คุณดองนิยายนานที่สุดแค่ไหน และหายไปเพราะอะไร?
ตั้งกระทู้ใหม่
นี่ดองไป 5 ปี จนคนนึกว่าเลิกแต่งไปแล้ว
เข้ามาเด็กดีแว้บๆ อ้าว คนอ่านยังตามมาเม้นท์ ถามหาไรเตอร์
คืออยากจะสารรูปมาก ที่ไม่แต่ง เพราะไปติดนิยายกับซีรีย์จีน
อยากเป็นสะใภ้ตระกูลหวัง (หวังเฮ่อตี้ หวังอี้ป๋อ แจ๊คสัน หวัง ฯลฯ)
ตอนนี้สำนึกผิด กลับตัวกลับใจ เนื่องจากไม่มีตังซื้อนิยายจีนอ่านแล้ว
ต้องกลับมาแต่งเองอ่านเอง อยากมีผัวตระกูลไหนก็แต่งเอา 555
มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง
38 ความคิดเห็น
มีแต่เขียนจบไปแล้ว จากนั้นก็ไปลัลล้ากับอย่างอื่นจนไม่ได้เขียน อันที่ดองอยู่ยังเขียนไม่จบจะยังไม่เผยแพร่ ถ้าเผยแพร่แล้วต่อให้ช้าแค่ไหนก็พยายามเขียนให้จบ ไม่งั้นเราคิดว่าตัวเองจะดูไม่ดีและขาดความรับผิดชอบไปหน่อย
อันนี้ว่าจะลบเรื่องที่ค้างไปเลย เกือบแล้ว 555
ไม่ดองค่ะ เททิ้งเลย จะย้อนกลับไปใหม่มันก็ไม่ใช่แล้ว
เกือบเทเหมือนกัน แต่สงสารตัวเองและคนอ่าน
ดองไป 2 ปีเพราะว่า หมดไฟในการแต่งเรื่องนี้แล้ว พอเห็นคนอ่านมาตาม ถามหา ก็ไม่กล้าสู้หน้า จนสุดท้ายก็เข้ามาแต่งต่อ แต่คิดว่าคนอ่านคงจะมุปอรจากนิยายเราไปและ 55555
เขามูฟออนเร็วมาก 555
จริงๆค่ะ
ทางนี้น่าจะเกือบเดือนละ หมดไฟ รอไฟติดอยู่
มองในแง่ดี พอเราจะลงตอนใหม่เราก็แกล้งเปลี่ยนภาพปกนิยาย ที่นี้นักอ่านไม่ว่าจะใหม่หรือเก่าก็จะคิดว่านี่คือนิยายใหม่แล้งแห่กันมาอ่านกัน ถือเป็นการเพิ่มยอมเข้าชม 5 5 5 5 //แปะภาพ Forever alone
555 มุกนี้ยืมใช้บ้างนะ
ประมาณ 3 ปีได้ ตอนนั้น Hdd พัง ต้นฉบับที่เขียนเอาไว้รวมถึงข้อมูลหายเกลี้ยง เล่นเอาเฟลไปพักใหญ่ ก็พยายามเขียนใหม่อยู่หลายรอบนะ แต่สุดท้ายก็ลบทิ้งอยู่ดี(เพราะไม่ถูกใจ) เรียกว่าเป็นมหากาฬแห่งเวลาเลยก็ว่าได้ กว่าจะกลับมาตั้งหลักได้ก็ผ่านมาจะสามปีแล้ว ตอนนี้ก็ยังเขียนเขียนลบลบอยู่นะ แต่ส่วนไหนที่อัพไปแล้วก็จะไม่ไปแตะต้อง พยายามจะไม่หัวเสียกับมันมาก กะว่าจะเขียนให้ได้สักสองแสนคำอัพค่อยตัดจบแล้วไปภาคใหม่
เป็นคนมีความรับผิดชอบและสู้ชีวิตมาก ทางนี้รู้สึกผิดในทันที 555
