ว่าด้วยเรื่องลอกหรือไม่ลอก(ไม่ได้ด่าใครนะแค่ถามความเห็น)

[faery]

ก็แค่อยากรู้ว่าทุกคนเอาเกณฑ์อะไรมาวัดว่านิยายที่เขียนมาให้อ่าน ลอกมาหรือเปล่า

เอาส่วนตัวเจ้าของกระทู้ก่อนเท่าที่พบมา

หนึ่งลอกพล็อต เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยถือกันเพราะก็เหมือนหลายเรื่อง อ่านหน้าแรกเดาได้ทั้งเรื่อง (เจ้าของกระทู้โยนทิ้งไม่อ่านแล้ว) บางคนก็บอกว่าแนวตลาดก็ได้แล้วแต่ จะบอกว่าบางเรื่องเราเดาได้เลยว่าอิทธิพลมาจากไหน เรื่องอะไร แต่เฮ้อ...เปลี่ยนบ้างก็ได้นะ เขาจับได้ชนิดแบบเอ่อ..เหมือนไปแล้ว

ลอกเนื้อหา ก็อันนี้รับไม่ได้แรงไป แต่ต้องหาเรื่องเดิมมายันจะได้รู้ว่าใครลอกใคร แค่ไม่ค่อยเจอ จะบอกว่าไปเคลียกันเอง เราก็แต่เอาให้ดูว่าตกลงอย่างไรกัน เท่าที่ดูไม่ค่อยมีใครกล้าทำ

ลอกชื่อ เอาเถอะแค่ชื่อเอง เนื้อหาไม่ใช่นี่ แต่เราแซวรู้ด้วยว่าชื่อมาจากไหน(เจอเรื่องเดียวมั้ง ความจริงหาชื่อใหม่ก็ดีนะ แต่ระวังตัวลครเยอะแล้วแก้ลำบากล่ะ) ไม่ใช่แค่เราทุกคนอ่านก็รู้ล่ะแต่ให้อภัยละกัน

 

Comments

[K.W.E.]

จริงๆ ยุคนี้ผมว่ายากแล้วนะที่จะหาความออริจินัล ที่ผู้อ่านส่วนใหญ่ชื่นชอบไปกันมันได้
พล็อตหรือมุกหลายเรื่องจึงเป็นสูตรสำเร็จ หรืออาหารที่ได้รับการยอมรับแล้วว่าอร่อยถูกปาก และจะถูกหยิบมาใช้

แต่ประเด็นคือการเอามาใช้จะสร้างคาแรกเตอร์ตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน ถ้าได้สูตรดัง มาปรับดีก็ง่ายเพราะมีฐานผู้อ่านรองรับ และถ้าเอาน้อยเกินไปก็รสจืดรสมั่ว แต่ถ้าเอามามากเกินไปก็จะคล้ายต้นแบบจนรู้สึกว่าลอก หรือพยายามลอก มา ซึ่งมันจะเป็นอะไรที่ค่อนข้างชัดมาก

ช่วงที่ทาร์ตไข่ของ KFC กำลังนิยม ผมก็เห็นร้างแผงลอยบางร้านพยายามทำตาม
ซึ่งมันก็เหมือนจะลอกกระแส แต่ถ้าถามว่ามันลอกสูตรเขาไหม ส่วนผสมพื้นฐานก็คงไม่ต่างกัน แต่รายละเอียดปลีกย่อยและขั้นตอนการทำผมว่าต่างนะ เพราะรสชาติต่างกันพอตัวเลย และราคาเองก็ถูกกว่าด้วย

