รู้สึกยังไงที่เราเขียนนิยายเเล้วไม่มีคนอ่าน

ผมก็มีอาการท้อเหมือนกันบ้าง แต่ผมจะใช้แรงผลัดดันข้อหนึ่งของผมคือ "เขียนไปเรื่อยๆ ให้จบ" plot ก็พร้อม ตัวละครก็พร้อม ดังนั้นเราจะไปให้สุดคือ เขียนให้จบครับ

รู้สึกแบบที่ตอนนี้รู้สึกค่ะ5555 ไม่มีคนอ่านเลย

ก็รู้สึกแบบดาวน์ ดาวน์มากด้วย ตอนนั้นก็ต้องปลอบใจตัวแต่ส่วนมากเราก็จะทำแบบไม่รับรับรู้อะไรทั้งนั้น

ไม่เข้าเด็กดีเลย เข้าเฉพาะตอนจะอัพนิยาย แต่ก็จะพยายามไม่มองไปที่ยอดวิวคนดู5555

รอให้ผ่านไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก่อนแล้วค่อยเข้าไปดู

ถึงตอนนั้นก็จะมีคนอ่านไปสักยี่สิบถึงห้าสิบคน

ทีนี้เราก็จะใจชื้นขึ้นหน่อยและมีกำลังใจแต่งต่อ(ยังไงก็ได้เหรอ)55555

เฟลค่ะ 555 แต่ก็ไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไหร่ อาจจุกในช่วงแรก

แต่เราเป็นประเภท ฉันอยากเขียน็เขียน ฉันอยากระบายก็ระบาย ฉันอยากจะลงก็เอามาแปะในเว็บ

ส่วนคนอ่านถือว่าเป็นผลพลอยได้ ไม่มีคนอ่านก็จุกบ้างแต่ยังโอเคอยู่

แต่ถ้ามีแฟนคลับ มีคอมเม้นท์ขึ้นมา ความขี้เกียจในการอัพก็จะหายไปทีล่ะน้อย 555

ส่วนตอนนี้ต้องบอกว่ามีแฟนคลับพอสมควร...แต่ไม่ได้อัพเลย เพราะงานหลักแย่งเวลาไปหมดแล้ว T^T

บอกตรงๆว่าน้อยใจมาก55555 คนส่วนมากชอบแบบ10ตอนขึ้นไปงี้เลยถ้าเพิ่งเปิดตัวต้องถึกแต่งหน่อยแล้วค่อยโฆษณาตัวเองเดวก้จะมีคนค่อยๆมาอ่านเองค่ะ

เป็นแบบทุก คห.ข้างต้นเลย ตอนนี้ยอดวิวค่อยๆตกลง ตกลง เรื่อยๆ ตอนนี้เหลือ 3 เอง555

หวังอย่างเดียวคือขอให้พวกเขาเป็นสายดอง เก็บนิยายไว้พอตอนอัพมาเยอะแล้วค่อยมาเปิดอ่าน

ถ้าถามว่าชอบไหนมากกว่าระหว่าง ''สายดอง'' กับ "อัพปุ๊บอ่านปั๊บ''

ผมว่าชอบแบบที่สองเพราะทำให้ชื่นใจกว่า อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่ามีคนอ่านอยู่

แต่ผมก็ไม่ได้ไม่ชอบ สายดองนิยายนะ เพราะผมเองก็เป็นเหมือนกันแหละ แบบเดือนนึงอ่าน 1 ล็อต

ตอนนี้ก็พยายามอัพไปเรื่อยๆอยู่นะครับ :)

เจ็บปวดที่สุดเลยอ่ะ แต่ก็นะเริ่มแล้วก็ต้องทำให้จบ สักวันจะต้องมี คนหลงเข้ามาอ่านบ้างล่ะ 5555555

มีทั้งท้อบ้าง สิ้นหวังบ้าง หมดกำลังใจที่จะเขียนต่อเลยล่ะ "เลยการมาเป็นสายดอง" กร๊ากกกกก

แต่ก็เริ่มมีคนเข้ามาอ่านบ้างแล้ว ดีใจมากกกก ยิ้มนี้ฉีกถึงหูเลย เราจึงต้องอัพเรื่อยๆ ถึงคนอ่านจะน้อยนิดสักวันจะต้องมากขึ้นอย่างแน่นอน สู้ๆๆๆๆๆๆๆนะตัว

จุกครับ

แต่ตอนนี้ก็เริ่มเฉยๆแล้ว (แสดงว่าไม่เพิ่มสินะ //โดนตบ)

