เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็น ! ลูก ? ที่พ่อแม่ไม่รัก บ้างมั้ย!!?
ตั้งกระทู้ใหม่
แม่บังคับให้ผมเรียนครู แม่เวลามีคนมาถามอะ แกพูแต่ว่า ไม่รู้เลยว่าเค้าชอบอะไรจะเอาอะไรกันแน่ ตินนี้ก็เลยให้กลับมาอยู่บ้านรอไปเรียนที่ใหม่ คือบอกก่อนว่า สำหรับผมน๊ะ ผมไม่ได้ยินคำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมได้รับกำลังใจจากครอบครัวเอย แล้วผมโดนด่าทุกวัน ออกไปไหนไม่ได้
แล้ววันนึงผมไปช่วยงานแต่งญาติ มี แม่ผม พี่คนโต และผมก็ไปช่วยงาน คือเออเราก็ไปช่วยงานไม่ได้คิดอะไรเนาะ
พอกลับมาบ้าน ก็เหมือนเดิมอะคับ แม่กะพี่เค้าคุยเรื่องผม ผมไปได้ยินคำคำนึง ซึ้งคำนี้ออกมาจากปากแม่ของผม มันทำให้ผมทนฟังต่อไม่ได้ถึงกับต้องเดินหนี แม่พูดว่า ดูมันไปเดินคุยหัวเราะมีความสุข ทั้งๆที่อนาคตยังไม่รู้อะไรมีอะไรเลย คืออยากบอกว่าเสียใจมาก จิงๆเรื่องราวมีเยอะกว่านี้ แต่ผมไม่สามารถบรรยายได้หมด
21 ความคิดเห็น
สู้ๆนะคะ จริงๆนะถ้าเราพยายามให้เหตุผลแล้วเขาไม่ฟัง ลองไปอยู่กับพ่อดีไหมค่ะ อย่างน้อยๆเราไปอยุ่กับคนที่พร้อมจะดูแลเราจริงๆ น่าจะมีความสุขกว่านะ ส่วนเรื่องการเรียนเราไม่เห็นด้วยอย่างแรง ที่พี่หรือแม่บังคับ ชีวิตเป็นของเรานะเลือกในทางที่ชอบดีกว่าค่ะ สู้ๆๆน่าา✌✌
เราก็เป็นอะ คือไม่มีความสุขเลย ก็แนะนำให้เรียนให้จบอะ แล้วหางานทำ ปลีกตัวไปอยู่คนเดียวก็ได้ สบายใจดี เพราะเราจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน
เป็นลูกคนโตค่ะ ไม่ชอบที่พ่อแม่เอาแต่ใจน้อง
ไม่ชอบเลย มันเหมือนว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่ายังไงไม่รู้
ถึงยังไงขอให้สู้ๆนะคะ
เอาตรงๆเลยนะพี่ หนูว่าเป็นเพราะว่าพี่ยอมเองมากกว่า เเม่พี่ พี่ของพี่ ก็คงไม่มีใครรู้หรอกว่า
ความรู้สึกของพี่จรองๆเป็นอย่างไง เพราเท่าที่หนูอ่านมา พี่ไม่เคยบอก ไม่เคยพูด ว่าพี่รู้สึกอะไร ไม่เเสดงอะไรเลยอะ เเล้วเเม่พี่จะรู้ได้ไง
.
เเม่พี่บอกไม่ให้เรียนบริหาร พี่ก็ไม่เรียน เเม่พี่บอกให้เป็นครู พี่ก็จะเรียนครูอีกละ
ทำไมพี่ไม่บอกเเม่พี่ไปเลยตรงๆ ว่าสิ่งที่ีพี่ชอบคืออะไร ความรู้สึกของพี่เวลาที่ต้องได้ยิรเเม่พูดแบบนั้นพี่รู้สึกอะไรบ้าง
.
ไม่ใช่ว่าเเม่พี่เกลียดพี่หรือไม่รักพี่หรอกน่ะ เเต่เป็นเพราะว่า ดูเหมือนว่าพี่เองจะเป็นคนไม่ค่อย เเสดงความรู็สึกออกมามากเท่าไหร่ อีกอย่างพี่คงไม่ค่อยสนิทกับเเม่พี่ ใช่มั้ย
.
ความจริงกำลังใจนะ พี่หาได้จากตัวพี่เองน่ะ ถ้าพี่ไม่ท้อเเละให้กำลังใจตัวเองตลอด พี่จะผ่านมันไปได้
.
