบรรยาย ทำให้รู้สึกเข้าใจตัวนิยายได้มากกว่าปกติ
ตัวละครมีทั้งดีและเลวปะปนกันไป และมีจุดเริ่มกับจุดจบที่น่าสนใจและไม่รู้สึกแหม่งๆเวลาอ่าน
มีปรัชญาบางอย่างสอดแทรกเป็นระยะ แต่ไม่ได้มีแต่คำพูดเท่ๆเพียวๆ รู้สึกว่ามันใช้ได้จริง เรียลจริง ไม่ใช่การประดิษฐ์คำสวยหรูมาจนผิดนิสัยตัวละคร แบบว่าคนๆนี้ล่ะที่จะพูดแบบนี้ออกมาได้
พออ่านจบก็อารมณ์ค้าง แบบจบเคลียร์หมดแล้วแต่ก็อยากได้เล่มต่อ(ทั้งที่รู้ว่ายาก)
ส่วนแนวความรัก นอกจากข้อบนๆที่แล้วแต่เรื่องนะ จะมีไม่มีก็ได้ ส่วนตัวอยากได้แค่นิยายที่...รู้สึกว่าตัวเอกรักกันจริงๆ จะรูปแบบไหนก็ตาม แล้วแต่การนำเสนอ ทำให้อ่านแล้วเข้าใจถึงความรักของพระนางได้ มีอันนี้ข้อเดียวทุกอย่างคือผ่านหมด 55555
ใส่แบบเอาแบบใจยังไงก็ได้ใช่มั้ยครับ ? จัดไปครับ
หมวดนิยาย : ขอร้องล่ะครับ ตั้งให้ตรงหมวด
หน่อยเถอะ จะได้หากันจนเจอ ปกติหาไม่เจอ
เพราะนิยายหลงหมวดมันบดบังจนไม่รู้จะทำไง
ชื่อเรื่อง : น่าสนใจและไม่หลุดไปจากเนื้อเรื่อง
ที่ตนเองเขียนหรือตั้งตามกระแสไปงั้นๆ ชื่อเรื่อง
จะยาวหรือสั้นก็ได้แต่ขอให้อ่านแล้วเรารู้สึกว่า
เฮ้ย.. น่าสน ลองเข้าไปดูหน่อย เพราะชื่อเรื่อง
เปรียบได้กับการตกแต่งหน้าเค้ก ที่เรามองเห็นได้
ตั้งแต่แรก
คำโปรย : ระบบข้อความสั้นๆ นี้ ควรจะทำให้
เกิดอิมแพ็คดีๆ กับผู้อ่าน มีการหลอกล่อพองาม
ให้คนที่สนใจชื่อเรื่องอยากอ่านมากขึ้นไปอีก
จะแนะนำเบาๆ จงใจผูกปม หรือชี้ให้เห็นว่า
ผู้อ่านจะได้อ่านอะไรในเรื่องแบบย่อๆ ก็ได้
เพราะคำโปรยเปรียบได้กับกลิ่นหอม ได้
เห็นรูปไปแล้วสิ่งที่ชวนให้ลิ้มลองก็คือกลิ่น
การเปิดเรื่องในบทแรก : เป็นอะไรที่สำคัญ
มากๆ เพราะเราจำเป็นต้องทำให้บทนี้ปังให้ได้
ถ้าอ่านแล้วผู้อ่านรู้สึกธรรมดา ก็มีโอกาสที่
ผู้อ่านจะไม่อ่านบทต่อไป บทนี้จึงต้องถูกวาง
ไว้เพื่อเอาผู้อ่านให้อยู่ เพราะบทนำหรือบทที่ 1
เปรียบได้กับเค้กคำแรกที่ชิม ถ้ามันไม่อร่อย
นุ่มละมุนลิ้น หรือรสชาติห่วยหนักเค็มหนักหวาน
ก็ยากที่จะมีใครตักชิ้นที่ 2,3,4 เข้าปากอีก
พล็อตเรื่อง : จะตามกระแสหรือแหวกแนวก็ได้
ขอแค่พล็อตสมเหตุสมผล อธิบายได้อย่าง
ชัดเจนมีหลักการณ์ ทำให้คล้อยตามน่าเชื่อถือ
