‘ เธอหนะ เขียนนิยายไปแล้วได้อะไร เพ้อเจ้อ!! ’ คำสบประมาทที่เคยเจอ...

เนียนฝากขายตอนท้ายเฉยเลย 555

เเต่จะว่าไปพวกที่เคยว่าเรื่องความฝันของคนอื่นนี่ คนๆนั้นเคยมีเป้าหมายในชีวิตหรือความฝันอะไรบ้างรึเปล่าหว่า น่าสงสัยจริงๆ

ตอบเขาไปว่าฉันจะเขียนจนกว่าคนที่เย้ยหยันจะตายหมด

เมื่อก่อนไม่ค่อยกล้าบอกใครว่าเขียนนิยาย เพราะเคยพูดไปก็ถูกมองแบบ...

แต่เดี๋ยวนี้ได้รายได้จากนิยายหลักหมื่น มากกว่าคนที่เคยถูกดูไว้เสียอีก

พอมีเงิน อะไรๆก็มั่นใจขึ้นมาก! 555

แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ก็ต้องพยายามมากเหมือนกัน

ไม่มีงานไหนหรอกที่ไม่พยายาม แต่ถ้าพยายามให้สิ่งที่รักสุดท้ายก็จะมีผลลัพธ์กลับมาแน่นอน

อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร ฟังและสนแค่คนอ่านที่แนะนำในชิ้นงานของเราก็พอ แฮ่!

ตอบไปว่ายุ่งอะไรด้วยกับงานอดิเรกของคนอื่น... ไปเที่ยวแล้วได้อะไร? ไปกินเหล้าแล้วได้อะไร? เล่นเกมแล้วได้อะไร? ซื้อกระเป๋าแพงๆสวยๆแล้วได้อะไร? แต่งหน้าทำผมแล้วได้อะไร? คือความต้องการของคนมันไม่เหมือนกัน คุณค่าในสิ่งต่างๆในใจคนก็ไม่เท่ากัน

ลองทำแล้วได้เงินสิ

มันยอดไปเลยไม่ใช่หรอ

สนุก + งาน + เงิน

ทั้งหมดได้ภายในทีเดียว

จะมีกิจกรรมอะไรที่ยอดเยี่ยมแบบนี้อีกแล้ว

ไม่ว่าจะมีอะไรแย่ ๆ บนโลกเกิดขึ้น ก็ยังคงทำได้อยู่

กิจกรรมเพ้อเจอ คือกิจกรรมที่คนพูดไม่เห็นว่ามีประโยชน์

โลกไม่ได้หมุนรอบตัวคนพูด

ดังนั้น

ช่าง เขา สิ!

โลกหมุนรอบตัวของมันเอง และก็หมุนรอบดวงอาทิตย์อีกทีหนึ่ง แล้วก็หมุนรอบทางช้างเผือกอีกทีหนึ่ง

มนุษย์ล้วนมีเส้นทางของตัวเอง

ช่าง โลก ของเขาไป

เราอยากเดินแบบนี้ เราก็จะเดินแบบนี้ โอเค๊!