ลงนิยายบทแรกเมื่อ 9 ปีก่อน ห๊ะ ป่านนี้ยังไม่อัพบทที่ 2 ใครเป็นแบบนี้บ้างครับ

ของเราเกือบ 15 ปี ตอนนี้เรื่องนั้นลบไปแล้วค่ะ ลงฟิคแต่งไม่จบอายุไล่เลี่ยกันไว้แทน

เมื่อก่อนก็เคยอัพลงเด็กดีเมื่อ 10+ ปีที่แล้ว แต่ลบทิ้งหมดก่อนเลิกเล่นเลยไม่มีอะไรตกค้าง และต่อให้มีก็คงลบทิ้งเหมือนกันเพราะตอนนั้น edgy มาก อ่านแล้วคงอยากโดดต่อยตัวเอง 55+

เรื่องเขียนนิยาย เท่าที่อ่านจากกระมู้ นะครับ ผมมีความเห็นดังนี้

1. เรื่องเขียนยาก อันนี้ผมว่า จขกท ควรปล่อยวางครับ แล้วอัดให้เต็มสูบเลย เอา first draft ออกมาให้ได้ก่อนแล้วค่อยทำการ edit ทีหลัง ผมลองแล้ว วิธีนี้ช่วยให้เราเขียนง่ายขึ้นเพราะมันจะช่วยลดความ perfectionist เวลาเขียนงาน ซึ่งตามความเป็นจริงไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนก็เป็นไปได้ยากที่จะทำให้ first draft ดีพอขนาดนั้น

2.ถ้ารู้สึกว่าเขียนไม่จบ ลองตั้งโครงสร้างพล๊อตคร่าวๆ เพราะมันจะเป็นตัวนำให้เราเห็นความคืบหน้า ไม่ต้องตั้งให้ทั้งเรื่องจบก็ได้ เอาแค่ให้ arc นั้นจบได้ก็พอ เราจะได้รู้สึกว่าทำเสร็จไปส่วนนึงละ

เคยดองไว้ 5-6 ปี เพราะตอนนั้นคิดจะเลิกเขียนนิยาย และลบบางเรื่องไปแล้ว เนื่องจากตอนนั้นทั้งเรียนทั้งทำงานแบบไม่มีเวลามาเขียนเลยค่ะ นิยายก็ไม่ค่อยได้อ่านด้วย

ดองโคนันไว้เกือบสิบปีเลยค่ะ

สุดท้ายพอเปลี่ยนงาน ก็เริ่มอยากเขียนนิยาย แต่ต่อไม่ติด เลยเปิดเรื่องใหม่ แล้วเขียนมาเรื่อย ๆ ค่ะ ตอนเขียนจบดีใจมากค่ะ ขอให้สู้ต่อไปนะคะ เพราะตอนนี้เราเจอความสุขของตนเองแล้วค่ะ

ถ้าเขียนแล้วไม่ลื่น แนะนำอ่านหนังสือเยอะๆ ให้หลากหลายค่ะ

ส่วนตัวรู้สึกว่า ทักษะการเขียนดีขึ้น เพราะเขียนข้อสอบอัตนัยค่ะ

อันนี้เรื่องจริงเลยค่ะ หนึ่งประโยคที่คิดขึ้นมาได่ได้ง่าย และการจะเขียนออกมาให้ดีนั้น ต้องมีองค์ประกอบ สิ่งแรกที่คนอยากเป็นนักเขียนต้องมีคือ การรักการอ่าน อ่านอะไรก็ได้ อ่านๆ ไป เพราะนั่นคือการสั่งสมประสบการณ์ สมองของคนเราก็เหมือนกับลิ้นชัก เวลาเราเริ่มเขียนลิ้นชักต่างๆ ที่เราเก็บเรื่องราวความประทับใจในหนังสือที่เคยอ่านไว้ก็เริ่มทำงาน มันจะเริ่มมีประโยชน์ก็ตอนนี้แหละ สำหรับตัวเองก็เคยเป็นเหมือนกันค่ะ เริ่มงานเขียนชิ้นแรก เปิดเรื่อง 2-3 บท ก็แป็ก!!! ตีบตัน ทำให้เบื่อหน่ายเลยทิ้งไว้เกือบ 5 ปี วันหนึ่งเปิดคอมฯ มาเจอ เห้ยยย....เราก็เขียนสนุกนี่นะ....5555 ให้กำลังใจตัวเองไปก่อนเลยค่ะ ปลอบตัวเองไปค่ะ อย่าท้อ ไม่มีคำว่าสายสำหรับการเริ่มต้น...จากนั้นก็เริ่มเขียนๆ เขียนไปค่ะ แค่ใจรัก ทุกๆ อย่างจะตามมา ขอเป็นกำลังใจให้คนที่เริ่มลงมือเขียนนะคะ

ดองนานแต่ไม่เคยลืมนะคะ

ดองไว้ 9+ ปี ก็ยังหาโอกาสกลับมาเรื่อยๆ เลย

ไม่อยากนับปีเพราะเดี๋ยวรู้ว่ามันนาน แต่เคยบอกนักอ่านว่าจะเขียนให้จบ ทุกวันนี้ก็ดองเรื่องนั้นไปแล้วลบเรื่องแล้วด้วย อื้อ

ของผมยังไม่ยอมแพ้ นักอ่านก็ไม่ยอมแพ้รอคอยเหมือนกัน ถ้าไปดูนิยายของผมจะเห็นชัดมากว่า ลงปี 55 ตอนนี้ปี 66 ก็ยังลงอยู่ เว้นระยะหลายครั้ง เลิกสนใจมันไปหลายครั้ง แต่ว่าครั้งนี้ผมมีพลังใจมากที่จะไปจนถึงจุดจบ ผมอยากให้มองว่า มันคือบันไดที่เราต้องค่อยๆ ก้าวไป การผลิตผลงานออกมา 1 ตอน ก็คือก้าวเล็กๆของนักเขียนอย่างเรา แต่มันจะสั่งสมพลังความสำเร็จเอาไว้ มีหนังสือพัฒนาตัวเอง ชื่อ Atomic Habits กล่าวถึง ทฤษฏี 1 เปอร์เซ็นต์ สำหรับงานเขียน งานประพันธ์ งานศิลปะ เช่นนิยายมันเป็นแบบนั้น เราไม่สามารถสร้างประติมากรรมภายในวันเดียวได้ (อาจมีคนทำได้แต่นั่นคงเป็นสุดยอดคนจริงๆ) รู้ไหมว่า นักเขียนเช่น เจ.เค โรวลิ่ง ใช้เวลา 7 ปี ในการประพันธ์แฮรี่ พอตเตอร์ 2 ปี ในการตามหาสำนักพิมพ์ที่ยอมลงทุนกับเธอ รวมแล้วอาจใช้เวลา 8 ปีในการสร้างผลงานเรื่องนี้ที่เป็นมาสเตอร์พีซที่สุดออกมา อย่ายอมแพ้ สู้ต่อไปครับ ผมเองก็จะไปให้ถึงจุดหมายเหมือนกัน 10 ปีแล้ว ที่เริ่มต้น 10 ปี ไม่มีคำว่าสายหากใจเรายังไหว หาแรงบันดาลใจให้เจอแล้วคุณจะมีพลังสร้างสรรค์ในงานเขียนครับ