รู้สึกเบื่อมหาลัยค่ะ กลับบ้านมาร้องไห้แทบทุกวัน
ตั้งกระทู้ใหม่
ค่ะ เราเป็น DEK59 ตอนแอดติดเราก็ดีใจมาก เราชอบคณะ ถึงจะไม่ได้มหาลัยที่เราหวังเราก็ดีใจ
มันเป็นคณะที่เราชอบ แต่พอเปิดเทอมมาได้สักพัก เราปรับตัวไม่ได้เลยค่ะ
ทั้งกิจกรรมที่แสนกดดัน ทั้งการเรียนที่มันไม่ง่ายเหมือนตอนม.ปลายแล้ว
เราพยายามทุกอย่างให้มันออกมาดี แต่มันไม่พอใจเรา
เรารู้สึกว่าเรากับเพื่อนไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกันหลายๆอย่าง มันไม่ใช่เลย
ชีวิตมหาลัยมันไม่สนุกเลยสักนิด มันไม่ใช่ตัวตนของเราเลย
เราไม่มีความสุขเลย เราอยากซิ่ว เราคิดหลายครั้งว่าเราจะซิ่ว
เราปรึกษาพ่อแม่ พ่อแม่ให้เราลองเรียนที่นี่ก่อน ถ้ามันไม่โอเคจะซิ่วก็ได้
แต่มันไม่โอเคจริงๆ เราพยายามแล้ว
เรายอมรับว่าเราพยายามเปิดใจทุกอย่าง
แต่มันก็ไม่โอเคเลย มันไม่โอเค
เราอยากระบาย เรากลับบ้านมา เราร้องไห้แทบทุกวัน
เพราะเราอึดอัดกับสังคม อึดอัดกับทุกอย่างในชีวิตที่มันเปลี่ยนไปหลายๆอย่าง
เราที่เคยอารมณ์ดี เป็นคนตลก เพื่อนเยอะ
พอมาอยู่มหาลัย กลายเป็นใครก็ไม่รู้ ที่มันไม่ใช่ตัวตนของเราเลย
เราที่เคยมีความสุขมันหายไป ตั้งแต่เราอยู่มหาลัย
เราต้องทำยังไงคะ
ช่วยให้คำปรึกษาทีนะคะ
26 ส.ค. 59 เวลา 23:22 น.
76,966
views
38 ความคิดเห็น
มหาวิทยาลัยเรียนแล้วเครียด พี่จบมาแล้วยังไม่อยากกลับไปเรียนอีกเลย อย่าเพิ่งรีบซิ่ว เพิ่งจ่ายค่าเทอมไปอีก รออีกสัก 3 เดือน ไว้สอบกลางภาคเสร็จ ประกาศผลค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ก็ไม่ต้องคิดไรมาก
ถ้าเข้ารับน้องก็คงน่าจะมีเพื่อน แต่อาจจะไม่เจอเพื่อนสนิทที่เข้ากันได้ เรื่องแบบนี้แล้วแต่ดวงนะ แต่ก็ไม่ได้ความว่าซิ่วแล้วจะดีกว่าเดิมเหมือนกัน ถ้าปรับตัวไม่ได้ ก็ลองอยู่ๆไปสักหลายเดือนอาจจะดีขึ้น ไม่ต้องรีบซิ่วหรอก
น้องก้มีความคิดที่จะซิ่วเหมือนเพื่อนคนนี้ อยู่ไม่ได้เรยร้องไห้ทุกครั้งที่โทรหาพ่แแม่
เพราะน้องพยายามทำอะไรที่มันไม่ใช่ตัวตนของน้องไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมไม่เริ่มแก้จากตรงนั้น ถ้าซิ่วไปแล้วไปเจอสภาวะนี้อีกน้องก็จะซิ่วอีกเหรอ? น้องหนีปัญหาไปได้ไม่ตลอดหรอกครับ ยังไงน้องก็ต้องชนกับมันซักวัน แค่จะชนตอนนี้หรือเลี้ยงเวลาไว้ชนปีหน้าหรือปีถัดๆไปเท่านั้น