หฯูเองก็เจอกับปัญหา เเต่มันต่างกับพี่ หนูเป็นคนประเภท ไม่ค่อยยอม ก็เลยจะเถียงมากกว่า หนูจะพยายามเถียงเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ดี เถียงในที่นี้ หมายถึง หนูจะพูดจนกว่าเเม่หนูจะเข้าใจ ถึงเเม้ว่าต้องโดนด่า ต้องทะเลาะ หนูก็ไม่เคยยอม จนทุกวันนี้หนูกลายเป็นเด็กก้าวร้าวไปแล้ว เเต่พี่นี่ ดูเเบบ นิสัยดีนะหนูว่า
.
เอาเป็นว่าหนูให้กำลังใจพี่นะ สู้ๆ
.
ปล.ที่หนูพูดไป หนูก็เเค่ใช้ความรู้สึก บางทีพี่อาจจะไม่ใช่อย่างที่หนูพูดใช่มั้ย 5555
หนูเหมือนกันคะ ขนาดตอนนี้หนูอายุแค่14 ยังโดนขนาดนี้ ถ้าโตคงโดนแบบพี่แน่ๆเลย คือว่า เราเป็นคนเรียนไม่ถึงกับเก่ง แต่ก็เก่งกว่าพี่ๆทุกคนในบ้าน เราได้เกรดเกิน 4 แล้วเราก็เรียน ตปท. ยากแค่ไหน แต่ก็โดนแม่ด่าว่าไม่พยายาม ก็เอาเกรดให้แม่ดูทีไร ก็บอกว่า -ไม่เห็นหรอว่ากูไม่ว่าง ทำไมต้องพูดแรงขนาดนั้น แคพูดว่า ไว้ดู พน. นะลูก มันยากหรอ แต่พี่ๆได้เกรดแค่ 2.00 แม่กลับพูดว่า ได้แค่นี้ก็ดีแล้วลูก หนูไม่มีกำลังใจจากใครเลย แต่... หนูไม่ยอมแพ้หรอกคะ ตั้งใจเรียน แต่บางครั้งเราก็คิดคำพูดที่แม่พูดระหว่างเรียน เหนื่อยนะคะ พอเราทะเลาะกับแม่ แม่จะไปเล่าให้พี่ฟัง พี่ก็จะมาด่าเล่า เอ้าาา ทีพี่เราทะเลาะกับแม่เรา แม่ไม่พูดไรสักแอะ พี่ๆ เรียนต่อไม่ได้เพราะ เกรดไม่ให้ แต่ขออะไรก็ได้ ขอดัดฟัน ก็ได้เลยอะ ขอจมูกแม่ก็ให้ เรา..... เรียนให้ตาย วันนึงแอบชอบใครสักคน คนแรกที่ชอบ อยากดูดีในสายตาเค้า ขอดัดฟัน แม่บอก มันไม่ใช่เงินน้อยๆนะ ดัดฟันนะ แม่ไม่เคยรู้เลยรอ เกิดมาขออะไรบ้าง โทรศัพย์? เราใช้ถูกสุดในบ้านล้ะ พี่ๆหรอ ตัวไหม่ออก ต้องได้สิคะ ซื้อสดด้วย วันๆพี่ๆทำไร? นอน กิน ไปเที่ยว ส่วนเรา เรียน เรียน เรียน เพื่อให้แม่สนใจ แต่ให้ตายก็ไม่สนหรอก พี่ๆได้แต่ด่าเราไง ไม่มองตัวเอง พูดได้ที่ไหน บอกเถียง บ้าป่าว เราแค่บอกว่า ความจริงเป็นงี้นะ ด่าเราไง แม่จะได้ชอบใจ พี่โตไปมันไม่เลี้ยงแม่หรอก ปัญญาเลี้ยงตัวเองยังไม่มี เราอายุ14 พยายามหางานง่ายๆทำ แต่ยากเพราะอายุไม่ถึง แต่เราก็พยายามนะคะ แบบข้างบ้านให้ทำไรก็ได้ตับมาบ้าง เวลามีเงิน พี่ๆแม่งขอไร แม่ยังไม่มี ก็มาเอาของเรา เราเงียบ พอถึงเวลาที่เรา อยากได้โทรศัพย์ไหม่ คือเราเก็บเงินนั้นเพื่อสิ่งที่เราต้องการนะคะ เพราะขอแม่ แม่ต้อง บ่น ด่าเละ แต่นี้แม่เล่นเอสเงินเก็บเราไปบ่อยมากๆ อยากได้ แจ็กเก็ต Adidas เก็บได้แล้ว แต่พี่แม่งก็มาขอแม่ซื้อรองเท้า Nike เชี่ยยยย แม่ก็ต้องมาเอาเงินกูอีก นางมีสกิล โพสรูปของที่อยากได้ในเฟส แม่จะได้เห็น เราเรียนถ่ายภาพ ขอแม่ซื้อกล้อง แม่บอกจะซื้อให้ตั้งแต่เดือน กรกฏาปีที่แล้ว ตอนนี้ 14กุมภา ยังไม่ได้คะ ตอนแรกก็ใช้กล้องเล็กๆที่ใช้ธรรมดา แต่คือการเรียนมันต้องอัพเกรดอะคะ ตอนนี้อาจารย์ให้ใช้กล้องมือหมุนแล้ว ยังไม่มีคะ คงต้องดรอป วิชานี้ ติด F สถานเดียว เราไม่ได้เรียนที่ ร.