สัมภาษณ์แม่ฟ้าหลวง (ฉบับ 17 จังหวัดภาคเหนือ)
ตั้งกระทู้ใหม่
เพราะเหตุการณ์ตอนสัมภาษณ์ของเรามันไม่น่าประทับใจซักเท่าไหร่ 555
จริงๆแล้วที่ไม่ค่อยมีใครออกมาตั้งกระทู้เกี่ยวกับ 17 จ.ภาคเหนือ
ไม่ใช่จะกั๊กอะไรหรอกนะ แต่เรื่องแบบนี้มันพูดยาก ก็เป็นที่รู้กันว่าทั้งจังหวัดรับแค่คนเดียว
อย่างจังหวัดเรา ประกาศรายชื่อออกมา 3 คน เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเรา 1 คน
(คือเราซิ่วมา 2 ปีแล้ว ส่วนรุ่นน้องเรา เค้าซิ่วมา 1 ปี)
คือ ยังไงหล่ะ วันที่ประกาศรายชื่อมันมีหลายอารมณ์มาก
จะดีใจก็ดีใจได้ไม่สุด เพราะเกรงใจอีกฝ่าย ต้องถนอมน้ำใจกัน ให้กำลังใจกันไป
เอาหล่ะๆ เวิ่นมาเยอะ เข้าเนื้อหาเลยละกัน
เช้าวันที่ 29 ตรวจร่างกาย แบ่งเป็นหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มก็จะมีลำดับกิจกรรมต่างกันไป
เพื่อไม่ให้ชนกัน ไปกระจุกกันอยู่จุดๆเดียว จะได้เสร็จเร็วขึ้น
ยื่นเอกสารจ่ายตังเรียบร้อย จุดแรกที่เราไปคือ วัดความดัน
อันนี้เราตื่นเต้น ค่า P นี่พุ่งปรี๊ดเลย ตั้ง 110 แหนะ 5555
เราก็บอกกับพี่ที่เค้าตรวจนะว่าตื่นเต้น 5555 จุดต่อไปคือตรวจฉี่
คือวันนั้นเรามีประจำเดือนด้วย งื้ออออออ ก็บอกพี่ที่ประจำอยู่ตรงนั้นไปแล้วแต่ก็ยังกังวลอยู่ดี
จุดต่อไปคือเอกซเรย์ทรวงอก คือทั้งชีวิตนี้เราไม่เคยเอกซเรย์อะไรมาก่อนเลย
ทำตัวไม่ถูกอ่ะไม่รู้ต้องทำอะไรบ้าง
เดินเข้าไปในห้อง จะมีพี่ นศพ.ผู้ชายรออยู่ คือก็เข้าใจว่าพี่เค้าคงเขินแหละ
(เพราะ ผู้หญิงต้องถอดหมดแล้วใส่เสื้อที่ รพ.เค้าเตรียมให้)
แต่พี่แกก็เล่นยิ้มอย่างเดียว ไม่ได้บอกทงวิธีอะไร ไอ่เราก็เก้ๆกังๆ ก็มันไม่เคยอ๊าาาาาาา
พี่เค้าเลยเดินเค้ามาบอกว่า น้องทำแบบนี้ นะ ทำตามพี่นะ แล้วพี่แกก็เอามือเท้าสะเอว
เอ่อ เดี๋ยวๆๆๆๆ พี่จะพาหนูเต้นแอโรบิกก่อนเอกซเรย์หร๋อค่ะ 55555 สรุปคือก็เก้ๆกังๆทั้งคู่
ซักพัก พี่ผู้ชายอีกคน (น่าจะเป็นพยาบาลรึป่าวไม่แน่ใจ ) เดินเข้ามาหา
แกคงนึกในใจ อะไรกันไอ่สองคนนี้งานจะเสร็จมั๊ยเนี่ย 5555
เดินมาดันตัวเราใส่กับแท่น คือพี่จะแรงเยอะไปไหนหนูหายใจไม่ออกกกกกก
แล้วก็ผ่านพ้นไป 555 คือเราเพิ่งมารู้หลังออกจากห้องเอกซเรย์ว่า
ต้องสูดลมหายใจเข้าแล้วกลั้นหายใจไว้ คือไม่ได้ทำอะไรซักอย่างเลย 5555
*** โอยยยยยๆๆๆ ผลตรวจร่างกายของช้านนนนจะมีอะไรปกติซักอย่างม้ายยยย***
ด่านต่อไป ตรวจวัดสายตา อันนี้ไม่มีอะไรมากชิวๆ ถึงด่านนี้จะดูเรียบๆแต่พี่หมอหล่อๆเพียบจ้า 55555
ต่อไปก็เจาะเลือด แอบเห็นคนเป็นลมด้วย เห็นบอกไม่ได้กินข้าวเช้ามา
อันนี้น้องๆรุ่นต่อไปต้องเตรียมตัวให้พร้อมกินข้าวกินน้ำให้เรียบร้อยเน้อ
จากนั้นก็พบแพทย์ อันนี้ก็ไม่มีไรมาก แป๊บเดียวเสร็จ
เสร็จสิ้นภารกิจในภาคเช้า พักกินข้าวแล้วมาเช็คจิตตอนบ่าย
กูลิโกะจัง
4 เม.ย. 59 เวลา 15:32 น.
