นิยายพล็อตแนวเดียวกัน ปล่อยวันเดียวกัน แต่เขาเขียนดีกว่าคนสนใจเยอะกว่า เลยเฟลTT

เขียนต่อไปนะ ลงให้จบแล้วรีบมูฟออนไปต่อเรื่องอื่น สู้ๆจ้า อย่าเพิ่งท้อ มันต้องมีสักวันที่นิยายของเราจะปังบ้าง

ไม่ต้องท้อหรอกค่า วงการนี้มีปังก็มีแป้กเป็นธรรมดา

ไม่ต้องเอางานเราไปเทียบกับคนอื่น ขอให้เขียนต่อไปเรื่อยๆ ตามแนวทางของตัวเอง ยังไงสักวันต้องเป็นของคุณแน่นอนค่ะ เอาใจช่วยนะคะ

ที่อีกฝ่ายมีคนติดตามเยอะกว่านิยายของคุณ

ก็เพราะว่าเขามีฐานแฟนคลับอยู่แล้วตั้งแต่เขาเขียนนิยายเรื่องแรกๆค่ะ

อย่าได้ท้อค่ะ ให้สู้เขียนต่อไป ถือเสียว่าเป็นการฝึกฝีมือไปในตัวและสร้างฐานแฟนคลับของตัวเองไปด้วย อีกอย่างนักเขียนแต่ละคนก็มีแนวเขียนเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ต้องมีคนที่ชอบ จขทก บ้างล่ะคะ

สู้ ๆ นะคะ ^^

คิดซะว่านั่นคือแรงผลักดัน คิดซะว่ากว่าเขาจะไปได้ขนาดนั้นก็ต้องเคยผ่านจุดที่ฉันยืนอยู่มาก่อนนั่นแหละ หน้าที่ของเราคือพยายาม อดทนและพัฒนา เพื่อไปให้ถึงจุดที่เขายืนอยู่ให้ได้ #คติเรานะ แบ่งปันเผื่อสร้างแรงฮึบๆได้ สู้ๆๆเน้อ ^^

เดินต่อค่ะ นี่ก็เฟลบ่อยแต่ค่อยๆกลับมาแก้ไขจุดเสียของตัวเอง ก็เริ่มมีคนติดตามเรื่อยๆ

สู้ต่อฮะ ซักวันต้องเป็นวันของเรา มาแลกกันอ่านได้นะครับ อันนี้เรื่องของเรา เป็นแนวไทยดาร์กแฟนตาซี ตัวเอกเป็นมือปราบอสูรคอยปราบภูตผีปีศาจแบบไทยๆ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2228889

สู้สู้

พยายามต่อไปค่ะ ลับฝีมือใหม่ คราวนี้หาข้อมูลแน่นๆ แล้วเอาให้ปังสักที

เป็นเรารู้แล้วว่าตัวเองไม่เก่งก็คงหานิยายอ่านมาก ๆ หัดให้มาก เช่น ฉากเปิดหนึ่งจะลองเขียนต่างกันสัก 5 แบบ ในฉากเดียวก็ลองเขียนหลาย ๆ แบบ หลาย ๆ มุมมอง เอาเวลาที่จะเฟลไปฝึกดีกว่า

เราก็แค่ขยันกว่า ลงถี่กว่า พัฒนาฝีมือให้เร็วกว่า ตามกันทันได้ครับ หาจุดเด่นของตัวเอง ใจเย็นๆครับ

เราเข้าใจความรู้สึกของคุณนะ เราเป็นบ่อย นิยายเรื่องเเรก เราพาตัวเองไปจนจบได้เพราะว่าทุกครั้งที่เราท้อเเท้ คนอ่านน้อยลงทุกตอน คอมเม้นต์เเต่ละตอนน้อย เราจะเข้ามาอ่านกระทู้ในเด็กดีค่ะ กระทู้ที่มีหัวข้อเขียนว่า "นิยายไม่มีคนอ่าน" หรือไม่ก็กระทู้ที่เขียนว่า "ท้อกับการเขียนนิยาย" เราจะอ่านทุกคอมเม้นต์ในกระทู้เหล่านั้น เพราะเราเเค่อยากมีเพื่อน... เพื่อนที่มีจุดยืนคล้ายกับเรา มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้ประสบปัญหาอยู่คนเดียว เเล้วเราก็อยากจะมีคนปลอบใจบ้าง ถึงเเม้เขาจะปลอบใจเจ้าของกระทู้ เเต่พอเราอ่าน ก็เหมือนได้ปลอบใจเราด้วย

ถึงเเม้คอมเม้นต์เเต่ละตอนจะน้อย เเต่เราก็มีคติประจำตัวอยู่คือ เราจะไม่บังคับให้ใครมาคอมเม้นต์ เพราะเราต้องการให้นักอ่านคอมเม้นต์ออกมาจากใจ นั่นจะทำให้เรารู้สึกดีที่สุด เพราะฉะนั้นเวลาที่มีคอมเม้นต์น้อย เราจะเเอบน้อยใจอยู่ลำพัง เเล้วก็ไปเยียวยาจิตใจตัวเองตามที่ได้กล่าวไปข้างต้น

แต่การทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ผลเสมอไปหรอก มีหลายครั้งที่เรากำลังท้อเเท้ เเล้วเพื่อนก็มาขิงนิยายตัวเองว่ามีคนมาคอมเม้นต์ให้เยอะเลย เเถมคอมเม้นต์เเต่ละอันก็ยาวมาก (เเคปหน้าจอมาให้ดูด้วยนะ) ส่วนเราน่ะเหรอ เราก็พยายามเป็นผู้ฟังที่ดี รับฟังเพื่อน ยินดีกับเพื่อน ทั้งที่ตอนนั้นเราเฟลกับนิยายตัวเองอยู่

จนกระทั่งวันหนึ่ง เรารับกับทุกอย่างไม่ไหวเเล้วระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมาจนหมด ตู้ม!! เพื่อนเรามันก็เข้าใจเเล้วก็ปลอบเรา

ตอนนี้เราดีขึ้นเเล้ว เเละกำลังจะเริ่มเขียนนิยายเเนวเเฟนตาซีเรื่องเเรก อยากลองเปลี่ยนเเนวดูบ้างเผื่อจะได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ที่สำคัญคือเราต้องขอบคุณนักอ่านบางคนที่พยายามบอกเราว่าเราผิดพลาดตรงไหน

สู้ๆ นะ จขกท.

สู้ๆนะคะ

สู้ๆจ้า เขียนต่อไปอย่ายอมแพ้