ชีวิตที่มีแต่ทุกข์ ใครเป็นบ้าง มาแชร์กัน
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ ใครเจอเรื่องร้ายในชีวิตจนรับไม่ไหวบ้าง วันนี้จะมาเล่าระบายว่าเจ้บปวดแค่ไหนตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ม.6 แล้วยังเจอเรื่องราวที่เหนื่อยไม่ไหว ไม่อยากสู้ ไม่อยากอยุ่ (เล่าเฉพาะจำได้)กริ่นก่อนนะค่ะ เราเป็นคนธรรมดามาก จนไม่มีอะไรดีด้วยซ้ำ เราจึงทำดี เพื่อจะดี ดังที่ว่าทำดีได้ดี แต่รุ้สึกไม่เป้นเช่นนั้นเลย เริ่มกันดีกว่า
การที่ทุกวันพ่อด่า ตั้งแต่จำความได้ เราทำไปด้วยความรุ้เท่าไม่ถึงการณ์ อึกทั้งพ่อมีวัยทองบวกความอารมณ์ร้อนสุดด แม่บ้าทำงานจนป่วย เพราะไม่มีเวลาดูแลตัวเองตั้งแต่ ก่อนป.4ต้องรักษาที่กรุงเทพฯ การที่ต้องห่างแม่ และอยุ่กับพ่อเป็นไรที่น่ากลัวสุดนั้น กลัวพ่อไงละ อยุ่บ้านก้แย่ เลยกะจะทำที่รรให้ดี แต่รรกลับแย่ ครุปจช.3/6 เรียนพิเศษ อ่านนส.ไม่ได้ แกหยิกหูจนหูที่เจาะเน่า เจ้บมากแต่ก้ไม่กล้าบอกใคร อีกทั้งไม่มีเพื่อนคุย ไม่สนิทใครเลยจึงเริ่มตอแลนิสัยไม่ดีสุด เพราะอยากให้ได้ความใส่ใจ อยากได้ความรัก (วิธีผิดมาก)
แต่พอนานเข้าเพื่อนกลับเกลียด จึงได้ประสบการณ์ว่า จะไม่ทำตัวแบบนี้อีกละ จะเริ่มต้นใหม่ตอนม.ต้น
พอตอนม.ต้นเข้ากลุ่มหนึ่ง เริ่มสนิทละ แต่ปัญหาคือ เพื่อนคนที่สำคัญที่สุดในกลุ่มไม่ชอบเรา เนื่องมาจากไรไม่ทราบ แต่ฉันก้ไม่ได้ไปทำไรให้เธอเจ้บซำ้น้ำใจนะ จนกระทั่งเพื่อนในกลุ่มให้ความสำคัญไม่เท่ากัน
ฉันกดดันมากตอนนั้น เหมือนโดนไม่ชอบไปด้วย จึงขอออกจากกลุ่ม และมาอยุ่กับนางก. ก.เป้นเพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่เกิดเลยก้ว่าได้ ถึงจะเข้าไม่ได้บางเรื่องก้ดีสุดสำหรับฉัน ปัญหาที่แย่ตามมาคือนิสัยฉันไม่เคยคิดว่ามีและปรับไม่ได้ ด้วยนั้นคือ ความงี้เง่า อยากบอกมันเป้นอาการ. บ้าไร้สาระ สุดดดด แต่ฉันเอาออกไปไม่ได้ แต่ก.ก้เข้าใจ เพราะเราอาจจะมีกันแค่2คน ขึ้นมาม.4 ค่ะ ปัญหาชีวิตเริ่มสับสนวุ่นวายมากกว่าเดิม เราแอบชอบคนหนึ่ง เขาก้เหมือนมีใจ มาคุยจนตกลงคบกัน แล้วช่วงนั้นเอง ที่ครอบครัวมีปัญหา เนื่องจากเริ่มสร้างบ้านทำให้ต้องต่างแยกกันเบาๆ พ่อย่าไปอยุ่หลังหนึ่ง แม่พี่กุก้อยุ่หลังเก่า ไม่ค่อยเจอหน้าและพุดคุย รวมทั้ง แม่ต้องเฝ้าร้านช่วงเช้า พี่เฝ้าดึก พอฉันกลับมา แม่เข้านอน พี่เฝ้า ฉันจะคุยกับใครทำอะไร เรื่องนี้ฉันไม่ซี ฉันก้ดุหนังฟังเพลงไปตามประสานฉัน แต่แล้วก้มีแฟนฉันละมาคุยด้วยตลอด จนเป็นความชิน ความผูกผันด้วย เลยติดจนวันนี้ แล้วเหมือนเธอเข้ามาตอนที่ฉันไม่มีใคร พุดก่อนเพื่อนก้มีดีนะดีมากด้วย แต่ตอนนั้นยังไม่สนิทจ้า รวมทั้งกุไม่รุ้จะคุยไร เพื่อนก้ไม่คุยไม่ทักเป้นว่า