5,871
views
9 ความคิดเห็น
ภาคบ่ายทดสอบจิตวิทยา จะให้ทุกคนเข้าไปนั่งในห้องเดียวกัน (รวมทั่วประเทศกับภาคเหนือ)
เรียงตามเลขที่ แล้วก็ให้เขียนเรียงความ เกี่ยวกับแรงบันดาลใจที่อยากเป็นหมอ ให้เวลาครึ่งชั่วโมง
เสร็จแล้วก็ ทำแบบทดสอบจิตวิทยา ประมาณ 500 กว่าข้อ ตอบแค่ จริง หรือ ไม่จริง
เสร็จแล้วก็กลับบ้านได้ แต่เราไปเที่ยวดอยตุงต่อ (อันนี้ไม่เกี่ยวง่ะ แต่อยากเล่า 555)
เส้นทางคดเคี้ยวเลี้ยวลดมากกกกกก
เล่นซะความรู้ที่เตรียมไว้ไปสอบสัมภาษณ์นี่หลุดกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง 55555
และแล้วนาทีที่รอคอยมาถึงๆๆๆๆๆ
ของเราโควตา 17 จังหวัดภาคเหนือ รายงานตัว 11.30
แต่ไปรอกันตั้งแต่เช้าหล่ะ 555 ก็มันตื่นเต้นนนนนน
เข้าห้องกักตัวรอสัมภาษณ์ตั้งแต่ 11 โมงกว่าๆ เข้าแล้วออกไม่ได้
จะเข้าก้องน้ำก้องมีคนพาไป ถึงกับต้องส่งข้าวส่งน้ำกันเลยทีเดียว 5555
แบ่งสัมภาษณ์ 5 ห้อง แต่ละห้องก็จะมีจุดพีคที่ต่างกันออกไป
อย่างห้อง 2 กับ 4 อาจารย์ที่สัมภาษณ์ มาจาก กทม (มั้งเห็นเค้าว่ากัน)
แต่ละคนก็จะถามโหดบดขยี้มาก แต่เราได้ห้อง 1 อิอิ รอดตัวไป
เราได้คิวสัมภาษณ์ท้ายๆอ่า นั่งมองดูเพื่อนค่อยๆทยอย หายไปทีละคนๆ
เห็นแล้วรู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ 5555
เล่าอีกนิดนึง จังหวัดเรา เรียกมา 3 คน อีก 2 คนเค้ามาจากทันตะ
ผ่านสนามสัมภาษณ์มาเยอะ เลยไม่มีใครตื่นกรรมการ
แต่ของเรานี่ครั้งแรกในชีวิต 55555
และแล้วก็มาถึงเราจนได้!!!!