แต่งไปเรื่อยๆก็จะมีคนมาอ่านเองจ้า~ สู้วๆ ;)

ฝากหน่อยนะคร้าบ ^^ ไม่มีคนอ่านเลย

https://writer.dek-d.com/Artcyber/story/view.php?id=1620743

ชื่อนิยาย : Two World Chronicles / ปาฏิหาริย์พิภพ 2 โลก

แนวนิยาย : Fantasy, Sci-fi, Action, Adventure, Drama

เนื้อเรื่องย่อ : เมื่อมิติของโลกเวทมนตร์ และโลกวิทยาศาสตร์อันล้ำสมัยได้มาบรรจบกัน เมืองที่ผู้คนทั้งสองโลกสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจึงถือกำเนิดขึ้น แต่ทว่า ความสงบนี้จะคงอยู่ตลอดไป หรือเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

ก็รู้สึกไม่ดีอ่ะค่ะ

คือไม่ว่าไม่มีคนอ่านนะ มันก็มีแต่แบบน้อยมาก แล้วคอมเม้นต์ก็ไม่มี

เวลาเข้าไปอัพมันขึ้นยอดวิวก็เยอะนะ แต่ยอดผู้อ่านน้อย เราก็เลยแบบ เอ้า! ทำไมไม่อ่านกันล่ะ ไรแบบนี้

แต่ว่าก็ตั้งใจว่าจะอัพให้จบอ่ะค่ะ ให้คนส่วนน้อยที่อ่านเขามีความสุข

สู้ๆ นะคะ

รู้สึกไม่ค่อยดีนะคะ แต่เราชินแล้วค่ะ ;w;)b

เป็นเหมือนกันคะว่ารู้สึกท้อ แต่เราคิดว่า แต่งให้ตัวเองอ่านคะ ส่วนใครเข้ามาอ่านหรือมีติชมนั่นก็ถือว่าเป็นรางวัลไปนะคะ

เราก็เป็นหนึ่งในคนที่ 'เคย' เขียนนิยายแล้วไม่มีคนอ่านค่ะ

เราแต่งฟิคตั้งแต่ 2013 สมัยนั้นยอดวิวน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ยอดเม้นไม่ต้องพูดถึง แต่เราก็แต่งจนจบ แบบแต่งเองอ่านเองจับผิดตัวเองไปเรื่อยๆค่ะ ทั้งภาษา พล็อต การบรรยาย บทพูด คาแรคเตอร์

ช่วง 2013-2014 เรียกว่าเป็นช่วงที่เกือบหมดกำลังใจแล้วค่ะ แต่พอมาคิดๆดูแล้วต่อให้ไม่มีคนอ่านแต่มันก็ช่วยให้เราพัฒนาขึ้น เพราะทุกครั้งที่ลงมือเขียนฝีมือเราจะไม่หยุดอยู่กับที่ อย่างน้อยก็เก็บชั่วโมงบินถึงคนจะไม่สนใจก็เถอะ

เรากลับมาเขียนฟิคอีกครั้งตอน 2015 หลังจากหายไปทบทวนตัวเอง เราพึ่งหาจุดเจอว่าแบบไหนคือสไตล์ของตัวเอง เราอ่านงานที่เขียนซ้ำๆเป็นปกติแต่ครั้งนี้เราจับผิดได้น้อยลงเพราะพัฒนาการดีขึ้น

จนตอนนี้ 2017 ฟิคเรามีคนให้ความสนใจเยอะขึ้น (หลายสิบเท่า) ทั้งยอดวิว ยอดเม้น และฐานคนอ่านที่ปักหลักรอ

สำหรับนักเขียนมือใหม่เราว่ากำลังใจจากตัวเองสำคัญนะคะ อย่าให้ความฝันเป็นแค่ความฝันเลย ฝึกฝน หาแนวของตัวเองให้เจอ และอย่าหมดไฟง่ายๆค่ะ วันนึงงานเขียนดีๆจะมีคนมองเห็นและคุณต้องได้ผลตอบรับที่ดีคุ้มเหนื่อยแน่นอน

สู้ๆนะคะ

ไม่รู้สิ มันอธิบายไม่ถูกแต่รู้แค่ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี=_= กับการไม่ค่อยมีใครอ่านนิยายเราน่ะ แต่พอดีว่าเป็นสายอู้งานเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก อยากเขียนก็เขียน ไม่ค่อยมีแผนในการเขียนเลย ไม่ค่อยสนใจจำนวนคนอ่าน เราสนึนเม้นมากกว่า(' ')

