ดรอปไป 8 วิชา จะซิ่วหรือทนต่อดี T T
ตั้งกระทู้ใหม่
failurer
26 ก.ย. 59 เวลา 15:51 น.
13,982
views
20 ความคิดเห็น
โหแบบนี้เรียนอีกกี่ปีจะจบ ถ้าดรอปแล้วทำไมต้องเสียใจ ไม่น่าจะทนมาถึงตอนนี้เลย น่าจะไปตั้งแต่ปีแรก ซิ่วซะ ลงรามหรือมสธ.ก็ได้ ถ้าไม่อยากไปเรียนนอกบ้าน ถ้าเรียนจบมันก็หางานได้ทั้งนั้นล่ะ แต่ถ้าไม่ชอบจะทนอยู่ทำไม จบก็ไม่พร้อมเพื่อนร่วมรุ่นอีกหลายปีเลย
ตามคห.1ว่าก็ดีนะ เรียนมสธ.ไป ทำงานไปด้วยยิ่งเหมาะ แต่ถ้าม.ราม เลือกเรียนดีๆนะ มีแค่สามสาขาที่ไม่ต้องเข้าเรียนก็จบได้
น้องทบทวนดูค่ะ ก่อนอื่นบอกพ่อแม่ก่อนเลยนะ และ ซิ่วไป ก็อาจดีกง่าฝืนต่อไปอีกนะ เพราะดรอปขนาดนี้ เหลือ9หน่วยกิตขั้นต่ำใช่ไหม แล้วมาลงอีก เรียนไปอีกกี่ปี น้องไหวแน่ไหมล่ะ
พี่แนะนำอะไรไม่ได้มากหรอก แต่ขอเป็นกำลังใจให้นะ
ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ ช่ายค่ะ 3 ปีเสียเวลามาก ที่จริงเคยจะซิ่วตั้งแต่ปีแรกๆแล้ว แต่แม่ไม่ให้ ก็เลยพยายามทนมาเรื่อยๆ T T พยายามฮึด และเปิดใจหลายรอบแล้ว แต่ไม่ถึงสองวันมันก็กลับมาเศร้าอีกแล้ว แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ
อาการเดียวกันเลย 555555555 แต่เราคุยกับพ่อแม่เข้าใจแล้ว เลยออกมาก่อนเทอเทอมนึง เราไม่เคยคิดว่าเสียดายเวลาอ่ะ เราคิดแค่ จบไปแบบนี้ ไงก็เป็นฐานคนอื่น เรื่องแบบนี้อยู่ที่ใจเราอ่ะ แล้วยิ่งปีสูงๆแล้ว มาถามคนอื่น ไงเค้าก็บอกเสียดายเวลานะ จะจบแล้วนะ ไรงี้ เราเลยไม่เคยคิดถามใครนอกจากพ่อแม่ ถ้าเค้าโอเค เราก็โอเคและ ไงแกก็สู้ๆน้า
ดีจัง พ่อแม่เข้าใจ เค้าเคยคุยกับแม่แต่เหมือนแม่ไม่เข้าใจว่าเราไม่ไหวยังไง (คือเราเรียนได้เกรดดี แต่เข้าใจใช่ป่ะว่าใจนี่ไม่ไหวแล้้วววว เครียดมากกกก) เธอซิ่วไปที่ไหนหรอ คณะอะไรเอ่ย ขอบใจน้า ดีใจที่อย่างน้อยมีคนเข้าใจ
อยากรู้พี่ๆเรียนคณะอะไรที่ ม.ไหนกัน. เรียนยากเลยไม่ไหว เหมือนผมไหม ผมก็ไม่ไหว อยากเปลี่ยนพื้นฐาน ม.6 ไม่ดีเลยแต่เกรดผมเยอะนะพึ่งคิดได้พึ่งรู้สึกว่าเกรดที่ได้มันไม่ได้มีประโยชน์เลย เพื่อนหลายๆคนก็เป็นแบบเดียวกันเลย ท้อกันเยอะเลย เสียดายพึ่งคิดได้
น้องอยู่ปีอะไรคะ สู้ๆน้า อย่างน้อยถ้าน้องชอบในสิ่งที่เรียนอยู๋ มันก็ยังมีกำลังใจ มีแรงผลักดันเนาะ ค่อยๆฝึกไปน้า พี่เป็นกำลังใจให้
