ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
wmkoo
8 ส.ค. 59 เวลา 19:04 น.
3,246
views
6 ความคิดเห็น
คุณลองถามตัวเองว่าอยากทำอะไร บางทีคุณไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณเเค่ขาดเป้าหมาย ลองคิดในสิ่งที่สิ่งที่ตนเองอยากทำจริงๆ อาจจะลองไปเข้าค่าย ลองเเบกกระเป๋าเที่ยวต่างจังหวัดเองอะไรพวกนี้ ยังไงก็ขอให้คุณเจอเป้าหมายหรือสิ่งที่คุณอยากทำจริงๆนะคะ
สวัสดีค่าาาาา มีความรู้สึกเหมือนตัวเอง555555 เราเคยเป็นแบบนี้อยู่พักนึงใหญ่ค่ะ คืออย่างแรกเลยนะคะลองเปลี่ยนกิจกรรมของตัวเองที่ทำดู หรือไม่ก็ไปเที่ยวที่สักที่ ถ้าเบื่อเพื่อนคนรอบตัวก็ลองชวนคนอื่นๆที่สนิทใจไปด้วยค่ะ แล้วลองทำตามใจตัวเองดูสักครั้ง มันอาจจะทำให้เรามีจุดหมายขึ้นมาก็ได้ค่ะ หรือไม่อาจจะอ่านหนังสือหรือบทความอะไรสักอย่างเพื่อเป็นแนวทางก็ได้ค่ะ ที่สำคัญคือถ้ามันเหนื่อยก็ไม่ต้องคิดค่ะปล่อยมันไปสักพัก บางครั้งคำตอบที่เราต้องการอาจจะเดินเข้ามาหาเราเองก็ได้
ก็แค่ชีวิตขาดสีสัน หาอะไรใหม่ๆสนุกๆทำเดี๋ยวก็หาย
ลองทำอะไรใหม่ๆดูมั้ยฮะ ^^ อะไรที่ไม่เคยทำ และไม่คิดว่าจะได้ทำ
ผมก็เคยเป็นแบบจขกท.ฮะ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อดี หนักสุดคืออยากหายไปจากโลกที่น่าเบื่อแบบนี้ แต่พอได้ลองทำอะไรใหม่ๆอย่างหัดแต่งเมคอัพเอฟเฟคที่ยากๆ ก็เริ่มมีความท้าทายเข้ามา จนลืมเรื่องอยากหายไปได้
ลองดูนะ ถ้าตัวคนเดียวเปลี่ยนความคิดแบบนี้ไม่ได้ ก็ยังมีคนใกล้ตัวอยู่ฮะ
เราอยากให้รู้นะคะว่าคุณน่าจะโชคดีกว่าเราเราเป็นคนไม่ได้เรียนมาตั้งแต่เด็กๆไม่มีเพื่อนค่ะถามว่าทำไมไม่ได้เรียนไม่มีเพื่อนก็เพราะว่าตอนเด็กพ่อเราป่วยเป็นโรคมะเร็งค่ะเลยไม่ได้เรียนต่อผ่านไปหลายปีตอนนั้นก็ไม่มีเพื่อนเลยค่ะจนตอนอายุ11เราไปเข้าโรงเรียนแต่ว่าครูจับเราไปเรียนกับเด็กป.1อ่ะคะเขาบอกเขาจะโดดชั้นเรียนให้ถ้าเราเรียนไปเราเรียนจนขึ้นป.3ค่ะไม่มีไรเกิดขึ้นป.3เราเลยออกจากโรงเรียนมาเรียนก.ส.นค่ะตอนเรียนโรงเรียนปกติมีเพื่อนรุ่นน้องเด็กๆอยู่นะคะจนตอนนี้กลับไปเยื่ยมโรงเรียนกว่าเพราะน้องชายเรียนที่นู้นเขายังจำเราได้อยู่นะคะจลอดเวลาที่เรียนที่นั้นเราเป็นหัวหน้าห้องทั้ง2ปีค่ะตอนนี้อายุ13ตอนนี้เราก็๋เรียนยุค่ะตอนนี่รอรับวุฒิของก.ส.นป.6ยุค่ะเพื่อต่อม.ต้นเราไม่รู้จักใครเลยนอกจากครูเราไม่สนิทกับเพื่อนรุ่นพี่ส่วนมากมีแต่อายุ15ขึ้นค่ะเราเด็กสุดในห้องนั้นแล้วตอนนี้เรากลับมารู้สึกไม่มีเพื่อนไม่มีใครในชีวิตเลยเราไม่ค่อยสนิทกับครอบครัวค่ะครอบครัวก็ทะเลาะกันเกือบทุกอาทิตย์ค่ะเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่กลับเป็นเรื่องใหญ่โตเครียกันไม่ได้ทำร้ายร่างกายแต่ก็ไม่ยอมเลิกกันค่ะห้ามไม่ให้ทำร้ายกันมาตลอดเวลาเป็นปีค่ะรู้สึกอยากเรียนต่อมากนะคะแต่ตอนนี้ที่บ้านมีหัญหาเรื่องเงินค่ะท่านบอกให้เรียนก.ส.นต่อไปซึ่งเราอยากกลับไปเรียนโรงเรียนปกติอ่ะค่ะเพิ่งมาคิดได้ว่าไม่น่าออกจากโรงเรียนเก่าถึงจะเรียนช้าก้ตามตอนนี้วันๆยุแต่บ้านไม่มีเพื่อนไม่มีไรเลยค่ะรอรับวุฒิก็ต้องรอ1ปี5เดือนค่ะ
ตอนนี้เรา14นะคะเหลืออีกปีนึงที่เราต้องรอว่าจะออกไปเรียนปกติโดยเอาวุฒิไปเข้าค่ะแต่เราต้องเรียนช้า2-3ปีค่ะเพราะต้องไปต่อป.6หรือม.1นี่แหละค่ะเรานับทั้งม.1เข้าแรกๆยันจบม.2นะคะเพราะเรา14ถ้าไปต่อก็ช้า2-3ปี
ไม่มีสายเรียนคิดไรไม่ออกรู้แค่ว่าอยากกลับไปเรียนจริงๆจังๆเต็มๆอ่ะคะตอนนี้มันมีแต่ความรู้สึกเหนื่อยไปหมดเพราะแม่ค้านบอกก.ส.นไวกว่าแล้วไปต่อปวชหรือไรนั้นแหละค่ะเรากลัวเราเรียนไม่ได้ค่ะ
เราอยากเรียนปกติจริงๆนะอยากมีเพื่อนอยากมีความรู้เรารู้นะว่ามันเหนื่อยเรารู้ว่าเข้าไปมันจะต้องยากจริงๆเพราะไม่เคยมีพื้นฐานเลยยุๆมาเข้าแต่เราก็จะพยายามอ่ะค่ะ
ถ้าใครอ่านมาถึงก็คอบคุนที่อ่านจนจบนะคะ
อายุ14นะไอตอนบนพิมผิด55555555
ขอบ*ตลอด*
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?