ร อย่างเดียวแต่เราเรียนที่บ้านด้วย เราทำหลังจาก ร.ร เป็น home school เหนื่อยหน่อยแต่พอเห็นเกรด เราต้องรู้สึกดีแน่ แต่เราก็อยากให้แม่เราดีใจเหมือนเรานะ เรานั้งเฉยๆยังโดนด่าอะ แบบเข้าห้องมาบ่น ด่า แล้วก็ออกไป เราได้แต่นั้งฟัง เวลามีสอบยังเข้ามาด่า บางครั้งก็อยากตายนะ แม่เราจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาด่าเรา ตายๆไป แม่ก็ไม่ต้องเสียน้ำลายด่าเรา แต่เราไม่ตายหรอกคะ แค่จะไปจากชีวิตแม่ แม่จะได้มีความสุขกับพี่ๆ แต่ถ้าแม่แก่แล้ว พี่ๆไม่ดูแล มันไม่ใช่ความผิดใคร เป็นความผิดของแม่เอง ที่รักลูกไม่เท่ากัน ถ้าหนูโต หนูมีงาน คงทำได้แค่ส่งเงินมาให้แม่ แค่นั้น.....
เราเหมือนกันใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆความรู้สึกเหมือนพ่อแม่ไม่ได้รักตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่กับเค้าเลยได้กลับมาอีกทีก็ตอนโตแต่สิ่งที่ทำให้ต้องพบเจอมันบั่นทอนความรู้สึกและทำร้ายจิตใจมากพ่อแม่อะไรไม่ยอมเลี้ยงลูกตัวเองหวงเงินทองหวงสมบัติเราอยากได้อยากมีอะไรหาเองซื้อเองหมดไม่เคยมีคำพูดหวังดีไม่เคยมีการแสดงความเป็นห่วงพ่อมีอะไรก็ให้แต่แม่แม่มีอะไรก็ให้แต่พ่อหมดเค้าบอกแต่ว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจอยากให้มีเราเราเจ็บเราเบื่อเราทรมานกับความรู้สึกกับสภาพนี้มากใครพูดไรไปก็เท่านั้นเพราะเค้าไม่ได้อะไรกับเราไม่ต้องการจะมีเราตั้งแต่แรกแล้วได้แต่หวังว่าวันนึงจะได้ออกไปใช้ชีวิตเป็นของตัวเองพ้นจากสภาพความเป็นอยู่แบบนี้ซักทีเมื่อไรที่เราพอตั้งตัวได้มีงานทำมีบ้านมีห้องเราจะออกไปหาอยู่ของเราเราไม่อยากจมปลักอยู่แบบนี้
อารมณ์คล้ายๆกันค่ะ แต่แบบนี้ออกแนวบังคับกันมากกว่า เกลียดมากที่ต้องมารองรับความรู้สึกเ-่ยๆแบบนี้ เบื่อโพสอะไรลงเฟสก็โดนด่า หาว่าประจานเค้า ณ จุดๆนี้อยากหนีมาก หนีไปให้ไกลจากความรู้สึกแบบนี้
ผมแนะนำให้นั่ง สมาธิครับ แล้วคิดในแง่ดี สุดท้ายมีทางออกเสมอ ที่เขาด่าว่าเพราะเห็นว่าเรายังเด็ก แล้วยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้ ที่ไม่ด่าเพราะเขาไว้ใจกล้าปล่อยมือ
เเป็นลูกคนเดียวน้ะ. แต่พ่อแม่ไม่ค่อยสนเลย
น้อยใจพ่อแม่หลายครั้งมาก ไม่รู้ว่าที่พ่อแม่ทำไปนั้นให้ลูกหรือให้ตัวเองกันแน่. ไม่เคยสนใจลูกเลย
เคยคิดน้ะว่าบางทีถ้าเราตายไป. พ่อแม่จะสนใจไหม