ปี 1 ครับ เกรดที่ รร แบบได้มาเยอะกันหลายคน ตอนนี้คุยกันอยู่ว่า เกรดกับความรู้ที่ได้มาตอน ม.6 มันไม่เท่ากันเลย สำนึกแล้ว รุ่นพี่ๆเป็นเหมือนกันไหมครับ แบบเกรดที่ รร เยอะๆ พอมาเรียน มหาลัย เรียนไม่ไหวเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความรู้ไม่เข้าใจเลยน่ะครับ
เห็นใจน้อง จขกท. นะ ถ้าไม่ชอบแต่ฝืนเรียนเก็บหน่วยกิตตามปกตินี่พี่คงบอกให้อดทน
เรียนให้จบอ่ะ เพราะมันอีกปีเดียวเอง จากที่ทนได้ตั้ง 3 ปี แต่นี่เราก็เก็บน้อยด้วยใช่มั้ย
เลยกลายเป็นแบบ ทำไมถึงปล่อยให้มันเลยเถิดมาตั้ง 3 ปี พี่ว่าต้องคุยกับที่บ้านแล้วล่ะ
เพราะมันเป็นทางเดียว อย่างตอนนี้น้องไม่เคยบอกที่บ้านเลย พอครบ 4 ปีที่บ้านก็ต้องถามอยู่แล้ว
แต่คือเราก็จบไม่ทันอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ สู้บอกตอนนี้ เคลียร์ตอนนี้ไปเลยดีกว่า ยิ่งปล่อยเวลาไปยิ่งยืดเยื้อ
อึดอัดใจเองด้วย บอกตอนไหนก็ค่าเท่ากัน บอกตตอนนี้คือเสียเวลาไป 3 ปี แต่ถ้าปล่อยถึงปีหน้าให้
ที่บ้านรู้เอง ก็กลายเป็นน้องเสียเวลา 4 ปีเต็ม 1 ปีทำอะไรได้ตั้งเยอะ อย่างน้อยก็เอาไปเตรียมตัวเรียนที่ใหม่ได้
ถ้าน้องไม่ซีเรียสเรื่องชื่อเสียงสถาบัน เรียมหาลัยเปิดก็ดีนะ สามารถจบได้เร็วด้วย ถ้าเราเรียนไหว สู้ๆนะ
สู้ๆนะลองคุยกับที่บ้านดู ถ้าเรียนแล้วอึดอัดไม่ชอบ
หรือมันไม่ใช่ไรงี้ก็ไม่ต้องฝืน ลองถามใจตัวเองให้ดีเนาะ
หนูเป็นเด็กซิ่วคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ หนูเป็นเด็กซิ่วคนหนึ่งเหมือนกันค่ะเรียนปี 1 ที่คณะมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ดรอปแล้ว ทีแรกหนูก็คิดเหมือนพี่ค่ะ ทีแรกหนูก็คิดเหมือนพี่ค่ะว่าเรียนไหว แต่พอจริงๆเรากลับรู้สึกกดดันและไม่มีความสุขที่ได้เรียนมาเลย หนูเลยตัดสินใจที่จะบอกแม่ ทีแรก แม่หนูไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องหยุดเรียน เพื่อไปซิ่วหนูก็พยายามอธิบายเหตุผล มันจะมีจุดจุดหนึ่งที่หนูรู้สึกว่าหนูไม่ไหวแล้วหนูไม่เรียนแล้ว หนูก็ใช้เหตุผลตรงนั้นแหละว่าหนูมีความสุข ในการบอกพ่อกับแม่พ่อกับแม่ก็เลยให้ดรอป เพื่อนหนูอยู่สาขาภาษาญี่ปุ่นเล่าให้ฟังว่า มีนักศึกษาทันตแพทย์ ปี 4 ซิ่วมาเรียนด้วย เพื่อนจะถามเหตุผลของนักศึกษาคนนั้นว่าทำไมถึงมาเรียนเขาก็เลยตอบว่าเขาเรียนทันตแพทย์ไม่มีความสุขเขาเลยมาเรียนภาษาญี่ปุ่น มีอะไรก็คุยกันได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้ามีทางเลือกควรเลือกนะคะ ไม่ใช่เราอยู่ทางตันแล้วจะเลือกมันเป็นไปไม่ได้ สำหรับหนู เสียเวลาดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำค่ะ