เคยมีประสบการณ์คนไม่อ่านที่เขียนค่ะ ตอนแรกก็รู้สึกแย่ จนแทบจะลบทิ้ง

แต่โดนเพื่อนสนิทเตือนสติเลยทำให้ดีขึ้น เขาถามเราสั้น ๆ ว่า 'อยากเขียน เพราะอยากเขียนหรืออยากเขียนเพราะอยากให้คนอ่านเยอะ ๆ' ถ้าอยากเขียนเพราะเราอยากเขียน ก็อย่าสนใจเรื่องจำนวนคนอ่าน

วันนี้ยังไม่มีคนอ่าน แต่ก็ใช่ว่าในอนาคตจะไม่มีใครมาอ่าน คนอ่านไม่ได้มีแค่ที่อยู่ในปัจจุบันค่ะ แต่ยังมีคนที่เขาอาจจะตามหางานเขียนแบบที่เราเขียน แล้วเข้ามาอ่านในอนาคตก็ได้... ฉะนั้น ถ้ารักอยากจะเขียน อย่าแคร์จำนวนคนอ่านเลย เน้นที่เรามีวินัยในการเขียนและเขียนด้วยใจรัก สักวันคนก็จะเห็นความตั้งใจนั้นแล้วมาอ่านงานของเราแน่นอนค่ะ

สู้ๆนะคะ เขียนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ต้องมีครหลงเข้ามา555+ เฮ้ย! จขกท. ก็ชอบสิงโตใช่มั้ย เห็นรูปอยู่ จับมือๆ

ขอเล่าเรื่องสมัยเริ่มเขียนนิยายแรกๆ ให้ฟังก็แล้วกันเนอะ สมัยนั้นไม่มีเฟซบุ๊ค ไม่มีระบบแชร์อะไรไปที่ไหนทั้งนั้น เป็นคนที่โฆษณานิยายไม่เป็นด้วย จะฮาร์ดเซลมากๆ ก็เขิน ตอนลงนิยายครั้งแรกในเมื่อสิบปีก่อน สำหรับเอม แค่มีคนเข้ามาอ่านครบสิบร้อยคนเอมก็ดีใจมากแล้วแหละ เรื่องไหนยอดเฟบครบร้อยนี่ดีใจมากๆ เลย ไม่เคยลืมความรู้สึกตื่นเต้นดีใจในตอนนั้น ยังจำได้ดีว่าในตอนเริ่มต้นมันเป็นยังไง มันเป็นอย่างที่หลายๆ คนว่ามา ถ้าเราไม่ทิ้งงาน ไม่ทิ้งคนอ่าน มีความอดทนพอที่จะจดจ่ออยู่กับเรื่องราวของเรา สักวันจะต้องมีคนมองเห็นงานของเราแน่นอน และในบรรดาคนที่มองเห็นชิ้นงาน จะต้องมีคนที่ชอบงานสไตล์ที่เราเขียนแน่ๆ ค่ะ เรื่องพวกนี้เรื่องปกติ ผ่านไปสักระยะนึง สักแปดถึงสิบตอน จะพอมองเห็นทิศทางค่ะว่ามันโอเคหรือไม่โอเคยังไง จนถึงตอนนั้นค่อยลองวิเคราะห์เพื่อพัฒนาไปสู่จุดที่เราพึงพอใจก็ยังไม่สาย เป็นกำลังใจให้นะคะ

เศร้านิดๆค่ะพยายามยิ้มปลอบใจตัวเอง แล้วก็ท้อแท้บ้างจนทิ้งห่างช่วงระยะเวลาพิมพ์นิยาย แต่ตอนนี้มีคนมาเม้นท์หนึี่งคนแล้วค่ะ ^^ ดีใจมากเลยแล้วก็สัญญากับเขาว่าจะรีบมาลงให้เร็วที่สุด สู้ๆ นะคะ อย่างน้อยต้องมีสักคนบ้างแหละที่ยอมสละเวลามาคอมเม้นท์ให้เราได้ชื่นใจบ้าง

เฟลมากค่ะ เพราะเราอัพนิยายตลอดแต่พอหยุดอัพเพราะติดงานเนี่ยมีกระแสดราม่าค่ะว่า ทำไมไม่มาอัพ พอโดนอย่างนี้เยอะๆก็น้อยใจนะทั้งๆที่ประกาสไปแล้วแต่คนไม่อ่านประกาศสุดท้ายคนอ่านหายไปหมดเลยค่ะ ฮืออออออ