เราก้อเป็นเหมือนกัน เกลียดความรู้สึกนี้มาก อยากจะพูดกับแม่มาก ว่า ถ้าคิดจะมีลูกตั้งแต่ทีเเรกก้อควรดูด้วยน้ะว่าจะเลี้ยงได้จริงจริงไหม ไม่ใช่เบ่งออกมาแล้วก้อมีผัวใหม่ แถมสนใจแต่ผัวใหม่ ไม่เคยฟังความคิดเราเลย ให้ผัวใหม่คอยพูดดูถูกเราอยู่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ทำแท้งไปตั้งแต่เเรก หรือไม่ก้อ ใส่ถุงยางป้องกันไปดิ
ขอบคุณกระทู้นี้นะ เราอ่านทุกตัวอักษรของเจ้าของกระทู้ เรามีความสุขมาก อารมณ์เดียวกัน ใช่เลย เราๆเป็นผู้ถูกกระทำ
มาร่วมกันประกาศก้องว่า "พ่อแม่ไม่มีบุญคุณและพวกเราไม่ได้ขอให้เกิดมา"กันเถอะ เพื่อช่วยให้สังคมดีขึ้น ให้พวกผู้ใหญ่คิดกันเยอะๆก่อนมีลูก
ขอเชิญมาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของปรัชญาครอบครัว ประกาศหลักการว่า "พ่อแม่ไม่มีบุญคุณและพวกเราไม่ได้ขอให้เกิดมา" กันเถิด เพื่อช่วยให้สังคมดีขึ้น และทำลายวาทกรรมบุญคุณต้องทดแทนให้หมดไป ทำลายวัฏสงสารวงนี้เสีย
อ้างอิงวิดีโอจากแครชคอร์ส เขาโต้แย้งไว้ว่า
"พ่อแม่ไม่มีบุญคุณที่ลูกต้องทดแทน"
ใครอยากเก่งปรัชญาคุณต้องเก่งภาษาอังกฤษเป็นอย่างน้อยนะ ลองฟังดู
Family Obligations: Crash Course Philosophy #43
https://www.youtube.com/watch?v=p7cOwQQDI7o
จากเว็บไซต์ Internet Encyclopedia Of Philosophy กลุ่มนักปรัชญาปฏิเสธ Debt Theory ที่อ้างว่าบุญคุณต้องทดแทน และหันไปนิยมทฤษฎีล่าสุดคือ Gratitude for Special Goods Theory แทน
https://www.iep.utm.edu/fil-obli/
นอกจากนั้นกลุ่มนักปรัชญาครอบครัวยังนิยมแนวคิดว่าพ่อแม่จำเป็นต้องให้ความรักไม่มีเงื่อนไขแก่ลูก การที่ลูกถูกทอดทิ้งทางใจยังเป็นเรื่องที่เอาผิดพ่อแม่ไม่ได้ ยังเป็นเรื่องที่กระบวนการยุติธรรมมิอาจให้ความเป็นธรรมได้ เรามาพร้อมใจกันประกาศเถิดว่า "พวกเราเด็กๆทั้งหลายไม่ได้ขอให้เกิดมา"
้เด็กๆไม่เป็นหนี้บุญคุณพ่อแม่
Children Do Not "Owe" Their Parents Yaron Brook
https://www.youtube.com/watch?v=e9fJo0tZwJk
สิทธิเด็ก
Children's Rights
https://plato.stanford.edu/entries/rights-children/
พ่อแม่ไม่มีสิทธิครอบครองชีวิตเด็กและพ่อแม่ต้องมีหน้าที่รับผิดชอบต่างๆต่อเด็ก
Rights and Obligations of Parents
https://www.iep.utm.edu/parentri/
เราเป็นคนนึงที่รู้สึกแบบนั้น ไม่ว่าเราจะทำดีแค่ไหน ก็ไม่เคยมีความดี แต่อีกคนทำแต่เรื่องให้หนักใจ ทำให้เสียเงิน เจอหน้าขอแต่เงินทั้งที่อายุ30แล้ว แต่พ่อแม่กลับรักและชื่นชม บางทีก็น้อยใจนะ