เขียนไปสักพัก ความคิดดันไปตรงกับนักเขียนท่านอื่น เลยพักงานเขียนเพื่อปรับปรุงพล็อตใหม่ ไม่อยากมีข้อครหาว่าไปก็อปงานคนอื่น ส่วนงานเก่าดองไว้เพราะขี้เกียจครีเอทรายละเอียดยิบย่อย พยายามเดินเรื่องโดยไม่พึ่งพาระบบ
พล็อตเราไม่เท่าไหร่ เพราะอาศัยด้นสดตลอด
เรื่องที่ดองอยู่ก็ 5-6เดือนแล้วครับ
เหตุผลก็คือ ตัวละครในเรื่องมันแบน ก็เลยจะต้องรื้อดาต้าเบสส่วนนี้ทั้งหมด
ืทางนี้อาศัยด้นต่อไป ทำใจรื้อยากมาก
ผมลองฝืนแล้วมันไม่ไหว ขนาดเขียนเองยังรับไม่ได้ คิดว่าคนอ่านไม่น่ารอด
เคยดองนานสุด 2 ปีค่ะ
เหตุผลข้อเดียวเลย คือ ขี้เกียจ 555
ยอมรับอย่างกล้าหาญมากหนอนน้อย
ไม่เชิงดองอ่ะ อย่างเรื่องที่ดองนานเลยก็มีนะ แบบดองแล้วไม่ลบทิ้งอ่ะ เป็นยอดวิวมันเยอะแล้วไม่กล้าลบทิ้ง เลยปล่อยให้ดองไว้แบบนั้น ส่วนเรื่องที่เหลือก็แบบนานทีอัป เพรายังคิดเนื้อหาตอนไม่ออกอ่ะ 5555
นี่ดองจนต้องกลับไปอ่านใหม่ จากนั้นก็คิดว่า ฉันแต่งอะไรลงไป
วางมือจากการเขียนไป 6 ปีกว่า นิยายดองเข้าปีที่ 10 ก็หลายเรื่อง สาเหตุติดงานประจำ+ป่วย พอกลับมาก็มีแพชชั่นกับเรื่องใหม่มากกว่า
ืืท่านเคย์เซย์นี่เคยเจอในกระทู้บ่อยมากๆ สมัยสิบปีที่แล้วนะ แสดงว่าดองนานเหมือนกันเลย
กลับมาอีกที อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปเยอะมาก นานๆ จะโผล่มาเมนต์กระทู้สักที ไม่ได้นั่งเฝ้าบอร์ดอย่างแต่ก่อนแล้ว ชราโรยแล้วอ่ะนะ ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยง่ายน่ะ
ดองไว้ประมาณสี่ห้าปีแหละ กลับมาอีกครั้งก็รู้สึกผิดต่อผู้อ่านมาก จึงลบนิยายไป มาถึงตอนนี้โคตรเสียดาย ไม่น่าลบเลย แต่ก็คิดว่าจะเขียนใหม่อีกครั้ง เนื้อหาที่เคยเขียนเอาไว้เกือบแสนคำ ว่าจะเขียนเพิ่มเติมเสริมให้สมบูรณ์ขึ้น แล้วเอาลงในเว็ปเด็กดีอีกครั้ง
นี่ไม่คิดจะลบ แต่ก็ไม่แต่งต่อ คือแบบ งานมันเยอะด้วย ติดซีรีย์ด้วย กลับมาอีกทียังมีคนรออยู่ รู้สึกผิดเข้าไปอีก
3 ปีค่ะ ครบพอดีเลย ตอนนี้กำลังนั่งรื้อโครงเรื่องใหม่เพื่อเขียนอีกครั้ง แต่เป็นเรื่อที่เปิดไว้เมื่อ 2 ปีที่แล้วนะคะ ส่วนเรื่องที่ว่า 3 ปี น่าจะเป็นกลางปีนี้ค่อยรื้อแทน สาเหตุเพราะทำงานประจำค่ะ งานหนักมากเพราะเป็นงานบัญชี ยิ่งตั้งแต่มีโควิดมายิ่งหนัก เพราะบริษัทลดพนักงานในส่วนของ Shop พนักงานที่สำนักงานใหญ่ก็เลยหัวหมุน บาวันตี 3 พึ่งถึงห้อง นอนตี 5 ตื่น 8 โมงไปทำงานต่อก็มีค่ะ ช่วงหลังยิ่งบ่อย เงินเดือนก็ลดอีก ปัจจุบันเลยลาออกจากงานประจำค่ะ
