รู้สึกยังไงกับนักอ่านเงา?

รู้สึกว่ายินดีต้อนรับค่ะ ตอนจบแล้วปรากฏโฉมให้ได้พบกันก็ได้นะคะ แต่ไม่ปรากฏตัวก็ไม่เป็นไร ขอให้อยู่อ่านเรื่องต่อๆ ไปด้วยจะกราบขอบพระคุณค่ะ

ประมาณนี้น่ะค่ะ...

ปล. ส่วนเรื่องความเห็นต่อนิยาย ไม่ได้สนใจเลยค่ะ เพราะตัวเองก็เป็นนักอ่านเงา บางทีไม่ใช่เพราะมันดีหรือไม่ดี พีคหรือไม่ แค่ไม่อยาก + ขี้เกียจเม้นต์เท่านั้นเอง แต่ตามอ่านอยู่นะ เม้นต์กับคุณภาพผลงานไม่ไช่เหตุผลของกันและกันเสมอไปนิ

เราคิดเหมือนคุณ คห.ที่1 เลยค่ะ เราว่านักอ่านเงานี่ก็เป็นส่วนสำคัญนะคะ เป็นเครื่องหมายชี้วัดความสำเร็จได้ในระดับหนึ่งค่ะ เพราะคงเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนอ่านแล้วจะต้องคอมเม้นต์ นิยายบางเรื่องดี สนุกมาก ได้ตีพิมพ์ ยอดวิวสูง แต่คอมเม้นต์น้อยก็มีนะคะ ไม่ได้แปลว่าไม่มีคอมเม้นต์แปลว่านิยายเราไม่ดีหรอกค่ะ ถ้าไม่มีนักอ่านเงาเลยนี่สิคะ น่าเป็นห่วง

นักอ่านเงา = ผู้มีอุปการคุณ(ที่แค่ไม่แสดงตัว)

เรารู้ว่ามีพวกเขาอยู่เพราะยอดวิวขึ้น ส่วนจะได้คอมเม้นต์จากพวกเขาไหม กะเกณฑ์อะไรไม่ได้ครับ
หากอยากได้คอมเม้นต์ ลองพยายามเชิญชวนหรือหลอกล่อ(?)นักอ่านช่วยแสดงความเห็นสิครับ
// นักอ่านปกติหรือนักอ่านเงาก็ลูกค้าครับ ยินดีต้อนรับทุกคนและจำนวนมาก (ฮา)

พวกเขาคงจะอ่านเพลินไปหน่อยจนลืมคอมเม้นต์มั้งครับ
5555+


//แค่คนบ้าที่เดินผ่านมา

เราก็คงรู้สึกว่า...
เขาคือใครหนอ...
เขามาจากไหน...
เขาหลงเข้ามาหรืออย่างไร... แต่...สำหรับนักอ่านเงาที่ติดตามผลงานเราอยู่เสมอ...
เขาอาจจะพูดไม่ค่อยเก่งแต่รักนิยายเราหมดใจก็ได้
เขาอาจจะขี้อายขี้เกรงใจ ถึงแม้นิยายเราจะงี่เง่า คำผิดมากมาย ทิ้งหายไปนาน เขาก็คงไม่อยากติไม่อยากว่ากลัวเราจะเสียกำลังใจ
แต่ถึงแม้เขาจะติดตามอยู่อย่างเงียบๆ ไม่แสดงตัว แต่เราก็สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างนะเออ

นักเขียนบางคนรังเกียจนักอ่านเงาอย่างพวกเรามากขนาดนี้เลยเหรอคะ
ถ้าไม่มีนักอ่านเงาเข้ามาช่วยอ่านและช่วยสนับสนุนให้มียอดวิวเพิ่มขึ้น
นิยายของพวกคุณก็ไม่มีวันนี้หรอกนะคะ

รู้สึกว่า ... ก็ยังดีที่มีคนหลงเข้ามาอ่าน

นิยายห่วย  จะคอมเม้นทำไมล่ะครับ
ตอบแบบตรงๆ รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ตามนั้น

          มีนักอ่านเงา ดีว่าไม่มีใครอ่านนะครับ คิดบวก โลกก็บวก ^^"

จะนักอ่านแบบไหนก็คือนักอ่านเหมือนๆกันแหละครับ นักอ่านเงาอาจอ่านนิยายคุณทุกตอนแต่ก็ไม่ได้คอนเมนท์