ตอนนี้เนึ่อยกับแม่เอาสะม้ากๆเลย ไม่รู้ว่าถ้าแม่จะไม่รักเราขหนาดนี้ทำไมไม่บีบคอเราตายตั้งแต่ยังเล็กเลย พอโตมาทำ5อะไรก็อผิดผิดไปหมดสะทุกอย่าง เรึ่องเล็กๆแม่ผมก็อเอามาเป็นเรึ่องไห้มันใหญ่โต เคยครั้ง1 แบบว่าเดีนไปเอารีโหมดที่โตะแล้วเสื้อผ้าน้องที้งไว้กลางบ้าน ผมเลยเดีนเกีอบเยียบแล้วแม่ก็อตะโกนด่าทอจนคนทั้งหมู่บ้านได้ยิน ทุกๆครั้งแม่มักจะว่าเราว่า-เด็นเวร ถ้ากูรู้ว่า-เกีดมาแล้วจะทำแบบนี้กูบีบคอ-ตายตั้งแต่ยังเล็กๆนู้น บางครั้งก็อบอกว่า ไปตายสะ! กลั้นใจตายสะ วันนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยคิดอย่างเดีวยว่า อยากตาย เลียจับอยาที่อยู่ในตู้อยาทั้งหมดมากิน ตอนนั้นก็อเกึอบตายเหมึอนกัน
ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงเหมีอนกัน โครดอึกอัดอะบอกเลย ไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว โครดเนึ่อย เนึ่อยเรียนเนึ่อยงาน100เรึ่อง1000เรึ่องยังไม่เท่าเรึ่องคอบครัวเรึ่องเดีวย
เเม่เราเราเป็นพี่คนโตนะคะเเต่เราโดนบ่นว่าหาว่าเเกล้งน้องบางอะไรบางเราผิดตลอดทั้งๆที่น้องผิดเราต้องมีคนอื่นมาเห็นเหตุการณ์เเล้วบอกเเม่คะเราถึงถูก เราโดนเเม่เกลียดไปเเล้วคะ
เราเป็นลูกคนเดียว ปู่กับย่าเลี้ยงมาตั้งเเต่เด็ก นานๆทีเเม่จะกลับมาเยี่ยมบ้านเรารู้สึกผูกผันกับเเม่ เเต่ไม่รู้สึกผูกพันกับพ่อเลยสักนิด เราไม่ได้เจอหน้าพ่อมา 3 ปีเเล้ว เเต่เหมือนว่าพ่อรักเรามาก เราว่าเรารักปู่กับย่ามากกว่าค่ะ อบอุ่นกว่า คือมันชินเเล้วค่ะที่ปู่กับย่าเลี้ยงมา เเต่ว่าพ่อเราอยากได้อะไรก็ซื้อให้
แม่ผมไม่เคยรักผมคิดว่าผมโง่ตลอดและรักพี่มากกว่าผมซึ่งก็ไม่แปลกทีี่ผมคิดแบบนั้นเพราะผมขออะไรคําที่พูดออกมาจากคําพูดของแม่คือปฎิเสธเสมอทีพี่ผมอยากได้อะไรซื้อให้หมดตามใจทุกอย่างแล้ววันหนึ่งผมกลับบ้านไปผมไม่อยากฟังคํานั้นจนเดินหนีแม่พูดกับพี่ผมว่าไม่คิดถึงอนาคตตััวเองวันๆก็ไปเที่ยวมาดึกๆแล้ววันที่พี่ผมจะไปรับปริณญาบอกเลยผมไม่อยากไปจึงหาข้ออ้างว่าติดสอบ
เราตกอยู่ในสภาพแบบนี้เลยตอนนี้
มีซิเราก่เป็นลูกคนสุดท้องเช่นกัน..ปกติแล้วเขาว่า"พ่อแม่จะรักและตามใจมากกว่าใคร"แต่..เดี่ยวนี้มันเปลี่ยนไปกลายเป็น"พ่อแม่เกลียดเรายิ่งกว่าใคร"ทั้งที่เราไม่เคยทอดทิ้งท่านไปไหนเลย..ส่วนคนที่เขารักก่ยุต่างจังหวัดปีก่มาสัก2ครั้งที่เหลือเราก่เป็นผู้รับผิดชอบ..คนที่ยุข้างเขากลับใช้คำพูด..ที่คอยทำร้ายจิตใจเรา..การกระทำ..ว่าเราจนเรารู้สึกท้อที่จะทำดีอีกต่อไป..จนทุกวันนี้พี่น้องต่างมองหน้ากันไม่ติดก่เพราะพวกเขายุให้รำตำให้รั่ว..จนวันนี่แล้วเรายังไม่รู้เลยว่าท่านทำแบบนี้เผื่ออะไร?
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?