รู้สึกยังไงที่เราเขียนนิยายเเล้วไม่มีคนอ่าน
ตั้งกระทู้ใหม่
sweetyloveboyy
9 เม.ย. 60 เวลา 13:46 น.
2,515
views
37 ความคิดเห็น
ผมก็มีอาการท้อเหมือนกันบ้าง แต่ผมจะใช้แรงผลัดดันข้อหนึ่งของผมคือ "เขียนไปเรื่อยๆ ให้จบ" plot ก็พร้อม ตัวละครก็พร้อม ดังนั้นเราจะไปให้สุดคือ เขียนให้จบครับ
สู้สู้นะคะเราก็เป็นเหมือนกัน
รู้สึกแบบที่ตอนนี้รู้สึกค่ะ5555 ไม่มีคนอ่านเลย
ก็รู้สึกแบบดาวน์ ดาวน์มากด้วย ตอนนั้นก็ต้องปลอบใจตัวแต่ส่วนมากเราก็จะทำแบบไม่รับรับรู้อะไรทั้งนั้น
ไม่เข้าเด็กดีเลย เข้าเฉพาะตอนจะอัพนิยาย แต่ก็จะพยายามไม่มองไปที่ยอดวิวคนดู5555
รอให้ผ่านไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก่อนแล้วค่อยเข้าไปดู
ถึงตอนนั้นก็จะมีคนอ่านไปสักยี่สิบถึงห้าสิบคน
ทีนี้เราก็จะใจชื้นขึ้นหน่อยและมีกำลังใจแต่งต่อ(ยังไงก็ได้เหรอ)55555
ความรู้สึกเดียวกันเลยค่ะสู้สุ้นะคะ
เฟลค่ะ 555 แต่ก็ไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไหร่ อาจจุกในช่วงแรก
แต่เราเป็นประเภท ฉันอยากเขียน็เขียน ฉันอยากระบายก็ระบาย ฉันอยากจะลงก็เอามาแปะในเว็บ
ส่วนคนอ่านถือว่าเป็นผลพลอยได้ ไม่มีคนอ่านก็จุกบ้างแต่ยังโอเคอยู่
แต่ถ้ามีแฟนคลับ มีคอมเม้นท์ขึ้นมา ความขี้เกียจในการอัพก็จะหายไปทีล่ะน้อย 555
ส่วนตอนนี้ต้องบอกว่ามีแฟนคลับพอสมควร...แต่ไม่ได้อัพเลย เพราะงานหลักแย่งเวลาไปหมดแล้ว T^T
เจอประเภทเดียวกันเลยเราก็เป็นเหมือนกันพวกที่ว่าอยากจะเขียนก็เขียนอยากะทำอะไรก็ทำยังไงก็พยายามหาเวลามาเขียนให้ได้นะคะขอให้คิดไว้ว่าเเฟนคลับทุกคนรอเราอยู่
บางครั้งก็มีความคิดนะคะว่า "อยากเขียนนิยายจังเลย" แต่พอกลับถึงห้อง สลบเหมือดทุกที 555
บอกตรงๆว่าน้อยใจมาก55555 คนส่วนมากชอบแบบ10ตอนขึ้นไปงี้เลยถ้าเพิ่งเปิดตัวต้องถึกแต่งหน่อยแล้วค่อยโฆษณาตัวเองเดวก้จะมีคนค่อยๆมาอ่านเองค่ะ
ขอบคุณสำหรับเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆนะคะ
เป็นแบบทุก คห.ข้างต้นเลย ตอนนี้ยอดวิวค่อยๆตกลง ตกลง เรื่อยๆ ตอนนี้เหลือ 3 เอง555
หวังอย่างเดียวคือขอให้พวกเขาเป็นสายดอง เก็บนิยายไว้พอตอนอัพมาเยอะแล้วค่อยมาเปิดอ่าน
ถ้าถามว่าชอบไหนมากกว่าระหว่าง ''สายดอง'' กับ "อัพปุ๊บอ่านปั๊บ''
ผมว่าชอบแบบที่สองเพราะทำให้ชื่นใจกว่า อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่ามีคนอ่านอยู่
แต่ผมก็ไม่ได้ไม่ชอบ สายดองนิยายนะ เพราะผมเองก็เป็นเหมือนกันแหละ แบบเดือนนึงอ่าน 1 ล็อต
ตอนนี้ก็พยายามอัพไปเรื่อยๆอยู่นะครับ :)
