ถ้าคุณจะไม่ได้เจอเพื่อนของคุณอีก คุณจะ.....?

มันสนุกตรงที่ได้พูดคุยกันใช่มั้ยล่ะ ตอนนั้นมันสนุกมากเลย พี่ริยังเคยไปมิตติ้งห้องแชทเลย แต่ว่าตอนนั้นไปคุยอยู่ห้องศาสนาเปรียบเทียบ เราไปมิตติ้งที่บ้านป้าคนหนึ่ง เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ น่ารักมาก แล้วเราก็ห่างหายกันไป

ก่อนหน้านี้พี่ริไปตอบกระทู้ที่กูรู สนุกมาก มันส์มากเลย เพื่อน ๆ ที่นั่นก็น่ารัก ทำไมถึงปิดไปก็ไม่รู้ คุยได้ทุกเรื่องราวเลย ไม่ต้องรู้จักกัน ไม่ต้องแอดเป็นเพื่อนก็ตอบกันได้ ตั้งกระทู้แล้ว ไม่เคยเหงาเลย จะมีคนเข้ามาตอบตลอดเลย ^^

คงไม่ใช่อสุราใช่ป่าวหว่า....

ไมใช่ค่ายในตำนานนั่นหรอกครับ เคยคิดจะเหยียบย่างแต่เห็นวีรกรรมมากโขก็เลยจะไม่ยุ่ง ส่วนที่ท่านหลอดแห่งความว่างเปล่าเดาก็ไม่ใช่เช่นกัน

ผู้หญิงค่ะ... เป็นผู้หญิงทั้งคู่เลย!!!
อดจิ้นเลยล่ะสิ 555
คือนางเป็นเงียบๆ แล้วเราพูดมาก นางเลยชอบดุเราค่ะ แต่นางหารู้ไม่ว่าที่เราพูดเยอะๆ นี่จงใจกวนนาง
นางเป็นเพื่อนที่เราสนิทด้วยที่สุดค่ะ จริงใจดี พอเราถามว่าคิดถึงไหม นางก็ตอบตรงๆ ตลอดว่า ไม่!
แต่เวลามีอะไรนางก็โทรหาเราคนแรก >///< เขิลเบย 555 //พาจิ้น
แล้วดูจากท่าทางน่าจะได้เรียนด้วยกันในมหาลัยอีก คงอยู่กันอีกยาวเลย
><
แต่อนาคตก็ไม่แน่นอนละเนอะ
คิดแล้วเศร้าอีกละ

เล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยจิ ที่ทำให้ประทับใจเพื่อนคนนี้ ^___^

เรื่องมันมีเยอะมาก ดังนั้นจะเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดล่าสุดละกันค่ะ (อยากแชร์วีรกรรมเพื่อนรักต่างขั้วมากๆ 555)
คือเราเป็นเด็กม.6 ค่ะ (ม.6 = ไม่ค่อยไปรร.)
แล้วอาทิตย์ที่แล้ว เพื่อนหยุดอ่าน o-net กัน(หมด) แต่เราหยุดไม่ได้ ต้องไปเรียนคาบเสรี แล้วเพื่อนสนิทเราก็ต้องมาเรียนเหมือนกัน (ลงวิชาเดียวกันค่ะ)
คือวิชาเสรีของเราเนี๊ยบมาก ต้องมาเรียนให้ได้ ไม่งั้นมผ.
แต่เพื่อนสนิทเรามาเรียน แล้วนางก็จะทำเรื่องขอกลับเลย (คือเรียนเสรีเสร็จ แล้วจะกลับเลย)
แต่ประเด็นหลักมันอยู่ที่วันนั้นเพื่อนกลุ่มเราทั้งหมดไม่มารร.เลยค่ะ เราเหงามาก(สุดๆ) ก็คนขาดเพื่อนไม่ได้นี่นะ 555 เราเลยขอให้เพื่อนจอมดุของเราอยู่ด้วย
ตอนแรกนางก็ไม่อยู่นะ แต่ใจดีหน่อย สงสารเรา เลยบอกว่าจะอยู่กินข้าวด้วย แล้วค่อยกลับ แต่สุดท้ายก็อยู่เป็นเพื่อนจนถึงเย็น สงสัยทนการออดอ้อนของเราไม่ไหวมั้ง 555 //เราเป็นแมว
นี่แหละที่ประทับใจ คือถึงนางจะดุๆ แต่พอขออะไร นางก็ใจดีเสมอค่ะ เพียงแต่จะไม่แสดงออกมาให้เห็น ต้องสนิทกันถึงจะรู้ค่ะ
สรุปง่ายๆ คือเราเป็นคนซาดิสม์นั่นเอง ถึงประทับใจเพื่อนคนนี้ 555

