ยังจะสู้ต่อหรือเปล่า
ตั้งกระทู้ใหม่
โนเนม
10 ก.พ. 59 เวลา 23:47 น.
1,118
views
23 ความคิดเห็น
ลองให้คนเก่งๆ คอมเม้นง่ายสิ
หรือ บก. สนพ ที่ส่งไปนั่นล่ะ บางทีเขาก็คอมเม้นงานกลับมาด้วย ว่าขาดๆ เกินๆ หรือควรปรับปรุงตรงไหน สิ่งที่ต้องทำตอนนั้นคือเปิดใจ ลดอคติลง แล้วมองดูว่าเราพลาดแบบที่เขาว่าจริงๆ หรือเปล่า เอาความคิดเห็นที่ดีมาปรับปรุง แล้วพัฒนาให้ดีขึ้น
พยายามเข้านะครับผม สู้ๆครับ
ต้องสู้ต่อไปค่ะ ปรับปรุงแก้ไขไปเรื่อยๆ ไม่มีทางที่งานเราจะไม่พัฒนา
เขียนต่อไปครับ ศึกษาเรื่องที่ได้ตีพิมพ์ ว่าเขาเขียนยังไง มีปริศนา ฉากรัก ฉากตื่นเต้นเยอะขนาดไหน
เรียนรู้จากการดูงานของคนอื่น แล้วมานั่งคิดเรื่องของเราใหม่ จะทำให้นิยายของเรามีโอกาสได้ตีพิมพ์มากขึ้นครับ
ความสำเร็จของนักเขียนไม่ได้อยู่ที่การได้ "ตีพิมพ์" แต่อยู่ที่การ "เขียน" ต่อไปเรื่อยๆต่างหาก
ผมเดินต่อไปนะ จะยังไงก็ตาม ก็เดินต่อไปอยู่ดี
แต่ก่อนท้อนะอยากเลิกเขียน แต่เมื่อคิดได้ว่าไม่มีใครเดินได้ตั้งแต่เกิด ก็หันกลับมาเริ่มต้นสู้ใหม่ ทำตามคำแนะนำจากพี่ที่สำนักพิมพ์คนหนึ่งคืออ่านเยอะ ๆ
เคยส่งประกวดแล้วไม่ได้แต่ก็ไม่แปลกอะไร ตอนนี้ผมก็แก้รีไรท์อยู่ เราต้องจับทางให้ได้ว่า
ผิดตรงไหน ถ้าผิดที่การเขียนก็แก้ให้ดีขึ้นได้แน่นอน ยิ่งถ้าเขาบอกเราว่าผิดตรงไหน
แล้วแก้ตามก็จะยิ่งดี(ในกรณีส่งประกวดไม่มีคอมเม้นท์กลับนะ)
แต่ถ้าคิดว่านิยายตัวเองทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ส่งหลายสำนักพิมพ์แล้วก็ยังไม่ได้
ก็จำเป็นต้องปลงจริงๆ ครับ เพราะถ้าเนื้อเรื่องไม่ดีต่อให้นักเขียนขั้นเทพแต่งก็คงจะไม่ไหว
บางทีเอาเวลาไปแต่งเรื่องใหม่อาจจะดีกว่าครับ ในกรณีที่ถึงที่สุดแล้วจริงๆ อะนะ
ผมจะสู้ต่อนะครับ
แต่ก็ต้องพยายามคิดวิเคราะห์ว่าทำไมผลงานของเราถึงไม่เข้าตาสนพ.
สำรวจตัวเอง สำรวจสนพ. สำรวจตลาด ว่ามีอะไรที่ควรแก้ไข
หากสุดท้าย แนวทางของเรากับสนพ.ไปกันไม่ได้ ก็ยังมีตัวเลือกอื่นนะครับ
ทั้งพิมพ์เอง ขาย ebook หรือขายในเว็บDek-D
Nothing to say stop or pause. ไม่จำเป็นต้องท้อขนาดจะถอย หรือพักไว้ก่อน
สำหรับเราที่ทำอะไรตามอารมณ์ตัวเองมาตลอด ก็ได้แต่พูดว่า "ไว้เอาใหม่" หรือไม่ก็ "ช่างปะไร ไม่ผ่านก็ไม่อดตาย" โดยส่วนตัวเราเป็นนักสุ้กับเรื่องความฝันของตัวเอง หรือความต้องการตัวเองมาตลอด ปฏิเสธงาน ไล่คนว่าจ้างมาเยอะ เพราะฉะนั้นกะอีแค่ โดนปฏิเสธต้นฉบับ ถถถ ชิวมาก ถ้าใจมันรักมันชอบ ต่อให้โดนปฏิเสธมันสัก 100 รอบ เราก็ยังพูดคำว่า "ก็ช่าง" อยู่ดี แต่เราไม่ใช่คนที่ไม่ปรับปรุง เราดูเสมอว่าโดนปฏิเสธเพราะอะไร ต้องแก้ไขตรงไหน เอาน่า ๆ ชีวิตไม่ได้มีแค่นี้สักหน่อย เหนือฟ้ายังมีจักรวาล เหนือแกนโลกยังมีเปลือกโลกนะเออ