อันนี้ก็อยากลาออกจากงานประจำ แต่หนี้สินมันเยอะเหลือเกิน 555
ดีที่ไม่มีหนี้ค่ะ แต่พอมาตั้งหลักใหม่ใช้เงินเก็บไปเยอะเหมือนกัน หากยังไม่เขียนก็จะไม่มีกินแทนแล้วค่ะ 5555
ไม่เคยดองครับ แต่หลัง ๆ กลายเป็นเขียนช้ามาก ๆ เพราะไม่ยอมปล่อยงานที่คิดว่ามันยังดีได้มากกว่านี้ ผลที่ตามมาเลยทำให้นิยายกลายเป็นรายปีเรียบร้อยครับ ตอนละปีนั่นเอง
เพื่องานคุณภาพ นักอ่านรอได้แน่ๆ ค่ะ
น่าจะดองนิยายไว้ 5-7 ปีมั้งคะ ตอนนี้กลับมาแต่งต่อแล้วค่ะ จนใกล้เล่ม 3 แล้ว
ที่หายไปเรียนค่ะ เรียนเจ็ดวันและเรียนภาษาด้วย ทำงานห้าวัน ทำงานสองที่ สุดท้ายเหลืองานที่เดียว เลยมีเวลากลับมาเขียนนิยายค่ะ ตอนนี้เขียนมาได้ 4 ปีแล้วค่ะ
สุดยอดค่ะ แฟนคลับเหนียวแน่นมาก
ทางนี้ก็สองปีครับ เพราะตอนนั้นมองเนื้อเรื่องมันไปไม่ได้แล้วเลยไปเปิดเริ่มใหม่แทน(ฮา) แต่สุดท้ายก็กลับมาเพราะอยากล้วนๆครับ(ฮา)
เอาจริงตอนกลับไปอ่านนิยายที่เคยแต่ง ความรู้สึกแรกแบบ ฉันแต่งแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันเขียนอะไรลงไป 555
คนไม่อ่านครับ
นี่แฟนคลับก็หายไปเยอะเหมือนกัน
เคยดองมาสามปี บอกนักอ่านเมื่อวันก่อนว่าจะมานะคะ ตอนนี้ก็ยังไม่มาเลยค่ะ
สงสารนักอ่านจุงงงงง
น่าจะประมาณสามถึงห้าปีได้ ช่วงนั้นติดเรียน เลยไม่ว่าง+ขี้เกียจและสำนวนยังไม่ค่อยดี เลยพิมพ์ๆลบๆ แต่ตอนนี้เริ่มกลับมาจูนเส้นทางนี้ได้ โดยแต่งให้ได้ทุกวันพอ กะจะเอาให้จบแล้วลงขาย แล้วแต่งต่อเพราะพล็อตงอกทุกวัน55
การแต่งนิยาย คือการสู้ชีวิตอย่างแท้จริง
กำลังจะครบ10ปี สาเหตุจากความรู้สึกหมดใจ เจอแต่ความผิดหวังบ่อยๆ ถึงอยู่หรือไปก็ไม่มีใครสนอยู่แล้ว แถมไม่มีไรท์มาทวงด้วยก็เลยไม่รู้สึกผิด ถึงทวงก็ไม่สนใจเท่าไหร่ อาจจะเปลี่ยนนามปากกาไปเรื่อยๆ ยอดอ่านไม่ถึงเป้าก็เท จบ (รู้ว่าเป็นความคิดที่แย่แต่ถ้าไม่คิดแบบนี้เราก็จะดำดิ่งกับความเฟลจนmove on ไม่ได้)
