[ชวนคุย]ตอนเพื่อนๆเขียนนิยายเรื่องแรก เคยทำเรื่องเปิ่นๆอะไรไว้บ้าง มาคุยกันค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เขียนหัวข้อไป แบบว่า เฮ้ย! นี่มันกระทู้เผาตัวเองนี่หน่าาา 555
เซียอยากรู้ว่า ตอนที่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเขียนนิยายเรื่องแรกเคยมีใครเขียนอะไรที่แบบแปลกๆมั้ย เอามาแชร์กันค่ะะ
เซียขอเผาตัวเองก่อนนะคะะ
เมื่อวานเซียเพิ่งไปขุดตู้มาค่ะะ เจอนิยาย(เรียกว่าเรื่องสั้นจะดีกว่า)ที่เซียเคยเขียนไว้ตอนเด็กๆค่ะ
อ่านแล้วขำกลิ้งเลยย 555 มีคำว่า "สวัสดีมากๆค่ะ"ด้วย!? แล้วเซียก็ตั้งชื่อตัวละครได้สะพรึงมากค่ะะะ ชื่อยาวมากแต่ไม่มีความหมายอะไรเลย อ่านไปงงไป แล้วพอในเรื่่องมีปัญหา แบบเป็นจุดพีคละค่ะะ แป่วว แก้ปัญหาได้ภายใน 4 บรรทัด แล้วก็มีอีกเยอะอะค่ะะ 555
ใครมีเรื่องแบบนี้ก็เอามาเผา เอ้ยย เล่าให้ฟังได้นะคะะะ
แมวน้อยผู้ตกถังส้วม
4 ก.พ. 59 เวลา 18:00 น.
489
views
9 ความคิดเห็น
อุ๊บบบ เซียกำลังจะทำอยู่พอดีเลยค่ะะ 555
เปิ่นไม่มีอะไร นอกจาก มีแต่คำพูด เต็มหน้านิยายไปหมดเลย ฮา...แทบไม่มีคำบรรยายเลย มีน้อยมาก ><
เหมือนกันค่ะะ เซียเขียนแต่คำพูดจนไม่รู้ว่าใครพูด อ่านแล้วงงมากก
เราใส่เสียงหัวเราะ ฮ่าฮ่าฮ่า ในนิยายและอื่นๆ มีคนวิจารณ์ว่าอ่านแล้วไม่เหมือนในนิยาย - -
เอ้า แต่งนิยายไม่เหมือนนิยายได้ไงอะ
แล้วแบบไหนถึงจะเหมือนล่ะ ^^
เขาเขียนเป็นตัวอย่างให้ผมดูครับ แค่ใส่ในบรรยายว่าหัวเราะ แต่ไม่ได้ใส่เสียง ฮ่าๆ
แบบนั้นครับ และก็ให้มีสีหน้าท่าทางประกอบด้วย
เป็นเซียเซียก็คงงงเหมือนกันอะค่ะะ 555
งั้นพี่ริ ก็ใช้ถูกต้องแล้ว ^^
ตอนเขียนนิยายช่วงแรกๆ เราเกือบจะเกรียนแตก หาเรื่องทะเลาะกับคนอ่าน นี่นับว่าเปิ่นไหมอ่า
พูดแล้วเกลียดตัวเองชะมัด ไม่รู้สมัยนั้นทำไปได้ไง น่าละอายสุดๆ ผ่านมาเป็นสิบปีแล้วแต่นึกถึงกี่ครั้งก็ยังรู้สึกผิด
สงสัยยังเด็กอยู่ ตอนนี้เริ่มโตขึ้นแล้วใช่ไหมคะ ^^
ยังไม่โตเลยครับ ถึงจะผ่านมาสิบปี ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้จักโตเหมือนเดิม
เวลาอาจแค่ทำให้แก่ขึ้น โดยไม่ได้ทำให้โตขึ้น แต่ก็ช่วยให้โอกาสในการเรียนรู้และไตร่ตรอง เกี่ยวกับสิ่งที่เคยทำ น่าเสียดายตรงที่ใช่มันได้ไม่คุ้มค่าเท่าไหร่
