การ์ตูนและอนิเมสมัยนี้ ให้อะไรกับคุณบ้าง?
ตอนเด็กๆชอบอ่านการ์ตูน โตมาจนเริ่มเฉียด เลข 2X ก็ยังอ่านการ์ตูน และคิดว่าต่อไปถึงอายุจะเป็นเลข XX เท่าไหร่ก็จะยังคงอ่านการ์ตูน
ทุกท่านคิดว่า การ์ตูนเป็นอะไรที่เป็นเรื่องของเด็ก เป็นอะไรที่เด็กอ่านเท่านั้นหรือไม่?
สำหรับเราคิดว่าการ์ตูน ยิ่งสมัยนี้มีการพัฒนาไปหลายอย่างมากไม่เฉพาะเรื่องภาพ แต่รวมไปถึงเรื่องพลอตและเนื้อหา หลายๆเรื่องอ่านแล้วสุดยอดประทับใจ มันเป็นอะไรที่มากกว่าภาพและคำพูด เป็นอะไรที่สื่อเข้าถึงเด็กได้ง่าย เพราะการดูภาพ รับรู้ด้วยตาสื่ออะไรได้หลายร้อยพัน
น่าเสียดายที่ผู้ใหญ่หลายท่านไม่เคยได้ลองอ่านแล้ววเคราะห์ลึกๆถึงการ์ตูนดีๆสมัยนี้และยังคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ บางคนถึงกับห้ามเด็กอ่านด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ส่วนตัวเราคิดว่าถ้าจับข้อดีตรงนี้มาใช้ให้ถูกวิธี การ์ตูนน่าจะเป็นอีกสื่อหนึ่งที่ช่วยพัฒนาศักยภาพเด็กไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ปล. อะไรที่จุดประกายความคิดนี้มันเกิดมาจากเพื่อนโทรมาบ่น(ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ=[]=!) ว่าน้องโดนอาจารย์สั่งห้ามอ่านการ์ตูนและยึดไป ใครอ่านจะถูกตีและมองว่าเป็นเด็กเกเร...อ่า = = กลุ้มเลย
สงสัยถ้าเขารู้ว่าเราวาดการ์ตูน อยู่โรงเรียนั้นอาจจะโดนทัณฑ์บนได้ *กลุ้ม ใจ = =*
การอ่านกาตูนบางทีก็อ่านเพื่อพักสมอง คลายเครียด แต่หลายเรื่องถ้ามองลึกๆวิเคราะห์ดีๆแล้วมันก็มีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ส่วนตัวแล้วคิดว่ามันไม่ได้ต่างจากนิยายหนึ่งเรื่องที่มีวิธีการสื่อเป็นภาพแทนบทบรรยายเป็นข้อความ
อะไรที่ไม่ดีในการ์ตูนก็มี ไม่ได้จะว่าการ์ตูนเลิศเลอไปซะหมด แต่เราว่ามันก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคน รู้ดีกว่าไม่รู้(สำหรับเรา) มันสำคัยอยู่ที่เรามีวิจารณญาณในการแยกแยะระหว่างโลก 2D กับความเป็นจริงได้รึเปล่า
ว่าด้วยเรื่องประเด็นการ์ตูนวายนิดหนึ่ง.... คนอ่านส่วนใหญ่ร้อยละ 80% เป็นผู้หญิง... ผู้หญิงอ่านให้ตายก็เป็นเกย์ไมได้หรอกค่ะ = =(อย่างตอบอย่างนี้ซะจริงเชียว)
เริ่มออกทะเล จบประเด็นดีกว่า สรุปว่า เราคิดว่าการ์ตูนมีทั้งดีและไม่ดี ขึ้นอยู่กับการแยกแยะและวิจารณญาณ และไม่คิดว่าเป็นอะไรที่ไร้สาระถึงขนาดห้ามอ่านเพราะเสียการเรียน เราว่าให้เด็กเขาผ่อนคลายแล้วรู้จักแบ่งเวลา จะได้ประโยชน์ทั้งความสนุกสนานแล้วการควบคุมตัวเองซะด้วยซ้ำ เฮ้อ
คิดอย่างไรบอกกันบ้างน้อ