ลองพยายามหาเวลาอัพนิยายนะคะเผ่อยอดวิวจะเพิ่มขึ้น
เจ็บปวดที่สุดเลยอ่ะ แต่ก็นะเริ่มแล้วก็ต้องทำให้จบ สักวันจะต้องมี คนหลงเข้ามาอ่านบ้างล่ะ 5555555
มีทั้งท้อบ้าง สิ้นหวังบ้าง หมดกำลังใจที่จะเขียนต่อเลยล่ะ "เลยการมาเป็นสายดอง" กร๊ากกกกก
แต่ก็เริ่มมีคนเข้ามาอ่านบ้างแล้ว ดีใจมากกกก ยิ้มนี้ฉีกถึงหูเลย เราจึงต้องอัพเรื่อยๆ ถึงคนอ่านจะน้อยนิดสักวันจะต้องมากขึ้นอย่างแน่นอน สู้ๆๆๆๆๆๆๆนะตัว
สู้สู้นะคะเราก็เป็นเหมือนกัน
จุกครับ
แต่ตอนนี้ก็เริ่มเฉยๆแล้ว (แสดงว่าไม่เพิ่มสินะ //โดนตบ)
ใจเย็นๆนะคะลองปรับปรุงผลงานใหม่ลองหาเวลาเเก้ไขเเล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ
ขอบคุณครับ
ไม่ได้คิดมากอะไรเนาะ
แต่งไปเรื่อยๆก็จะมีคนมาอ่านเองจ้า~ สู้วๆ ;)
เอาลิงค์นิยายมาก็ได้เน้อ5555 จะสมัครเป็นแฟนคลับ555555
ขอบคุณค่ะนี่ค่ะนิยายเรา เรื่องเเรก โรงเรียนหลอนซ่อนวิญญาณค่ะเเละก็เรื่องที่สอง ชีวิตติ่ง Got 7 ค่ะ
ฝากหน่อยนะคร้าบ ^^ ไม่มีคนอ่านเลย
https://writer.dek-d.com/Artcyber/story/view.php?id=1620743
ชื่อนิยาย : Two World Chronicles / ปาฏิหาริย์พิภพ 2 โลก
แนวนิยาย : Fantasy, Sci-fi, Action, Adventure, Drama
เนื้อเรื่องย่อ : เมื่อมิติของโลกเวทมนตร์ และโลกวิทยาศาสตร์อันล้ำสมัยได้มาบรรจบกัน เมืองที่ผู้คนทั้งสองโลกสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจึงถือกำเนิดขึ้น แต่ทว่า ความสงบนี้จะคงอยู่ตลอดไป หรือเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง
ได้เยย
ก็รู้สึกไม่ดีอ่ะค่ะ
คือไม่ว่าไม่มีคนอ่านนะ มันก็มีแต่แบบน้อยมาก แล้วคอมเม้นต์ก็ไม่มี
เวลาเข้าไปอัพมันขึ้นยอดวิวก็เยอะนะ แต่ยอดผู้อ่านน้อย เราก็เลยแบบ เอ้า! ทำไมไม่อ่านกันล่ะ ไรแบบนี้
แต่ว่าก็ตั้งใจว่าจะอัพให้จบอ่ะค่ะ ให้คนส่วนน้อยที่อ่านเขามีความสุข
สู้ๆ นะคะ
เป็นเหมือนกันเลยค่ะเราก็คิดเหมือนกันเอ้านิยายเราไม่ดีหรออะไรแบบนั้นเราก็เป็นเหมือนกัน
รู้สึกไม่ค่อยดีนะคะ แต่เราชินแล้วค่ะ ;w;)b
ลองปรับเปลี่ยนคุณภาพผลงานดูนะคะเเล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
เป็นเหมือนกันคะว่ารู้สึกท้อ แต่เราคิดว่า แต่งให้ตัวเองอ่านคะ ส่วนใครเข้ามาอ่านหรือมีติชมนั่นก็ถือว่าเป็นรางวัลไปนะคะ
ใช่ค่ะเราก็คิดเเบบนั้นขอบคุณสำหรับคอมเม้นดีดีนะคะ
เราก็เป็นหนึ่งในคนที่ 'เคย' เขียนนิยายแล้วไม่มีคนอ่านค่ะ