ให้กำลังใจค่ะ ตอนแรกที่ลงนิยายแล้วไม่มีคนอ่าน เราก็เฟลเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่า ไม่เห็นต้องสนใจเลย แต่งเอง มีความสุขเอง อ่านเอง ก็ดีเหมือนกัน
นี่คือเทเหมือนกันครับ5555 ด้วยหลายๆเหตุผลเลยแบบพักก่อนดีกว่า ดีกว่าให้คนอ่านงงเนื้อเรื่องตามเรา ยิ่งผ่านไปนานๆแล้วเค้าโครงเดิมจะไม่เหลือแล้วด้วย ขอแอบขายหน่อย กำลังเขียนฟิครีบอร์นอยู่แหะๆ FANFIC : Katekyō HITMAN REBORN! The Last Game ฝากแวะเวียนไปรับชมแบบปล่อยใจได้ค้าบ
แวบแรกเกิดอยากเทเหมือนกัน คือคิดว่าจะเอาเนื้อเรื่องไปทางไหนดี เพราะมีหลายทางมาก ด้วยชอบเป็นคนด้นสด แต่สุดท้ายก็มาแต่งต่อ เพราะนักอ่านบางคนไปตามในเฟสส่วนตัว 555
ตามขนาดนี้ก็ต้องแต่งต่อแล้วล่ะ55555555
3ปีอ่ะ555 เป็นเพราะเคยโดนรี๊ดวีนนิยายเราแรงมากเลยหมดกำลังใจ แต่ตอนนี้ก็กลับมามีไฟละแต่งได้เรื่อยๆรู้สึกเข้มแข็งขึ้น
แง่ว วีนยังไงคะ ของเราโดนแบบ ถ้าคนนี้ไม่ได้เป็นพระเอกจะเลิกอ่าน อะไรประมาณนี้ แต่สุดท้ายเขาก็อ่านอยู่นะ 555
ประมาณแบบด่าวิธีการเขียนเราแรงมาก แต่ก็เข้าใจแหละเพราะเรื่องนั้นมันเป็นนิยายที่เราเขียนเป็นครั้งแรก แต่ตอนนี้ก็ปรับมาเรื่อยๆแหละรู้สึกเข้มแข็งขึ้น
ที่จริงไม่น่าวีนเนาะ เราก็แต่งสไตล์เรา ถ้าแนะนำดีๆ ก็ว่าไปอย่าง
ดองนานขนาดไหนก็ตามนี้ พิมพ์เล่ม 1 ครั้งแรกปี 51 ตอนนี้ก็ยังเขียนไม่จบ
อ้าวเราแพ้ ของเราปี 53 555
ถ้าเป็นเรื่องที่เก่าที่สุดที่คิดว่ายังจะเขียนต่อ (ในอนาคต) เป็นเรื่องตั้งแต่ปี 2014 - 2015 ค่ะ ส่วนเรื่องก่อนหน้านั้นที่ดองไว้คงไม่เขียนต่อแล้ว ส่วนเหตุผลก็...เมื่อก่อนวางพล็อตไม่เป็นค่ะ สายด้นสด แล้วไม่รอด... ก็เลยเทนิยาย เริ่มกลับมาเขียนจริงจังก็ปี 2019 ค่ะ
โห นานมากค่ะ เราคนหนึ่งที่พล็อตกว้างมาก อาศัยด้นสดตลอด
ของเราน่าจะนานกว่านะ ไม่แน่ใจว่ากี่ปี แต่ตั้งแต่สมัยดงบัง สาเหตุที่แต่งต่อไม่ได้ก็เพราะดงบังอีกนั่นแหละ
แต่ก็ยังอยากให้จบนะ กำลังคิดอยู่ว่าจะทำอะไรได้บ้าง ความตลกคือ ภาคแรกยังไม่จบ แต่ภาคต่อมาที่เป็นตัวละครอื่นจบไปแล้ว แต่โพสไม่ได้เพราะภาคแรกไม่จบ
จากเจนดงบังมาเจน BTS แล้ว นานม๊ากกก
555. BTS ก็แต่งนะ
ของเรา...จะ 13 ปีแล้วค่ะ
สาเหตุก็...เราเขียนขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต
พอต้องเตรียมตัวสอบปุ๊บ เลยต้องวางไว้ก่อน
พอสอบเสร็จก็ต้องปรับตัวให้เข้ามหาลัย เลยต้องวางไว้ก่อน
พอปรับตัวได้ก็ต้องทุ่มกับการเรียนเพราะมันเรียนยาก เลยต้องวางไว้ก่อน
รู้ตัวอีกที ก็วางมันไว้นานมากจนไม่กล้าเขียนต่อ
เพราะกลัวต่อไม่ติด กลัวตัวละครมันตำหนิเราที่ทิ้งพวกเค้าไว้นานจนไม่รู้จักพวกเค้าอีกต่อไปแล้ว
เลยเลือกวางทิ้งไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ ให้ตัวละครคงเดิม ดีกว่าเขียนต่อแล้วเพี้ยนไป เราคงทำใจไม่ได้
เพราะเป็นหนึ่งในตัวละครที่เราคิดว่าเค้าทรงเสน่ห์และรักมากๆ
เรื่องอื่นที่ดองนอกจากเรื่องนี้
คือขี้เกียจเป็นส่วนใหญ่ค่ะ //เอานิ้วเขี่ยพื้น
สรุปว่า เป็นคนชอบปล่อยวางนี่เอง 555
จี้อะ
จี้ใจ
5555
ก็เป็นปีค่ะ เจอเม้นแรงๆ ไรงี้เขียนไม่ออก
เมนท์แรงเราไม่ค่อยเจอค่ะ ส่วนใหญ่เจอแบบ ถ้าไม่ให้คนนี้เป็นพระเอก จะเลิกอ่าน อะไรทำนองนี้
เขียนๆ ลบๆ เขียนๆ อ่านแล้วไม่เมคเซ้นเพราะเขียนไม่ต่อเนื่อง เว้นช่วงมากไปบวกกับหมดไฟ+ขี้เกียจ สตอรี่ในหัวยังอยู่ไม่ได้ไปไหน มันเหมือนกับ มันนีความอยากสานต่อเรื่องราวนะ แต่รู้สึกไม่อยากจะเขียน ส่วนนึงคือน่าจะเพราะเขียนคนเดียวด้วยมั้ง ไม่มีแรงผลักดันเพียงพอทำให้หยุดนิ่ง
เคยรู้สึกแบบนี้อยู่พักหนึ่ง เพราะเว้นช่วงมากไป พล็อตที่ไม่มีอยู่แล้ว หายหมดเลย ต้องวนกลับมาอ่านที่ตัวเองเขียนไปอีกรอบ เพื่อให้เข้าถึงฟิลที่เคยเขียน ปรากฎว่า...อยากจะรื้อทิ้ง แต่ดันมีคนมาเม้นแล้ว ก็เลยต้องด้นต่อ
มันเลยเป็นโมเม้นตีกันว่า "เออ จะรื้อดีมั้ยวะ? แต่เราลงไปแล้วนะ? แต่ถ้าไม่รู้ งานมันก็รู้สึกชุ่ยๆไปนิส ให้คนอ่านเสพของแบบนี้ดีแล้วจริงดิ? แต่เราลงไปแล้วอะ เกียร์ว่างไปไม่ได้หรอ?" ท้ายสุดจบที่ เออ ช่างแม่ง ไม่อ่านไม่แก้แม่ง แค่ตรวจคำผิดห็เมื่อยตาละ อึดอัด -ความอยากที่จะเขียนต่อหมดไปกับแก้คำผิด แถมรู้ว่าโครงเรื่องมันเพี้ยนๆเบี้ยวๆไปเกินแก้แล้วทำใหเอาความอยากเขียนลดลง ข้นไปทางอยากเทงาน มีโมเม้นอยากได้คนมาช่วยนะ แต่รู้สึกว่ามันไม่ได้รับการกระตุ้นที่ดีพอทำให้ไม่ต่อเนื่องเลย ตอนนี้ไปแต่งอะไรเล่นๆในchatGPTละ อย่างน้อยคือ เอาโครงเรื่องไปเขียนทิ้งในนั้น ให้บอทช่วยแต่งๆแล้วเอาไปเกลาๆใหม่ อย่างน้อยที่สุดมันก็ไม่เขียนคำผิด และมันยังยันทึกโครงเรื่องที่"มันควรจะเป็น"ไว้ให้เตือนความจำเราไว้ไม่ให้ออกทะเลเพราะความโก๊ะและเบลอ ซึ่ง100%เป็นทุกคน