มีอารมณ์ต่างๆ ในเรื่องครบ มีหนักบ้างเบาบ้าง
ใส่อารมณ์ขันลงไปหน่อย ก็จะโอเคครับ
ภาษา : ไม่จำเป็นต้องเลิศหรูอลังการ แต่ก็
อย่าให้มันง่ายดายเกินจนเหมือนเด็กน้อย
แต่งตามคำบอก ไม่มีภาษาวิบัติ แก้ไขคำผิด
ที่มีทุกครั้งก่อนลง งดอีโมติค่อน อีโมชั่น
ถ้ามีก็อยากให้น้อยจุด ประดิษฐ์ภาษาให้
ถูกเรื่อง และใช้ราชาศัพท์ให้ถูกที่ ภาษา
จะดีไม่ดีอยู่ที่ผู้แต่ง หากเดินเรื่องได้ดีภาษา
ง่ายๆ ก็ประสบความสำเร็จได้
เกี่ยวกับตัวละคร : ชื่อเอาให้เหมาะกับธีมของ
เนื้อเรื่อง ชื่อไม่ยาวเฟื้อยเกินไป ตัวละครก็
ออกแบบให้เหมาะสมกับที่มาที่ไปกันหน่อย
อย่าให้มันเก่งเว่อร์เป็นแมรี่ซู หรือกากเดน
ไร้ประโยชน์แบบแอนตี้ซู ตัวละครควรมีการ
เติบโตทั้งทางความสามารถและความคิด
มีเอกลักษณ์ที่ทำให้ผู้อ่านจำตัวละครนั้นได้
เพราะมันมักถูกจำจากสิ่งนี้ มากกว่าชื่อ สีผม
สีตา หรือการแต่งตัว
ผู้แต่ง : เป็นคนเปิดกว้างรับคำติชมได้ เป็นคน
ที่พร้อมจะแก้ไขข้อบกพร่อง เมื่อถูกชี้ทางให้
เห็นแล้ว แต่ก็ควรจะสามารถพิจารณาได้ว่า
คำแนะนำนั้นถูกต้องหรือไม่ หากดูแล้วใช่
เห็นด้วยกับคำแนะนำนั้นว่าไม่ใช่การแนะนำ
เพื่อแก้ไขแบบตามใจฉันของผู้อ่าน ก็ลงมือ
แก้ไขกันเลย
มีการพูดคุยกับผู้อ่านบ้าง ไม่จำเป็นต้องมา
ตอบทุกคอมเม้นท์ แต่ก็ควรจะมี Talk ต่อท้าย
บทต่างๆ หรือมีบทแยก Talk อยู่เป็นระยะๆ
จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกไม่ห่างเหินอยู่อ่านกัน
ไปนานๆ
และข้อสุดท้ายสำคัญมาก
ไม่ดองนิยาย
เพราะนั่นแสดงถึงความตั้งใจจริงของผู้แต่ง
ถ้ามีเหตุให้ต้องหยุดแต่ง ควรรีบมาแจ้งไม่
ทิ้งให้ผู้อ่านต้องรอเก้อ ไม่เหลวไหลถ้าพร้อม
แล้วก็ควรรีบกลับมาแต่ง มีความรับผิดชอบ
ขั้นพื้นฐานต่อคนที่กำลังรอเราอยู่
5555 เราตายตรงคุยกับคนอ่าน 55555 แต่งอย่างเดียวเลย
6-1 # คุยหน่อยๆ ไม่ยากแน่นอน บ่นก็ได้
มีน้องคนรู้จักคนนึง บ่นให้ผู้อ่านฟังเค้าก็ชอบ
กันนะครับ หลังๆ พอไม่บ่น ก็มีคนมาถามว่า
ไม่บ่นแล้วเหรอ? เป็นอะไรที่น่ารักดีครับ
เดี๋ยวลองคุยกับคนอ่านดูบ้างค่ะ 5555 ตอนแรกกลัวเค้ารำคาญว่าเราเพ้ออะไร ก็เลยไม่กล้าคุย มีเมื่อปีใหม่ที่อวยพรกันสนุกดี
ข้อสุดท้ายนี่จุกเลยครับ...