ตอนนี้เราก็เรียนอยู่มหาลัยเหมือน จขกท เลย เเต่เราขอมาเล่าประสบการณ์ตอนที่เราย้ายโรงเรียนตอนมัธยม คือปกติเราเป็นคนพูดเก่งมากๆ เพื่อนเยอะ ชอบทำอะไรบ้าๆ พอย้ายโรงเรียนมาใหม่คือทุกคนรู้จักกันหมดเเล้วมีเเต่เราที่ยังไม่รู้จักใคร สักพักมีเพื่อนกลุ่มนึงชวนไปอยู่ด้วยสรุปว่าเราเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ คือเเบบอธิบายไม่ถูกวันวันนึงเราเเทบไม่ได้พูดอะไรเลย เราเลยก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ทั้งที่จริงไม่มีอะไรใหเล่นหรอก เเต่ไปๆมาเรามาเจอกลุ่มนึงที่เราพูดคุยได้เเบบสบายใจ เเต่เรามัวเเต่นั่งเกรงใจเพื่อนกลุ่มเดิม สุดท้ายปีนั้นเราอยู่อย่างทรมานมากๆ เพราะมันไม่เป็นตัวเรา เราอยากบอกจขกทจากประสบการณ์เราว่า ถ้าเจอเพื่อนกลุ่มที่ไม่ใช่ก้ลองหากลุ่มอื่นดูบ้าง มันต้องมีสักกลุ่มหละที่เราจะสบายใจ สะดวกใจเมื่ออยู่กับเค้า เเล้วถ้าเจอก้ไปอยู่กับกลุ่มนั้นเลยค่อยออกห่างจากกลุ่มเดิมทีละนิด
ตอนนี้เราอยู่มหาลัยเเล้วเเต่เราไม่ได้เจอปัญหานั้นอีกเเล้ว เราสามารถเเสดงตัวตนเราได้ เเต่ก็ยังมีสิ่งที่ต้องปรับตัวอีกเยอะ ยังไงจขกทก็สู้ๆนะ เราเคยเป็นเเบบนั้นมาก่อนเรารู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นมันเป็นยังไง มันเเย่เเค่ไหน เเต่ไม่ว่าจขกทจะเลือกทางไหนก็สู้ๆน๊าาาาอเราเป็นกำลังใจให้
ย้ายกลุ่มใหม่ไปเรื่อยเริ่มไม่มีใครคบล้ะเห้อ อยู่คนเดียวก็โดนนินทา
เป็นเหมือนเราเบย แต่เราตั้งใจซิ่วตั้งแต่ไม่ติดคณะที่หวังแล้ว พอมาแอดได้คณะนี้ก้กะจะเรียนซักเทอม แต่เราไม่ชอบเข้ารับน้อง ค่ายนู้นค่ายนี่. แล้วยิ่งคิดจะซิ่วอยุ่แล่วเลยไม่เข้า ตอนนี้ก้โดนมองแปลกๆเพราะบอกกลุ่มเพื่อนไป ไปมหาลัยเราก้เครียดมาก อยากจะลาออกแล้ว ไม่น่าแอดเข้าไปเรียนเลยฮือๆๆๆ แต่ที่บ้านก้ให้แอดอยู่นั่นล่ะ ตอนนี้ก้ร้องไห้มาเปนอาทิตย์ล่ะ
ตอนนี้เป็นยังไบ้างคะ
สู้ๆๆนะ จขกท. เราเป็นเหมือนกันเลยล่ะ วันนึงเราทำแค่เดินตามกลุ่มเพื่อน พูดแค่ อืม โอเค ใช่และไม่ แต่ จขกท ดีกว่าที่เป็นคณะที่ชอบแล้ว ของเราคณะนี้ยังไม่ใช่สำหรับเราเลยแต่เป็นมหาลัยฯที่ใครๆก็อยากเข้า ตอนนี้ก็เรียนไปด้วยอ่านหนังสือด้วยเพื่อซิ่ว ยังไงก็สู้ๆนะ ลองดูสักเทอมนึงเถอะ มันจะทำให้เรามีประสบการณ์และแข็งแกร่งขึ้น
จขกท หรือเพื่อนคนไหนมีปัญหาแบบเดียวกันนมาคุยกับเราได้ id line:welovea เราเองก็ไม่ไหวแล้วววววว
เราก็เป็น คณะอะใช่แต่ไม่โอเคกะมหาลัยเลย มีไรมาแลกเปลี่ยนได้นะ ID: benz_btp