หมดไฟ ทำยังไงก็ไม่สามารถดึงคนอ่านมาได้ พอเห็นแบบนั้นก็เคยคิดว่า เราลองไปทำเรื่อยอื่นที่สามารถดึงความสนใจจากคนอ่านมาได้ดีไหม จากนั้นก็ทิ้งเรื่องนั้นแล้วมาเริ่มเรื่องใหม่ ไม่ได้อยากจะทิ้ง แต่ถ้ายังจะฝืนเขียนต่อไป มันก็ไม่สามารถทำให้ตัวเรามีความสุขกับการเห็นรีแอชชั่นของผู้อ่านได้เลย มีแต่จะเสียความรู้สึกของตัวเองเรื่อยๆว่า ตัวเราไม่สามารถดึงคนเข้ามาอ่านได้ (เหมือนตัวเรายังเขียนได้ไม่ดีพอ) T_T
ลองรีไรท์แล้วโพสใหม่ดูนะคะ ก่อนหน้านี้เราเคยหยุดแต่งฟิคเรื่องหนึ่งไป หลังปีใหม่ที่ผ่านมาเราโพสบอกทุกคนว่าอันไหนไม่มีรีเอคเราจะเลิก ทำให้รู้ว่าบางเรื่องคนชอบกว่าที่คิดเลยกลับมาแต่งใหม่
ลองถามคนอ่านดูตรง ๆ ว่าเขายังสนใจไหม อย่างไงคอมเมนต์ก็ช่วยได้เยอะ ขนาดหมดไฟกับเรื่องนั้นไปแล้วนะ
และลองโพสหลาย ๆ ที่ เรื่องบางเรื่องอาจจะดังที่หนึ่งแต่อีกที่ไม่มีคนอ่านเลย
เลิกแต่งเพราะไปอินแต่งฟิคมากกว่าค่ะ มาตอนนี้เลิกแต่งฟิคไปหลายปีมากๆ แบบไม่แตะงานเขียนเลย กลับมาแต่งนิยายเหมือนต้องทำทุกอย่างใหม่หมด เพราะคลังศัพท์หาย ทุกอย่างหาย สำนวนเดิมที่เคยเขียนหาย หายหม๊ด T_T
เศร้าสุดคือคลังศัพท์หาย เหมือนคนไม่มีลูกเล่นในการเขียน เศร้ามากค่ะ
อันนี้จริง ถ้าทิ้งไปนาน เหมือนเอกลักษณ์งานเขียนของตัวเองหายไปหมดเลย ต้องกลับมานับหนึ่งใหม่อีกครั้ง
ใช่ค่ะ เรากลับมาเขียนใหม่ละเศร้าใจมาก สำนวนเดิมหายเกลี้ยง เหมือนนับหนึ่งใหม่มากๆ ได้แต่มองสำนวนเก่าแล้วอยากได้มันกลับมา แต่พยายามรีวิวสำนวนเก่าตัวเองแล้วพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ซึมมาเลยค่ะ
ดองเข้าเดือนที่ 4 แล้วค่ะ (เป็นนิยายFanFic)
เพราะเนื้อหาตอนที่ยังแต่งคาไว้มันเป็นตอนที่ต้องย้อนเล่าเรื่องอดีตของนางเอกทั้งหมดโดยผ่านมุมมองของนางเอกค่ะ ซึ่งมันข้อนข้างจะบรรยายยากและเป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างมากเนื่องจากเราไม่มีความชำนาญในการเล่าในส่วนนี้มากนัก เนื้อหาส่วนเล่าอดีตก็ยาวด้วย ไหนจะมีงานที่ต้องทำอีกทำให้หมดพลังไวพอสมควรเลยค่ะ