ไม่ดองนิยาย จุก! จุกมากกก
อ่านแล้วรู้สึกตะเตือนไต.. 'ไม่ดอง' T^T
ท่านหลับปุ๋ยแสดงความเห็นได้สุดยอดจริงๆค่ะ ชอบๆ ><
ผมผ่านข้อสุดท้ายข้อเดียวครับ
ไม่ได้ดองจริงๆ แค่... เขียนได้เดือนละสามหน้าแค่นั้นเอง T T
เราปกติจะอ่านแบบตีพิมพ์แล้วมากกว่า ถ้านิยายดีในความรู้สึกเราก็คือชอบนั่นแหละค่ะ อะไรที่ชอบไปแล้วจะอวยยังไงก็ได้เพราะชอบ ไม่ระบุว่าต้องแบบนั้นหรือแบบนี้ คือเป็นแนวเรื่องที่ชอบอ่าน พลอตถูกใจ สำนวนชอบโดยส่วนตัว แค่นั้นแหละค่ะ อารมณ์ประมาณก็คนมันชอบ ใครจะว่ายังไงก็ยังชอบ นั่นแหละค่ะ ไม่งงใช่มั้ยคะ ฮ่าๆๆๆ
พีคเยอะๆ หน่วงมากๆ หนุกดีค่ะ
นิยายดี คือนิยายที่สนุกครับ
ง่ายๆเลย
แต่มันก็บอกยากนะว่านิยายแบบไหนสนุก เพราะคำว่าสนุกมันไม่ยึดโยงกับอะไรเลย ไม่ว่าจะพล็อตดีหรือไม่ดี ตัวเอกเก่งเวอร์ หรือนุ่มนิ่มเหมือนเด็กน้อย ความสมเหตุสมผลของเหตุการณ์
ถ้านิยายมันสนุก มันจะสนุก ไม่มีกฏอะไรเลยจริงๆ
นิยาย "ดี" ต้องยึดโยงกับแนวเรื่องที่คนอ่านชอบด้วยครับ เป็นผม แม้จะมีคนนำเรื่องที่โคตะระดีมาวางตรงหน้า แต่ถ้าผมไม่ชอบ มันก็คือ"ไม่ดี"สำหรับผมครับ
แต่โดยส่วนตัว ชอบพล็อตนิยายที่เกี่ยวกับการต่อสู้ คล้ายๆกับการ์ตูนพวกวันพีซ นารูโตะ บรีส แฟรรี่เทล ตัวเอกต้องเก่ง พลังมิตรภาพ
ใครแต่งได้สนุก ตื่นเต้น ตัวเอกเก่งฉลาด มีมุขฮา ผมให้ดีหมดเลย
รูปแบบนิยายตามที่เซียนนักเขียนหลายๆคนเคยบอกนั้น ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเรื่อง การวางพล็อตเรื่องอย่างนั้นอย่างนี้ ปริศนาการคลายปม ตัวละครมีมิติ อะไรพวกเนี้ย ถึงให้มีครบในนิยาย ก็ใช้ว่านิยายเรื่องนั้นจะ "ดี" นะครับ
เรื่องนี้ สำหรับผม ผมตอบไม่ได้เต็มปากหรอก ว่านิยายที่ "ดี" คืออะไร
ชอบแบบที่มีอะไรบางอย่างปนอยู่ในความสนุก
คือมีสาระหรือข้อคิดหรืออะไรเจ๋งๆ ที่ไม่ได้คาดว่าจะได้
เหมือนตั้งใจแค่มาดูหนังเอาสนุก แต่ดูๆไปแล้วเจออะไรที่มันแบบว่า โคตรเจ๋ง!
สมมุติเป็นแนวฮา ตลกบ้าบอไร้สาระ แต่กลับมีธรรมะกระแทกใจ แบบไม่ได้หวังเอาไว้เลย
แต่ดูจบแล้วรู้สึกโคตรคุ้ม!