ขอบคุณนะ ที่เล่าให้ฟัง เรื่องเพื่อนเป็นเรื่องที่น่ารัก น่าประทับใจเสมอ ^^
แล้วเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่าคะ

ยังไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ
เพราะเราเป็นคนชิวๆ ไม่ซีเรียสอะไรเลย แล้วเค้ายิ่งกว่าเราอีก แทบไม่เคยโกรธใคร อย่างกับคนไม่มีอารมณ์ 555 หน้านิ่งมากตลอดเวลา //ส่วนนี้ทุกคนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันค่ะ
(ส่วนตรงที่เค้าดุเรานี่ เป็นเพราะเราทำตัวให้เค้าดุมากกว่า หาเรื่องว่างั้นแหละ)
พวกเราอยู่ในจุดที่นั่งเรียนอยู่ พอสายตามาปะทะกัน ก็จะส่งสายตาอาฆาตใส่กัน ล้อเลียนกันเป็นเรื่องปกติ แอบแฉกันเป็นธรรมดาค่ะ 555 แฉแล้วแทคให้ด้วย ความสัมพันธ์สตรองมาก
ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะมีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกัน วางแผนจะไปอยู่หอด้วยกันแล้วด้วย 555 (อย่างกับก้อย-ดาว)
รู้สึกดีใจที่ได้มาแอบแฉนาง 555

55555 หาเรื่องให้เพื่อนทำหน้าไม่นิ่งใช่มั้ยล่ะ ^____^
น่ารักดีเนอะ แหย่กันตลอดเวลาเลย ในกลุ่มเพื่อนมีกี่คนเหรอ
มีการตั้งฉายากันมั้ย

มันมีหลายกลุ่มค่ะ 555
กลุ่มในห้องจะมี 8 ค่ะ ส่วนเวลากินข้าวจะแยกกันไป กลุ่มกินข้าวเราใหญ่มาก ต้องนั่งสองโต๊ะถึงจะพอ แต่เรากับเพื่อนสนิทอยู่กลุ่มเดียวกันทั้งสองกลุ่มค่ะ ตัวติดกันตลอด
ส่วนฉายาในกลุ่มไม่มีเลยค่ะ เรียกกันตามปกติ
แต่ตอนนี้มีชื่อเรียกสำหรับเกมหมาป่า แล้วชื่อจะประมาณ เห่าฟ้า แทรมมวล , คิจภัค คิดถึงคิตฐ์แคฎษ์ ชื่อน่าเกลียดมาก 555
ปล.เกมหมาป่าจะเป็นเกมที่จับฉลากว่าใครเป็นหมาป่า ฮันเตอร์ ชาวบ้าน คิวปิด พ่อมด บลาๆ แล้วฆ่าแอบกันผ่านคนกลาง ส่วนชื่อประหลาดๆ มีไว้เพื่อปกปิดตัวจริง เดี๋ยวโดนจับได้ พวกเราเล่นเกมส์นี้กันจริงจังมากค่ะ สนุกเวอร์
เพื่อนในกลุ่มไม่มีใครไว้ใจใครค่ะช่วงนี้ 555
แต่ปีสุดท้ายแล้วเนอะ ต้องสนุกกันให้เต็มที่ก่อนแยกย้าย
คิดแล้วเศร้า อีกไม่ถึงเดือนก็จบแล้ว
...ว่าแล้วก็จะฆ่าใครดีน๊าาา~ 555