ลองคิดแบบนี้นะครับ คุณเปิดร้านอาหารแล้วผมเป็นลูกค้า พอผมกินเสร็จผมก็ลุกจ่ายเงินโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย คุณอาจเสียใจนิดๆที่ผมไม่ได้ติชมอะไรคุณเลย แต่ผมก็มาทานอาหารร้านคุณบ่อยๆ ถึงผมไม่ได้พูดอะไรแต่ผมก็อุดหนุนคุณเมื่อมีโอกาส

ผมไม่มีปัญหาอะไรนะกับนักอ่านเงา เอาจริงๆเป็นห่วงเรื่องคอมเมนท์มากกว่า ถ้าเจอคอมเมนท์ลูกโซ่หรือขายของ จะเอาปูนขาวสาดให้หมด

ก็รู้สึกดีใจครับที่เขาหลงเข้ามา

อยากบอกว่า "ถ้าชอบก็อ่านต่อได้เลยครับ ไม่ต้องคอมเม้นท์อะไรก็ได้ แต่ถ้าไม่ชอบก็อ่านต่อไป...ใช่...อ่านต่อไป...อย่าได้ริอาจกดปิดเชียว..."

เอาจริงๆตอนเขียนนิยายใหม่ๆก็เซ็งนะคะ คนเข้ามาอ่านแต่ไม่มียอดคอมเม้นท์
มันเสียใจ ;---;) แต่พอชักแก่ขึ้นเรื่อยๆก็รู้สึกว่าเออ จริงๆแล้วเราต้องขอบคุณเขานะ
เขาอุตส่าห์มาอ่านเราเลยนะเว่ยแก

เราเคยเขียนนิยายเรื่องนึงซึ่งตอนนี้ดองไปแล้ว (เลวชาติมาก)
ตอนเขียนมันก็ไม่ค่อยมีคนเม้นท์หรอก วิวเยอะแต่เม้นท์น้อย
ตอนนั้นเราก็ยังอยู่ในช่วงเขียนนิยายใหม่ ก็รู้แกร่วไป
แล้วบังเอิญไปรู้จักกับพี่คนนึงเข้า เขามาบอกกับเราว่าตามอ่านนิยายของเราอยู่
แล้วเขาอ่านหลายรอบมากๆต่อให้เราไม่ได้อัพ นั่งรถเที่ยวเพลินๆก็อ่าน
ทำงานเครียดๆมาก็อ่านนิยายเรา อ่านวนมันอยู่นั่น
แล้วเขาก็ชมนิยายเรานะ แต่เขาไม่ได้คอมเม้นท์เลย
เราก็แบบเฮ้ยยยย มันมีคนแบบนี้อยู่นะเว่ยแก

แล้วยิ่งเดี๋ยวนี้คนอ่านผ่านมือถือ ผ่านแอปไรเตอร์มันเยอะ เราก็เหมือนกัน
เราว่ามันลำบากมากเลยอ่ะกว่าจะคอมเม้นท์ คือมันไม่มีช่องให้คอมเม้นท์เลย
ทันทีที่อ่านจบ ต้องจิ้มนั้นกดนี้กว่าจะคอมเม้นท์ ละแม่มจะจิ้มยากชิบหา-
จิ้มปุ่มนึง โดนอีกปุ่มนึงเงี้ย แถมจัดวรรค จัดหน้าคอมเม้นท์ไม่ได้
เหมือนในคอมเราก็ขี้เกียจจะกดเม้นท์อ่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบเรื่องที่อ่านไง

ลองเอาใจเขามาใส่ใจเราดูนะ ในบรรดาวิวที่มันขึ้นๆมาในแต่ละตอน
มันอาจจะมีคนที่ชอบนิยายเรามากจนอยากจะรอซื้อแบบเล่มตีพิมพ์
หรือไม่ก็อยากจะจัดคอมเม้นท์ยาวๆใส่เรา แต่ขี้เกียจพิมพ์อะไรแบบนี้อยู่ก็ได้นะ

รู้สึกขอบคุณครับ

ปกติผมมักจะลืมดูยอดวิวนะ มักจะนึกได้เวลาเห็นมีกระทู้พูดถึง ก็ค่อยโผไปดูยอดวิวตัวเองซักที แล้วถึงค่อยเห็นว่ามีคนเปิดมาถึงบทนี้ซักกี่คน (ปกติก็กะๆ เอาจากยอดเมนต์)

