การเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงมันสำคัญมากไหม

สำหรับเรา สำคัญมาก ม.ต้นเราเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด ม.ปลายเข้าไปเรียนโรงเรียนชื่อดังในกทม.

เทียบระหว่าง โรงเรียนระดับประเทศที่ทุกคนรู้จัก กับ โรงเรียนประจำจังหวัดที่เป็นอันดับต้นๆในภาค

การเรียน:

คุณภาพครู

โรงเรียนระดับประเทศ มีครูที่ดีๆสัก 70% ครูปกติ 30%

โรงเรียนระดับจังหวัด/ภาค มีครูดีๆ 20% ครูปกติ 80%

พอครูเห็นว่าเด็กไม่เรียน ครูบางคนก็พาลไม่ตั้งใจสอนไปด้วย ให้ดีเข้าไปอยู่ที่ๆเด็กเรียนดีกว่า

กิจกรรม

โรงเรียนระดับประเทศมีกิจกรรมมากกว่ามาก เข้าไปทำง่ายกว่า โรงเรียนประจำจังหวัดส่วนมากเด็กที่ได้ทำกิจกรรมจะต้องไปถามครู

สังคม

ข้อนี้สำคัญมากกกกกกกก

มาอยู่โรงเรียนชื่อดัง เตรียมเอนท์กันตั้งแต่ม.5 กลุ่มอ่านหนังสือเต็มไปหมด เราตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่าที่เด็กโรงเรียนดังสอบติดคณะยากๆแบบหมอ วิศวะ มากกว่าเพราะความขยัน ถึงเด็กที่เข้ามาจะเก่งอยู่แล้ว ที่มาพัฒนาในม.ปลายมีส่วนมากๆๆ

หมอจุฬาในรุ่นนึง 80% มาจากสองโรงเรียนดัง

เด็กในโรงเรียนมีคนเจ๋งๆเยอะ นักกีฬาทีมชาติ นักวาดการ์ตูนที่วาดให้ปกนิยาย เด็กโอลิมปิค โดยเฉพาะโรงเรียนเราที่สายศิลป์แข็งแรง เด็กทำกิจกรรมกันเยอะ ให้ฟีลที่แตกต่างมากกับสายศิลป์โรงเรียนเก่าที่่คนเรียนไม่ได้ชอบภาษาเท่าไร หนีวิทย์มามากกว่า

โรงเรียนเก่าในจังหวัดนักเรียนบางส่วนนิสัยกวนๆ เห็นเด็กเรียนละต้องแซะ

ที่สำคัญคือคอนเนคชั่นกับรุ่นพี่ ถ้าอยากเข้าคณะการแข่งขันสูง คำแนะนำจากรุ่นพี่ในโรงเรียนดังๆช่วยให้แนวทางมากกกก รีวิวว่าอ่านเล่มไหน เรียนที่ไหน บลาๆ ตอนอยู่โรงเรียนเก่าหายาก เพราะส่วนใหญ่ต่อในจังหวัดกัน ไม่ค่อยมีคนสอบเข้าคณะยากๆติด หลายคนไม่กล้าหวังตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ

ถ้าย้อนเวลาได้ ม.ต้นเราคงไปสมัครเข้าโรงเรียนดังๆในกทมมากกว่า รู้สึกว่ามาเริ่มม.4 นี่เราช้ากว่าชาวบ้านไปมากเหมือนกัน

สรุป: อยู่ที่เป้าหมายเรา

ถ้าอยากเข้าคณะการแข่งขันสูงแบบหมอ วิศวะ มาเรียนโรงเรียนชื่อดังจะช่วยมาก

แต่ถ้าไม่ได้อยากเข้าคณะที่เข้ายากมาก

เรียนในจังหวัดก็อยู่ใกล้ชิดครอบครัว ไม่ต้องลำบากย้ายถิ่นฐาน ไม่ต้องเสียเงินมากมาย