มหาลัยทางเหนือแน่นอนเลย555
เข้าใจจขกท.เลยค่ะ เราก็ทนเรียนคณะที่ไม่ใช่มา2ปี จะซิ่วตอนแรกๆก็ไม่กล้า เพราะที่บ้านหวังกับเราไว้เยอะมาก ได้คณะดี ม.ดี ก็ทนๆเรียนไป แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่ รู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามันไม่ใช่ที่ของเรา เรามาทำอะไรตรงนี้ พยายามเท่าไหร่ก็ไม่ดีพอ ตอนนั้นก็เครียดมากกกก จนรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้ว เครียดจนทิ้งทุกอย่างเลย ตอนนั้นตัดสินใจคุยกับที่บ้าน ก็ทะเลาะกันหนักมาก เขาก็ไม่เข้าใจเรา เราก็ไม่เข้าใจเขา แต่ในที่สุดที่บ้านก็ยอมให้เราซิ่วค่ะ ตอนนี้ก็มาเข้าปีหนึ่งอีกรอบ เพื่อนรุ่นเดียวกันก็จะจบปีนี้แล้ว
สิ่งที่สำคัญคือเราต้องหาให้เจอว่าจริงๆแล้วเราอยากเรียนอะไรกันแน่ อะไรที่เราเรียนไหว อะไรที่เราจะอดทนกับมันไปจนจบได้ และก็ต้องคุยกับที่บ้านแบบจริงๆจังๆค่ะ อธิบายให้เขาเข้าใจว่าเราเครียดยังไง เราไม่ไหวยังไง ถ้าที่บ้านไม่ยอมก็อาจต่อรอง
ขอดรอปสักเทอมไหม มาลองทบทวนดูว่าจะสู้ต่อหรือซิ่วดี เพราะยังไงก็ดรอปไปแล้ว
จขกทอย่าเครียดมากน้าาา เราเข้าใจเธอมากๆๆๆ เรารู้ว่าเธอรู้สึกยังไง แต่เดี๋ยวมันก็ต้องผ่านไปค่ะ ลองคุยกับที่บ้าน ลองหาคนระบายสิ่งที่มันอัดอั้นออกไปบ้าง แล้วมันจะดีขึ้นค่ะ
ผมเป็นเหมือนกันเลย แค่น่าจะเยอะกว่า 8 ตัว เลยจบลงที่การซิ่ว ถถถถถถ ซึ่งที่ใหม่นี่ก็มีความสุขดี
ลองเมลล์มาคุยกันได้นะครับ
เหมือนตัวเองมาตอบเลย แต่เราซิ่วเรียบร้อยละ
ตอนนี้กำลังจะลงเรียนราม
ยังไงก็คุยกันได้นะคะ
เรียนต่อไป ถ้าจบมาแล้วต้องทนทำงานที่ไม่ชอบ... ไปตลอดชีวิต
ออกไปเรียนสิ่งที่ชอบ เสียเวลาไปสามปี แต่มีความสุขกับงานทั้งชีวิต
เลือกเอาว่าจะเป็นแบบไหน
ถ้าจะพูดว่าเรียนปริญญาตรีตั้ง 7 ปี
มีคนที่เรียนเภสัชมาแล้ว จบแล้วด้วย แล้วเพิ่งรู้ตัวว่าอยากเป็นหมอ
เขาก็มาสมัครสอบหมอใหม่ นั่นเขาไม่ใช้เวลานานกว่าคุณหรอ
เภสัช4ปี + หมอ 6ปี + เฉพาะทาง 2 ปี = 12 ปี
นี่แค่ปริญญาตรีอย่างเดียว แต่ใช้เวลาเท่ากับเรียนประถม+มัธยมแหนะ
โอ้โห โคตรเยอะ
แต่จบมาแล้วชีวิตแฮปปี้ ไม่ต้องเกลียดวันจันทร์
ผมก็ดรอปและกำลังจะลาออกกลับบ้านไปอ่านนส. รอแอดใหม่ พ่อบอกถ้าจะซิ่วก็จะไมส่งไม่เป็นไรเราแข็งแกร่งพอ. ชีวิตเรานี่นา.. บางคนทำตามพ่อแม่แล้วจบไปก็ไม่ได้สูงส่งประสบความสำเร็จอะไรมาก ชีวิตเรา ท่องไว้