เราก็เป็นอยู่ตอนนี้ ตอนแรกคิดว่าใช่แต่ตอนนีเริ่มไม่โอเคแล้ว จขกท สู้ๆน่ะค่ะ
ต้องปล่อยวางแล้วล่ะ ทำหน้าที่ของเราก็พอ ซักวันจะมีวันที่คุณมีความสุขมากๆกับชีวิตมหาลัย
เคยผ่านจุดๆ นั้นมาเหมือนกันค่ะ
เรื่องเพื่อนนี้คลายๆ กันเลย บางกลุ่มเขาจะมีเพื่อนเก่าจากมัธยมมาเรียนด้วย ทำให้คุยไม่ทัน ตามมุกไม่ทัน ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร ไลฟสไต ไม่เหมือนกัน จนกระทั่งโดนนินทา แต่เราไม่แคร์ค่ะ
ลองคบเพื่อนหลายๆ กลุ่มดูนะคะ คือ จขกท น่าจะเข้ากับคนง่ายอยู่แล้ว เปิดใจลองทำความรู้จักกับหลายๆ คน เดียวก็จะเจอคนที่สไตล์คล้ายๆ กับเราเองค่ะ อย่างกลุ่มเราตอนนี้เป็นกลุ่มที่สตรอง และเสียงดังที่สุดในคณะแล้วค่ะ 5555 ขี้โวยวาย เฮฮามาก แต่กว่าจะจับตัวรวมกลุ่มได้จริงจัง ก็เกือบปีสอง ทุกเรื่องต้องใช้เวลาค่ะ
ส่วนเรื่องเรียนก็สู้ๆ นะคะ ตั้งใจ ทบทวนบ่อยๆ ยิ่งเป็นคณะที่ชอบอยู่แล้ว น่าจะกำลังใจดีกว่าคนอื่น ทำตัวให้สนุกไปกับมัน แล้วผลดีจะตามมาค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บางคนก็คิดว่ายอมลำบากมหาลัย ไปสบายเอาทำงาน
บางคนก็คิดว่าเรียนสบาย ๆ ไม่จริงจัง ค่อยพัฒนาทักษะให้ตรงกับงานทีหลัง
ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตเราจะเป็นยังไง แย่ลง หรือ ดีขึ้น
แต่ก็อย่าลืมสิ่งที่เรียกว่าปัจจุบันครับ เพราะมันก็สำคัญเท่าอนาคตไม่แพ้กัน
สู้ๆนะคะ ยังไงก็เชืาอว่ามันจะผ่านไปได้เนอะ
สู้ๆ นะคะ เราต้องผ่านมันไปให้ได้ เป็นกำลังให้เสมอ
ใครคนอื่นหลายคนที่ไม่ชอบเรา ปล่อยเขาไป
สู้คนที่รักเราเพียงคนเดียวไม่ได้ #แม่
เราก็เป็นแบบเธออะแหละ ไม่ใช่ไม่ปรับตัวนะ แต่คือเค้ามีกลุ่มๆของเค้าอยู่แล้วอะ ทีนี้เราจะเข้าไปก็ไม่เปิดใจรับเราอะ ควรทำไง? เจอแต่เพื่อนที่คบผ่านๆ ตอนมีประโยชน์ก็มีเพื่อน พอไร้ประโยชน์ก็โดนเท หาคนที่จริงใจกับเราไม่ได้จริงๆทั้งๆที่เราจริงใจและช่วยเหลือเวลาเดือดร้อนตลอดนะ เฟลมาก มันอยู่อยากจริงๆ
สู้ๆคับ นึกถึงคนทึ่เค้าไม่มีโอกาสได้เรียน เหมือนผม ผมก็ dek59 แอดติดคณะที่ชอบมหาลัยที่ชอบ แต่ไม่มีโอกาสเรียน
ร้องให้หนักมาก ยังเสียใจยุเลย
ยังไงก็สู้ๆนะคัย