แต่ถ้าไม่มีสนพ ไหนผ่านเลย เปิดสนพ เองแม่ง หงุดหงิด ไม่ก็ทำมือเลย อย่าได้แคร์ แต่สำหรับเราที่มีสนพ ในดวงใจแล้วนั้น กว่าจะส่งก็นาน ต้นฉบับที่เราอยากส่งกับสนพ หนึ่งนั้น เรายังปรับปรุง ตรวจทาน อยู่มาเป็นปีแล้วอะ ยังไม่ส่งซ๊ากกะที ขอให้มันสมบูรณ์แบบก่อน
ไม่ต้องท้อนะ สู้ ๆ เส้นทางความฝันไม่ใช่กลีบกุหลาบ เจเคโรว์ลิ่งกว่านางจะดัง รวย นางก็ลำบากมาก่อน อิอิ
เรามีคติหนึ่งท่องเสมอ "ไม่มีอะไรที่ทำให้เราท้อ นอกจากตัวเราเอง" เราก็เลยไม่ค่อยท้อ
อยู่ที่จะงหวะด้วยส่วนหนึ่งครับ นืยายบางเล่มหนิบมาอ่านก็ถึงกับเบะปาก เน่ามาก ไม่รู้ได้พิมพ์ไปได้ไง ตัวละครวุ่นวาย ตีกันไปหมด ไม่มีเสน่ห์ให้เปิดหน้าต่อไปเลย
แต่บรรณาธิการเค้าปล่อยออกมา จะว่าอะไรได้ บางครั้งเราชอบก๋วยเตี๋ยว แต่คนตัดสินใจเค้าชอบสปาเกตตี้ อย่างงี้มีบ่อย ต้องทำใจด้วยส่วนหนึ่ง
นอกจากเราจะเดินตามความฝันอย่างสุดหัวใจ สุดแรงเกิดแล้ว
เราควร"เหลือ"พื้นที่ไว้พักผ่อนให้ตัวเองด้วย
การที่เราส่งหนังสือที่เราทุ่มเทอย่างมากไป แล้วมันเกิดไม่ผ่าน
เราจะนอยด์ เสียใจ เศร้า ไม่ใช่เรื่องแปลก
ดีด้วยซ้ำที่เรายังมีความรู้สึกเหล่านี้ เพราะความรู้สึกพวกนี้แหละ
ที่เป็นตัวกระตุ้นให้ไฟฟันของเรายังลุกโชน
คำติ = สิ่งวิเศษณ์ มันสามารถทำให้เราพัฒนาผลงานไปได้อีกหลายระดับ
เพราะความสำเร็จไม่ได้สร้างขึ้นจากคำชม หรือเงินทองมากมาย
มันสร้างขึ้นมาจาก "ความล้มเหลว" นับล้านๆครั้งต่างหาก
ไม่มีใครบนโลกนี้ที่ "ทั้งชีวิตจะไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งใจ"
สู้ต่อไปนะคะ :)
ตามความคิดที่จะแนะนำคนอื่นนะ อย่าไปท้อเลย ถ้าส่งแล้วไม่ผ่าน ก็เอามาลงเด็กดีนี่ละ ลองหากระทู้ที่รับอ่านนิยาย (เยอะมาก) แล้วเอานิยายไปแปะดู หลังจากนั้นก็รอคำวิจารณ์จากเขา หรือไม่ก็ส่งให้เพื่อนๆ ที่สนิทกันลองอ่านดู จะได้รู้ว่าเราผิดพลาดและควรแก้ตรงไหนบ้างจ้า
คนเราล้มได้แล้วต้องลุกนะครับ ผมเจอะไรหลายๆอย่างที่ทำผมท้อมามากเเล้วจนผมรู้สึกว่ามันเป็นปกติที่คนเราทุกคนต้องพบเจอกับเรื่องแบบนี้ ถึงผมจะโดนตอกกลับนิยายที่แต่งอย่างไม่ไยดีหรือไม่มีคนมาอ่านสักคนเหมือนตอนนี้ แต่ผมก็ยังคงแต่งต่อไป ผมไม่สนใจแล้วครับ ยอดวิวหรือคอมเม้นต์นี่
สำหรับผมถ้าแห้วก็คือเฟล แค่นั้นครับ เพราะไม่ได้อยากตีพิมพ์แต่แรกแล้วน่ะ ก็เรื่อยๆนั่นแหละ
ผมฮะ ล้มบ่อยจนไม่ลุก คลานเอา ถ้าคิดว่าเราทำดีและต้องการจำหน่าย ขายอีบุ๊คครับ ผมทำอย่างนี้ นิยายจะพิสูจน์ตัวมันเองว่าไม่ดีอย่างที่คนอื่นพุูดหรือเปล่า ผมพิสูจน์แล้ว นิยายผมดีครับเพราะมีคนซื้ออ่าน แม้คำผิดจะมากมายก่ายกองก็ตาม ติดเบสๆ อะไรนั่นด้วยนะ อิอิ
ทำอีบุคสิคะ การที่นิยายไม่ผ่าน อาจไม่ใช่เราเขียนไม่ดี เพียงแต่มันไม่ตรงการตลาดของเขาก็ได้นะ