PS. ช่วยกันโหวตกระทู้ เพื่อสนับสนุน Online Fanart Protection กันหน่อยนะคะ http://www.dek-d.com/myBoard/view.php?id=512036
59 ความคิดเห็น
การ์ตูนทำให้ผมรักการอ่าน การอ่านหนังสือเยอะโดยไม่จำกัดประเภท ทำให้เป็นผมอย่างเช่นทุกวันนี้
ถ้าตอนผมเรียนอ.ทำแบบนั้น คงต้องยึดไปทั้งกระเป๋าแหละครับ เพราะทั้งเป้มีแต่หนังสือการ์ตูน
นั่งอ่านทุกคาบยกเว้น ตอนสอบกับควิกส์ ก็ยังจบมาได้ตลอดรอดฝั่ง (ความสามารถส่วนตัว เด็กและเยาวชนไม่ควรทำตาม)
มุมมองของคนเราต่างกันไปตามวัยและประสบการณ์ครับ หากมีอคติซะแล้วคงโน้มน้าวยาก
ผมไม่ได้ว่าการ์ตูนไม่มีข้อเสีย ฉากรุนแรง โป๊เปลือยก็มี (แฟนเซอร์วิสไม่นับนะ) เราต้องเลือกเสพ
ถ้าบอกว่าการ์ตูนเป็นต้นเหตุของอาชญากรรม ผมขอเถียงหัวชนฝาทะลุไปชนคนพูดอีกทีนึงเลย
เพราะเห็นได้เลยว่าอาชญากรรมทั้งหลายถ้ามันจะเลียนแบบสื่อจริง มันทำตามภาพยนตร์หรือละครครับ
จะให้มานั่งจิ้นตามหนังสือภาพ พวกสันดานโจรเหล่านั้นคงไม่มานั่งเสียเวลาหรอก
หากเจอปัญหานี้ที่จริงอยากให้ไปชี้แจงกับอ.ด้วยเหตุผล ถ้าไม่ฟังก็บอกว่าการ์ตูนเป็นของเรา
อ.เอาไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของถือว่าเป็นขโมยนะขอรับ หากทำให้เสียหายต้องชดใช้ด้วย
(คำเตือน! ถ้านำคำแนะนำข้างต้นนี้ไปใช้จริงนอกจากการ์ตูนจะโดนยึดแล้ว ผู้ปฎิบัติอาจโดนเชิญเข้าห้องปกครองได้)
PS. แม้ Blue Mountain จะไม่ใช่ราชาแห่งชา แต่รสสัมผัสที่นุ่มลึกก็บ่งบอกถึงความเป็นยอดชาจากหิมาลัย
อืม.....ตอนนี้เลขอายุไปไกลแล้วทำงานแล้วก็ยังอ่านการ์ตูนอยู่เลย แต่บอกได้เลยว่าเพราะการืตูนนี่แหละที่ ทำให้มีนิสัยรักการอ่านมากขึ้นในความคิดพี่นะ^^
PS. เป็นเพียงสายลมแห่งจินตนาการ...
การ์ตูน ก็คือหนังนิยายหรือละครเรื่องนึงเหมือนกัน เป็นสิ่งที่ให้ความบันเทิงใจและความรู้เหมือนๆกัน เพียงแต่ผู้ใหญ่หัวโบราณมักจะคิดว่าการ์ตูนมีไว้สำหรับเด็กไร้สาระ etc.
การ์ตูนมันก็มีทั้งดีกับไม่ดี ก็เหมือนกันหนังนั้นแหละ จะดีจะเลวขึ้นอยู่กับคนสร้าง จะเลือกดูหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคนอ่าน
ถ้าถามว่าจะอ่านไปถึงอายุเลขไหนคงจนกว่าจะมองไม่เห็นตัวหนังสือล่ะมั้ง
เรื่องอาจารย์ยึดการ์ตูนนี่ถ้าอ่านในคาบก็น่ายึดหรอก แต่ถ้ายึดแบบไม่มีเหตุผลนี่ก็...... ทำไรได้ล่ะ - -''
การ์ตูนบางเรื่องมีการสอดแทรกประวัติศาสตร์เข้าไปในการ์ตูนด้วย
ทำให้เด็กที่อ่านสนใจ พยายามที่จะศึกษามากขึ้น
บางเรื่องก็มีการสอดแทรกข้อคิด คติสอนใจ การ์ตูนไม่ได้ไร้สาระอย่างที่ผู้ใหญ่คิดหรอก!