เราแต่งฟิคตั้งแต่ 2013 สมัยนั้นยอดวิวน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ยอดเม้นไม่ต้องพูดถึง แต่เราก็แต่งจนจบ แบบแต่งเองอ่านเองจับผิดตัวเองไปเรื่อยๆค่ะ ทั้งภาษา พล็อต การบรรยาย บทพูด คาแรคเตอร์
ช่วง 2013-2014 เรียกว่าเป็นช่วงที่เกือบหมดกำลังใจแล้วค่ะ แต่พอมาคิดๆดูแล้วต่อให้ไม่มีคนอ่านแต่มันก็ช่วยให้เราพัฒนาขึ้น เพราะทุกครั้งที่ลงมือเขียนฝีมือเราจะไม่หยุดอยู่กับที่ อย่างน้อยก็เก็บชั่วโมงบินถึงคนจะไม่สนใจก็เถอะ
เรากลับมาเขียนฟิคอีกครั้งตอน 2015 หลังจากหายไปทบทวนตัวเอง เราพึ่งหาจุดเจอว่าแบบไหนคือสไตล์ของตัวเอง เราอ่านงานที่เขียนซ้ำๆเป็นปกติแต่ครั้งนี้เราจับผิดได้น้อยลงเพราะพัฒนาการดีขึ้น
จนตอนนี้ 2017 ฟิคเรามีคนให้ความสนใจเยอะขึ้น (หลายสิบเท่า) ทั้งยอดวิว ยอดเม้น และฐานคนอ่านที่ปักหลักรอ
สำหรับนักเขียนมือใหม่เราว่ากำลังใจจากตัวเองสำคัญนะคะ อย่าให้ความฝันเป็นแค่ความฝันเลย ฝึกฝน หาแนวของตัวเองให้เจอ และอย่าหมดไฟง่ายๆค่ะ วันนึงงานเขียนดีๆจะมีคนมองเห็นและคุณต้องได้ผลตอบรับที่ดีคุ้มเหนื่อยแน่นอน
สู้ๆนะคะ
ขขอบคุณสำหรับคอมเม้นดีดีค่ะ
ไม่รู้สิ มันอธิบายไม่ถูกแต่รู้แค่ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี=_= กับการไม่ค่อยมีใครอ่านนิยายเราน่ะ แต่พอดีว่าเป็นสายอู้งานเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก อยากเขียนก็เขียน ไม่ค่อยมีแผนในการเขียนเลย ไม่ค่อยสนใจจำนวนคนอ่าน เราสนึนเม้นมากกว่า(' ')
เราก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นดีดีนะคะ
เคยมีประสบการณ์คนไม่อ่านที่เขียนค่ะ ตอนแรกก็รู้สึกแย่ จนแทบจะลบทิ้ง
แต่โดนเพื่อนสนิทเตือนสติเลยทำให้ดีขึ้น เขาถามเราสั้น ๆ ว่า 'อยากเขียน เพราะอยากเขียนหรืออยากเขียนเพราะอยากให้คนอ่านเยอะ ๆ' ถ้าอยากเขียนเพราะเราอยากเขียน ก็อย่าสนใจเรื่องจำนวนคนอ่าน
วันนี้ยังไม่มีคนอ่าน แต่ก็ใช่ว่าในอนาคตจะไม่มีใครมาอ่าน คนอ่านไม่ได้มีแค่ที่อยู่ในปัจจุบันค่ะ แต่ยังมีคนที่เขาอาจจะตามหางานเขียนแบบที่เราเขียน แล้วเข้ามาอ่านในอนาคตก็ได้... ฉะนั้น ถ้ารักอยากจะเขียน อย่าแคร์จำนวนคนอ่านเลย เน้นที่เรามีวินัยในการเขียนและเขียนด้วยใจรัก สักวันคนก็จะเห็นความตั้งใจนั้นแล้วมาอ่านงานของเราแน่นอนค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นดีดีค่ะ
สู้ๆนะคะ เขียนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ต้องมีครหลงเข้ามา555+ เฮ้ย! จขกท. ก็ชอบสิงโตใช่มั้ย เห็นรูปอยู่ จับมือๆ
ขอบคุณค่ะ ส่วนรูปพี่สิ่งโตใช่ค่ะชอบมากๆๆๆ
