เวลาท้อเเท้ ลังเลว่าจะแต่งนิยายต่อหรือจะเลิกเขียน ดีนี่ เพื่อนๆจะทำอย่างไรครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
บางที่เราเขียน ๆ แต่ง ๆ มา แล้วมันรู้สึกท้อแท้กับบางอย่าง
แล้วมันเกิดความคิดที่ว่าจะเลิกแต่งนี่จะทำอย่างไรกันดี
ที่ยังเขียนต่อทุกวันนี้เพราะเราอยากที่จะเขียน เราอยากที่จะเผยแพร่จินตนาการของเราที่เรามีให้กับคนอื่น ๆ ได้รับรู้บ้าง แต่บางครั้งมันก็ไม่รู้ว่าทำไมอาการท้อมันถึงเกิดขึ้นกัเรา
NewSt.Arnon
28 มี.ค. 59 เวลา 08:51 น.
1,223
views
37 ความคิดเห็น
ท้อนี่ ท้อเพราะอะไรคะ? เพราะตัน พ่อแม่ห้ามเขียนนิยาย หรือเพราะไม่มีคนเม้น/วิว/แอดแฟบ
ถ้าเป็นอย่างหลังนี่ อยากจะแนะนำว่าให้เขียนต่อเถอะ 555555555555555
จำนวนคนอ่านเป็นแค่ตัวเลขจริงๆ วัดอะไรไม่ได้หรอก. ถ้าอยากพัฒนาฝีมือก็ต้องเขียนต่อไปค่ะ
สู้นะ -..- เราเป็นกำลังใจให้
บางทีความต้องการ 'เผยแพร่จินตนาการที่เรามีให้กับคนอื่น ๆ ได้รับรู้'
อาจจะเป็นแรงกระตุ้นที่เบาไปมั้งคะ
ถ้าเป็นเรา...จะตั้งเป้าหมายใหม่ค่ะ เอาให้สูงกว่านั้น จะได้มีแรงบันดาลใจในการเขียนมากขึ้น
เราผ่านจุดนั้นมานานมากแล้ว...
ทุกวันนี้คือแต่งนิยายเพราะอยากเขียนสิ่งที่ชอบ แต่งเพราะอยากอ่านเอง เอาง่ายๆเลย
ดังนั้นพอเขียนเพราะแค่เราอยากอ่านเราก็จะไม่คาดหวังอะไร แค่ทำให้ดีอย่างที่เราต้องการก็พอ
ดังนั้นเลยไม่ได้อัพนิยายออนไลน์มานานหลายปีแล้ว 5555
เราเคยเลิกเขียนไปเป็นปี ๆ ค่ะ แต่ก็กลับมาเขียน จะส่ารักการเขียน... เราก็ไม่แน่ใจว่ารักไหม แต่เรามีความดันทุรังค่ะ ตัดสินใจแล้วว่าจะเขียนไปเรื่อย ๆ จนกว่าเวลาของเราจะหมด เรื่องท้ออยากเลิกเขียนกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา เราจะถามตัวเองว่าอยากเลิกเพราะอะไร เลิกเขียนแล้วเราจะได้อะไรไหม ถ้าคำตอบของทั้งสองข้อไร้เหตุผลที่น่าเลิก เราก็ไม่เลิกค่ะ
คือจะใช้วิธีนี้ก็ได้นะ เหมือนกลับไปอ่านคอมเม้นที่นักอ่านเเขียนเอาไว้ให้ หรือไม่กลับไปอ่านหรือกลับไปดูหนังที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจก็ได้ค่ะ แล้วมันจะเหมือนถูกจุดไฟเลย
เราใช้วิธีนี้อะ
ลองใช้น้า สู้ ! สู้ ๆๆๆ ^ ^ เป็นกำลังใจให้นะ มีอะไรปรึกษาเราหรือคนในบอร์ดได้เลย
ตั้งคำถามกับตัวเองครับว่า เราเขียนไปเพื่ออะไร เขียนแล้วมีความสุขไหม อย่าไปเอาคติจากคนอื่นมาทำให้ความตั้งใจเราสั่นคลอนครับ
เหนื่อยก็พักครับ ถ้าเครียดมากก็ไปหาอย่างอื่นทำ
แนะนำว่าอย่ากดดันตัวเอง แต่งแบบไม่ต้องคาดหวังมาก
ผมขายวิญญาให้นิยายไปแล้วครับ เลยไม่มีปัญหาข้อนี้/ฮา
พูดให้ชัดก็คือ มันเป็นนิยายที่ผมทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างให้มัน.. ถึงจะท้แท้แค่ไหน แต่ก็มาไกลเกินหันหลังกลับแล้วครับ
สำหรับมี้นะ
มี้เป็นคนขี้เบื่อค่ะ และมักจะเปลี่ยนกิจกรรมงานอดิเรกบ่อยๆ ตามความสนใจของตัวเองในช่วงนั้นๆ แต่ส่วนมากก็จะวนอยู่กับสามสิ่งนี้ เกมส์ ดูอะนิเมะ เพ้อเขียนนิยาย
มีช่วงหนึ่งมี้ลอยแพนิยายตัวเอง ใช่ มี้นอยด์คอมเมนต์ คนอ่านไม่ค่อยเมนต์ และบวกกับกำลังติดเกม หายไปเสียดื้อๆ เลย ประมาณเดือนกว่า ยอดวิวแน่นอนว่าไม่กระเตื้อง คนแอดนิยายก็ถอนตัวออกไปเยอะนะ แค่สัปดาห์เดียวก็ไปกันแล้ว แต่มี้ไม่สน จะเล่นเกม จะทำตามใจตัวเอง ในระหว่างนั้น ก็ถูกคนในครอบครัวบ่นด้วย เรื่องการเล่นเกมส์ที่หักโหม (เป็นพวกทำอะไรเต็มร้อย แต่บทจะทิ้งก็ก็ทิ้งดื้อๆ เลยเพราะความติทส์ล่ะมั้ง)