จะว่าไปแล้ว... ทุกวันนี้ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าเราจะไม่แบบเดิมอีกถึงจะรู้สึกละอายใจ แต่ถ้าเผลอเมื่อไหร่มันอาจจะเกรียนแตกอีกก็ได้ =w=
ยังไม่โตนี่ หมายถึง ยังไม่สูงขึ้นเหรอ ฮา...ล้อเล่น
อืม...ถ้าเรามองว่า ความคิดของคนอ่าน มันก็คือ มุมมองของคนอ่าน ไม่เห็นต้องเกรียนแตกนี่นา เขาก็มีสิทธิ์มองในมุมของเขาเหมือนกันไง แต่เราจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนมันก็เรื่องของเรานะ ^^
แต่บางทีอาจจะรู้สึกเสียความมั่นใจได้เหมือนกัน ถ้าโดนบ่อย ๆ และเยอะ ๆ นะ แต่ก็ต้องหนักแน่น และมีจุดยืนของตัวเอง
ของผมเรื่องแรก หนักสุดคือสะกด "ฉัน" ว่า "ชั้น" ครับ
ตอนนั้นคิดว่า เอ ก็ออกเสียงแบบนี้นี่นา คงเขียนแบบนี้มั้ง เลยชั้นใหญ่เลย
พออ่านไปเยอะๆ แล้วเพิ่งอ๋อ เขานิยมใช้ว่า "ฉัน" กัน
จนบัดนี้ยังไม่ได้รื้อ...
555 ตอนเด็กๆเซียก็เขียนชั้นค่ะะ โตมานี่ถึงรู้ แบบเซียเขียนทุกอย่างในเรื่องตรงตัวหมดเลยค่ะะ
เคยแต่งให้ตัวเอกทำอะไรที่ยิ่งใหญ่และยากเย็นมากกกกกกกกกก
แต่พอลงมือเขียนจริงๆ กลับทำทุกอย่างสำเร็จไปเสียหมด
ไม่ต้องเจออุปสรรคหรือความลำบากอะไรเลย
พอเอามาย้อนอ่านอีกทีก็รู้สึก...แปลกๆ หาความสมเหตุสมผลไม่เจอ
เซียเคยพยายามตัดจบเรื่องค่ะ แบบกลายเป็นทุกอย่างง่ายไปหมดเลยย สุดท้ายเรื่องนั้นก็ยังดองอยู่ ค่ะะ
ผมเอาบทนำไปไว้ในหน้าหลักนิยายครับ
ตอนรับทำไปเพราะความไม่รู้ของตนล้วนๆ
อ้าวว เซียเพิ่งเล่น ก็เพิ่งรู้ตอนนี้แหละค่ะะ โชคดียังไม่ใส่ไป
ก่อนหน้านี้นึกว่าหน้าหลักนิยายเอาไว้ใส่บทนำ555
เราทำหลายอย่างนะ อย่างครั้งแรกที่แต่งเราพิมพ์สดในโทรศัพท์แล้วโทรศัพท์มันเล็กไง เลยกลายเป็นคำว่าบรรลือ ทั้งๆที่เราจะเขียนว่าบรรลัย555และอีกอย่างคือเราส่งของขวัญให้ตัวเอง อีกทั้งยังเคยเสียน้ำตากับนิยายตัวเอง โอ๊ยเยอะบอกไม่หมด ทุกวันนี้ก็ยังมีให้เห็น
เซียเคยพิมพ์นิยายอยู่ค่ะ แล้วพิมพ์ผิดเป็นคำว่า น่าตบ เฉยเลยย
หมดกันน นิยายแฟนตาซี
จำได้ว่าเขียนนางเอกมี 4 คนแต่อิมเมจอ่ะมีคนมาทักว่ามันคือรูปคนๆ เดียวแต่เปลี่ยนแอคเปลี่ยนมุมหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าและอินเนอร์แค่นั้นเอง นี่เขียนแบบแฝดสี่รึอะไรยังไงรึเปล่า 55555555555 โอ้ยเขินมากจริงไรจริง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?
บทความที่คนนิยมอ่านต่อ