ถ้าเป็นเด็กเรียน สังคมโรงเรียนดังจะเหมาะกับเรามากกว่า แต่ก็ต้องทำใจว่าจะไม่เจอกลุ่มเพื่อนเก่าที่เรียนด้วยกันมาแต่เด็ก

มันก็สำคัญในระดับหนึ่งที่ว่าคัดกรองคนที่มีระดับคงามขยันใกล้เคียงกันมาอยู่ด้วยกัน ทำให้เวลาสอนหรือเรียนมันจะไปได้ไวกว่าแบบไม่คัดจับมาคละๆ แต่มันก็มีข้อเสียเหมือนกันสำหรับบางคนที่มาอยู่ผิดที่ผิดทาง คือคิดว่าจะช่วยกดดันให้และฝ่าฝันไปได้ กลับเป็นการทำลายความเชื่อมั่น

จุดสำคัญที่สุดจริงๆก็คือตัวเอาเราเอง80 สิ่งแวดล้อม20 ยิ่งปัจจุบันเด็กที่เกิดมายุคนี้มีอินเตอร์เน็ตทั่วโลก. มีอากู๋เทพ มีสารพัดอย่างที่คนยุคก่อนวางพื้นไว้ให้หมดแล้ว การไปโรงเรียนอาจจะแทบไม่จำเป็นเลยก็ได้ สำหรับที่ตั้งใจศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง อยู่บ้านก็เทพได้ละ มีครูออนไลน์เพียบ

สรุปก็คือมันก็ดี แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่ควรเรียนโรงเรียนที่ชื่อเสียงย่ำแย่ว่าห่วยแน่ๆ เพราะจะเจอสิ่งแวดล้อมที่อาจจะส่งผลให้เราทำตัวแย่ตามได้

สำหรับเรา เราคิดว่าไม่สำคัญค่ะ

เราเป็นคนที่คิดว่าเด็กจะเป็นยังไงก็อยู่ที่ตัวเด็กเอง เด็กจะเก่งหรือไม่เก่งก็ขึ้นอยู่กับตัวเด็กค่ะ ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับว่าเด็กคนนั้นเรียนสถาบันไหน เรียนพิเศษที่ไหน แต่มันอยู่ที่ความตั้งใจของเขาค่ะ ว่าเขามีความรับผิดชอบหรือความต้องการที่จะเรียนมากแค่ไหน

ส่วนตัวคิดว่ามีผลมากในเรื่องของสังคม

ตอนม.ต้นเราอยู่โรงเรียนคาทอลิกที่สังคมเพื่อนส่วนใหญ่เป็นเด็กเรียนแต่ไม่ใช่เด็กเนิร์ดนะ ครูก็ดูแลเอาใจใส่มาก สอนคือตั้งใจสอน

อย่างว่า ส่วนตัวเราคิดว่าชื่อโรงเรียนมันมีผลแหละในการเข้ามหาวิทยาลัย ม.ปลายเราเลยสอบเข้ามาเรียนห้องกิฟเต็ดของโรงเรียนประจำจังหวัด สังคมค่อนข้างแตกต่างโดยสิ้นเชิง เราต้องปรับตัวหนักมากใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนให้ได้ ด้วยไลฟ์สไตล์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง สังคมที่กว้างขึ้น ทัศนคติที่แปลกๆของเพื่อน ครูที่จะสอนหรือไม่สอนยังไงก็ได้ตามใจฉัน คาบว่างที่เยอะมาก เด็กโดดเรียน สารพัดมาก พูดไม่หมด ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความกัดฟันอดทนสู้55555555

ผมเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง

สถาบันมีผลนะครับ สภาพแวดล้อมที่ต่างกัน แม้ในโรงเรียนห้องธรรมดาและห้องพิเศษก็ต่างกัน การดูแล การสอน กิจกรรมต่างๆก็จะอยู่ห้องพิเศษเป็นส่วนใหญ่