ตอนนี้ก็เลยหยุดอัพเรื่องนั้นไปแล้วก็มาแต่งเรื่องใหม่อยู่แล้วก็ประกาศบ่อยๆควบคู่กับการแต่งนิยายไปทุกที่ค่ะคือถ้าอยู่บ้านก็จะเปิดเวิร์ดแต่ถ้าไปที่อื่นก็จะเขียนใส่สมุดแล้วมาพิมพ์ลงอีกทีค่ะ สู้ๆ

เราคือหนึ่งในนั้น

เป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนด้วยค่ะ เราก็จัดเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันแต่เราจะไม่ยอมแพ้ใจตัวเองเด็ดขาด อย่างแรกที่เราต้องทำใจสำหรับนักเขียนหน้าใหม่ก็คือเราจะไม่มีฐานแฟนคลับ เพราะคนอ่านส่วนมากจะนิยามอ่านและตามนิยายกับนักเขียนที่มีชื่อหรือเคยมาก่อนมากกว่า แต่ถ้าเราแต่งๆไปขยันลงบ่อยๆเข้าคนก็จะผ่านหูผ่านตามากขึ้น เค้าอาจจะแวะเข้ามาดูมาอ่านของเราสักตอน ซึ่งถ้าเขาอ่านแล้วพล็อตเรื่องของเราสนุกหรือถูกใจเค้าก็จะมากดติดตามนิยายของเราเองค่ะ

ปล. 1 คอมเม้นท์ = 1 กำลังใจ ถ้าใครได้รับคอมเม้นท์มาก็ให้ถือว่าเราได้ประสบความสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่งนะคะ เพราะมันไม่ง่ายเลยค่ะที่ใครสักคนที่ไม่รู้จักจะมาคอมเม้นท์ให้นักเขียนหน้าใหม่อย่างเรา

แต่งต่อเรื่อยๆค่ะ สวนมากจะฮึดแต่งสายดาร์คเลือดสาด แต่งเองมันส์เองฆ่าลูกตัวเองสะใจดี

ยอมรับว่านอยด์มากที่ช่วงแรกๆคนอ่านน้อย แต่หลังๆเริ่มปังค่ะอัพทุกตอนคนตามเพิ่มทุกตอน

เลยใจชื้นขึ้นมา แต่ถึงกระนั้นคอมเม้นต์ก็น้อยนิดอยู่ดี55555 นักอ่านเงาเยอะมากเฟลสุดๆ

อ่านแต่ไม่ตาม;w; จนช่วงนี้นอยด์จนดองงานบวกกับรอบเดือนมาจิตใจก็เริ่มอ่อนล้ามลายหายไป

ไม่รู้เคยเป็นรึเปล่าช่วงรอบเดือนเปราะบางมากค่ะ คอมเม้นตินิดหน่อยนอนร้องไห้55555

ก็ท้อค่ะ แต่ก็พยายามว่า " เอาไงว่ะ แต่งมาขนาดนี้แล้วเลิกก็ไม่ใช่ตัวเราสิ " นี้แหละค่ะ แต่ถ้าท้อสุดๆก็คงหยุดแต่งสักพักใหญ่ๆเลยค่ะ ถึงจะมีกำลังใจแต่ง

สั้น ๆ คือ นอยด์ ครับ

มานั่งสงสัยว่าทำอะไรผิดพลาดไป ทำไมคนถึงไม่อ่าน พอมากเข้าก็พาลโมโหว่าทำไมเรื่องอื่นที่แย่กว่าเขียนเอาฮาถึงได้ยอดเยอะ หนักกว่านั้นคือยอด Fav อย่างเยอะ แต่ยอดคนอ่านไม่ถึงครึ่ง คือมันหมายความว่ายังไงเนี่ย!?

พอนอยด์มากก็หมดแรงเขียนในที่สุด

อาจจะรู้สึกเฟล เพราะพึ่งอัพตอนแรกไปเมื่อตะกี้นี้เองค่ะ ต้องรอดูค่ะ

อย่าเพิ่งไปโฟกัสที่คนอ่านมากนักค่ะ ให้เเต่งแล้วลงไปเรื่อยๆ ก่อนค่ะ สักพักจะมีคนมาดู เค้าอาจจะอ่านแต่ไม่ได้เม้นก็ได้นะคะ สู้ๆ ต้องผ่านไปให้ได้นะ