ไม่ใช่แค่สนุกชั่วโมงกว่าแต่พอกลับบ้านก็หายไปจากหัวไม่เหลืออะไรเลย
ตัวอย่างนิยาย ก็เช่น
Half a King เรื่องนี้มีข้อคิดคำคมเด็ดๆแทรกมาแบบเนียนๆแทบทุกบท อย่างเจ๋งอะ
อินเด็กซ์คัมภีร์คาถาต้องห้าม อันนี้แทรกในการบรรยายเลย บู๊กันอยู่ยังมีแนวคิดเจ๋งๆแทรกมาอย่างเนียน
บุหงาปารี บางกะโพ้ง ฝนตกขึ้นฟ้า นิยายของคุณวินทร์นี่มีแทรกไว้ตลอด โดนมาก
หรือการ์ตูนก็อย่างวันพีซ กินทามะ ARMs ฯลฯ ที่ไม่ใช่แค่สนุกแต่มันโคตรมีสาระเลย เหมือนได้อ่านหนังสือวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์สงครามโลก การเมือง วัฒนธรรมองค์กร จิตวิทยาสังคม อะไรพวกนั้น
Half a King นี่เราว่าจะซื้อมาอ่านอยู่ค่ะ สงสัยต้องซื้อจริงๆซะแล้ว
1. นิยายที่ใช้ภาษาไทยถูกทุกคำ ประหนึ่งเป็นมิสพจนานุกรมมาเอง------
อ่านแล้วจะปริ่มมากค่ะ ยิ่งเห็นศัพท์ยากๆที่เขียนถูกจะแบบ อมก.
แล้วก็การเว้นวรรค การย่อหน้า การเชื่อมคำในการบรรยาย ควรจะเป็นธรรมชาติ
การเลือกใช้คำไม่ซ้ำซาก ใช้คำพ้องความหมายเอาบ้างเป็นสีสัน
2. โดยส่วนตัวชอบพล็อตอลังการ(สาวกแฟนตาซี) ซึ่งความอลังการนี้สิ่งสำคัญเราคิดว่านักเขียนจะต้องมีข้อมูล 'ทุกอย่าง' ของโลก/ระบบที่ตัวเองสร้างขึ้น ทำงานอย่างไร มีคุณสมบัติอย่างไร ใครสำคัญบ้าง มีตำแหน่งอะไรบ้าง มีจุดประสงค์อะไร เอาง่ายๆคือชอบพล็อตที่ 'ละเอียด' กับองค์ประกอบต่างๆ ไม่ใช่แค่กับตัวละครหลักอย่างเดียวค่ะ แถมถ้าตัวพล็อตมันเป็นสงครามอลังการที่แต่งได้ดี(?) ตอนออกแฟนบุ๊คเกี่ยวกับข้อมูลเราจะกรี๊ดกร๊าดมาก----
3. ตัวละครทุกตัวมีสเน่ห์ สเน่ห์ที่ว่านี้ไม่ใช่แค่หน้าตาหล่อสวยระดับวัวตายควา*ล้มทุกคนนะคะ แต่คือมีคาแรกเตอร์ที่เฉพาะบุคคล ยิ่งถ้าเป็นคนพิเศษด้วยแล้วก็ควรจะมีนิสัยที่คู่ควร(?)กับความพิเศษ แต่นานๆครั้งจะทีคนที่พิเศษมากๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็ดูไม่มีอะไรเลยก็ดีค่ะ แปลกไปอีกแบบ(...) เราชอบตัวละครที่ทุกตัวฉลาดและมีความเป็นผู้ใหญ่ ถ้าจะมีใครงี่เง่าอย่างมากสุดคนเดียวก็เกินพอสำหรับสงครามโลกแตก(?) แล้วตัวร้ายกับตัวเอกก็จะเอาเหตุผลมาเชือดเฉือนกัน! เราชอบแบบที่ต้องมองกันคนละมุม มองมุมตัวเอก ตัวเอกก็ถูกในแบบหนึ่ง มองมุมตัวร้าย เขาก็ถูกอีกแบบ ความจริงแค่เปลี่ยนตำแหน่งเอา ตัวร้ายของเราๆก็แค่พระเอกที่ได้บท Bad end เท่านั้นแหละค่ะ