เป็นเหมือนกันค่ะ เหนื่อยมากแต่ไม่ใช่เรื่องเรียนนะ แต่เป็นสังคมที่เรามันทำให้เรารู้สึกอึดอัด แบบว่าแต่ก่อนเราเป็นคนร่าเริง ยิ้มง่าย แต่พอเปิดเทอมได้ไม่กี่อาทิตย์ เรารู้สึกว่าเรายิ้มน้อยลง อึดอัดที่เจอเพื่อนในสาขา เหมือนกับเรากำลังใส่หน้ากากเข้าหากัน เราก็เปิดใจยอมรับทุกคนนะ แต่ทำไมยังมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน บางทีไม่ใช่แค่เพื่อนแต่รวมถึงรุ่นพี่ที่ต่างจากวันแรกที่เราพบกัน ทักทายยิ้มแย้มแจ่มใส แต่พอเปิดเทอม เราไหว้ทักทายแต่ทำเป็นไม่เห็น มองด้วยสายตาแบบเกลียดชัง ... เราเลยรู้สึกว่าเอ้า เรามำอะไรผิดหรอหรือทำอะไรที่พี่เขาไม่พอใจหรือเปล่า เราแค่รู้สึกว่าเราเรียนในสายงานเดียวกันทำไมต้องทำแบบนี้ใส่เรา เราไม่เข้าใจ เหนื่อยกับสภาพสังคมมากๆๆค่ะ ทุกอย่างดีหมด เรื่องการเรียนเราโอเค สภาพแวดล้อมเราโอเค แต่สังคมแบบนี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆกับการต้องตื่นมาเจอสังคมที่ทำให้เราอึดอัดแบบนี้ ....... สักวันมันต้องมีทางออกที่ดีสำหรับเรา โชคชะตาทำร้ายเรามามากพอแล้วตอไปขอให้เราๆด้เจอกับสิ่งดีๆที่คนอื่นๆเขาได้รับบางสัก 1% ของเราเหล่านั้นก็ยังดี ....
ขอพูดอะไรหน่อยเนอะ ในฐานะคนทีผ่านจุดนี้มาแล้ว
พี่เรียนมหา'ลัยปีสามแล้วค่ะ คณะที่ชอบด้วย เอกที่ตั้งใจสอบเหมือนกันกับน้องเลย
ช่วงแรกที่เจอปัญหาและความกดดันนี้ ไม่มีใครช่วยน้องได้หรอกค่ะนอกจากตัวน้องเอง
เหมือนที่ความเห็นก่อนหน้านั้นบอกไว้ ซิ่วจากมหา'ลัยนี้ เข้ามหา'ลัยอื่นก็ต้องเจอสังคมแบบนี้ค่ะ แค่อาจจะกดดันมากน้อยตามสภาพแวดล้อมเฉยๆ
ใครๆ มักจะบอกกับรุ่นน้องว่าสังคมมหา'ลัยกับมัธยมมันต่างกัน แต่พวกรุ่นน้องไม่ค่อยเชื่อหรอกค่ะว่ามันต่างกัน 55555555555555555
มหา'ลัยคือสังคมใหญ่ ต่างคนต่างที่มา ต่างพ่อต่างแม่ ระบบการศึกษาคือดูแลตัวเอง รับผิดชอบตัวเอง ต่างคนต่างอยู่ ถ้าโชคดีก็เจอเพื่อนที่ดี ถ้าโชคร้ายก็ไม่มีเพื่อนค่ะ อันนี้พี่พูดจริงๆ
พี่เรียนมหา'ลัยมาสามปี พี่เองก็ไม่ได้มีเพื่อนคบนะนอกจากรูมเมทกับเพื่อนอีกคนในห้อง และบังเอิญว่าเราสามคนอยู่ห้องเดียวกันเฉยๆเลยสนิทกัน แต่กับคนอื่นในห้อง พี่กับเพื่อนก็ไม่ได้ชอบหรือเกลียดนะ ต่างคนต่างอยู่ ใช้ชีวิตเหมือนวิญญาณอ่ะ ไร้ตัวตนไปเลย ไม่ชอบชิงดีชิงเด่นแบบคนอื่น
เอาแบบง่ายๆ คือวิธีที่ทำให้น้องมีความสุขคือการอยู่กับตัวเองค่ะ ไม่ต้องไปสนใจรอบข้าง เพราะสุดท้ายน้องคือคนที่เจ็บปวดที่สุด พวกนั้นก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่น้องกักเก็บหรอกค่ะ หรือเพราะพี่เคยผ่านจุดนี้ในตอนมัธยมมาแล้วก็ไม่รู้สิ...