กับนิยายนั้น เกณฑ์วัดว่าลอกหรือไม่ ต้องดูองค์ประกอบหลายๆส่วนเข้าด้วยกันครับ
อย่างที่ว่ามานิยายมันมีส่วนผสมหรือเครื่องปรุงหลายอย่าง เพราะงั้นแล้วถ้าเอามาแค่พล็อตหรือไอเดีย ยังไงมันก็ต้องมีคลุกเคล้ากับส่วนผสมในใจตัวเองด้วยใช่ไหมล่ะครับ เพราะงั้นรสชาติมันย่อมมีความแตกต่างจากต้นฉบับ แต่คงไว้ซึ่งรสหลักๆหรือเอกลักษณ์

อย่างไรก็ตาม กับนิยายนั้นก็มีนักลอกที่เล่นแบบมักง่ายอยู่เหมือนกัน
สมัยก่อนเคยมี สมัยนี้ก็ยังมีอยู่ กับประเภทลอกมาทั้งดุ้น เปลี่ยนแค่ชื่อตัวละคร หรือสถานที่ กับแก้นิดหน่อย ที่เหลือเหมือนเดิมเด๊ะๆ อันนี้เข้าข่ายลอกแบบมักง่าย ดูออกกันง่ายๆเลย

แต่ประเภทเอาแรง บันดาลใจ มาย่อย แล้วเขียนใหม่ อันนี้ออกจะว่ายากหน่อย เพราะคำๆนี้คือคำที่เป็นเครื่องชี้แจง หรือเกราะกำบังชั้นดีเลย เพราะการจะเข้าองค์ประกอบว่าลอกหรือไม่ต้องถกกันยาวเลย เพราะมาตรฐานแต่ละคนไม่เหมือนกันเสียด้วย บางคนก็อนุโลมไว้มาก บางคนก็นิดหน่อยไม่ได้


ส่วนตัวผมไม่ได้มาตรฐานเข้มนัก ถ้าไม่ลอกกันมาโต้งแล้วปะแปะนั่นนี่นิดหน่อย ก็ไม่ค่อยถือสาอะไร
แต่ถ้าสงสัยมาก อาจมีจับประเด็นพล็อต หรือมุกในเรื่องที่สงสัย แล้วสอบถามผู้เขียนถึงที่มาที่ไป

คือ ผู้อ่าน จะเป็นคนตัดสินว่างานนั้นๆลอกหรือไม่ก็จริง
แต่ผมก็มองว่า  ผู้เขียน นี่ล่ะที่จะทำให้ข้อกล่าวหานี้หลุดไปหรือมัดแน่นกว่าเดิม

[Quantum]

ส่วนใหญ่เกณฑ์ที่ใช้วัดในการลอก มักจะเป็นฉากและสำนวนการเขียนครับ เพราะมันสามารถเอามาเปรียบเทียบกันบรรทัดต่อบรรทัดได้ชัดเจนมาก

ส่วนพล็อต มันเป็นภาพรวมกว้างๆ หากจะกล่าวหาใครสักคนว่าลอกได้นั้น ต้องมาดูรายละเอียดลึกลงไปอีกที ซึ่งก็คือฉากและสำนวนการเขียนนั่นเอง (ในที่นี้ต้องมีทั้งฉากและสำนวนการเขียนที่เหมือนกัน จะขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไปไม่ได้ เพราะไม่งั้นจะกลายเป็นแค่ได้รับแรงบันดาลใจไป)

[Megan Ignacia]

เนื้อหา ฉาก การดำเนินเรื่อง หรือสำนวนบางอย่าง หรือไม่ก็ลักษณะนิสัยของตัวละครที่มันดูเหมือนกันมากเกินไป 

[Jomtuppete]

ปกติเราแค่จะดึงส่วนต่างๆที่เราคิดว่าเราชอบมาเป็นไอเดียนะ แต่เรื่องพล๊อตเราคิดเองหมด แต่เราชอบใน ธีม ของเรื่องนั้นๆหรือบางจุดเล็กๆน้อยๆที่เราคิดว่าทำไไมเราชอบจุดนี้เราก็จดๆไว้แล้วนำมาพัฒนาสร้างไอเดียตัวเอง