4.ที่สำคัญมากๆ! เราชอบเรื่องราวที่มีความ holy(?) แบบอ่านแล้วขนลุก ไม่ใช่ว่าฟีลสุสานโบราณใครลบหลู่เอ็งตาย(?)นะ แต่เป็นการแสดงความคิดเห็นที่สื่อถึงความน่าศรัทธาของแต่ละบุคคล ทุกคนต่างมีแนวคิดการดำรงชีวิตที่ตัวเองเชื่อมั่น ซึ่งแต่ละแนวมันก็ต้องมีจุดเท่ๆของมัน! ฉะนั้นเราคิดว่าถ้าดึงความเท่นั้นออกมาแสดงในประโยคกระชับ ไม่ยาว ตลค.นั้นจะเท่บาดใจเรามาก! แม้จะเป็นแค่ตปก.ที่เล่มนึงมีบทที่นับบรรทัดได---
ก็คงต้องเป็นนิยายภาษาสวย ไม่ต้องสวยมากก็ดีแค่อยู่ในเชิงใช้ภาษาแล้วไม่รู้สึกขัดเวลาอ่าน
คำผิดไม่เยอะหรือไม่มีเลยยิ่งดี ไม่มีอีโมมาให้ขัดใจ แต่ไม่ค่อยชอบแบบบรรยายยาวเหยียด..เพราะขี้เกียจเกินไป แต่ก็แล้วแต่กรณีด้วยเหมือนกัน
สำคัญสุดคือพลอตเรื่อง..ที่จริงก็ไม่มีพลอตตายตัว แค่เป็นนิยายที่มีแรงดึงดูด
พลอตเรื่องน่าสนใจ ยิ่งอ่านยิ่งสนุกไม่มีออกทะเลไม่ไหลไปเรื่อยให้รู้สึกขัด
คงประมาณเป็นนิยายที่อ่านแล้วรู้สึกไหลลื่นล่ะนะ อ่านแล้วไม่งงก็ดี
ส่วนตัวนะคะ ชอบนิยายที่อ่านแล้วไม่วกไปวนมา ไม่งง
ชอบนิยายที่อ่านจนจบแล้วต้องเปิดไปอ่านอีกรอบค่ะ แบบไม่อยากให้จบ
ชอบนิยายที่เนื้อหาดีดีแค่นั้นอ่ะค่ะ ^^
นิยายที่อ่านแล้วสนุก และยังได้อะไรมากกว่าความสนุก
สามารถเป็นความหวัง ความฝัน แรงบันดาลใจ เป็นครู หรือเป็นเพื่อนให้กับเราได้
มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง มีกำลังใจทุกครั้งที่มองเห็น
โอ๊ย โดนคิดเหมือนกันเลยค่ะ
นี่ความเห็นของคนๆเดียวนะคะ
คือชอบแบบที่ แต่ละคำพูดของตัวละครแฝงความหมายและความรู้สึก แบบ ไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ แต่พอเราอ่านไปหลยรอบมันจะเริ่มออกมาแสดงให้เห็นน่ะค่ะ (ไม่รู้อธิบายเข้าใจหรือเปล่า) คืแบบตัวร้ายก็มีเหตผลของเขา มีโมเมนต์ตัวตนที่แท้จริง เหตุผล และ ชอบแบบที่วางโครงเรื่องไว้ดีคือ ถ้าคุณอ่านเจอว่า เนี่ย มีหินก้อนหนึ่งวางอยู่(พูดผ่านๆ) ถัดไปอีกสิบหน้า เอ้า!ตัวร้ายเอาขว้างหัวพระเอก..อะไรแบบนี้(ตัวอย่าง จริงๆคงดีกว่านี้)อ่านแล้วมันเหมือนเข้าไปในส่วนลึกของเราได้
และอีกอย่างก็คือ ภาษา ไม่ค่อยชอบภาษาวิบัติเท่าไร หลุดมาได้บางครั้ง แต่ถ้ามันเป็นภาษาหลักที่ใช้ดำเนินเรื่องก็ไม่ค่อยไหวอ่ะค่ะ
นี่คือความคิดเห็นส่วนตัว ที่ตัวเองก็อยากจะทำให้ได้ คงจะวกวนไปบ้าง หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์สักนิดนะคะ....