ช่วงวัยมัธยมเป็นวัยที่มีความสุขมากที่สุดแล้วล่ะ มี 8 กลุ่ม หรือ 8 คนจ๊ะ 555 น่าจะ 8 คนเนอะ ใช่ป่ะ
เดี๋ยวนี้เขายังเขียน friendship กันอยู่รึเปล่าจ๊ะ

เดี๋ยวนี้ไม่มีเขียนเฟรนชิพแล้วค่ะ มีแต่ให้ของที่ระลึกวันปัจฉิม
อีกไม่กี่วันก็ถึงวันนั้นแล้ว อะฮรือออ (ยังไม่ได้เตรียมของ)
วัยมัธยมมันเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ ค่ะ แต่ตอนนี้อีกไม่กี่เดือนก็จะไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว
คิดแล้วก็รู้สึกโหวงๆ
เวลามันรวดเร็วจริงๆ ค่ะ

สมัยนี้ไม่มี friendship กันแล้วเหรอ สมัยพี่มี บางคนเขียนให้สวยมาก ๆ เลย อ่านแล้วก็ขำ ๆ
เวลามันผ่านไปเร็วเสมอ ต้องรีบหน่อยนะ ^^

เห็นบางคนเขาเครียดจังเลย จะจบม.6 จะต้องเรียนต่อกัน กลุ่มนี้เขาเครียดกันหรือเปล่าจ๊ะ

บางคนก็เครียดคะแนนค่ะ เห็นบ่นๆ กันอยู่ แต่พวกที่บ่นก็มีที่เรียนแล้วทั้งนั้น //น่าตีจริงๆ
ส่วนคะแนนของเรามันสูงกว่าคะแนนต่ำสุดของคณะที่อยากเข้าเยอะอยู่ เลยอุ่นใจ นั่งนับวันรับสมัครอย่างเดียวค่ะ ช่วงนี้เลยเล่นให้หนำจายยย เถลไถลมาก //ถ้าไม่ได้คงมีหน้าแตกเพล้งๆ
พรุ่งนี้เพื่อนก็ไปสัมภาษณ์กันเยอะ เราคงโดดเดี่ยวอีกเช่นเคย เพราะเราดันสละสิทธิ์ เลยไม่ได้ไปด้วย ความจริงก็อยากไปนะ แต่ขก.ตรวจสุขภาพ เลยสละสิทธิ์ไปเถอะ ง่ายๆ อย่างนี้เลย 555

กลุ่่มนี้ไม่มีใครเครียดค่ะ เราเล่นอย่างเดียว 555

ขก.ตรวจสุขภาพคืออะไรจ๊ะ แปลไม่ออก 555

แล้วอยากเข้าคณะอะไรล่ะ เข้าที่เดียวกันยกก๊วนมั้ย คุยกันมั้ยว่าจะเรียนที่ไหนดี ชอบเหมือนกันรึเปล่า

ดูกลุ่มนี้เขาเฮฮาน่าดู ^^

ขก.ตรวจสุขภาพ = ขี้เกียจไปตรวจสุขภาพค่ะ
กลุ่มนี้ไปคนละสายเลยค่ะ พอดีเรียนสายวิทย์ แต่บางคนไม่ชอบวิทย์ เลยแตกย่อยไปทางวิทย์บ้าง ศิลป์บ้าง อย่างเราไปศิลป์ค่ะ ไม่ชอบวิทย์ ถ้าให้เรียนก็เรียนได้ แต่ไม่ชอบเลยค่ะ ก็เลยต้องนั่งอ่านบาลีเอง ส่วนเพื่อนสนิทเราก็ไปสายเดียวกัน นางอ่านญี่ปุ่นเองค่ะ (ได้คะแนนเยอะด้วย แอบอิจเบาๆ 555)
เรากับเพื่อนสนิทจะเข้า อักษร ฬ ค่ะ
คะแนนถึงสองหมื่นทั้งคู่ เลยรอวันรับสมัครอย่างเดียวค่ะตอนนี้
ณ จุดนี้ ไม่มีอะไรสตรองไปกว่านี้อีกแล้ว 555