เอาง่ายๆ ว่าตอนมัธยมพี่ก็เหมือนความเห็นที่ 13 ค่ะ คือไม่มีคนชอบ มีแต่คนเกลียด อาจารย์ก็เกลียด คนรอบข้างที่ไม่ใช่คนในครอบครัวล้วนเกลียดพี่ พี่ตัวคนเดียวจากท่ามกลางผู้คนสามพันในรั้วมัธยมน่ะ ก็ยังดีที่มีเพื่อนซี้อยู่คนเดียวจากบรรดาสามพันคน แต่ชีวิตจริงนี่คะ ดราม่ายิ่งกว่าละครอีก เกลียดพี่แต่บางทีก็ลงกับเพื่อนพี่อีกงี้ จนตอนหลังพี่เริ่มรู้แล้วว่าตัวเองรักตัวเองและคนที่รักเรามันก็พอแล้วค่ะ เพราะพวกนั้นไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดไปกับเราเท่าคนที่รักเราจริงๆ แบบครอบครัวหรอก
เอาเป็นว่าสู้ๆนะคะ ถ้าอยากปรึกษาอะไรก็แอดไลน์พี่มาก็ได้ พี่พร้อมให้คำปรึกษา ถึงบางทีจะดูเหมือนดุไปบ้างแต่ก็ไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้นหรอก 55555555555555
ID line : moo.pim
สภาวะเดียวกันเลยคะอยู่ปี3แล้วแบบทนมามาก
อยากซิ่วสุดๆใจแต่ทำไม่ได้เพราะติดสัญญาทุน
ชีวิตต้องสู้ต่อไปคะนึกถึงอนาคตนึกถึงเป้าหมายชีวิตให้เยอะ
แล้ววันนึงเราเองจะเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนใจจนอยู่จนจบได้
เป็นกำลังใจให้คะเข้าใจหัวอกคนสภาวะเดียวกัน
ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยังไงจะอยู่หรือจะซิ่วก็ขอให้โชคดีนะคะ
อย่าคิดมากนะคะชีวิตเราไม่ได้มีแค่ในมหาลัยนะ️^^
พี่เด็ก 56 นะ
พี่เข้าใจน้องนะคะ พี่คิดว่าพี่เจอหนักแล้วนะ แต่พอลองอ่านหลายๆคนแล้วพี่คิดว่า พี่นี้แค่จิ๊บๆไปเลยอ่ะ
วิธีคิดของพี่นะคะ พี่จะบอกตัวเองเสมอว่าทนเรื่องแค่นี้ไม่ได้ แล้วจะไปทนอะไรได้ เกิดมาก็คงเสียชาติเกิด คนอื่นยังมีความอดทนมากกว่าเราเลย มีคนที่เค้าหนักหนากว่าเราอีก
นี่เป็นวิธีคิดของพี่อ่ะค่ะ เอาไว้ปลอบใจตัวเองเวลาที่พี่คิดมาก เครียดมาก หาทางออกไม่ได้ พี่ก็จะคิดอีกว่า พ่อแม่ไม่ได้ให้เราเกิดมาเพื่อถูกใครรังแก ดูถูก เหยียบย่ำ
พี่เองก็เข้าใจน้องเลยว่า
พอมาอยู่ในที่นี้แล้วมันก็เจอคนที่นิสัยไม่เหมือนเรา เข้ากับเราไม่ได้ พี่เองก็ทุกข์ใจมากเหมือนกัน เพราะพี่ก็โดนแบบนี้
พี่อยู่คณะที่ชอบเหมือนกัน แต่ไม่ใช่มหาลัยที่อยากเข้า แต่ก็ไม่เป็นไร พี่คิดว่าเราควรทำให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตและพ่อแม่ "เพราะเราไม่ได้มาเรียนเพื่อคบเพื่อน แต่เรามาเรียน เพื่อพ่อแม่และอนาคตของเรา" พี่เคยได้ยินรูมเมทมันพูดประโยคนี้ พี่เลยอยู่ได้จนทุกวันนี้อ่ะ