พอเห็นว่ามีคนอ่านมาถึงบทนี้อยู่เหมือนกันนะ ก็ดีใจสิครับ ถ้าลงแล้วไม่มีคนอ่านเลย คงเหงาและเฉาเด็ดๆ มีเพื่อนมาอ่านก็ดีใจมากแล้ว ยิ่งถ้าเมนต์ก็ยิ่งปลื้มใหญ่

บางทีคนเขียนอย่างเราอาจจะลืมไปว่า คนเมนต์คือคนอ่านส่วนน้อยนะครับ คนอ่านส่วนใหญ่ไม่ได้เมนต์ เหมือนเรากางหนังสืออ่านนิยาย คนส่วนใหญ่ก็ไม่นึกอยากจะเขียนความเห็นหรอก ถ้าชอบก็อ่านต่อ ไม่ชอบก็ต้องตัดสินใจระหว่างจะวางหรือจะฝืน ยิ่งถ้าถึงตอนสนุก ลุกไปกินน้ำยังไม่อยากจะลุกเลย

แต่คนอ่านส่วนใหญ่ที่ไม่ได้เมนต์นี่แหละ เป็นตัวเลขหลักของยอดวิวเรานะครับ ถ้ามากถึงขั้นติดท็อปก็เฮเลย ยินดีด้วย แต่ถึงจะไม่ติดท็อป เวลาคนอื่นเห็นชื่อนิยายเรามียอดวิวเยอะๆ มันก็ดูน่าเชื่อถือใช่มั้ยครับ ต้องขอบคุณนักอ่านเงาเหล่านี้แหละ ที่ช่วยเป็นหน้าเป็นตาให้เรานะครับ

(เผื่อมีนักอ่านเงาของบ้านสวนผ่านมา ขอขอบคุณมากๆ ไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ)

พวกเขาอาจแค่ไม่สะดวกเวลาจะคอมเม็นท์ก็ได้ครับผม แต่ถ้าพวกเขายังสนุกกับงานเขียน ตัวเลขผู้ติดตามก็เป็นตัวแทนคอมเม็นท์ได้เช่นกัน

ในทางกลับกัน ถ้าเราสามารถเขียนนิยาย ที่มันทำให้นักอ่านเงาอ่านแล้วรู้สึกว่า "ถ้าไม่คอมเม็นท์ก็ไม่ได้แล้ว" นั่นก็ถือว่าเรามีความสามารถกันจริงๆครับ

สุดท้ายนี้ ถ้าอยากรู้ว่านักอ่านเงาคิดอะไรยังไง ก็ขอให้เราลองหาอ่านนิยายสักสิบเรื่อง แล้วแต่ละเรื่องที่เราอ่าน เราอ่านตอนต่อไปรัวๆ หรือว่าอ่านแล้วหยุดคอมเม็นท์ 
นั่นละ คือสิ่งที่นักอ่านเงาคิดเหมือนๆกับเรา(ผมก็เคยเป็นนักอ่านเงาเช่นกัน555)

อันดับแรกต้องขอขอบคุณนักอ่านเงาทั้งหลายก่อนเลยนะครับ ที่ช่วยให้ยอดหวิวผมขึ้น จะเม้นต์ไม่เม้นต์ อันนี้ก็ต้องขึ้นกับท่านผู้มีอุปการะคุณละครับ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมออกจะเป็นโรคจิตเสพติดเม้นต์นิดหน่อย นานๆ ทีเม้นต์ให้สักทีหัวใจผู้แต่งก็โตเท่าบ้านละครับ จะติก็ได้ ด่าก็ดี ฮ่าๆๆๆ เท่านี้ละครับ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ทนอ่านนิยายของคนเขียนโรคจิตคนนี้นะครับ

ขออนุญาติบอกเล่าเรื่องของเราค่ะ

ตอนเราเป็นคนอ่านเราก็เป็นนักอ่านเงาคนหนึ่งค่ะ แต่เราเป็นคนที่อ่านนิยายน้อย (ชอบอ่านหนังสือแปลมากกว่า) ประเด็นคือ ถ้าเราอ่านเรื่องไหน แล้วเรื่องนั้นเขียนจบพร้อมพิมพ์ "เราจะซื้อหนังสือหรืออุดหนุน E-Book ของคนเขียนที่เราตามอ่านทุกเล่มค่ะ" 