เราคิดไม่สำคัญน่ะ เราตอนนี้ก็เรียนรร.อยู่ในระดับของเครือ เเต่มาตรฐานเทียบเท่าเครือด้วยกันไหม คำตอบคือไม่เลย สอนไปงั้นๆ ครูมาเลทบ้าง มีคาบชุมนุมเเต่ไม่มีชุมนุมให้เลือก กิจกรรมเเทบน้อยถึงมีก็เเห้วๆอ่ะ

เด็กก็เก เเต่ก็มีดีเหมือนกัน เเต่ถูกกลืนเปลี่ยนเช่นไปตามเเวดล้อม ความเป็นวิชาการ ยังพอโอเครน่ะ เเต่ เด็กไม่ค่อยสนใจ เรียน เพราะเด็กเก(เด็กเรียนก็มี)สื่อการสอนคือไม่มีเคยเรียนเกือบส่วนใหญ่เเทบจะเป็น ทฤษฎี มีอุปกรณ์ทดลองน้อยมาก เราคิดผิดมากเลย ตอนเเรกจะไปเรียนรร.ที่เด่นทางวิชาเน้นภาษาเเต่ไม่ได้เป็นประจำอำเภอหรืออะไรเลยเป็นมัธยมทั่วไปด้วยความที่ตอนนั้นคิดรร.นี้ดีเเต่ไม่เลย อยากย้ายมากรร.อ่ะ

มีผลมากเลยครับ ทั้งคุณภาพสังคม การศึกษา อาจจะรวมถึง connection ต่าง ๆ ด้วย ซึ่งจะส่งผลดีใน อนาคต ถ้าโรงเรียนที่มีชื่อ ไม่ต้างจากโรงเรียนปกติก็คงไม่มีชื่อเสียงเเบบปัจจุบันนี้ ในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงโอกาสต่าง ๆ จะมีมากกว่าเช่น ไปต่างประเทศ แข่งขันต่าง ๆ ถ้าหากไปดูรายชื่อเด็กที่ติด ทุนต่างประเทศ หรือทุนดัง ๆ เเทบจะมีเเค่ 2 โรงเรียนที่ติด คณะดัง ๆ บางขณะเเทบจะมีเเต่เด็กโรงเรียนดัง ๆ ทั้งนั้น

ไม่แน่ใจนะคะ ในด้านความรู้อาจจะไม่เท่าไหร่ เพราะไม่ใช่รรดังทุกรรจะสอนดี แค่ความพร้อมของโรงเรียนที่จะส่งเสริมการศึกษาอาจจะดีกว่าค่ะ รรพี่มีสมาคมผู้ปกครองให้เงินสนับสนุน ทำให้อุปกรณ์การศึกษาต่างๆครบ ค่าเทอมรรพี่ไม่แพง และพี่ก็อยู่อย่างสบายมาตลอดค่ะ แล้วก็ อันนี้คหสตนะ การเรียนรรดังมันทำให้น้องภูมิใจเวลามีคนมาถาม แล้วเราตอบชื่อรรนั้น ผู้ใหญ่ก็จะบอกว่าเราเก่งจังเลย อะไรประมาณนี้ค่ะ ที่สำคัญสังคมรรพี่ไม่มีสก๊อยนะ ไม่มีเด็กแว๊นมอไซมารร ไม่มีการนัดตบกันหลังรรแน่นอน เพื่อนๆพี่มีทั้งเด็กเรียนและสายเที่ยว+กิน เป็นเรื่องปกติค่ะ