ชอบการดำเนินเรื่องแบบมีลูกล่อลูกชน
ได้เห็นการมองโลกแปลกๆผ่านตัวละคร บางทีจะมีเซอร์ไพรส์โผล่มา(ให้ยิ้มได้?)โดยไม่ทันตั้งตัว ถ้าพล๊อตอมตะ การดำเนินเรื่องจะต้องไม่เหมือนนั่งดูละครเย็น
คัดมาเฉพาะจุดหลักๆ เบื้องต้นนะครับ ส่วนพิเศษเฉพาะเรื่องมันมีหลายอย่าง คัดไม่ไหว
(1) ใช้ภาษาถูกต้อง ใช้คำ/สำนวนถูกความหมาย เรียบเรียงประโยคดี อ่านรู้เรื่อง อันนี้เบื้องต้น แค่นี้ผมก็โอเคแล้ว สนุกได้แล้ว แต่ถ้าใครใช้ภาษาได้เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หรือมีความละเมียดละไมในการเลือกใช้คำ การสื่ออารมณ์ ก็จะยิ่งปลื้มมากขึ้นอีก
(2) สิ่งต่างๆ ในเรื่องสอดคล้องกัน สมเหตุสมผล แนบเนียน น่าเชื่อว่าสามารถเกิดขึ้นได้จริงในโลกของนิยายเรื่องนี้ (มันอาจจะเป็นสิ่งที่แปลกมาก คนอ่านไม่เคยเจอในชีวิตจริง แต่ในตรรกะของเรื่อง มันเป็นสิ่งที่สมควรจะเกิดขึ้นได้)
(3) ตัวละครหลักเป็นคนที่สมจริง เหมือนคนจริง รู้สึกเหมือนจับต้องได้ มีตัวตน และไม่ใช่คนเลวโดยแก่นสาร (ถ้าเป็นผู้ร้ายก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นตัวเอก ตัวเดินเรื่อง ขอแบบไม่เลว ไม่งั้นอ่านไม่ลงครับ) ไม่ต้องสมจริงทุกตัวละครก็ได้ครับ บางทีพื้นที่ไม่พอ ขอแค่ตัวหลักๆ ก็โอเคแล้ว
(4) ไม่เวอร์ เคยอ่านนิยาย (ฝรั่ง) แนวรัก แวมไพร์เรื่องนึง อีกเรื่องเกี่ยวกับฟาร์มม้า โอ้ อดทนอ่านไปได้สองบทก็จอด คือสำนวนภาษาอังกฤษเขาเรียก "มือหนัก" ทุกอย่างจัดเต็ม พระเอกก็เลิศ ดี เนี้ยบ เฉียบ ทุกอย่างในเรื่องส่งเสริมไปหมด อะไรทำนองนี้ อ่านๆ ไปซักพักก็รู้สึกเอียนครับ จริงๆ อาจจะสนุกก็ได้นะ แต่พอรู้สึกว่าตัวเอกไม่มีเสน่ห์แล้ว มันก็ไม่สนใจอยากจะรู้เรื่องต่อ (เสียดายหนังสืออยู่เหมือนกัน วันนึงถ้าไม่มีอะไรอ่านอาจจะลองฝืนหยิบขึ้นมาอ่านอีกที)
จุดหลักๆ ก็แค่นี้ครับ นอกนั้นก็สุดแต่ว่าแต่ละเรื่องจะมีเสน่ห์ของตัวเองยังไง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องมีทุกอย่าง นิดๆ หน่อยๆ ผมก็ชอบแล้ว เป็นคนใจง่ายครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?