จะให้บรรยายสรุปสั้นๆก็ไม่ได้อีก เพราะทั้งปมของนางเองและต้นเริ่มจะต้องคลี่คลายให้หมดในส่วนของการย้อนอดีต
รู้สึกซึ้งใจแฟนคลับที่ยังทนติดตามรออยู่จนถึงตอนนี้ได้มากๆเลยค่ะ
นี่ก็กลับมาเพราะแฟนคลับเหมือนกัน สงสารรีดที่รออ่านมาก รู้สึกผิดเลยที่ทิ้งไป
ทางเราตอนนี้ก็กำลังแต่งและใช้ถ้อยคำไปได้เรื่อยๆ
ตอนนี้กำลังพยามยามเขียนให้จบปมเพื่อที่จะได้กลับมาหารีดให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้อยู่ค่ะ รู้สึกไม่อยากให้คนตามเขารอไปมากกว่านี้แล้ว
นี่เคยหายไปประมาณสี่ห้าเดือน ตอนนั้นติดเรียน ไหนจะเรื่องซิ่ว หมดไฟ วางพล็อตมาไม่ดีด้วย ไม่รู้จะไปต่อยังไง ผลเสียที่ตามมาคือคนอ่านหายไปเยอะมาก เจ้าประจำที่ชอบมาเมนต์บ่อยๆหาย ที่กลับมาเขียนต่อได้เพราะเมนต์ล้วนๆเลย
ทางนี้แฟนพันธุ์แท้หายไปหมดเลย
นานสุด2 3เดิอนค่ะตอนนี้ เพราะกำลังไล่ดูไล่ตามเขียนให้ทันจบ ภายในปีนี้เลยค่ะ ตอนนี้ก้กำลังมีเรื่องที่กำลังจบอยู่เช่นกัน และกำลังได้ปกนิยายเรื่องนั้นอย่างสวยๆเลยค่ะ ใกล้ตอนจบมาทุกทีแล้วค่ะ
สุดยอดมากเลย เมื่อก่อนใช้ภาพวาดจากกูเกิ้ลเป็นปก เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นใช้ canva ทำปกเอง ไม่สวยไม่เป็นไร กันลิขสิทธิ์ไว้ก่อน 555
สู้ๆไปด้วยกันนะคะ
ไม่ทราบค่ะ เพราะปัจจุบันก็ยังดองอยู่
แม้แต่ไอดีนี้ก็ดองเหมือนกันค่ะ ฮิฮิ
ดีที่เซฟรหัสผ่านไว้ในคอมฯ ไม่งั้นจำทางเข้าไม่ได้ 555
ผมหายมาปีนึงละ เพิ่งกลับเข้ามา นิยายกำลังสนุกเชียวแต่ผมดันเปลี่ยนงานและย้ายที่อยู่บรรยากาศที่คุ้นเคยก็หายไปต้องปรับตัวกับที่ทำงานบริบทการอยู่กินแบบใหม่เลยวางมือจากนิยายไปซะนานเลย55
หายไป 1 เดือน นักอ่านยังทวง หายไป 1 ปี คนอ่านหายจ้อยเลยค่ะ 555
นิยายเรื่องแรกของเราคิดจบแล้ว แต่เขียนไม่จบ เรียกดองได้ไหม รู้สึกว่าฝีมือไม่ถึง ขอเวลาฝึกฝน จนสิบปีผ่านมาแล้วก็ยังไม่ได้เขียนต่อ ส่วนที่นัดกับนักอ่านไว้ไม่มีคนรอเลยสบายใจได้ ก็ห้าปีมาละ ฮา
นัดไว้ทำไมไม่มา โอ้เธอจ๋าอย่าช้าเร็วหน่อย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?