สุดท้ายเลยขอต่อกับคนที่บ้านครึ่งทาง โดนยึดพวกสมาร์ทโฟนไปหมด เหลือแต่โน้ตบุ๊ก (เอาจริงๆ นะมี้โตแล้ว มีครอบครัวแล้ว และครอบครัวที่ว่าก็คือสามีนี่แหละที่บ่นมี้ ฮ่าๆ แต่ก็ยังทำอะไรเป็นเด็กๆอยู่งอแงไม่อยากโต) เลยกลับมาเขียนนิยายต่อ ทันทีที่อัพ แฟนๆ ก็ทักทายกันทันที เลยแบบ
อืม...เอ๊ย...มีคนรอเราอยู่นะ ดีใจมาก ฟิน แล้วเลยเริ่มคิด ถ้าเรื่องนี้เขียนไม่จบก็ทำอะไรไม่เป้นชิ้นเป็นอันสักที โตแล้ว ควรมีความรับผิดชอบให้มากขึ้น แล้วก็บวกกับที่ไปรู้เรื่องการทำนิยายทำมือ อีบุ๊ก เราสามารถขายผลงานของตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องรอ สนพ พิจารณา
เลยแบบเออ ก็ดีนะ เขียนให้จบ แล้วก็ตรวจทาน เปลี่ยนงานอดิเรกให้เป็นรายได้เสริมได้ด้วย ฮ่าๆ (มีงานประจำทำนะ แต่งานประจำค่อนข้างสบาย เลยทำให้มีเวลาว่างเยอะ) ดีกว่าเล่นเกมอีก ได้ใช้สมองด้วย พูดง่ายๆก็คือแรงบันดาลใจมี้อยู่ที่เรื่องเงินนี่แหละ เลยมีจิตใจที่จะตั้งใจเขียนนิยายเพิ่มมากขึ้น แล้วก็ชอบจินตนาการ ตอนสมัยเรียนก็ชอบวาดการ์ตูน แต่มันยากไปเกินความสามารถตัวเอง เลยมาลองเขียนนิยายดู
ยังไงก้สู้ๆนะคะ คุณอยากเขียนนิยายเพราะอะไร เล่นๆ สนุกๆ เป็นความใฝ่ฝัน บลาๆ
ปล.มาเมาท์เฉยๆ ความคิดเห็นนี้อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลยก็เป็นได้ ฮ่าๆ
ปล.๒ ทุกวันนี้ก็ยังไม่ค่อยมีใครเมนต์นิยายของมี้นะ แต่ก็เริ่มจะสตรองกับเรื่องนี้ไปแล้ว เพราะมีแรงบันดาลใจแบบใหม่ ฮ่าๆ
ให้ย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น คิดถึงตอนที่เราเริ่มแต่งนิยาย ทำไมเราถึงเริ่มแต่ง ทำไมเราถึงชอบแต่ง
อย่างน้อยถ้าไม่สงสารคนอ่าน ก็สงสารตัวละครเถอะ สร้างพวกเขาขึ้นมาให้มีชีวิต แล้วก็ทอดทิ้งพวกเขา
ผมเบื่อ คิดไม่ออก ไม่มีอารมณ์เขียนเป็นประจำ
แต่ไม่เคยมีความคิดว่าจะเลิกเขียนแม้แต่ครั้งเดียว
เหนื่อยก็พัก เพลียก็หยุด ตันก็พักผ่อนเปลี่ยนบรรยากาศ
ต้องรู้ว่าเราเขียนเพื่ออะไร และมีจุดมุ่งหมายอะไร ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเองครับ
เราก็ไม่รู้ ถ้ายอดไม่ดีเราลบทิ้งเลยอ่ะ
เขียนให้ตัวเองรู้สึกสนุก
แค่นี้แหละ เทคนิคของผม
ใส่ใจตัวเองจ้ะ ถามว่าตัวเองชอบไหมที่ได้เขียน ถ้าชอบก็เขียนต่อไปจ้ะ
อาจจะคิดไม่ออก ไปต่อไม่ได้ ก็อยุดมันสักพัก แล้วลงมือทำต่อ
อย่าคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ อย่าคิดว่าจะไม่มีใครมาอ่าน อย่าคิดว่าตัวเองไม่เก่ง
เพราะมืออาชีพหลายคนก็เคยผ่านจุดนี้มาเหมือนกันและพวกเขาก็ทำได้
กำลังใจมันอยู่ที่ตัวเอง ไม่ได้อยู่กับคนอื่นจ้ะ
สู้ๆนะ คิดว่าเราไม่ได้มาแค่นี้ ต้องสตรองหน่อยจ้ะ
ท้อก็มีบ้าง แต่ให้เลิกเขียนคงลงแดงตาย 5555
เหนื่อยก็พักค่ะ อย่าไปคิดอะไรให้มากมาย คนอ่านน้อยแล้วยังไง? เราก็ต้องพัฒนาตัวเองสิ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการพัฒนาไม่มีสิ้นสุด ถ้าหากคุณเขียนเป็นสิบปีแล้วก็ยังย่ำแย่ ไม่มีคนอ่าน แบบนั้นสิควรหยุด สู้ตายค่ะ
หยิบเปเปอร์งานวิจัยที่ต้องแปลขึ้นมาทำ แล้วท่องไว้ในใจว่า...