เราไปนั่งรอหน้าห้องสัมภาษณ์ที่ 1 น้องที่เข้าไปสัมภาษณ์ก่อนหน้าเดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
เราเห็นแล้วค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย คิดว่าคงไม่มีอะไรมาก ซักพัก อาจารย์ฝรั่งเดินมาเปิดประตูเรียก
วินาทีนั้นแหละจ้าาาาา ใจนี่ลงไปกองอยู่ตาตุ่มเลย 55555
แต่ก็เอาว่ะ มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยไม่ได้ กลั้นใจเดินเข้าไปในห้อง
ในห้องมีอาจารย์ 4 คน รวมอาจารย์หมอฝรั่งด้วยนะ แต่นั่งไม่เป็นระเบียบ
มีอาจารย์ ผู้ชายคนนึงยืนอยู่ตรงหน้าต่างเหมือนจะคอยสังเกตอาการเรา (อันนี้ไม่รู้คิดไปเองรึป่าวนะ 5555)
เริ่ม !!! อาจารย์ให้แนะนำตัว แต่ไม่ได้บอกว่าอิ้งหรือไทย เราเลยจัดไทยไปชุดใหญ่เลยจ้า 5555
เสร็จแล้วอาจารย์ก็ถามเรื่องทั่วๆไป ครอบครัว นู่นนี่นั้น ซักพักอาจารย์ฝรั่งก็ถามขึ้น
(นั่นไง สิ่งที่ไม่อยากให้เกิด มาจนได้ 555)
จับใจความได้ว่า สนใจอะไรในอาชีพแพทย์
เราเลยตอบไปว่า ชอบช่วยเหลือคนอื่น เวลาช่วยคนแล้วมีความสุข (กับอาจารย์ฝรั่งนี่ ถาม-ตอบเป็นอิ้งนะจ๊ะ)
แล้วอาจารย์ ผญ คนไทย เลยถามคำถามเดียวกัน
คราวนี้เราตอบไทย ก็ค่อยคล่องหน่อย 5555
ก็บอกไปว่าอยากช่วยเหลือคนอื่น เล่าแรงบันดาลใจตั้งแต่ตอนเด็กๆ บลาๆๆๆๆๆๆ
อันนี้เราว่าเราตอบได้ดี ตอนแรกก็ไม่มีอะไรนะ แต่พอเราพูดยาวขึ้น (เราเป็นคนพูดเยอะอ่านะ555)
พูดนานขึ้นไม่หยุดซักที อาจารย์แต่ละคนสายตาก็จับจ้องมาที่เรา
คราวนี้เราก็เริ่มสั่น 5555 เลยเลี่ยงไปมองโต๊ะแทนไม่กล้าสบตา
สรุปคือ สั่นและหยุดพูดไปเอง 555555
** อันนี้เราว่ามันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีอ่ะ น้องๆรุ่นต่อไปไม่ควรทำตามน๊า
เวลาตอบคำถาม ก็ควรจะมองหน้ากรรมการด้วยนะจ๊ะ
คือเสียงเราไม่สั่นนะ แต่หน้านี่สั่นประมาณ7.8 ริกเตอร์ได้ 55555
แล้วอาจารย์ ฝรั่งก็ถามอีกว่า อยากเป็นหมอเฉพาะทางด้านไหน
เราเลยตอบไปว่า ยังไม่แน่ใจ แต่ที่ดูๆไว้ ก็เกี่ยวกับจิตวิทยา
แล้วอาจารย์ผญ ก็ถามว่าหนูอายุ 19 ปี หนูซิ่วจากอะไรมาลูก
เราเลยบอกไปว่าไม่ได้ไปเรียน พอรู้ว่าสอบไม่ติดก็อ่านหนังสืออยู่บ้านยาวเลย
แล้วแกก็ถามว่าตอน ม.6 สอบโควต้าภาคเหนือของ มช เลือกอะไรไว้บ้าง
เราก็บอกว่าเลือแพทย์กับเภสัช แต่ก็ไม่ติด 555
(เราพูดไปยิ้มไปหัวเราะตลอดนะ ดูรั่วๆเลยหล่ะ)
ก็บอกแกว่าตอนช่วง ม.6 ยังเตรียมตัวไม่ดีพอยังทำได้ไม่เต็มที่ เลยขอลองใหม่
แล้ว อ.ผญ ก็เปิดดูพอร์ทแล้วถามว่า ชนะเลิศเหรียญทองกฎหมาย ทำไมไม่ไปเรียนนิติ
เราเลยตอบไปว่า กฎหมายมันสำคัญกับคนทุกคน ไม่ว่าจะประกอบอาชีพอะไร
ถ้าเรามีความรู้ความเข้าใจในเรื่องกฎหมาย ก็จะทำให้เราวางตัวในสังคมได้เหมาะสม
แล้วแกก็ถามถึงโครงงานคุณธรรมที่เราทำ ให้เล่ารายละเอียด เราก็เล่าๆๆๆๆไป
แล้วพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
