คุณให้ค่ากับการได้เขียนและการได้ขายหรือการขายได้ ยังไงบ้าง?
ตั้งกระทู้ใหม่
เพื่อนๆที่น่ารักทั้งหลายคะ กระทู้นี้ตั้งขึ้นจากความรู้สึกที่บางวันเราก็อยากลึกซึ้ง กับอารมณ์ศิลปินที่ย่อมมีอยู่แล้วในตัวของนักเขียนทุกท่าน มากน้อยแตกต่างกันออกไปเราไม่ขอเอ่ยถึง แต่อยากแชร์ประสบการณ์จิตวิญญาณของนักเขียนทั้งใหม่และเก่าและเก๋าด้วย เพื่อเป็นทั้งแรงบันดาลใจ แรงผลักดัน รวมถึงกำลังใจเล็กๆให้นักเขียนหลากอารมณ์ในคนเดียวและเวลาเดียวกันหน่อยนะคะ (ขอร้องอย่าบอกให้ไปพบแพทย์ก็พอนะ555)
แวมไพร์สีหยก
24 มิ.ย. 66 เวลา 13:37 น.
512
views
4 ความคิดเห็น
การเปิดตัวนิยายเรื่องแรกเพื่อซื้อใจคนอ่าน และสร้างฐานแฟนคลับให้มั่นคง ถ้ายอดวิวปังถล่มทลายตั้งแต่แรกสามารถกำหนดราคาขายในราคาปัจจุบันได้โดยไม่ต้องแคร์สื่อครับ สำหรับเคสของคุณให้ค่ากับจำนวนตัวอักษรที่ใช้หยาดเหงื่อ และเวลาที่แลกมามากเกินไป กระแสการตอบรับเลยตีกลับ ดังนั้นยอดที่วงเอาไว้ในใจอาจไม่ตรงเป้า
ปล. สงสัยว่าทำไมไม่ตั้งชื่อนิยายให้อ่านง่ายๆ เช่น พี่รหัสจอมหื่น ไหนๆ ก็มาแนวทะเล้นแสดงจุดยืนชัดเจนไปเลยว่า ฉันเขียนนิยาย NC
ขอบคุณมากเลยนะคะคุณคนผ่านทาง ชอบมากเลยที่คุณบอกว่า"คุณให้ค่ากับจำนวนตัวอักษรที่ใช้หยาดเหงื่อและเวลาแลกมามากเกินไป"รู้สึกขำตัวเองมากๆเลย555 เอาจริงนะเพราะเป็นเรื่องแรกจึงไม่กล้าเปิดเผยตัวตน(หรือเปล่า555) มีความระแวงในความใหม่ แต่ขอบคุณมากเลยนะที่เข้ามาแนะนำ จะนำแง่คิดดีๆนี้ไปปรับใช้นะคะ
สิ่งที่อยากจะพูดตรงๆ ก็คือ เวลาจัดโปรขายเป็นแพค ควรลดราคาเพื่อดึงดูดนักอ่าน ถ้าคุณขายตอนละ 4 บาทอยู่แล้ว พอมัดขายเป็นแพคควรจะหารเฉลี่ยเหลือตอนละ 3 บาท
ยกตัวอย่าง เหมือนพวกรถขายผลไม้ที่ประกาศขายตามหมู่บ้าน ขายส้ม 3 โล 120 บาท โลเดียว 40 บาท คือไม่ได้ลดราคาเลย แต่ถ้าประกาศขาย ส้ม 3 โล 100 บาท แบบนี้จะฟังดูน่าสนใจมากกว่า
งั้นจัดไปค่ะ ขอบคุณมากมายเลยนะคะ หวังว่าจะได้รับคำแนะนำดีๆอีกนร้าาา
ึเคยถามตัวเองแนวๆนี้เหมือนกัน
ผมตอบแบบนี้นะ คือ ผมคือ กริฟฟอน มีกรงเล็บ(ทักษะการเขียน), ปีก (จินตนาการ) ผมมีหางเป็นอสรพิษ(ลงทุน), มีเขี้ยวในจงอยปากเหมือนสิงห์โต(ปริญญา)
ช่วงแรกของชีวิต ผมใช้ กรงเล็บ ปีก บินไปในทุ่งหญ้า (เด็กดี) บินเล่น แข่งขันกับสัตว์วิเศษตัวอื่นๆ ในทุ่งหญ้า บางตัวเป็นฟีนิกส์ บางตัวเป็นมังกร ตัวผมก็กล้อมแกล้มในมุมหนึ่งของทุ่ง ทำตามที่อยาก บินไปในที่ที่อยากไป ไม่อยากบินก็ไม่บิน อยากวัดความเร็วก็จะวัด