กุเลยสนิทกับแฟนไป ไม่ค่อยคุยกับเพื่อนเลย อีกเรื่องไม่ค่อยเจอหน้าพ่อย่า ใช่ปะ ก้เจอกันนะ แต่พอเจอพ่อที พ่อทั้งดุด่าว่าสาราพัด ทั้งพี่ทั้งกุเลย
เกิดไม่มีความสุขมีแต่ทุกข์เวลาเจอ ต่อมาไม่นานฉันก้ย้ายบ้านไปอยุ่กับพ่อย่าและแม่ ส่วนพี่เครียดโกดพ่อ เลยหนีไปอยุ่จังหวัดอีกจังหวัด เป้นไรที่คิดถึงพี่มาก แต่คุยไม่ได้ เพราะเมื่อพี่ไม่อยากคุย แล้วพี่ก้ไม่ติดต่อหากันบ้างเลย เฮ้อออ
แล้วไม่นานแฟนก้บอกเลิก ทำให้ฉันร้องไห้น้ำตาแตก แล้วสอนให้ฉันรุ้ว่าเพื่อนสำคัญที่สุดและดีสำหรับฉัน ฉันเลยกะเริ่มต้นให้ดี แต่ความเสียใจอยุ่บวกความงี่เง่า ทำใจไม่ได้ด้วย แยกแยะไม่ออก จนทำให้เพื่อนไม่ชอบนิสัยแบบนี้ เพราะความไม่บอกกล่าวการไม่รับโทรศัพท์ การไม่มาพุดคุยไม่มาให้หน้า ทำให้เพื่อนกล่าวตักเตือนหลายข้าง แต่ก้พยายาม ในบางครั้งอาจจะแย่เหมือนเดิม ที่ฉันก้ทำไม่ได้ จนวันนี้ในที่สุดฉันก้รุ้สึกอยุ่ตัวคนเดียวจริงๆ เพื่อนไม่ติดต่อ เราติดต่อก็ไม่ตอบ เพื่อนท่าที่เปลี่ยนไป เข้าใจว่าไม่เหมือน มีคนว่าที่เป็นแบบนี้ก้เพราะนิสัยเด็ก น่าเบื่อ เชื่อแล้ว ว่า ไม่เหมาะกับโลกใบนี่มาก เคยขอพรหลายครั้งว่า ได้โปรดช่วยด้วย ไม่เกิดดีขึ้น ได้โปรดให้ไปอยุ่กับย่า แต่ก้ไม่ได้ไปสักที เฮ้ออ
เคยหลับตาขี่รถ แล้วขี่เร้ว เคยเอามีดมาปาดก้มีแผลแต่เลือดไม่ออก เคยกินยาเยอะๆ ปวดแต่นอน ตื่นแล้วหายปกติ และมีหลายครั้งที่คิดฆ่าตัวตาย
สรุปคือการไม่คิดร้ายใคร มันก้ไม่ช่วยให้ดี สรุปคือ การที่คนบอกปล่อยวาง คนที่บอกไม่รุ้ว่าทรมาณแค่ไหน ไม่เคยเจอไม่รุ้
สรุปคือ ความทุกข์มากกว่าความสุข ความสุขนับได้เลย
สรุปคือ ฉันมีบาปหนักมากกก
สรุปคือ ทุกอย่างที่ฉันทำ มันส่งผลอนาคต
ความจริงอยุ่ที่ความคิดแต่ฉันทำไม่ได้ เพราะฉันเป็นฉัน
จากที่เคยทำดี ช่วยเหลือผุ้อื่น จากไม่หวังผลตอบแทน เริ่มหวังละ เพราะตนไม่มีอะไรดี
ตอนนี้ ทนทุกข์มาก อีกนานไหมไม่รุ้
มีพ่อแม่ มีเงินทอง มีสมบัติ มีบ้าน มีรถ แต่ไม่มีเพื่อนไม่มีคนเข้าใจ ไม่มีความสุขเลย
ใครแนะนำได้แนะนำหน่อยนะค่ะ
Ai-Melodies
8 ก.พ. 59 เวลา 13:24 น.