"ให้นั่งเขียนนิยายทั้งวัน มันยังสบายกว่าต้องมานั่งแปลของพวกนี้เลย"
แล้วความอยากเขียนจะเพิ่มขึ้นจนเต็มหลอด แต่คุณจะทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งแปลเปเปอร์ฉบับนั้นจนเสร็จครับ
เป็นคนที่คิดได้แต่เขียนไม่เคยได้ตอนนี้ดองไว้4งานและก็กำลังเริ่มงานที่5.......
=__=
เขียนต่อไป... ถึงไม่สนุกก็เขียนต่อไป อย่างน้อยก็เขียนเพื่อตัวละครนะ
เราคิดแบบนี้ เพราะเราเอาตัวตนเรามาเป็นแบบ
ในวันที่คุณท้อลองงีบแล้วฟังเสียงนิยายของคุณสิ^^
ปล.ท้อได้แต่อย่าถอย สู้ๆนะคะ
เอาจริงๆก็เคยท้อเหมือนกันค่ะโดนเฉพาะยอดวิวและคอมเม้น
แต่เขียนไปเรื่อยๆเราจะรู้สึกสนุกมากค่ะ ถ้าท้องั้นลองจินตนากานว่าเราเป็นตัวละครในนิยาย
เพราะบทพูดบทเขียนเราก็เป็นคนกำหนดอยู่แล้วค่ะ ส่วนตัวเราสนุกกับการเขียนมากๆค่ะ เรา
เลยไม่กังวลอะไร เพราะคอมเม้น ยอดวิวก็เป็นแค่ตัวเลขเท่านั้น ถึงอะไรต่อมิอะไรจะน้อย
เหมือนไม่มีคนอยากอ่านก็ตาม แต่คิดซะว่ายังมีคนอ่านของเรา
หรือไม่ก็คิดซะว่าเราเป็นคนอ่านคนแรกนะค่ะ
สู้ๆค่ะ^^
เราก็เป็นแบบจขกท.บ่อยๆนะ เหนื่อย ท้อ อะไรไม่อยากเขียนแล้ว อะไรทำนองนี้ วิธีแก้ของเราก็คือ ไม่อยากเขียนก็ไม่ต้องเขียนอะ ปล่อยมันไว้งั้นแหละ ปกติประมาณสัปดาห์นึง ถ้าเหนื่อยมากๆหน่อยก็สองสัปดาห์ ลองไปอยู่กับตัวเอง หาความสุขใส่ชีวิต เติมแรงบันดาลใจให้ตัวเองก่อน แล้วพอรู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ก็กลับมาแต่ง หรือไม่ก็ ลองย้อนอ่านคอมเม้นต์เก่าๆดู อันนี้เราก็ชอบทำนะ โดยเฉพาะเม้นต์ที่แบบ อ๊าาาา อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอะ จะเป็นยังไงนะ กับเม้นต์ที่ ไรท์หายไปไหน คิดถึงจังเลย ถ้ามีเม้นต์แนวๆนี้เราจะมีกำลังใจและรีบกลับไปทันทีเลย 55555555 ก็นั่นแหละ อย่างที่ว่ามา ลองหายไปสงบจิตสงบใจอยู่กับตัวเองสักพัก แล้วพร้อมเมื่อไหร่ก็กลับมา คนอ่านน่ะ นานแค่ไหนเขาก็รอได้ ขอแค่เราอย่าทิ้งนิยาย ทิ้งตัวละคร คนอ่านก็ไม่ทิ้งเราหรอก เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?