How To : อยู่อย่างไรกับความเสียใจเรื่องความรัก Part 2

[Thaj]

ต่อจาก Part 1 นะคะ

3. เมื่อหนีไม่ได้ ก็ต้องไปให้สุด
เมื่อพยายามยังไง อดกลั้นเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถหยุดคิด หยุดเสียใจได้
ก็เสียใจให้สุดไปเลย “หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง” ตอกย้ำตัวเองให้สุด (แต่อย่าทำร้ายตัวเอง)
ปิดตัวเอง ขังตัวเองอยู่ในห้อง ร้องไห้ฟูมฟายให้สะใจ ฟังเพลงเศร้า ตอกย้ำต้วเองรัวๆ
จะไปส่องเฟสเขากับแฟนใหม่ จะเอาของเก่าๆ รูปเก่าๆ ความทรงจำเก่าๆ มาดูมาคิด หรือจะอะไรก็แล้วแต่
ที่ทำแล้วเรารู้สึกเจ็บ รู้สึกเสียใจ เมื่อหยุดมันไม่ได้ ก็จงเสียใจให้สุด
วิธีนี้อาจโหดและทรมานไปบ้าง แต่ถ้าถึงจุดๆ หนึ่งความรู้สึกมันจะทำให้เราควรหยุด ควรพอเอง
ประสบการณ์ตัวเอง : ในช่วงแรกๆที่เสียใจ จนเพื่อนๆ และคนรอบข้างเอาไม่อยู่ ไม่รู้จะปลอบยังไงแล้ว
จุดๆ หนึ่งพี่ลองมาอยู่คนเดียว (เพื่อไม่เป็นภาระคนรอบข้าง) ขังตัวเองอยู่ในห้อง สองสามวัน ไม่ทำอะไรเลย
เอาแต่นั่งฟังเพลง ร้องไห้ แล้วไปส่องเฟสเขา เห็นเขามีความสุขกับคนใหม่ ก็เสียใจ ร้องไห้
แรกๆ เสียสติถึงขั้นแชทไปรังควานเขากับแฟนใหม่ เพื่อหวังให้เขาเลิกกัน แต่สุดท้ายเขาก็รักกันดี
พอมาคิดตอนหลังๆว่า รู้สึกสมเพชตัวเองมากๆ ถ้าย้อนเวลาไปได้เราไม่น่าจะทำแบบนั้นเลย
เพราะนอกจากเขาจะไม่สงสารแล้ว เขาอาจจะสะใจอีกด้วยที่เห็นเราเสียใจ
“ยอมเป็นคนตอกย้ำตัวเอง ดีกว่าให้คนอื่นมาตอกย้ำนะคะ” ดังนั้น
จำไว้เสมอว่า ต่อให้เสียใจแค่ไหน สติก็ยังเป็นเรื่องสำคัญ
พอเราเสียใจได้สักพัก เวลากับความรู้สึก มันจะสอนให้เรารู้จักแยกแยะเองว่า
ผลจากที่เราเอาแต่เสียใจ มันทำให้อะไรดีขึ้นหรือไม่ ถ้ามันไม่ดีขึ้น แล้วเราจะเสียใจไปทำไม?
 
4.ทบทวน/เปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งภายนอกและภายใน
ภายนอก - พอเรารู้สึกพอทำใจได้แล้ว สิ่งที่เราต้องคิดถึงอันดับแรก คือ หันกลับมารักตัวเอง ดูแลตัวเอง อย่าปล่อยตัวเองให้จมปลัก อย่าปล่อยตัวเองให้โทรม คิดถึงสุขภาพตัวเองให้มากๆ ทำตัวเองให้ดูดีขึ้น
ภายใน - ถ้าเราทำตัวเองให้ดูดีขึ้นแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด คือ ความคิดและทัศนคติ คิดดี ทำดี เพราะถึงแม้สวยขึ้น แต่ก็ยังทำตัวแย่ๆ นิสัยแย่ๆ ที่คนอื่นไม่ชอบเหมือนเดิม มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมานะคะ
ประสบการณ์ตัวเอง : พอพี่ทำใจได้พักหนึ่ง พี่เริ่มเข้าหาธรรมะ “ถ้าเราเป็นคนดีซะอย่าง ไม่ต้องแคร์ในสิ่งที่เขากล่าวหา เราคิดดี ทำดีเอง เรารู้ตัวเอง เรามีความสุข พอแล้ว” แต่ถ้าเราคิดทบทวนแล้ว
ที่ผ่านมาเรามีข้อเสียอย่างที่เขาบอกจริงๆ ก็คิดไว้ว่า "สิ่งที่มันผิดมันพลาด ถือเป็นบทเรียน ก็อย่าทำอีก เขาเคยบอกข้อเสียอะไรเรา เราก้อเปลี่ยนแปลงซะ... อาจจะไม่ใช่เพื่อเขา แต่อย่างน้อยก้อเพื่อตัวเอง ถึงแม้ทำไปเขาก็ไม่ได้กลับมา แต่ถ้าเขารู้ เขาคงน่าจะดีใจ ที่เห็นเราเลิกนิสัยแย่ๆ แบบนั้นได้แล้ว”
 