ช่วงที่สองของชีวิต กริฟฟอนตัวนี้ค้นพบว่า แค่หางอสรพิษ จงอยปาก มันล่าได้แค่พออยู่ คิดจะเอาหินเวทมนต์ไปแลกถ้ำดีๆ หรือเอามาล่อหลอกกริฟฟอนตัวเมีย เท่าที่หาได้มันไม่พอ มันเป็นสัจจริง เช่นนี้แล้ว มันจึงกลับมาที่ ทุ่งหญ้าเดิมและพยายามจะกางปีก ไล่ล่าหินเวทมนต์ โดยคาดหวังว่าซักวัน มันจะเจอ เหมืองหินเวทมนต์ ใช้ชีวิตได้อย่างภาคภูมิ ในช่วงที่ สามของชีวิต
ขอบคุณมากเลยนะคุณเทพอสูรจักรกล คำพูดของคุณทำให้ฉันเข้าใจได้เลยว่านี่คือแค่ก้าวแรกของสมรภูมิแห่งฝันที่ฉันเลือกที่จะเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ และยังไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่ แต่ฉันก็ดีใจมากเลยนะที่มีคนเข้ามาอ่านและให้กำลังใจเยอะมาก แค่หลังๆมามันนิ่งๆน่ะ แต่คุณสุดยอดมากเลยนะ ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์นะคะ ฉันขอให้ปีกอันสวยงามและกรงเล็บอันแหลมคมของคุณเกาะเกี่ยวหินเวทมนต์ในทุ่งหญ้าได้สำเร็จ และขอให้มีโอกาสมาแชร์ประสบการณ์ช่วงที่สามของชีวิตกริฟฟอนอีกนะคะ
รักที่จะได้เขียนนะ ดีใจที่เขียนในสิ่งที่เราชอบ ส่วนยอดอ่านนั้น 555
ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องพูดถึงมัน ไม่ใช่ว่าไม่อยากได้นะ แต่ยังไม่เคยได้
นั่นสินะ" ดีใจที่ได้เขียนในสิ่งที่ชอบ" เฮ้ย ชอบมากเลยคำเนี้ย เพราะตอนที่กำลังเขียนนะ อารมณ์ไปทางไหนเขียนลงไปอย่างนั้นเลยค่ะ555 อินเนอร์คนเขียนมาเต็มมากค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาเม้นต์มาแชร์ประสบการณ์นะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะคะ
หวังมากก็ผิดหวังมากค่ะ เดี๋ยวจะพาลเครียดจนเข้าสถานการณ์เดียวกับกระทู้ติดท็อป
นิยายขายได้เราก็ดีใจค่ะ แต่ด้วยความว่าเขีนนิยายแนวอ่านยาก เขียนตามใจตัวเองไม่ใช่แนวตลาด ก็เลยทำใจเรื่องคนอ่านและยอดขายค่ะ
555นั่นสินะคะ เวลาเขียนไม่เคยคิดถึงตลาด ไม่เคยคิดว่าเขียนออกมาแล้วจะกล้าขาย แต่ก็ยังอุตส่าห์กล้านำเสนอขาย555 เลยต้องมาลำบากหาเพื่อนแชร์เนี่ยค่ะ555 ไม่เครียดมากนะคะขำๆแต่จะหยิบเอาสิ่งดีๆที่คุณเข้ามาคุยนำไปทำดู อาจจะลองเขียนแนวตลาดดูก็ได้เผื่อจะเวิร์คอ่ะเนาะ ขอบคุณมากมายเลยนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?