ที่ไม่เม้นท์เพราะส่วนใหญ่อ่านในมือถือ แล้วไม่ได้ล็อคอินไอดีอัตโนมัติ 

พอมาเป็นคนเขียนเอง ก็เลยเข้าใจนักอ่านเงา เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการเม้นท์หรือไม่เม้นท์ ขอแค่ว่าถ้าคนอ่านนิยายเรา มีคนคิดแบบเราสัก 500-1000 คนก็พอ ฮ่าๆ (ขายของไปอี๊ก)


แต่ทั้งนี้ก็เข้าใจในมุมมองนักเขียนเช่นกันว่า ที่อยากได้ยอดเม้นท์เยอะๆ เพราะยอดเม้นท์มีผลทางการตลาดอย่างหนึ่ง เพราะคนอ่านบางคนก็ตัดสินจากยอดเม้นท์เป็นหลักว่าถ้าเรื่องนี้คนเม้นท์เยอะน่าจะสนุก - ซึ่งจริงๆ ไม่เสมอไปเลย

แต่ถ้าใครเม้นท์ก็จะกราบขอบพระคุณมากค่ะ และยิ่งคนเม้นท์บ่อยๆ แต่วันหนึ่งหาย จะเริ่มกังวลเช่นกันว่าเขาไม่อ่านนิยายเราแล้วเหรอ? เรื่องไม่สนุกแล้วเหรอ T-T 

ในฐานะนักอ่านเงา นิยายบางเรื่องมันก็ป่วยการจะไปคอมเมนต์แนะนำ ผิดแล้วผิดอีก วิบัติไม่พอ เขียนไม่รู้เรื่อง หรือบางครั้งก็เขียนดักไว้ว่ามือใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะใหม่อีกนานแค่ไหน

ในฐานะนักเขียน ขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่าน พวกคุณเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรามีกำลังใจมากกว่านักอ่านที่มาคอมเมนต์ประเภท ต่อๆ เอาอีกๆ ฯลฯ เสียอีก

บางคนเขาไม่เมนต์เป็นธรรมชาติอยู่แล้วน่ะครับ ก็เลยไม่ซีเรียสอะไร (ยิ่งเรื่องไม่ค่อยสนุกด้วยนะ เมนต์นี้กริบ 555+)

ปล.ก่อนหน้านี้บอกนักอ่านไปว่าขอดองก่อนจนกว่าจะสอบเสร็จ กลายเป็นว่าเขาออกมาจากเงาคร้าบบบ ปลื้มมม

อยากขอบคุณพวกเขาฮะ ที่มาอ่านนิยายของผม ;) กะว่าตอนสุดทเายของของพิ
เศษมาให้ดูด้วย ^_^
ขนาดผมยังเป็นนักอ่านเงาเลย
แต่เม้นต์เฉพาะตอนไม่ขี้เกียจก็เท่านั้นเอง

มีสองความคิดที่ตีกันอยู่
หนึ่งคือ มันก็ดี อย่างน้อยก็ยังมีคนอ่าน จริงๆเขาก็แค่ขี้เกียจ ซึ่งเราก็เคยเป็นเเต่สาเหตุตอนนั้นมันคือสมัคร์เด็กดีไม่เป็นไง พอเข้าระบบเป็นก็เม้นแหละ
สอง หมั่นไส้ ฮ่าาา เราก็แก้แค้นโดยการส่งเอ็นซีทางเมล ค้างแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ว่าอะไรค่ะ ดีใจด้วยซ้ำ ถึงจะไม่ได้คอมเมนท์อะไรแต่การที่เขาตามอ่านนิยายเราทุกตอนนั่นก็แสดงว่านิยายเราสนุกมากพอที่จะทำให้เขาตามอ่านได้ ถึงจะไม่ได้คอมเมนท์แสดงความรู้สึก แต่อย่างน้อยก็สื่อได้แล้วว่าเขากำลังบอกว่านิยายเราสนุกค่ะ

นักอ่านเงาบางท่านก็นิสัยเสียนะอย่างเช่น"ยุให้นักเขียนเลิกเขียน"อะไรทำนองนี้ทั้งที่บางเรื่องนั้นจะเขียนดีก็ตาม พบเห็นในคอมเมนท์นิยายหลายเรื่องแล้ว ขอเถอะคนแบบนี้หยุดเถอะครับ

รู้สึกดีที่อย่างน้อยเขาก็ยังเข้ามาอ่านเข้ามาติดตามเรา