มีอาจารย์คนหนึ่ง เขาเป็นไอดอลของเราเลย เราชอบงานเขียนของอาจารย์ท่านนี้มาก เขาเล่นอยู่เวปพันทิพย์มานานมากแล้ว นิยายที่เขาเขียน มีคนเข้าไปอ่านมากที่่สุด คอมเม้นท์มากที่สุด แม้แต่ในเด็กดี ก็จัดเป็นนักเขียนมืออาชีพ แต่เราแปลกใจว่า ทำไมเขาไม่เห็นสนใจจะส่งเรื่องที่เขาเขียนไป สนพ. เลย ทั้ง ๆ ที่เรื่องของเขานั้นฮอตขนาดนี้ เขาตอบกลับมาว่า เขาไม่อยากขาย และมีความสุขที่ได้เขียนอย่างที่อยากเขียน ไม่ใช่เขียนตามกระแสให้มีคนอ่านมาก ๆ ไม่ใช่เขียนตามการตลาด ไม่ใช่เขียนเพื่อหวังจะขายให้ได้เงินมาก ๆ
เรานับถืออาจารย์ท่านนี้จริง ๆ เราเคยคิดว่า ถ้าส่งเรื่องที่เขียน ไป สนพ ก็คงไม่ผ่านเหมือนกัน การส่งไป สนพ มันคือ การหาประสบการณ์การเขียนอย่างหนึ่ง บางคนไม่คิดจะส่งไป สนพ เขาทำขายเอง และขายดีอีกต่างหาก ทำแล้วได้กำไรด้วยนะ จน สนพ ต้องมาติดต่อเลยทีเดียวค่ะ ^^
ถ้ายังไม่ผ่านก็หมายถึง เราต้องพัฒนาต่อไปเนอะ
ต้องสู้ต่ออยู่แล้ว
อย่าท้อและสู้ต่อไป
ปกติเวลาโดนปฏิเสธมา สนพ จะมีคอมเม้นมาให้ด้วยนะคะ ถือว่าเป็นคำแนะนำจากมืออาชีพ ถึงโดยปฏิเสธแต่ได้คำแนะนำมาก็ดีนะคะ ลองปรับดูแล้วก็ฝึกเขียนไปเรื่อย ๆ ค่ะ :) สักวันต้องเป็นของเรา เย้!
มองในแง่ดี ส่วนใหญ่ ถึงสนพ. จะปฏิเสธมาแต่มักจะมีคำแนะนำมาให้เสมอๆ
ต่อให้เป็นเรื่องที่เขาไม่ได้ปรารถนาจะตีพิมพ์ก็ยังได้รับคอมเม้นอยู่ดี
แล้วนำไปปรับปรุงให้มันดีขึ้น ทั้งกับเรื่องนี้ หรือเรื่องถัดไป
จริงๆ แล้ว สาเหตุที่สนพ. ไม่รับผลงานมีหลายแบบ
อย่างเช่น ไม่ใช่แนวที่เขาต้องการ เขียนไม่ดี เรื่องไม่สมเหตุสมผล ฯลฯ
เราเองก็โดนปฎิเสธมาแล้วหลายเรื่อง บางเรื่องก็ส่งไปให้สนพ. อื่น
บางเรื่องตีพิมพ์เอง บางเรื่องตัดสินใจทำ e-book
แต่ละอย่างมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป, อยากให้คิด ศึกษาให้ดีที่สุด
ก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป
อย่างไรก็ตาม อย่าปัดนิยายนั้นลง "ถังขยะ"
ถึงมันไม่ได้ตีพิมพ์ มันก็มีประโยชน์ อย่างน้อยๆ ก็เพื่อให้เราพัฒนาตนเอง
ผู้มีประสบการณ์มาแล้ว...ไว้จะขอคำแนะนำบ้างนะคะ ^^
ตื่นเต้นจัง มีคนจำได้ด้วยค่ะว่าเราเคยโดนปฏิเสธ (ฮาาา)
ที่เราจำคุณแม่นเลยเพราะว่า คุณกรุณาไปคอมเม้นท์หน้านิยายให้เราเร็ว ๆ นี้ไงคะ
ยังแปลกใจเลยค่ะ เอ๊ะ ! มาได้ยังไง ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ^^
แอดเฟบไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ไปอ่านต่อเลยค่ะ พอดีจะมีสอบที่โรงเรียนสัปดาห์หน้านี้ เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วจะไปอ่านต่อนะคะ (:
แอดแล้วเหรอคะ ไม่เห็นขึ้นเลย แอดผิดคนหรือเปล่าคะ ฮา...^^
ขอบคุณค่า...ตั้งใจอ่านหนังสือ ขอให้ข้อสอบออกตรงที่อ่านนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?