บ่นๆของเด็กที่ยังไม่รู้ตัวเองแม้การแอดจะผ่านไปแล้ว #เพียงเด็กคนหนึ่งที่อึนกับการเรียน

[นอบอ]

           ตามหัวข้อเลยค่ะ จะออกแนวบ่นๆค่ะ ตามนั้น ไม่มีคนอ่านก็ไม่เป็นไร มันเป็นความอึดอัดในใจของเราค่ะ ตอนเด็กอาจจะเคยมีความฝันว่า อยากเป็นครู อยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ นักการเมือง ทหาร ตำรวจ อะไรก็ว่าไป ตอนนั้นเราก็อยากเป็นครูค่ะ แต่พอโตมาก็ได้เจอได้เห็นอะไรหลายอย่างอาจจะเบนไปทางอื่น แต่ลึกๆเราก็อยากเป็นครูนะ...
          พอตอนม.ปลายเราโดนถามบ่อยว่า 'จะไปต่อคณะอะไร' 'จะไปต่อม.ไหน'  แต่ทำแบบทดสอบหลายอัน ก็ยังไม่แน่ใจในตัวเองอยู่ดี คณะอะไรที่เราอยากเรียน? เราอยากทำอะไร?
          ม.ปลายเราเป็นเด็กที่กลางๆไปทางแย่ มั้งนะ ไปก็สายนู่นนี่สารพัด ผ่านมาได้เพราะคะแนนสอบเลยค่ะ คะแนนเก็บโหวงมาก นี่ผ่านม.ปลายมาก็บุญหัวแล้ว ขอบพระคุณครูทุกท่านมาตรงนี้เลย
          รอบรับตรงเราไม่ได้สมัครอะไรเลยค่ะ เพราะความเฉื่อยจนได้เรื่องบวกกับไม่รู้ะจะเรียนอะไรนั่นแหละค่ะ นั่งคิดนอนคิดทั้งวันทั้งคืนก็ไม่ได้คำตอบ คิดไปอีกว่าเออเดี๋ยวค่อยรอบสองก็ได้ สองบ้าสองบออะไร ถึงตอนนั้นมันก็หมดแล้วล่ะเฟ้ย จนสุดท้ายก็มาจบทีแอดมิชชั่น
          เราเลือกลงคณะภาษาสองอันดับ การเงินสองอันดับ 1.ภาษา 2.การเงิน 3.ภาษา 4.การเงิน คิดว่าคงไม่ได้ครูแน่นอนเพราะคะแนนสูง และเราแน่ใจว่าเราชอบภาษามากกว่าพวกวิทย์คณิตแน่นอน เราเป็นคนซึมซับคำศัพท์จากสิ่งรอบตัวมากกว่ามานั่งท่องอะ-.- (ตอนม.ปลายเราก็เรียนสายจีนเข้มข้น สามปีเต็มนี่เอียนเลยอะ55555555) ส่วนเรื่องคณะการเงินสองอันนั้น เราคิดไปว่าที่ไหนก็ต้องใช้เงิน ลงการเงินไว้ดีกว่า (เรารู้ค่ะว่ามันบ้าบอที่คิดแบบนั้น5555555)
          และผลคือเราได้คืออันที่3. ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล แว้บแรกเลยเราคิดว่า 'เ-ี้ย จะเรียนไหวมั้ยวะ' 'จะรอดมั้ย' ทั้งๆที่ลงไว้เองแท้ๆ ขอสารภาพเลยว่าที่เราลงไปเพราะคะแนนมันถึงค่ะ เพื่อนเราก็บอกว่าเออเลิศแล้ว มึxเรียนไปเลย สู้ๆ อะไรประมาณนั้น เราก็ย้อนกลับมาคิดว่า เออเราอาจจะเข้ากันได้มากกว่าคณะวิทย์คณิตอะไรแบบนั้นก็ได้
          เรากะว่าจะเรียนวิชาโทเป็นญี่ปุ่นและเรียนภาษาเกาหลีข้างนอกเอาค่ะ ส่วนภาษาจีนก็มีพื้นฐานนิ๊สสสสสสหน่อยจากการเรียนม.ปลายมา ไหนๆก็ไม่รู้ตัวเองแล้ว ได้คณะภาษาก็มุ่งไปแม่xให้สุดไปเลยสิวะ เราเลยกะจะเอาด้านนี้ไปเลย ดีหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ลองก็ไม่รู้นี่นาเนอะ (ถ้ามันไม่รอดจริงๆ คงต้องมาคิดเรื่องซิ่วกันล่ะเนอะ)
           และพอมาคิดว่าจบไปทำงานอะไร? พอมาประเด็นนี้ อ่าว ชิหัยแล้ว เออจะทำอะไรวะถ้าจบไป สุดท้ายก็บอกตัวเองว่า 'มึxสมควรคิดว่าจะเรียนให้ผ่านสีปี่อันแสนทรหดนั้นไปยังไง มึxจะทำยังไงให้เกรดมึxดี ไม่ให้โดนไทร์' นั่นแหละค่ะ
          เรานึกเรื่องที่อยากบ่นไม่ออกแล้วล่ะ (แต่ถ้านึกออกเราจะมาเพิ่ม มันเป็นเพียงความคิดแว้บหนึ่งที่วนมาและก็จางไป เราเป็นคนไม่คิดอะไรมากในบางครั้ง แต่บางครั้งก็คิดซะจนหัวจะระเบิด ไหลไปเรื่อยแหละค่ะความคิดคนเรา ค่ะ ไหลนอกเรื่องไปเยอะเลยค่ะ555555555)
          และมีใครมีคำแนะนำให้เราได้บ้างคะ คำติเตือน คำดุ คำสอน ความคิดเห็นหลายๆด้าน เราอยากรับฟังทุกอย่างค่ะ ถึงเราจะสิบแปดแต่เราก็ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่ไม่มีประสบการณ์ชีวิตมากพออยู่ดี และมีใครที่เป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ ที่มาถึงขนาดนี้แล้วก็ยังไม่รู้ตัวเอง เรามาสู้ไปด้วยกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