PS. -*-MomO-*- โมโม่ตัวน้อย กระโดดด็อกแด็ก $oul Hunter $chool $oul Hunter นักล่าวิญญาณ บ้า บ๊อง ติ๊งต๊อง อยู่แล้ว แรมโบ้กระพือปีก พั่บ พั่บ (^-^)/ ~ /(^-^) ~ (^-^)/ ~ อะฮ้อย~อะฮ้อย~~~
ถ้าผมไม่อ่านการ์ตูนก็แต่งนิยายไม่ใด้หรอก *-*
PS. Woratana [WK Creative]
การ์ตูนคือเพื่อนคนสำคัญ
ที่ให้ทั้งความรู้และข้อคิด และก็จิตนาการอันมากมาย
ถึงชราฟันหมดปากก็จะอ่านการ์ตูนต่อไปแน่นอนงับ
ที่พวกสื่อมาโจมตีการืตูนเพราะคิดว่าโจมตีได้ง่ายกว่าอย่างอื่นปลุกเป็นประเด็นร้อนได้รวจเร็ว
ทั้งๆที่การ์ตูนบางเรื่องแทบจะไม่ผิดอะไรเลย
การ์ตูนไม่ใช่แพะรับบาปนะ!!!!
ที่บ้านแม่ก็บ่นจนเลิกว่าไปแล้ว ตอนนี้ท่านบอกว่าก็ยังดีกว่าไปวซื้อเสื้อผ้าไปเที่ยวห้าง
ประโยชน์ของมันทำให้ลูกอยู่ติดบ้านแต่ข้อเสียก็คือลูกไม่ค่อยจะยอมออกไปถูกแสงสว่างนอกจากไปซื้อการ์ตูน กับไปที่งานหนังสืองานดดจินไปมีทติ้งบอร์ด
ตอนนี้แม่ก็เริ่มสงสัย. . .
เมื่อเห็นลูกนั่งเอาที่คาดผมมาทำ" X นั่น"
"ทำอะไรเหรอลูก"
"" X นั่น" เอาไว้ใส่ไปเดินเล่นงานTAM"
"แล้ว" X นั่น"มันคืออะไร"
"มันก็คือ" X นั่น"แหละแม่"
. . . . .แหละหลังจากนั้นแม่ก็ชักจะปวดหัวอีกเมื่อลูกบอกว่า จะไปตัดกากุรันกับทำหน้ากาก X โม้ง. . .บวกด้วยหุ่นที่ชื่อเมกาซาวะ
. . .สงสัยจะคิดหนักว่าลูกสาวเป็นอะไร
เอาน่าแม่. . . .สนุกดีออก. . .
"การ์ตูนจงเจริญ จุดเริ่มต้นแห่งจินตนาการ การเรียนรู้นิสัยรักการอ่านศิลปะในการวาดรูป สุขศึกษาสรีระมนุษย์"
PS. ช่างมันเถอะ อะไรๆ ก็ช่างมันเถอะ อัพนิยาย. . . .เหรอช่างมันเถอะ
รูป ไอนั่น แห่งคุโรงมาตี้ ป.ลจะติดเปล่าหว้าถ้าไม่ติดก็ช่างมันเถอะ
PS. ช่างมันเถอะ อะไรๆ ก็ช่างมันเถอะ อัพนิยาย. . . .เหรอช่างมันเถอะ
อืม...เป็นกระทู้ที่ข้าพเจ้าไม่ตอบเห็นจะไม่ได้...
การ์ตูน
ในความหมายของข้าพเจ้า คือสื่อที่จรรโลงโลกให้สวมงามกว่าที่เป็นอยู่ ทั้งยังเป็นสื่อที่มนุษย์สามารถรับได้ง่าย และน่าสนใจ แต่ประเทศแห่งนี้กลับเลือกที่จะปฏิเสธการ์ตูน แทนที่จะใช้ประโยชน์จากการ์ตูนให้มากกว่านี้ แต่ท่านหลายๆท่านผู้มีตำแหน่งหน้าที่ กลับมองไม่ค่อยเห็นความสำคัญในจุดนี้ แต่เลือกที่จะเชื่อ สื่อไร้จรรยาบรรณ ที่มาจากหลุมๆหนึ่งแทน...
ยกตัวอย่างง่ายๆ ระหว่างหนังสือ "โลกดึกดำบรรพ์" กับ "การ์ตูนส่งเสริมความรู้กับโดราเอมอน ตอน เปิดโลกไดโนเสาร์" คิดว่าเด็กอยากจะได้รับความรู้จากเล่มไหนมากกว่ากัน?
ข้าพเจ้าได้อะไรจากการ์ตูนบ้าง?
คงไม่เกินไปนัก หากจะพูดว่า ข้าพเจ้ามีทุกวันนี้ได้...ก็เพราะการ์ตูน...