เราในฐานะที่เป็นเด็กมัธยมที่เรียน ม.1 - ม.6 ณ รร. ต่างจังหวัด เราอยากจะบอกว่าสำคัญค่ะ เอาจริงๆ เรามองว่า เด็ก กทม. (รร. ดังๆ หลายๆ รร.) มีความมุมานะ อดทนและขยันหลายๆคน มากกว่า ที่ รร. เราค่ะ รร. เรามีคนเก่งจริงๆที่เทียบชั้นกับเด็ก กทม. ได้น้อยมากค่ะ รร. เรา ดีแค่สายวิทย์ค่ะ แต่ถามว่าดีมากมั้ย ก็ดีในระดับจังหวัด ดีในระดับภาคนิดๆอ่ะค่ะ ส่วนสายศิลป์ แทบจะหาดีๆไม่ได้เลยค่ะ แต่โดยรวมแล้ว ยังล้าหลัง รร. ใน กทม. .มากค่ะ ต่อให้บอกว่ามีเด็กเก่งจาก รร. โน่น รร. นี่ มันแค่ 1 หรือ 2 คนเองค่ะ อีกอย่าง สิ่งแวดล้อมนั้นแตกต่างมากๆค่ะ รร.เรา เริ่มอ่านหนังสือเข้ามหาลัย เรียนพิเศษกันจริงๆ คือ ม.6 เทอม 2 ค่ะ ซึ่งช้ามากค่ะ เด็ก กทม. เก่งกว่าจริงๆค่ะ เก่งตั้งแต่ขั้นวางแผนแล้วว่าจะเรียนอะไร และอยากเข้าคณะอะไร และพอรู้แล้วจะรีบเรียนพิเศษ รีบอ่านหนังสือ หาเนื้อหา ไปงาน open house ของมหาลัย ไปติวโน่นนี่ และทำผลงานค่ะ ในขณะที่ คนส่วนใหญ่ใน รร. เราบางคนแค่เรียนในห้องได้เกรดสูงเข้าหน่อย ก็ทำอวดเบ่งว่าตัวเองเก่งอ่ะค่ะ แล้วก็ได้แต่บอกตัวเองกับคนอื่นไปวันๆว่าอยากเข้าคณะอะไร มหาลัยอะไร แต่ก็ไม่ลงมือทำจนสายเกินไปก็มีค่ะ สิ่งแวดล้อมมีส่วนจริงๆค่ะ เด็ก กทม. ขยันและแข่งขันสูง ในขณะที่เด็ก รร. เราขี้เกียจและเห็นคนจับหนังสือติวกันน้อยมาก เห็นด้วยค่ะว่าสถาบันนั้นมีผลค่ะ ยิ่งถ้าจะทำงานในไทยแล้ว ชื่อเสียงของสถาบันเป็นสิ่งสำคัญค่ะ แต่ถ้าจะทำงานกับฝรั่ง เราไม่เถียงค่ะ เขาดูเราที่ความสามารถมากกว่าสถาบันค่ะ

ถ้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงจะได้เจอกับคนเก่งๆระดับหัวกะทิแน่นอน

ยิ่งได้เจอคนเก่งๆระดับเดียวกับตัวเองก็ยิ่งดี

ตอนพี่เรียนจบม.3 

พี่อยากจะเข้าโรงเรียนบางปะกอกวิทยาคมที่เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงและเป็นแหล่งรวมของเด็กเก่งๆ

เพื่อนกับพวกรุ่นพี่สมัยเรียนประถมกับมัธยมต้นที่เรียนเก่งๆมารวมตัวกันอยู่ในโรงเรียนนี้กันเยอะมาก

พี่ชอบอยู่กับคนเรียนเก่งๆ

แต่โดนพ่อแม่บังคับให้ไปเรียนโรงเรียนมัธยมใกล้บ้านอีกแห่งที่ไม่ค่อยดัง

พี่เจอคนเรียนเก่งๆไม่ถึง 10 คนเลยมั้ง 

แต่ยังดีที่ได้รู้ว่าเพื่อนสมัยเรียนประถมอีกกลุ่มหนึ่งเรียนอยู่ที่นี่

ตอนม.4 พี่โดนพวกรุ่นพี่ม.6 ผู้หญิงสองคนนิสัยแย่มากชอบแซงคิว หน้าตาสวยซะเปล่า แต่นิสัยเสีย

ถ้าย้อนกลับไปได้ พี่เอารองเท้าฟาดหน้าและด่าประจานกลางโรงอาหารนานแล้ว