ขอเล่าเรื่องสมัยเริ่มเขียนนิยายแรกๆ ให้ฟังก็แล้วกันเนอะ สมัยนั้นไม่มีเฟซบุ๊ค ไม่มีระบบแชร์อะไรไปที่ไหนทั้งนั้น เป็นคนที่โฆษณานิยายไม่เป็นด้วย จะฮาร์ดเซลมากๆ ก็เขิน ตอนลงนิยายครั้งแรกในเมื่อสิบปีก่อน สำหรับเอม แค่มีคนเข้ามาอ่านครบสิบร้อยคนเอมก็ดีใจมากแล้วแหละ เรื่องไหนยอดเฟบครบร้อยนี่ดีใจมากๆ เลย ไม่เคยลืมความรู้สึกตื่นเต้นดีใจในตอนนั้น ยังจำได้ดีว่าในตอนเริ่มต้นมันเป็นยังไง มันเป็นอย่างที่หลายๆ คนว่ามา ถ้าเราไม่ทิ้งงาน ไม่ทิ้งคนอ่าน มีความอดทนพอที่จะจดจ่ออยู่กับเรื่องราวของเรา สักวันจะต้องมีคนมองเห็นงานของเราแน่นอน และในบรรดาคนที่มองเห็นชิ้นงาน จะต้องมีคนที่ชอบงานสไตล์ที่เราเขียนแน่ๆ ค่ะ เรื่องพวกนี้เรื่องปกติ ผ่านไปสักระยะนึง สักแปดถึงสิบตอน จะพอมองเห็นทิศทางค่ะว่ามันโอเคหรือไม่โอเคยังไง จนถึงตอนนั้นค่อยลองวิเคราะห์เพื่อพัฒนาไปสู่จุดที่เราพึงพอใจก็ยังไม่สาย เป็นกำลังใจให้นะคะ
โหหถ้าเขียนตั้งเเต่ยังไม่มีเฟสบุคก็คงจะเขียนมานานตอนนี้น่าจะมีคนอ่านนิยายเยอะเเล้วเเน่ๆเลย
แค่พอประมาณค่า เอมทิ้งช่วงไปห้าปีเห็นจะได้ เรียนป.โท + ทำงาน ไม่ค่อยมีเวลา เพิ่งได้กลับมาเขียนปีเดียวเอง
เศร้านิดๆค่ะพยายามยิ้มปลอบใจตัวเอง แล้วก็ท้อแท้บ้างจนทิ้งห่างช่วงระยะเวลาพิมพ์นิยาย แต่ตอนนี้มีคนมาเม้นท์หนึี่งคนแล้วค่ะ ^^ ดีใจมากเลยแล้วก็สัญญากับเขาว่าจะรีบมาลงให้เร็วที่สุด สู้ๆ นะคะ อย่างน้อยต้องมีสักคนบ้างแหละที่ยอมสละเวลามาคอมเม้นท์ให้เราได้ชื่นใจบ้าง
หวังว่าจะมีสักคนที่มาคอมเม้นให้เราเหมือนที่คอมเม้นว่าไว้นะคะ
เฟลมากค่ะ เพราะเราอัพนิยายตลอดแต่พอหยุดอัพเพราะติดงานเนี่ยมีกระแสดราม่าค่ะว่า ทำไมไม่มาอัพ พอโดนอย่างนี้เยอะๆก็น้อยใจนะทั้งๆที่ประกาสไปแล้วแต่คนไม่อ่านประกาศสุดท้ายคนอ่านหายไปหมดเลยค่ะ ฮืออออออ
ตอนนี้ก็เลยหยุดอัพเรื่องนั้นไปแล้วก็มาแต่งเรื่องใหม่อยู่แล้วก็ประกาศบ่อยๆควบคู่กับการแต่งนิยายไปทุกที่ค่ะคือถ้าอยู่บ้านก็จะเปิดเวิร์ดแต่ถ้าไปที่อื่นก็จะเขียนใส่สมุดแล้วมาพิมพ์ลงอีกทีค่ะ สู้ๆ
สู้สู้นะคะถึงคนอ่านจะหายเเต่ถ้าเราพยายามทำความเข้าใจกับเเฟนคลับไปเเล้วเเต่เค้าไม่อ่านไม่สนเราไม่ต้องไปแคร์ค่ะอัพไปเรื่อยเดี่๋ยวเค้าก็จะกลับมาอ่านกันเหมือนเดิมค่ะให้คิดว่าเราทำดีที่สุดเเล้วสักวันมันจะต้องมีสักคนที่เห็นความพยายามของเราอยู่ค่ะ^^
ขอบคุณมากค่า ตอนนี้กำลังปั่นนิยายอยู่
เราคือหนึ่งในนั้น
ไม่ต้องเศร้าน้าาาาาเค้าเป็นกำลังใจให้สู้สู้น้า^^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?