พ่อแม่ให้กำเนิด ให้ชีวิตข้าพเจ้ามา แต่ผู้ที่ชักจูงให้ข้าพเจ้ากลายเป็นมนุษย์ขึ้นมาได้ในทุกวันนี้คือ "การ์ตูน" เพราะการ์ตูนสร้างความฝันให้ข้าพเจ้า จนข้าพเจ้าจำต้องวิ่งไล่ตามความฝันอย่างสุดความสามารถ ข้าพเจ้าถือว่าเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของข้าพเจ้าได้มากที่สุด คือการที่ข้าพเจ้าได้ชอบสิ่งมีชีวิตที่เรียนว่าการ์ตูน การ์ตูนที่หลายๆคนบอกว่าเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน แท้จริงแล้วมันไม่ได้เพ้อฝันเลย
เพราะการ์ตูนไม่ได้เพียงแค่ทำให้ข้าพเจ้ามีความฝัน แต่ยังบอกให้ข้าพเจ้าไล่ตามฝันของตัวเองด้วย
ข้าพเจ้าเป็นคนไม่ชอบอ่านนิยาย และชอบอ่านการ์ตูนมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นหรือขายหัวเราะ มหาสนุก ข้าพเจ้าก็รักที่จะอ่านทั้งนั้น จนปัจจุบันที่หลายๆคนเลิกอ่านขายหัวเราะ เพราะเห็นว่ามันไร้สาระ ข้าพเจ้าก็ยังอ่านเท่าที่จะมีโอกาส เพราะที่จริงข้าพเจ้าก็เลิกอ่านไปช่วงหนึ่ง จนมาช่วงปีที่ผ่านมา จึงมีโอกาสได้อ่านขายหัวเราะเล่มใหม่ๆอีกครั้ง
ด้วยความที่โตขึ้น... ข้าพเจ้าจึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้วขายหัวเราะ ไม่ได้เป็นเพียงแค่การ์ตูนขายมุขไร้สาระเพียงอย่างเดียว แต่ถือได้ว่าเป็นบันทึกบ้านเมืองที่คล้ายหนังสือพิมพ์ในอีกแง่นึงด้วย และมุขที่เราคิดว่าเก่านั้น ก็ยังมีนักเขียนบางคนที่สร้างมุขใหม่ๆขึ้นมา จนบางทีข้าพเจ้าเองอ่านแล้วยังแทบตกเก้าอี้ ด้วยความประหลาดใจว่า "โอ้วววว มันคิดได้ไงวะเนี่ย!?"
สิ่งที่ธรรมดาสามัญในชีวิตประจำวันของพวกเรา...บางครั้งก็มีคุณค่ามากกว่าที่เห็น...
หลงประเด็นไปเล็กน้อย ขอกลับมาที่ความสำคัญของการ์ตูนก่อน... เริ่มแรกข้าพเจ้ายังอ่านการ์ตูนแบบอ่านเฉยๆ ไม่ได้รักมากมายอะไรอยู่ จนวันหนึ่ง ได้อ่านเรื่องOne Piece ซึ่งมีผลกระทบต่อจิตใจของข้าพเจ้าอย่างมาก จนตัดสินใจ จะเป็นนักเขียนการ์ตูนอย่างอาจารย์ท่านนี้ให้ได้
แต่ชะตากรรม หรือเวรกรรมอะไรก็ไม่รู้ ผลักข้าพเจ้ามาที่เวบนี้แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว ข้าพเจ้าเจอหัวข้อเขียนนิยาย ก็นั่งเขียนงุงิๆแบบงงๆ ได้ตีพิมพ์อย่างงงๆ ทุกวันนี้ก็ยังงงๆ... เพราะจำได้แม่นว่าเกลียดที่สุดเวลาเพื่อนเอาฟิคมาให้อ่าน ขนาดฟิคYยังไม่อยากจะอ่านเลย แต่ทุกวันนี้ข้าพเจ้าดันเขียนนิยายหาเงินเรียนซะแล้ว... ช่างบ้าบอจนยอมรับไม่ค่อยได้
เพราะการ์ตูนชักนำข้าพเจ้าสู่วงการงานเขียน(การ์ตูน) ข้าพเจ้าถึงได้นั่งเขียน(นิยาย) อยู่จนทุกวันนี้
การ์ตูนดีๆที่ให้ข้อคิดก็มีมากมาย เช่น
หัตถ์เทวดาเทรุ ที่อ่านแล้วเด็กต้องอยากเป็นหมอขึ้นมาอีกโข โดยไม่ต้องรอให้พ่อแม่บังคับแน่
One Piece การ์ตูนที่อ่านแล้วคุณจะให้ความสำคัญกับเพื่อน ความจริงใจ และความฝันของคุณมากขึ้น...