5. สุดท้าย... เลิก !!!! คือ ต้องเลิกให้ได้จริงๆ
- เลิก !!!! หาคำตอบ คนเราที่ยังเสียใจ ที่ลืมไม่ได้ ก็เพราะชอบตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมๆๆๆ ทำไมเขาไม่รักเรา ทำไมเขาถึงจากไป? ทำไมเขาไม่คิดถึงเรา? มันก็จะทำให้วนเวียน ตัดความเสียใจไม่ได้สักที
พี่จึงได้ข้อความดีๆ จากเพื่อนคนนึงบน Facebook มาฝากว่า “ถ้าลืมไม่ได้ว่าเขารักเขา ก็จำให้ได้ว่าเขาไม่รัก”
- เลิก !!! เร่งรัดตัวเอง เลิกคิดว่า เมื่อไหร่จะหาย เมื่อไหร่จะดีขึ้น เพราะ ยิ่งคิด มันก็ยิ่งไม่หาย เรื่องบางเรื่องต้องปล่อยให้เวลาเป็นตัวรักษา นานแค่ไหน ไม่มีใครตอบเราได้ นอกจากตัวเราเอง บางคนอาจเป็นวัน บางคนอาจเป็นปี จนถึงวันหนึ่ง เวลาจะตอบเราเองในวันที่หายเจ็บแล้ว
- เลิก !!!! รอ… เลิกหวัง ว่าเขาจะกลับมา... ให้คิดว่าสักวันนึง ถ้าเขากลับมา เราคงอาจจะดีใจ แต่ถ้าเขาไม่กลับมา เราก็จะดีใจในอีก Moment นึง... คือ Moment ของคนที่ทำใจได้แล้ว และอยู่ได้ด้วยตัวเองแล้ว"
 
            สุดท้ายนี้ มีอีกอย่างที่พี่อยากบอก คือ พี่ไม่แนะนำวิธีการหาคนใหม่มาแทนในทันที เพราะ มันจะเป็นแค่การหาตัวแทนเพื่อมารองรับความเสียใจ หรือการประชดใครเท่านั้น พอไปกันไม่ได้ เราจะยิ่งเจ็บกว่าเดิม เราควรรอเวลาให้ใจเราหายดี และมั่นใจว่าเราพร้อมที่จะเปิดใจให้ใครจริงๆ เสียก่อน
ถึงตอนนั้น เมื่อเรามีภูมิคุ้มกันที่ดีแล้ว “ความรักครั้งใหม่.... อาจจะเป็นฟ้าหลังฝนที่สดใสของเราก็ได้”
แต่ถ้าใครค้นพบว่า อยู่คนเดียวก็สบายใจดี ไม่อยากมีใครอีกแล้ว 
ก็ขอเชิญเข้าสู่สมาคม “โสดแบบสุขๆ” เหมือนพี่ก็ได้นะคะ.....

......ขอให้คนที่กำลังเสียใจอยู่ หายไวๆ รักตัวเองให้มากนะคะ.... Take care all…….


 

Comments

[Jeang]

จะเอาทั้งหมดนี้ไปให้เพื่อนที่โดนทิ้งมาอ่านคะ ดีมากๆเลย

[Thaj]

ขอบคุณมากค่ะ ^^