483
views
3 ความคิดเห็น
ร่างกายครบ 32 มีข้าวกินสามมื้อ มีโรงเรียนเรียน มีโทรศัพท์ มีพ่อแม่ที่ดี
คุณก็โชคดีกว่าครึ่งค่อนโลกแล้วนะ
หรืออยากเกิดเป็นโปรโตซัวล่ะ :))
พี่เข้าใจค่ะ พี่่เข้าใจน้องมากๆนะ อยากมีใครสักคนเข้าใจเรา รับฟังเรา อย่าใจเสียว่าไม่มีใคร น้องมีค่ะ มีอีกสองคนที่พี่มั่นใจว่ารักน้องมาก พ่อแม่น้องนั่นแหละ จริงค่ะ พ่อด่าน้อง แต่หัวใจของพ่อน้องบริสุทธิ์มากเลยรู้ไหม เพราะเมื่อวันหนึ่ง น้องได้เป็นพ่อแม่คน น้องจะรู้ว่าพ่อน้องรักน้องแค่ไหน งานที่พ่อน้องทำมันหนักนะคะ หนักกว่าการที่น้องเรียนแสนเท่า ต้องไปพบปะเจอคนที่ดีไม่ดี บางวันก็อาจเก็บเรื่องงานมาเป็นอารมณ์ที่บ้าน เลยลงกับน้องกับพี่ เข้าใจพ่อเถอะค่ะ เข้าใจมากๆ ส่วนเพื่อน เค้าไม่ได้เกลียดน้องหรอก บางทีชีวิตเค้าก็มีเรื่องหนักๆต้องคิด ดูอย่างน้อง น้องมีปัญหาชีวิตคิดไม่ออก เพื่อนน้องอายุเท่ากันเค้าก็มีปัญหาหนักเหมือนน้องเหมือนกัน แต่เค้าแค่ไม่บอกน้องเอง แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่เห็นน้องเป็นเพื่อนที่ดีของเค้านะ พี่น้องก็เหมือนกัน เค้าก็ไม่ได้ไม่รักน้อง แต่เค้าก็มีชีวิตของเค้าเองที่เค้าต้องเดินต่อไปด้วยตัวเอง ต้องสะสางเรื่องตัวเอง เลยอาจจะไม่คิดถึงน้องได้เป็นบางเวลา ส่วนแฟนถ้ายังต้องการแฟนอยู่ ตอนนี้หยุดคิดเรื่องความรักดีกว่า ตั้งใจเรียน มีงานดีๆมั่นคงทำ แล้วไปหาเค้าใหม่ พี่เชื่อว่าถ้าน้องเป็นผู้ใหญ่เปลี่ยนแปลงตัวเองในทางทีดีมีความจริงใจกับเขา เขาก็อาจจะกลับมาหาน้องก็ได้นะ อีกอย่างอย่าคิดสั้น อย่าคิดว่าทำดีแล้วไม่ได้ดี ชีวิตน้องมีค่ามากนะ มีค่ากับพี่เหมือนกัน พี่ได้อ่านเรื่องน้องพี่ยังสวดมนต์ว่าขอให้น้องอ่านข้อความพี่ให้ทันก่อนจะคิดสั้นทำไรไม่ดี ชีวิตมันยากอย่างนี้แหละค่ะ แต่มันจะผา่นไปได้ถ้าน้องยิ่งพึ่งตัวเองมากเท่าไหร่ ทั้งเรื่องชีวิตประจำวัน และเรื่องจิตใจ แต่ถ้าน้องเข้าใจว่าคนอื่นเขาก็มีปัญหา น้องจะเข้าใจว่าทำไมคนเราถึงมีมุมที่เราคิดว่าแย่ คนทุกคนมีความทุกข์มีเหตุผลด้วยกันทั้งสิ้น มีด้านมืดทั้งตัวเราและคนอื่น แต่หัดพึ่งตัวเองมากๆ จะผ่านไปได้เสมอ แต่ในวันไหนที่ไม่พร้อมจะเข้าใจเหตุผลของใครที่มีแต่เรา ร้องไห้ไปเลยค่ะ แต่ขอให้ร้องไห้เท่านั้นนะอย่าคิดสั้น เวลาทุกข์หัวใจน้องอยากร้องไห้ ก็ทำไป แต่ร้องเสร็จต้องกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมนะ โชคดี และสู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ขอบคุณค่ะ มีกำลังใจ ทำให้หนูคิดได้เยอะเลยค่ะ
พี่เป็นห่วงหนู ทั้งทีไม่รุ้จักกัน ขอบคุณมากค่ะ
แต่สิ่งหนึ่ง หนูอยากถามพี่อ้าค่ะ ว่า เราอยู่กันทำไม?? คือบางทีหนูก็ไม่ไหว หนูคิดตลอด
ชีวิตของเรา มีชีวิตเดียวนะ พี่เชื่ออย่างนั้น บนโลกนี้มีอะไรบ้างที่น้องอยากทำ คั่งค้างในใจ ไปทำเสียเลย ทุกนาทีของเรามีอุปสรรคเสมอ แต่ถ้าเราเตรียมใจไว้ก่อน เราก็จะเห็นทางแก้แล้วผ่านไปได้เสมอ คนอื่นเชื่อยังไงพี่ไม่รู้นะ เราเกิดมาเพื่อจะอยู่บนโลกนี้ให้ได้แม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยปัญหา เมื่อไหร่ที่เราอยู่โดยที่ปัญหาไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป เกิดอีกหรือไม่ ก็ไม่สำคัญอะไรสำหรับเราอีก จริงไหม สู้ แล้วสู้ สู้ต่อไป เป็นกำลังให้เสมอจริงๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?