คุนิมิตซึ ใครที่อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ แล้วเมื่อโตไปเป็นนักการเมือง ยังเป็นนักการเมืองที่โกงกินอีกละก็... แสดงว่าต่อมศีลธรรมบกพร่อง เพราะนี่คือการ์ตูนที่จะทำให้เราชื่นชมโลกของการเมืองที่มีนักการเมืองซึ่งตั้งใจจริง ด้วยความต้องการจะช่วยประเทศชาติบ้านเมืองของตนจริงๆ
เทวดา หน้าโฉด เพราะคนเรา จะมองแต่ภายนอกไม่ได้... การ์ตูนเรื่องนี้จะทำให้คุณส่ายหัวกับมุขแป้กที่หาความขำไม่ค่อยเจอ แต่กลับอบอุ่นใจเมื่อได้อ่าน เมื่อคิดว่า... จริงๆแล้วโลกนี้ก็ยังมีคนดีๆอยู่อีกเหมือนกันนะ
ทั้งนี้... ข้าพเจ้ารักการ์ตูน โดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น... การ์ตูนไทยก็อ่าน เช่น ยุทธ์ ขุนศึก และอื่นๆ แต่เรื่องเหล่านั้นยังไม่ได้โดนใจข้าพเจ้าในขณะนี้ ต้องรอดูว่าอนาคตเขาเหล่านี้จะพัฒนาไปได้แค่ไหน... การที่ข้าพเจ้าชอบการ์ตูนญี่ปุ่น ไม่ได้เท่ากับ ข้าพเจ้าไม่ชอบเมืองไทย หรือของไทยๆ ข้าพเจ้ายังคงซาบซึ้งจนน้ำตาคลอทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวของในหลวงที่ทรงห่วงใยราษฎร และยังรู้สึกแย่ทุกครั้ง ที่มีคนบอกว่าจะไม่ดูหนังไทย...หรือการ์ตูนไทย
ข้าพเจ้าเชื่อว่า การ์ตูนจะยังสร้างฝันให้เด็กอีกหลายๆคนบนโลกกลมๆที่งดงามแห่งนี้...รวมถึงเด็กไทย หากผู้ที่อยู่สูงบนเก้าอี้ยอมเปิดใจให้สื่อเล็กๆอย่างการ์ตูน... สื่อเล็กๆ ที่สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งถูกขนานนามด้วยความชื่นชมจากคนที่รักมันว่า "การ์ตูน"
ปล. โหวตหนึ่งคะแนน เอาให้เข้าคลัง คนจะได้อ่านเยอะๆ
PS. ข้าพเจ้าเชื่อว่า การมีความฝันที่ดีงาม ถือเป็นหน้าที่หนึ่งของมนุษย์ เพราะฉะนั้น...การที่เราทุกคนมาอยู่รวมกันที่นี่ อาจจะเป็นชะตากรรม ที่กำหนดให้เราทุกคนคือหนึ่งในผู้ร่วมพัฒนาเส้นทางแห่งวรรณกรรมก็ได้...