'ทำไมกันน้าาา' รู้สึกตั้งคำถามนี้คำถามเเรกเลยค่ะ พอคิดงั้นก็กลับไปอ่านนิยายตัวเองใหม่อีกทีแม้ว่าก่อนลงจะอ่านมาหลายรอบแล้ว55555 ส่วมมากคิดปลอบใจตัวเองซะมากกว่านั่งเฟล แต่ถ้าแต่งไปแล้วไม่มีใครเข้าอ่านเลยงี้ คงต้องท้อแล้วล่ะค่ะ

คิดว่าไม่สนุกพอแน่ๆเลย แต่...แล้วไง? สบายใจจะเขียนง่ะ //แล้วก็ปั่นต่อไปค่ะ^^

รู้สึกเสียใจค่ะ ที่เขียนๆมาได้เพราะมีคนกดติดตามและให้กำลังใจแต่ถ้าไม่มีคนอ่านก็เสียใจค่ะ

แอบนอยด์บ้าง แต่ก็แป๊ปเดียวอ่ะคับ เผอิญว่ามีความสุขกับการแต่งอยู่แล้วน่ะคับ โฮะๆๆ // นางมารร้าย

จิ้มลิงค์เลยค่ะ โปรโมทแปป555

เป็นแนวแฟนซีปนหวานนิดๆ แหะๆๆๆ

เอาล่ะรู้สึกไงหรอ

ก็เป็นแบบจุกนิดๆค่ะ เคยแต่งแต่ไม่ใช่ เว็บเด็กดีค่ะ แทบไม่มีคนเข้ามาดูเลย เราก็แง่บวก แต่งไปเรื่อยๆ ซักพักก็มีคนมาเม้นมาไลค์ มาแชร์ รู้สึกมีกำลังใจเลยค่ะ ตอนนี้เลยกะว่าจะมาแต่ง fic ของเด็กดีต่อ ถ้าใครอยากไปอ่านจิ้มลิงค์ด้านบนนนนนนนนนนนน

ใครเม้นใครไลค์ ใครแชร์ สวยหล่อทุกคน555555555/เผ่น

ชินแล้วฮะ 

ตอนนี้ก็อัพทิ้งไว้อย่างเดียว คิดซะว่าเป็นที่เก็บนิยายสำรองไว้ เผื่อคอมพังฮะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

(น้ำตาไหล)

ปล.ตอนใหม่ก็ยอดวิว 0 ติด ๆ กัน หลายตอนแล้ววะ หะ ฮ่า ฮ่า ฮือออออออออออ

เฉยๆนะคะเพราะทำใจไว้แล้ว(ToT) แต่ก็เขียนเรื่อยๆนะคะ//เป็นกำลังใจให้จขกท.

ช่วงแรกๆ น้อยใจนิดหน่อยค่ะ ว่าเอ๊ะ ทำไมไม่มีใครเข้ามาอ่านนิยายเราเลย แต่พอเวลาผ่านไปก็จะเริ่มมีคนเข้ามาอ่านมากขึ้นจะทำให้เรามีกำลังเองค่ะ

ก็เฟลอ่ะ แต่ก็จะพยายามแต่งให้จบนะ ถึงจะไม่มีคนเม้น แต่เผื่อวันนึงมีคนชอบขึ้นมาสักคนเราก็ดีใจ พวกเราแต่งนิยายเพื่อให้คนอ่านมีความสุข คลายเครียดหนิเนาะ

ก็เสียใจนิดๆ แต่ก็คิดไว้แต่แรกแล้วว่า แต่งเพราะอยากแต่งเฉยๆ ลงแล้วไม่มีคนอ่านไม่เป็นไร ไม่ชนะใจนักอ่านชั่งมัน ชนะใจตัวเองโดยการแต่งให้จบพอ สู้ๆนะน้า บอกตัวเองด้วย55

ก็รู้สึกเฟลนิดหน่อย และเอาความขยันเข้าแลก นึกยังไงก็เขียนอย่างนั้น แล้วก็สปอยตอนต่อไปอีกนิดหน่อยตอนท้ายตอนทำไห้ยอดอ่านเพิ่มขึ้น ตอนนี้ก็มีคนติดตามนิยายของเราประมาญร้อยกว่าคนก็ชื่นใจบ้าง

ผมเขียนอัพวันละ3ตอนเป็นอย่างต่ำตอนนี้ยอดวิวพันกว่าแล้ว ผมจะทำต่อไป ไม่หวังไห้มันดังแต่หวังไห้คนดูสนุกกับงานอดิเรกของเราก็เท่านั้น