จะเข้าคณะไหนเหรอ
ไมไม่ซิ่วตั้งแต่แรก ปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้ไว้ทำไม
ถามจริงขนาดนี้ เราคิดว่าแม่คงปลงแล้วหละ ไปเรียนรามหรือไรพวกนี้แทนไหม
หรือจะสอบใหม่ แต่เราคิดว่าคุณคงต้องไปติวสอบเข้าใหม่ด้วยนะ- -
ปล ถ้าคุณไปแพทย์ก็พอคุ้มอยู่
อยากซิ่วเหมือนกันค่ะแต่ที่บ้านไม่เข้าใจเขาบอกให้อดทนเอา
แต่คือเราไม่ได้รักในสิ่งที่เราเรียนไง เรียนได้นะเเต่ก็ไม่มีความสุขค่ะ
สิ่งที่ชอบดันจบมาแล้วหางานยากอล้วที่กังวลอีกอย่างคือเพราะเราก็ไม่ใช่คนเก่งอะไรมากด้วย
ปล.จะซิ่วก็กังวลค่ะฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี
ปล.2เราเพิ่งเรียนปี1
จขกท.สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้นะ
เข้าใจความรู้สึกมากๆเลยค่ะ แต่เราซิ่วเรียบร้อยแล้ว คือเราเรียนไปรู้สึกมันไม่ใช่เราก็หยุดฝื่นมันไม่ดีเลยเครียดมากกกกก ผอมเลยล่ะบอกทางบ้านก็ไม่ได้กลัวเค้าผิดหวังที่ส่งเรียน ทางบ้านก็ตั้งความหวังไว้สูงเหมือนกัน แต่ถ้าเราไม่เลือกที่จะถอยออกมาเราก็จะจมอยู่ตรงนั้น สู้เราไปเลือกต้นใหม่คงไม่สายแก่การเรียนหรอก เรียนที่เราชอบเราจะมีความสุขกับมันดีกว่ามาทนเรียนไรก็ไม่รู้ เผลอๆก็จบไม่ทันเพื่อนอยู่ดี เราคิดการศึกษาไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต แต่ถามว่ามันจำเป็นมั้ยมันจำเป็น ทางที่ดีก็อยู่กับการติดสินใจของตัวเอง คิดว่าไหวก็ทนตลอดไป ไม่ไหวก็ถอยออกมาพ่อแม่ไม่ว่าหรอกอย่ากลัวไปเลย เข้าใจว่ามันเครียดและกดดันมากกกกก.. ถึงอย่างไงก็เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆๆ
เห็นชอบอ้างว่าไม่ชอบ ไม่ชอบหรือไม่มีความรู้เจอเรียนยากก็ไม่เอารักเเต่สบายมากกว่า แต่ละคนยอมรับความจริงบ้าง
ถ้าไม่มีปัญหาการเงิน ก็ซิ่วเถอะ จบไปก็ไปทำงานที่ไม่ชอบไปตลอด
ปี3เหมือนกันเลยค่ะ เราเรียนมหาวิทยาลัยทางภาคใต้น่ะค่ะนี่ก็ว่าอีกไม่กี่วันจะไปดรอปเหมือนกัน ยังคิดไม่ตกเลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ที่เก่าเรียนไปก็ไม่ใช่ ที่ใหม่ที่จะซิ่วไปก็ไม่รุว่าติดรึป่าว เครียดมากกกกก
แต่ยังไงก็สู้ๆนะคะ จขกท อย่างน้อยก็มีเราเครียดเป็นเพื่อนอีกคนนะคะ
พี่ได้คุยกับทางบ้านยังไงบ้างคะ?
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?