อ่านการ์ตูน ยังไงก็ถือว่าเป็นการอ่านนี่นา เนอะ....เราว่าหนังสือการ์ตูนบางเรื่องเนี่ย...ยังให้อะไรมากกว่าหนังสือธรรมดาด้วย(ขอโทษนะคะ แต่เราว่าอย่างนั้นจริงๆ)
เราเองเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ออกไปโลกภายนอกเท่าไหร่(รู้สึกแปลกๆเนอะ เหอๆ) การ์ตูนเนี่ยช่วยทำให้เรารู้อะไรมากขึ้นนะ เราว่า ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงจินตนาการ แต่มันก็มีส่วนที่ถ้าเอามาประยุกต์ใช้เนี่ยก็ใช้ได้จริงๆ แล้วอีกอย่าง จินตนาการก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆให้เกิดบนโลก
แล้วอย่างน้อยเราอ่านการ์ตูน เราก็ไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนให้ใครใช่ไหมคะ...ถึงจะมีคนที่ทำตามอย่างการ์ตูน..ในด้านที่ไม่ดี แล้วเอามาอ้าง..เราว่ามันเป็นที่วิจารณญาณมากกว่า ว่าคนนั้นไม่คิดให้ดีว่าสิ่งที่ทำนั้นเหมาะสมหรือเปล่า
ตามความคิดของเรานะ
หนังสือการ์ตูน อ่านได้ทุกวัย เพียงแต่ว่า การ์ตูนบางเรื่องอาจจะต้องดูว่าควรให้เด็กอ่านหรือเปล่า?? การ์ตูนเดี๋ยวนี้มีเยอะมาก การ์ตูนหลายเรื่องสอดแทรก สอนคนด้วย บางเรื่องอาจจะสอดแทรกการเมือง วัฒนธรรรม หรือสะท้อนในโลกความเป็นจริง ก็เยอะเหมือนกัน
จริง ๆ เราก็คิดว่า อ่านการ์ตูนก็ไม่น่าจะมีผลอะไรกับเรานะ แค่อ่านเฉย ๆ
เราไม่เคยคิดว่าการ์ตูนเป็นสิ่งทำให้เด็กตกต่ำลง และเราไม่ชอบที่จะให้ใครมาว่าอย่างนี้ด้วย เพราะการ์ตูนทำให้เด็กขี้เกียจอย่างเราอยากที่จะอ่านหนังสือคล่องไวๆ และตั้งใจเรียนภาษาไทยและศิลปะนั่นเอง
PS. กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... มียัยบ้าคนหนึ่งที่ขัดขวางความรักของเจ้าหญิงนิทรา...ยัยบ้าคนนั้นคือเราเอง...
การ์ตูนก็ไม่ค่อยต่างอะไรกับหนังสือแค่มีภาพเพิ่มขึ้นมาทำให้รู้เรื่องมากขึ้น อาจจะมีทั้งดีและไม่ดีปะปนกันไป
ถ้าหากรู้จักแยกแยะมันก็จะเป็นอีกสิ่งที่ช่วยทำให้เราได้รู้เรื่องราวหลายๆอย่าง
บางคนมองว่าการ์ตูนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งๆที่ไม่เคยสัมผัสมันเลยแม้แต่น้อย แต่สำหรับซีมันเป็นสิ่งที่มำให้เกิดแรงบรรดาลใจในหลายๆเรื่อง
มันก็มีทั้งดีและโทษขึ้นอยู่กับคนใช้น่ะค่ะ ไม่ใช่เพราะมันเป็นการ์ตูนสักหน่อยถึงได้ไม่ดี
PS. นางฟ้า..ไม่จำเป็นต้องดีกว่าปีศาจ..เสมอไป... น้ำตา..หนึ่งในสัญลักษณ์ของการมีชีวิตอยู่...
การ์ตูนก็เหมือนหนังสือทั่วไปนั่นแหละครับ เพียงใช้รูปภาพในการสื่อด้วยเท่านั้นเอง
การ์ตูนและอนิเมเป็นสิ่งบันเทิง แน่นอนว่าการ์ตูนต้องให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่านและผู้ชมแน่นอน ต้องการแค่นี้แหละ เครียดๆเหนื่อยๆกลับจากเรียนมา ได้อ่านการ์ตูนก็เป็นการพักผ่อนแบบหนึ่ง จะไร้สาระหรือมีสาระ จะสนทำไม...แต่...รู้ไหมครับ...
ผมตอบข้อสอบเอนทรานซ์วิชาสังคมถูกข้อหนึ่งเพราะเคยอ่านการ์ตูนเรื่องคำสาปฟาโรห์ของญาติไปหนึ่งเล่ม!!!!
PS. I Need to be druged before I ruin everything
ไอตาลเปิดประเด็นให้คิดมากอีกแระ....