## คุณธรรมมันเป็นสิ่งที่สำคัญที่เราควรจะมี เพราะทักษะทางร่างกาย มันสามารถฝึกฝนกันได้
อย่างหนูเองหนูก็ไม่ใช่คนเก่งไม่ได้มีผลการเรียนที่โดดเด่นแต่ก็สามารถพัฒนาตัวเองในด้านนี้ได้
แต่ทักษะทางจิตใจมันฝึกกันยาก ต้องมีรากฐาน พื้นฐานที่ดีมาตั้งแต่เด็กๆ ##
แล้ว อ.ฝรั่ง ก็ถามว่า มีงานอดิเรกที่ชอบทำยามว่างมั๊ย
เราก็ตอบไปว่าเค้าชอบฟุตบอล แกก็ถามว่าเล่นบอลหร๋อ เราตอบว่าไม่ได้เล่นแต่ชอบดู
เราเชียร์บาเยิร์นมิวนิค แกก็ตอบกลับว่าแกเชียร์แมนยู
แล้วอาจารย์ ผช ที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างก็ถามขึ้น (เนี่ยๆๆ พระเอกมาจนได้555)
เคยมาเชียงรายรึยัง ไปเที่ยวไหนมาบ้าง เราก็ตอบว่าเมื่อวานไปเที่ยวดอยตุง
พึ่งเคยมาเชียงรายเป็นครั้งแรก
อ.หน้าต่างเลยถามว่า อ้าวว เคยมาเชียงรายแล้วไม่ใช่หร๋อ
ก็ปีที่แล้วหนูตกสัมภาษณ์ไง
**(แว้กกกก อาจารย์อย่ามั่วนิ่ม)**
อ. ผญ เลยบอกว่า ไม่ใช่คนนี้ นั่นมันคนมื่อกี้
เราเลยบอกว่าเราเพิ่งเคยมาครั้งแรก ติดครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ดีใจมากๆเลยค่ะ 555
** (อันนี้เราว่าแกจงใจถาม ดูอาการเรามากกว่า ว่าเราจะมีท่าทียังไง
แต่เราก็หัวเราะยิ้มตลอดไม่มีโมเมนต์หน้าหงอยคือถึงจะสั่นแต่ก็รั่วไว้ก่อน 555)
แล้ว อ.ผช ก็ถามว่าถ้าเรียนจบแล้วจะกลับไปทำงานที่ ..(ที่บ้านเราอ่า ขออุปไว้น๊า)..มั๊ย?
เราเลยตอบไปว่า ถ้าเป็นไปได้ก็อยากกลับไปเพราะที่นี่เป็นจุดเริ่มต้นแรงบันดาลใจของหนูค่ะ
แล้วแกก็ถามต่อว่า ผอ. รพ ..(รพ.แถวบ้านเรา)....ชื่ออะไร
เราเลยตอบไปว่า อันนี้หนูไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่หนูก็อยากทำงานที่นี่จริงนะค่ะ 555
สาระจริงๆก็น่าจะจบแค่นี้แหละ 5555 ที่เหลือก็คุยกันเรื่องการเดินทางกลับบ้าน บลาๆๆๆ
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อละ หวังว่าข้อมูลของเค้าคงจะเป็นประโยชน์ให้กับน้องๆรุ่นต่อไปน๊า
ยังไงก็ ขอให้โชคดีเน้อ
อ้อ ลืมบอกคะแนนอันนี้เชื่อว่าหลายๆคนอยากรู้ คะแนนของกลุ่มภาคเหนือถ้าเทียบกับทั่วประเทศ
ก็ต้องยอมรับว่าน้อยกว่าแหละ จากที่ถามๆมา แต่ข้อเสียคือรับแค่คนเดียว
คือ คะแนนสูงสุดของบางจังหวัดได้น้อยกว่าคนสุดท้ายของบางจังหวัดซะอีก
แต่ก็นะ ต้องเป็นไปตามระเบียบที่เค้ากำหนด
ส่วนของเรา 59.xxx จ้า ลุ้นกันยาวๆ ไม่รู้น้ำหนักคะแนนสัมภาษณ์จะเอาเยอะแค่ไหน เฮ้อออออ
เก่งมาก ดีมาก ในที่สุด ก็เกิดผู้กล้าในกลุ่มที่ติดสัมภาษณ์แพทย์ มฟล.แบบ 17 จว.ภาคเหนือ
แสดงตัวออกมา เล่าประสบการณ์ให้น้องๆฟังแล้ว ได้รอมาแล้วตั้ง 3 ปี ยังไม่เคยมีใครเล่าให้ฟังเลย เพิ่งจะมีปีนี้ปีที่ 4 เป็นคนแรกในกลุ่ม 17 จว.ภาคเหนือ และเล่าได้มีรายละเอียดดี ยาวดี เป็นประโยชน์ต่อรุ่นน้องปีต่อๆไปอย่างมาก