         

          #เพียงเด็กคนหนึ่งที่อึนกับการเรียน

Comments

[ฮอมคุง]

แกคิดมากไปป้าวว เจอเพื่อนในคณะเจออะไรงี้อาจจะชอบขึ้นมาก็ได้เราคิดนะ สู้ๆนะ เดี่ยวก็ดีเองงมันผ่านมาละผ่านไปป

[นอบอ]

-w-ขอบคุณมากเลยนะคะ

[เหมือนกันเลย]

เราก้ไม่รู้จะเรียนอะไรเหมือนกัน ตอนนี้แอดติดไปแล้วยังไม่แน่ใจเลยว่าชอบไหม 5555 เราเรียนสายวิทย์คณิตแต่ติดคณะภาษาๆ เราก้ชอบภาษานะ แต่แอบเสียดายวิทย์ แต่ไม่ค่อยมัความสุขเวลาเรียนวิทย์เลย แอบกลัวจบมาไม่มีงานเหมือนกัน สู้ๆนะคะจขกท.

[นอบอ]

ขอบคุณมากนะคะ สู้ๆเช่นกันน้าาา เราจะผ่านมันไปปป

[ป้าแก่]

โอเค ขอเล่าในฐานะคนที่เอนท์มาก่อนน้องหลายปีนะ พี่ว่ามันไม่ไร้สาระหรอกที่น้องจะคิดว่า 'จบไปแล้วจะทำงานอะไร' เพราะคำถามนี่แหละ ที่พี่เจอตัวเอง เออ เราเรียนไปนะ เราจบวุฒินี้ เราต้องทำงานแบบนี้นะ แล้วเราชอบไหมวะ ...อย่างตัวพี่ตอนเอนท์พี่เข้าคณะทางวิทย์สุขภาพตามใจแม่ พี่ยังมานั่งแย้งกับตัวเอง เห้ยยยย นี่เราชอบหรอวะ เราไม่ใช่แค่อยู่กับมัน 4 ปีนะ แต่เราจบไปเราก็ต้องทำงานแบบนี้ไปอีกหลายสิบปี พี่คิดนะว่าพี่ชอบภาษาชอบสังคมมากว่า แต่ทนเรียนให้แม่ เพราะคิดว่าพวกภาษาอะไรงี้ มาหาเรียนข้างนอกได้ เรียนมหาลัยเปิดได้ แต่คณะที่พี่เรียนมันไม่มีสอนข้างนอก
เรียนจนปี 2-3 ได้ฝึกงาน อยู่กับคนไข้ ทำงานใน รพ. พี่ก็ เห้ยยยยย เรามีความสุขดีนี่หว่า เราไม่ได้ฝืนใจอะไรเลยนะเว่ย นี่แหละพี่ถึงเจอตัวเอง ตอนที่บอกตัวเองว่าชอบภาษามากกว่าวิทย์ บางทีพี่ก็คิดนะ เพราะภาษาสังคมมันง่ายกว่าวิทย์หรือเปล่าวะ เราถึงชอบมันมากกว่า
สิ่งที่จะบอกก็คือ น้องจะได้เจอผู้คน ได้เจอวิชาความรู้ แล้วได้เรียนรู้โลกอีกมากในมหาลัย ที่จะทำให้น้องเจอตัวเอง อาจจะปี1 ปี2 หรือปี3 บางคนเรียนหมอถึงปี 3 แล้วลาออกมาเรียนรัฐศาสตร์ก็มี น้องมีทางให้ไปเสมอ ถ้ามันไม่ใช่ก็เลี้ยวกลับ เพราะมันไม่ใช่แค่ 4 ปีในมหาลัย แต่มันคือชีวิตของน้องอีกหลายสิบปี

ขอให้โชคดีกับชีวิตมหาลัย ขอให้เจอตัวเองเร็วๆนะคะ

[นอบอ]

ฮืออออ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ หนูจะสู้ต่อไปค่ะ ;_;

[kmcandykm]

เราติดคณะโบราณที่คนอยากเข้านักเข้าหนาค่ะ(เอกภาษาไทย) แต่เราสละสิทธิ์เพราะคิดว่าเราอยากได้ภาษาที่หลากหลายและเราอยากเป็นแอร์ เราเลยเลือกม.เอกชนแทน(ธุรกิจการบิน) เราไม่สนใจคำพูดใครค่ะว่าเรียนเอกชนเป็นคนกาก ถ้ามันเป็นหนทางที่ทำให้เราได้ทำงานที่ชอบเราก็ยอม

เราขอแนะนำให้จขกท.ค้นหาตัวเองให้เจอ อย่าเรียนเพราะสอบติดให้เรียนเพราะอยากเรียน ชีวิตเราทั้งชีวิตเลยนะคะที่ต้องอยู่กับสิ่งที่เรียนมา เป็นกำลังใจให้ค่ะ เรียนกับสิ่งที่มั่นใจว่าทำได้และรักจริงๆ 

ปล.เราเด็ก59 จ้าาาา

ปล.ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจปรึกษาได้นะคะ อะไรแบบนี้เราก็เคยเจอมา

[นอบอ]

ขอบคุณมากนะคะ ;_;

ปล. เราเด็ก59เหมือนกัน รุ่นหนูทดลอง T_T

[kmcandykm]

มาสู้ไปด้วยกันนนนน