การ์ตูนให้อะไรบ้าง? การ์ตูนทำให้คนที่ไม่เคยดูข่าวทีวี ฟังวิทยุ อ่านหนังสือพิมพ์ หรือรับสื่ออื่นๆ ((ห้ามบอกว่าคนแบบนี้คงไม่มี เพราะข้าเจ้าเป็น = =)) ได้เห็นชีวิตในหลายๆแง่มุม เห็นคนในหลายๆแบบ ในเมื่อโลกนี้มันกว้างกว่าที่เราจะเดินไปสัมผัสได้ด้วยตัวเอง การ์ตูนจึงเหมือนเป็นสื่อที่ทำให้เราได้มองผ่านไปเห็น...ทำให้รู้ว่าแม้จะเป็นคนที่ยืนข้างเรา...โลกของเขาอาจต่างจากเรามากมาย เป็นสื่อให้เราได้ลองมองในหลายๆแง่มุม นอกเหนือจากกรอบของสังคมที่สั่งสอนเรามา...ให้เราได้คิดในแบบที่ต่างออกไป และมองตัวเองในมุมกลับได้มากขึ้น เป็นภาพจำลองเหตุการณ์ในหลายๆสถานที่หลายเวลา และเป็นตัวกระตุ้นย้ำเตือนว่า ชีวิตนี้ เธอจะคิดและดำเนินมันไปอย่างไร
การ์ตูนก็เหมือนหนังสือ...เพียงมีภาพทำให้อ่านได้ง่ายขึ้น เข้าใจได้ง่ายขึ้น หนังสือก็มีทั้งดีและไม่ดี การ์ตูนก็ย่อมมีทั้งดีและไม่ดี อาหารบูดเน่าเรายังเลือกกินได้ การ์ตูนก็ไม่ต่างกัน...คนรับต่างหากที่ต้องรู้จักเลือกสิ่งที่ดีเข้าหาตัวเอง
หากปิดกั้นเพราะสิ่งไม่ดีน้อยนิด...คนเราะจะมีตาไว้มองอะไร
((พอเหอะ..กุนอกประเด็น = =))
จริงๆแกเป้นคนมีสาระนะไอตาล(เอ๊ะนี่มันชมหรือเปล่าวะไอทราย)
การ์ตูนสำหรับเราก้คืออะไรที่อ่านแล้วเพลินเพลิน รูปสวย อยากวาดได้อย่างนั้นบ้าง(ไร้สาระจริงชั้น)
ถ้าถามว่าการ์ตูนคือแรงบันดาลใจในการแต่งฟิคของเราไหม คงต้องบอกว่าไม่ใช่ เพราะเราจะได้แรงบันดาลใจมาจากนิยาย หรือวรรณกรรมมากว่า
แต่การอ่านการ์ตุนก็เหมือนสังสมประสบการณ์ของเรา ทำให้มีอะไรในหัวเยอะ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ ฝึกการคิด การจินตนาการ และเราก็เชือ่ว่า คนเราอ่านมากก็ยอมได้มาก ไม่ว่าจะเป้นการ์ตูนหรือเป็นอะไรก็ตาม ถ้าลองได้อ่านแล้วก็จะมีประโยชน์เหมือนๆกัน ขึ้นอยู่กับว่ามันจะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง
ส่วนเรื่องว่าการ์ตูนจะมีอิทะพลต่อชิวิตคนหรือไม่ อาจจะมีบ้างแต่สำหรับเราเราคิดว่า มันก็แค่จิ๊บๆ นิดๆหน่อยๆพอเป็นกระสัย(เขียนงี้เปล่าฟะ)ถ้าคนมันจะชั่วร้าย มันคงไม่ได้ชั่วเพราะการืตูนหรอก เพราะถึงการ์ตูนจะส่อเค้าเลวร้ายสักแค่ไหน คนดีก้จะองเห้นจุดร้ายนั้นในแบบที่มันเป็น ก็คือเป็นข้อไม่ดี และไม่เอามาทำให้ชีวิตแย่ แต่ถ้าปัญหามันอยู่ที่จิตใจเราแล้ว ต่อให้อ่านหนังสือดี ส่งเสริมคุณธรรมเลิส คนๆนั้นก็จะแค่อ่าน แต่ไม่ได้เอามาใส่ใจ มันก็แค่นั้น
เอ๊ะรู้สึกเหมือนสวดมนตร์อยู่เลยแฮะ ชักจะไปกันใหญ่ เราชิ่งดีกว่า งั่มม
PS. ลาเซนตรา เด็กผู้มีเบื้องหลังเป็นปริศนาที่ไม่มีใครล่วงรู้ เขาเดินทางไปเพื่อรับการศึกษาในโรงเรียนเวทย์เอเธียร่า สถานที่ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นโรงเรียนเวทที่ดีที่สุด ในขณะที่คำทำนายแห่งสงครามเริ่มปรากฏ
