สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้

"เพื่อนๆพี่ๆเคยห่างกับคนที่เรารักมั๊ยค่ะ?"

...เคยค่ะ เคยมีเพื่อนซึ่งเรารักกันมากเราเข้าใจกันเป็นอย่างดีในทุกๆเรื่อง มีเคมีที่คล้ายกัน ยึดมั่นในปรัชญาเดียวกัน ยึดมั่นยึดถือ...ศรัทธา...ในสิ่งเดียวกัน...ด้วย

แต่...น่าเสียดายที่เพื่อน...รัก...คนดังกล่าวนี้ได้จากโลกนี้ไปโดยที่ไม่มีวันกลับมาค่ะ...เมื่อก่อนๆคิดถึงเช่นกัน แต่...คิดถึง...เมื่อไรแล้วเจ็บปวดจนร้องไห้นํ้าตาเป็นสายทุกครั้ง ยิ่งร้องยิ่งเจ็บ เจ็บที่หัวใจเจ็บที่จิตวิญญาณ เป็นความเจ็บปวดที่ทรมานมาก

ยิ่งคิดถึงมากเพียงไรยิ่งร้องหนัก ยิ่งร้องหนักยิ่งเจ็บปวดหนักเป็นแบบนี้ไม่สิ้นสุดวนเวียนไปไม่จบสิ้น ทรมานน่าดู...

แต่มาวันนี้...ไม่คิดถึงแล้วค่ะ...มีเพียง...ระลึกถึง...ค่ะ...(มีความรู้สึกว่าคิดถึงกับระลึกถึงนั้นคนละอารมณ์ คนละความรู้สึกค่ะ)

ระลึกถึงเขา...เพื่อนรัก...ผู้ที่จากไปโดยไม่มีวันกลับเมื่อไร...กลับเกิดเป็นความทรงจำที่ดีๆ เมื่ออารมณ์ระลึกถึงประดังขึ้นเมื่อไรกลับหลับตาลงได้ด้วยความสงบ...และปล่อยยิ้มได้อย่างเป็นสุข...แปลกมากเลย

มาวันนี้แอบระลึกถึงบ่อยๆค่ะ 555555 คือ ระลึกถึงเมื่อไร ยิ้มได้อย่างเป็นสุขนั้นเองค่ะ

เพียงระลึกถึงก็เป็นสุข...แบบนั้นค่ะ


ข้างบนนั้นแลกเปลี่ยนประสบการณ์ค่ะ

และอยากจะบอกคุณว่า...ในความเป็นจริงในโลกนี้มีผู้คนมากมายซึ่งมีอันต้องพลัดพรากจากคนที่รัก...ค่ะ


"บางทีนั่งๆนอนๆอยู่ก็ร้องไห้เพราะคิดถึง ถ้าเรารักใครคนนั้นมากๆคงจะเข้าใจน่ะค่ะ หน้าที่ที่ดีที่สุดคือเราคงต้องรอวันที่เค้ากลับมา ถ้าเค้ารักเราจริงต่อให้มีคนที่สวยกว่าน่ารักกว่าหรือนิสัยดีกว่าเค้าจะกลับ มาหาเราค่ะ ถ้าเราคือคนที่ใช่หรือเรียกอีกอย่างคือเนื้อคู่".....

อ่านคำบอกเล่าของคุณแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ และก็เชื่อเช่นที่คุณเชื่อนี้ด้วย...คือ หากเขาเป็นคนที่ใช่ หรือเป็นเนื้อคู่กัน-เขาจะกลับมาค่ะ


เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ  สู้สู้นะคะ