คณะของพี่เจอแต่คนแรงๆ อิจฉาริษยา เอารัดเอาเปรียบ ไม่มีใครยอมใคร นินทา ปั่นหน้าแสดงใส่กัน ตอนแรกยอมรับว่าพี่ตามเกมส์ใครไม่ทันเลย
แต่พี่อยากบอกน้องนะคะ ในอนาคต เราเองต้องทำงานร่วมกับผู้อื่น ซึ่งผู้อื่นที่ว่าเนี่ย ก็จะเป็นพวกนิสัยแบบนี้ก็ส่วนใหญ่ แต่ถ้าโชคดีไป ก็เจอคนดีๆทำงานด้วยแล้วสบายใจ มีคนบอกพี่ว่า สังคมมันเลวร้าย รักตัวเองให้มากๆ ตอนแรกพี่ก็ไม่เข้าใจว่ามันเลวร้ายแค่ไหน แต่ ณ ตอนนี้ พี่ อายุ 21 แล้ว เจอสิ่งเลวร้ายมามากพอสมควร แม้กระทั่งที่ฝึกงาน ยิ่งกว่าหนังดราม่า พี่ก็เกือบร้องไห้นะ แต่ไม่มีใครคู่ควรกับน้ำตาของเราหรอก เพราะมันไม่ใช่พ่อแม่เรา
ตอนแรกพี่พยายามหาคบคนดีๆนะ แต่ไม่เจอเลย พี่ก็เลยคิดว่า ถ้าพี่จะต้องอยู่ไปแล้วไม่มีเพื่อน สงสัยจะอยู่ยาก ถ้าเกิดต้องมีงานกลุ่มหรือเราต้องการความช่วยเหลือจะทำยังไง
พี่ก็เลยคิดว่า เอาว่ะ คบแค่ทำงาน คบแค่เรียน เพราะพวกนั้นมันก็คิดแค่เอาตัวรอดแค่นี้เหมือนกัน ก็ถ้ามันคิดกับเราแค่นี้ แล้วเราจะไปคิดหวังดีกับมันทำไม
อย่างที่เคยได้ยินมาว่า เพื่อนแท้ในมหาลัยมันหายาก พี่เลยคิดว่า เราอยู่ให้เป็น เอาตัวรอดให้ได้ ให้เป็นไปตามสัญชาตญาณของมนุษย์ดีกว่า แค่นั้นพอ
ตอนแรกพี่เองก็เป็นคนดีนะคะ ทำอะไรเราก็เกรงใจเพื่อนกลัวเพื่อนลำบาก หรือการกระทำของเรามันอาจจะเป็นการเอาเปรียบเพื่อนหรือเปล่า
แต่ถ้าลองคิดในทางกลับกัน ทำไม เพื่อนไม่เห็นคิดเลยว่า สิ่งที่เขาทำเป็นการเอาเปรียบเรา เพราะฉะนั้น การเรียนมหาลัย ก็คือการคิดรักตัวเองให้มากๆ เอาตัวรอดให้ได้
เพราะสิ่งที่พี่ได้รู้อย่างหนึ่งก็คือ บนโลกใบนี้ไม่มีใครจริงใจ ไปกว่าครอบครัวของเราอีกแล้ว
พี่เองก็เคยโลกสวยนะคะ แต่พี่คิดว่าเราควรมองโลกให้เป็นดีกว่า
รักตัวเองให้มากๆนะคะ ไม่มีใครรักเราจริงและหวังดีกับเราเท่ากับพ่อแม่เราแล้วค่ะ มีจุดยืนชัดเจน มั่นใจที่จะเป็นตัวของตัวเอง ทำให้พวกนั้นเกรงใจเรา และที่สำคัญนะคะ ทำให้ตัวเองเก่งให้มากๆ ให้ได้เกรดดีๆ เก่งจนพวกนั้นต้องกลัวและเกรง แล้วพวกนั้นจะเข้ามาหาเราเอง เพราะคนพวกนี้ หวังใช้เราเพื่อผลประโยชน์เท่านั้นแหละค่ะ พอพวกนี้เข้ามาหาเราแล้ว
น้องก็ต้องจัดการให้ได้ ไม่ให้พวกนี้เข้ามาเอาเปรียบเรามากเกินไป
เพราะพ่อแม่ไม่ได้ให้เราเกิดมาเพื่อโดนรังแกและเอาเปรียบ...สู้ๆนะคะ
ถูกใจกับคำตอบมากๆๆเลยคะ จะทำไงให้น้องคิดได้แบบนี้บ้างนะ อยากออกอย่างเดี่ยว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?