อืม...เพราะการ์ตูนเนี่ยแหละเป็นสิ่งที่ทำให้เราชอบอ่าน จำได้เลยนะการ์ตูนเรื่องแรกที่อ่าน อ่านขายหัวเราะ ตอนอนุบาล 3 อ่านคำว่าโหนก เป็น โห-นก
อันนี้จำได้ขึ้นใจดวงนี้เลย
PS. ก็คนมันเห็นแก่เงินนี่หน่า...ช่วยไม่ได้ เรามันผิด เรามันไม่ดี เพราะเรามันเห็นอะไรๆก็เป็นเงินนี่
ถ้าบอกว่าการ์ตูนทำให้ติดมหาลัยนี่จะมากไปไหมหนอ
เพราะตอนเขียนเรียงความเพื่อสอบเข้าตรงนั้น หัวข้อที่เราเขียนคือ "เส้นขนานที่มาบรรจบ" โดยมีประเด็นการ์ตูนนี่แหละเป็นสำคัญ
แหมหัวข้ออย่างนี้ไม่ตอบคงมีความผิดอย่างร้ายกาจและร้ายแรง
ในฐานะที่ตอนนี้ตัวเองก็อายุมากทีเดียว เรียกว่าเลยยี่สิบมาหลายปีแล้วล่ะนะคะ
อ่านหมดไม่ว่าจะเป็นการ์ตูน หรือ นิยาย เรียกว่าอ่านได้สบายมาก ขอให้สนุกเถอะ
ได้ความคิดอย่างหนึ่งจากการอ่านการ์ตูนคือว่า ถ้าเรามองว่า การอ่านเป็นทักษะอย่างหนึ่งและเป็นทักษะที่จำเป็นด้วยในการรับรู้ข้อมูลต่างๆ ในเมื่อเด็กสมัยนี้โดนโวยวายว่า ไม่อ่านหนังสือ ไม่เรียนรู้เรื่องรอบตัว ทำไมไม่มองย้อนกลับมาว่า แล้วได้ให้เด็กได้มีการฝึกฝนพัฒนาบ้างไหม
การอ่านเป็นทักษะ จะเก่งได้ ก็ต้องฝึกฝน ฝึกฝนอย่างไร ก็จากการอ่านไงคะ จะอ่านอะไรก็ตามถือเป็นการฝึกฝนด้วย การ์ตูนก็มีข้อดีมากมายหลายอย่าง ถ้ารุ้จักเลือก รู้จักรับสารที่สอดแทรกมาในการ์ตูน
เคยมีคนถามว่า ทำไมถึงมีความรู้รอบตัวดีจัง เรื่องนั้นก็รู้ เรื่องนี้ก็รู้ ตอบได้ทันทีเลยว่าเพราะการอ่านการ์ตูนและนิยาย เพียงแต่ว่าเราไม่ได้อ่านแล้วหยุดไปเฉยๆ แต่อ่านแล้วพยายามค้นหาต่อ อ่านเรื่องบัลเล่ต์ ก็ไปเสาะหาเรื่องราวเต็มของเนื้อหาละครที่เขากล่าวถึง อ่านเรื่องอิงประวัติศาสตร์ก็ไปค้นดูว่ามีอยู่จริงไหม
แต่ปัญหาของการ์ตูนที่ถูกมองคือ หาว่าไร้สาระ ไม่ส่งเสริมประเทืองปัญญา ซึ่งขอเถียงว่าไม่จริง ในฐานะที่เป็นนักเรียนที่เรียนดีพวกเกรดสี่มาตลอดแต่อ่านการ์ตูนในห้องเรียน บังเอิญอาจารย์ใจดี เห็นอ่านปุ๊บถามปั๊บ แต่เราตอบได้ อาจารย์เลยไม่ว่าอะไร (ความสามารถเฉพาะตัวห้ามลอกเลียนแบบ) จนกระทั่งจบมหาลัย มาทำงาน ก็ยังอ่านมาตลอด
การ์ตูนให้มากกว่าที่เราคิดไว้เยอะ ทั้งการผ่อนคลาย สร้างเสริมจินตนาการ บางเรื่องทำให้เห็นแง่มุมของชีวิตใหม่ๆ แต่ก้อต้องบอกว่าต้องเลือกด้วยว่า รู้จักแยกแยะไหมระหว่างโลกในการ์ตูนกับโลกจริง แบ่งเวลาให้ถูกถึงจะดีค่ะ
กาตูนทำให้เรามีความฝันอ่ะ และยังสอนอะไรอีกหลายๆอย่างด้วย กาตูนมันไม่ได้เลวร้าย ถ้าคนอ่านไม่คิดร้ายนะคะ
PS. จงศรัทธาในค่าของชีวิต อย่าอยู่อย่างสิ้นคิด..ไร้ซึ่งหวัง ใครจะก่นด่าใคร...อย่าไปฟัง มีตัวเองเป็นที่ตั้ง...เท่านั้นพอ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?