อ่านบาลีเอง หมายความว่าไงอ่ะ ><

ใช่ค่ะ กับบางคน ถึงเราจะเห็นเขาเป็นเพื่อนก็จริง แต่เขากลับตีค่ามิตรภาพของเราเป็นเงินทอง เป็นคูปองขอความช่วยเหลือ(ฝ่ายเดียว)ไม่จำกัด หรือไม่ก็เป็นแต้มสะสมดาวน์ไลน์อะไรของเขา ซึ่งทำให้หดหู่มากจริงๆค่ะ..

แต่เราเชื่อว่า เขาน่าจะคิดถึงคุณนะ ว่าคุณเคยช่วยเหลือเขาตลอดมา ^^

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

กรณีของเราเป็นเพื่อนที่เจอหน้ากันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน ถ้าต้องจากกันจริงๆ คงเศร้ามากมาย

ไม่ได้อยากทิ้งเขาไปเฉยๆ หรอกนะคะ แต่กลัวการบอกลา กลัวคำตอบของอีกฝ่าย

ไม่รู้ว่าถ้าบอกเหตุผลไปแล้วเขาจะโกรธไหม จะให้อภัยเราหรือเปล่า

แล้วไม่กลัวว่า เขาจะไม่ให้อภัยเหรอคะ ถ้าเราหายไปเฉย ๆ เขาจะคิดสับสนไปได้มากมายทั้งที่ถูกและไม่ถูกนะ จะให้เขาคิดวกวนผิด ๆ ถูก ๆ เหรอคะ ^^

เดี๋ยวนี้การติดต่อมันง่ายมาก ๆ ไม่เหมือนแต่ก่อนนะคะ แค่โทรก็ได้ยินเสียง แค่คลิกก็ได้เห็นหน้าแล้วนะ

สำหรับเรา...ไม่เป็นไร...เพราะเราไม่ได้ผ่านการจากลาแบบนี้เป็นครั้งแรกหรอก ถ้าเขาไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราก็ช่างเขา เรายังมีเพื่อนดี ๆ น้องที่น่ารักอยากเป็นเพื่อนกับเราอยู่

เพื่อนมีได้มากมาย อย่ามีเงื่อนไขอะไรมากมายเลย มันไม่มีอะไรมากั้นความเป็น "เพื่อน" ได้ นอกจากความคิดของคนนั้นเองทั้งนั้น

ปกติแล้วพริมจะไม่กอดใครที่เป็นผู้ชายค่ะ แต่นี่เป็นผู้ชายคนแรกที่พริมกอดและนอนซุกอกได้อย่างสนิทใจ กล้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองโดยไม่มีการระแวง พริมเลยคิดว่าเค้าเป็นคนพิเศษ คงอีกนานกว่าพริมจะเข้มแข็งและยืนขึ้นได้อีกครั้ง

พี่รินี่ไม่กอดทั้งผู้หญิงหรือผู้ชายเลยจ้ะ กอดไม่เป็น ฮา... อาจจะเพราะพ่อกับแม่พี่ริเลี้ยงมาไม่ได้กอดเลย เลยกอดไม่เป็น อิอิ

ก็ไหนว่า ทำใจได้แล้วนี่นา ปัญหาและอุปสรรคทำให้เราเข้มแข็งและแกร่งขึ้นเสมอนะ ^^