เล่าตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรอก ดีกว่าไม่มีใครเผยแพร่ประสบการณ์ที่ดีๆเลย มีดีกว่าไม่มีเลย เด็กจากจังหวัดอื่นๆ ที่เก็บเกี่ยวประสบการณ์ในวันตรวจร่างกาย วันสอบสัมภาษณ์แพทย์ มฟล.ไว้ อย่าเก็บข้อมูลเอาไว้คนเดียว ช่วยเอาออกมาเผยแพร่ด้วย เพื่อให้รุ่นน้องๆปีต่อๆไป ใช้ศึกษาเป็นแนวทางในปีต่อไปได้
หากไม่เผยแพร่เลย อีกหน่อยก็ลืม รุ่นน้องก็จะไม่มีแนวทางเลย เหมือนกับที่เราประสบปัญหาในปีนี้เหมือนกัน คะแนนต่ำสุดแต่ละจังหวัดก็ไม่มี ไม่รู้เรื่องการเดินทาง ไม่รู้เรื่องที่พัก ไม่รู้เรื่องโรงเรียนใด ของจังหวัดใดติดแพทย์ มฟล.บ้าง อย่างเช่น แบบทั่วประเทศ ที่บอกว่า มีเด็กที่ติดสัมภาษณ์จากหลายโรงเรียน ทั้งที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก และไม่มีชื่อเสียงโด่งดังเลย พร้อมได้ระบุชื่อโรงเรียนด้วย ถือว่าเป็นการเผยแพร่ชื่อเสียงโรงเรียนด้วย รู้สึกว่าจะมีรุ่นพี่ รุ่นที่ 1- รุ่นที่ 3 ส่วนใหญ่จะเป็นศิษย์เก่าจากโรงเรียนที่บอกมา
คะแนนสัมภาษณ์ ไม่น่าจะมีผลแตกกต่างกันมากนัก ไม่ได้เปรียบ เสียเปรียบกันหรอก น่าจะชนะกันที่คะแนนรวม กสพท.มากกว่า
ไม่น่าจะใช่ เท่าที่ทราบเด็กบางคนถือคะแนนกสพทมากกว่า ก่อไม่ติดตัวจริง เพราะฉะนั้นการสัมภาษณ์ 30%น่าจะมีผล
เรื่องคะแนนสัมภาษณ์ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่ามีผลมากมั๊ย
ของเราโควต้าภาคเหนือ จังหวัดเราประกาศผลตัวจริงกับตัวสำรอง
เรียงตามคะแนน กสพท เลยนะ เราว่าคนที่ กสพท ดีแต่ไม่ติด
คงต้องพลาดมากจริงๆ เราคิดงี้นะ
3 ปีที่ผ่านมา เรียงตามคะแนนรวม กสพท. จากมากไปหาน้อย
คะแนนสัมภาษณ์ไม่แตกต่างกัน ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงลำดับที่ได้
ลองตรวจสอบรายละเอียดข้อมูลให้ดีๆ ใครคะแนนรวม กสพท.มากกว่า
ย่อมมีโอกาสติดก่อนมากกว่า บางครั้งอาจจะมีการเข้าใจผิดก็ได้
ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ตัวจริงคะแนนรวม กสพท.จะน้อยกว่าตัวสำรอง
เพราะคะแนนสัมภาษณ์ขึ้นอยู่กับความพอใจของกรรมการ จับต้องไม่ได้
จึงไม่มีที่ไหน เอาคะแนนสัมภาษณ์มาทำให้เกิดผลแพ้ ชนะ เปลี่ยนลำดับที่กันได้
ส่วนตัวยังมีความคิดเหมือนเดิม วัดกันที่คะแนนรวม กสพท.เหมือนทุกปี
ซึ่งยุติธรรมมากกว่า ไม่มีคะแนนพิศวาส
คืออยากถามว่าตกลงซิ่ว 2ปี หรือ 1ปี.
เราซิ่วมา 2 ปีแล้วจ้า อ่านหนังสืออยู่บ้านยาว
แต่ที่ซิ่ว 1 ปี อ่ะ รุ่นน้องเราอีกคน มีชื่อไปสัมภาษณ์เหมือนกัน
ยินดีและดีใจด้วย ที่มีความอดทน และมีความพยายามอย่างมาก
อ่านหนังสือเตรียมตัว สอบ กสพท. 3 ปี จนประสบความสำเร็จตามที่หวัง
ติดแพทย์ มฟล.แล้ว เก่งมากๆ คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปแน่นอน
ขอบคุณคุณกัลย์มากๆเลยนะคะ สำหรับทุกๆคำแนะนำ
ปีนี้สมหวังซักที จะตั้งใจเรียนและจบออกมาเป็นหมอที่ดีค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?